Both presented mechanisms have been

Both presented mechanisms have been modelled in the two income scenarios. The first
one, income elasticity scenario shows the effect of elasticity exceeding unity on the
evolution of total spending over time. In practical terms, it is identical to the pure
demographic scenario except that the income elasticity of demand is equal to 1.1 in the
base year and converges in a linear manner to 1 by the end of projection horizon in 2060.
The elasticity coefficient at the beginning of the period has been chosen arbitrarily,
although taking account of empirical evidence on developments in this value over the
recent decades (see e.g. Getzen 2000) in light of which it can be considered as a
relatively conservative assumption.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลไกทั้งสองนำเสนอมีการสร้างแบบจำลองในสถานการณ์สองรายได้ ครั้งแรกหนึ่ง สถานการณ์ยืดหยุ่นรายได้แสดงผลของความยืดหยุ่นเกินความสามัคคีในการวิวัฒนาการของการใช้จ่ายรวมตลอดเวลา ในทางปฏิบัติ มันจะเหมือนกับความบริสุทธิ์ประชากรสถานการณ์ยกเว้นว่ารายได้ความยืดหยุ่นของอุปสงค์เท่ากับ 1.1 ในการฐานปี และแร็คในลักษณะเชิงเส้นที่ 1 ปลายขอบฟ้าฉายใน 2060ค่าสัมประสิทธิ์ความยืดหยุ่นที่จุดเริ่มต้นของรอบระยะเวลาได้รับเลือกโดยพลการแม้ว่าจะคำนึงถึงหลักฐานเชิงประจักษ์ในค่านี้ผ่านการทศวรรษ (ดูเช่น Getzen 2000) ในแง่ที่มันถือได้ว่าเป็นการสมมติฐานที่ค่อนข้างเคร่งครัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งกลไกที่นำเสนอได้รับการสร้างแบบจำลองในสองสถานการณ์รายได้ ครั้งแรกที่
หนึ่งสถานการณ์รายได้แสดงให้เห็นความยืดหยุ่นของผลกระทบของความยืดหยุ่นเกินความเป็นเอกภาพในการ
วิวัฒนาการของการใช้จ่ายทั้งหมดในช่วงเวลา ในแง่การปฏิบัติก็เป็นเหมือนบริสุทธิ์
สถานการณ์ประชากรศาสตร์ยกเว้นว่ารายได้ความยืดหยุ่นของอุปสงค์เท่ากับ 1.1 ใน
ปีฐานและลู่ในลักษณะเชิงเส้น 1 ในตอนท้ายของการฉายขอบฟ้าใน 2060
ค่าสัมประสิทธิ์ความยืดหยุ่นที่จุดเริ่มต้น ระยะเวลาที่ได้รับเลือกโดยพล,
แม้จะคำนึงถึงหลักฐานเชิงประจักษ์ในการพัฒนาในค่านี้ในช่วง
ทศวรรษที่ผ่านมา (ดูเช่น Getzen 2000) ในแง่ของการที่จะสามารถได้รับการพิจารณาเป็น
สมมติฐานที่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งเสนอกลไกได้รับรายได้ซึ่งในทั้งสองสถานการณ์ ครั้งแรกหนึ่งสถานการณ์ความยืดหยุ่นต่อรายได้แสดงให้เห็นถึงผลกระทบของความยืดหยุ่นเกินความสามัคคีในวิวัฒนาการของการใช้จ่ายทั้งหมด เวลา ในทางปฏิบัติ มันเป็นเหมือนบริสุทธิ์ประชากรสถานการณ์ยกเว้นความยืดหยุ่นต่อรายได้ของอุปสงค์เท่ากับ 1.1 ในปี ฐาน ๆและในลักษณะเชิงเส้น 1 โดยปลายขอบฟ้าที่ฉายใน 2060สัมประสิทธิ์ความยืดหยุ่นที่จุดเริ่มต้นของระยะเวลาที่ได้รับการเลือกโดยพลแม้ว่าการบัญชีของหลักฐานเชิงประจักษ์ ในการพัฒนาในมูลค่านี้มากกว่าทศวรรษที่ผ่านมา ( ดูเช่น getzen 2000 ) แสงที่ได้ถือว่าเป็นสมมติฐานที่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยม