Yun Qinghong squeezed both of his e

Yun Qinghong squeezed both of his eyes shut, answering in a voice that sounded as light as the wind, “As for myself, I can still cope. Because I fully trust that my brother Xiao Ying will definitely not mistreat my son, as long as Brother Xiao Ying is around, not only will he not suffer from any ill treatment, he will definitely be living an extremely happy life. On this matter I can be sure. But as for Yurou, she… All these years, she has been missing our son every day and night, and she has shed an ocean of tears over him. To the point where she sometimes cries in her sleep until she wakes up… She keeps thinking about whether our son is alright and because his profound veins were crippled, she keeps worrying over whether he is being bullied or mocked. At the same time, she also blames and hates herself… And even after all these years, not only did her worries not lessen, the frustrations in her heart grew heavier and heavier. As a result, she keeps falling ill these past few years. Other people all think it is because the cold poison keeps flaring up, but only I know the truth, that it is her grief which leaves her bedridden. The only thing supporting her right now is Xiao’er. She treats Xiao’er as her very own flesh and blood, and even better than that, all in the hopes that our own child will receive the very same treatment that Xiao’er receives.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Qinghong ยุนบีบทั้งสองปิดตาของเขา ตอบรับเสียงที่ไพเราะแสงที่เป็นลม "ตามด้วยตนเอง ฉันสามารถยังรับมือ เพราะผมเต็มใจว่า พี่เสี่ยวหยิงจะแน่นอนไม่ mistreat ลูกชายของฉัน ตราบเท่าที่พี่เสี่ยวหยิงเป็นรอบ ไม่เพียงแต่จะเขาไม่ทรมานจากรักษาใด ๆ ป่วย เขาจะแน่นอนเป็นชีวิตมีความสุขมาก ในเรื่องนี้ ผมสามารถมั่นใจได้ แต่ สำหรับ Yurou เธอ... ปี เธอได้รับหายไปลูกเราทุกวันและคืน และเธอได้หลั่งน้ำตามหาสมุทรกว่าเขา ในจุดที่บางครั้งแกหลับจนกระทั่งเธอตื่นขึ้นมา... เธอจะคิดว่า ลูกเราเป็นไร และสตรีเนื่องจากเส้นเลือดของเขาลึกซึ้งมีง่อย กังวลไปว่าเขากำลังถูกรังแก หรือล้อเลียน ในเวลาเดียวกัน เธอยังโทษ และเกลียดตัวเอง... และแม้หลังจากปีนี้ ไม่เพียงแต่ไม่กังวลเธอไม่ลด ผิดหวังในหัวใจของเธอเติบโตหนักกว่า และหนักกว่านั้น เป็นผล เธอทำให้ล้มป่วยเหล่านี้ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทุกคนคิดว่า มันเป็น เพราะพิษเย็นเก็บชุดขึ้น แต่เท่า ที่ผมรู้ความจริง ว่า มันเป็นความเศร้าโศกของเธอซึ่งเธอนอนแบบ สิ่งเดียวที่สนับสนุนเธออยู่คือ Xiao'er เธอถือ Xiao'er เป็นเนื้อและเลือดของเธอเอง และยิ่งกว่านั้น ในความหวังที่ว่า ลูกของเราเองจะได้รับการรักษาเดียวกัน Xiao'er ที่ได้รับ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun Qinghong บีบทั้งสองตาของเขาปิดการตอบในเสียงที่ฟังเป็นไฟเป็นลม "สำหรับตัวผมผมยังคงสามารถรับมือ เพราะผมอย่างเต็มที่เชื่อว่าพี่ชายของฉัน Xiao Ying แน่นอนจะไม่ข่มเหงบุตรชายของเราตราบใดที่บราเดอร์ Xiao Ying อยู่รอบ ๆ ไม่เพียง แต่เขาจะไม่ประสบจากการรักษาที่ไม่ดีใด ๆ ที่เขาจะมั่นเหมาะจะใช้ชีวิตที่มีความสุขมาก เกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันจะแน่ใจ แต่เป็นสำหรับ Yurou เธอ ... ทุกปีเหล่านี้เธอได้รับหายไปลูกชายของเราทุกวันและคืนและเธอได้หลั่งมหาสมุทรน้ำตามากกว่าเขา ไปยังจุดที่บางครั้งเธอร้องไห้ในการนอนหลับของเธอจนเธอตื่นขึ้นมา ... เธอคงคิดว่าลูกของเราไม่เป็นไรและเนื่องจากเส้นเลือดที่ลึกซึ้งของเขาถูกพิการเธอคงกังวลมากกว่าว่าเขากำลังถูกรังแกหรือเยาะเย้ย ในขณะเดียวกันเธอก็โทษและเกลียดตัวเอง ... และแม้หลังจากที่ทุกปีเหล่านี้ไม่เพียง แต่ความกังวลของเธอได้ช่วยลดความผิดหวังในหัวใจของเธอขยายตัวหนักและหนัก เป็นผลให้เธอเก็บล้มป่วยไม่กี่ปีที่ผ่านมาเหล่านี้ คนอื่น ๆ คิดว่ามันเป็นเพราะพิษเย็นช่วยให้วูบวาบขึ้น แต่ฉันรู้ว่าความจริงที่ว่ามันเป็นความเศร้าโศกของเธอซึ่งจะทำให้ล้มป่วยของเธอ สิ่งเดียวที่สนับสนุนเธอตอนนี้คือ Xiao'er เธอปฏิบัติต่อเธอ Xiao'er เป็นเนื้อหนังของตัวเองมากและเลือดและดียิ่งขึ้นกว่าที่ทุกคนหวังว่าเด็กของเราเองจะได้รับการรักษาเดียวกันมากที่ได้รับ Xiao'er. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุน Qinghong กระหนาบทั้งสองหลับตาลง เสียงตอบรับเป็นเสียงที่ฟังดูเบาเหมือนสายลม " สำหรับฉันแล้ว ฉันยังคงสามารถรับมือได้ เพราะผมเชื่อใจพี่เสี่ยวหยิงจะไม่ทำไม่ดีกับลูก ตราบใดที่พี่เสี่ยวอิงอยู่ ไม่เพียง แต่เขาจะไม่ประสบจากการเจ็บป่วยใด ๆ เขาจะได้ใช้ชีวิตชีวิตมีความสุขมาก ในเรื่องนี้ผมแน่ใจ แต่สำหรับ yurou เธอ . . . . . . . ปีนี้ เธอได้หายตัวไป ลูกชายของเราทุกๆ วันและคืน และก็ผลัดมหาสมุทรแห่งน้ำตามากกว่าเขา ไปยังจุดที่เธอร้องไห้บางครั้งในนอนเธอ จนกว่าเธอจะตื่น . . . . . . . เธอเอาแต่คิดถึงว่าลูกเราเป็นอะไร เพราะเส้นเลือดที่ลึกซึ้งของเขาพิการ เธอยังห่วงว่า เขาถูกกลั่นแกล้ง หรือล้อเลียนนะ ในเวลาเดียวกัน เธอยังโทษ และเกลียด ตัวเอง . . . . . . . และแม้หลังจากปีทั้งหมดเหล่านี้ไม่เพียง แต่ที่เธอกังวลไม่ย่อหย่อน , ความผิดหวังในใจของเธอเริ่มหนักขึ้นและหนักขึ้น เป็นผลให้ , เธอจะล้มป่วยในช่วง 2-3 ปี คนอื่น ๆคิดว่ามันเป็นเพราะพิษเย็นช่วยให้วูบวาบขึ้น แต่ฉันรู้ความจริง ว่าเธอเสียใจที่ทิ้งเธอนอนป่วยอยู่ สิ่งเดียวที่สนับสนุนเธอในตอนนี้คือ xiao"er . เธอถือว่าเป็นเนื้อ xiao"er ของตัวเองมากของเธอ และเลือด และดียิ่งขึ้นกว่าที่ทั้งหมดในความหวังว่า ลูกของเราจะได้รับการรักษาเดียวกันมากที่ xiao"er ได้รับ . "