Figure 6 shows the experimental and

Figure 6 shows the experimental and simulated temperature time histories of peanut kernels with three moisture contents
of 10%, 20%, and 30% w.b. when subjected to RF heating for 4 min with electrode gap of 120 mm. With the measured
dielectric properties, the simulation results agreed well with the experimental data at three sections under three moisture
levels. Both the simulated and experimental results revealed that the sample temperatures increased almost linearly with
the RF heating time but the heating rates of peanut kernels were in the following order: 20% > 30% > 10% w.b. These
observed phenomena were similar to those found by Huang et al. (2015), in which the increasing loss factor caused an
initial increase and then a decrease in RF heating rates. The maximum heating rate can be obtained when ε 00 ¼ ε 0 þ dm/d0 (dm is the height of the sample, d0 is the air gap between the top electrode and the upper surface of materials) (Jiao, Tang, Wang, & Koral, 2014). In this study, the maximum RF heating rate would be achieved when the moisture content of the sample was conditioned to 20.4% w.b. based on the measured dielectric properties at 45
C.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปที่ 6 แสดงการทดลอง และจำลองอุณหภูมิเวลาประวัติของเมล็ดถั่วลิสงกับเนื้อหาความชื้นสามของ 10%, 20% และ 30% w.b. เมื่ออยู่ภายใต้ความร้อน RF สำหรับ 4 นาทีกับช่องว่างของอิเล็กโทรดของ 120 mm มีการวัดคุณสมบัติเป็นฉนวน การยอมรับผลการจำลองกับข้อมูลการทดลองที่สามส่วนภายใต้ความชื้นสามระดับ ทั้งผลการจำลอง และการทดลองเปิดเผยว่า อุณหภูมิตัวอย่างเพิ่มเกือบเชิงเส้นกับRF ร้อนเวลาแต่ราคาเครื่องทำความร้อนของเมล็ดถั่วลิสงอยู่ในลำดับต่อไปนี้: 20% > 30% > 10% w.b. เหล่านี้สังเกตปรากฏการณ์คล้ายกับที่พบโดยหวงร้อยเอ็ด (2015), ตัวขาดทุนเพิ่มขึ้นเกิดจากการเริ่มต้นขึ้น แล้ว RF ร้อนราคาลดลง อัตราความร้อนสูงสุดได้เมื่อε 00 ¼ε 0 þ dm/d0 (dm คือ ความสูงของตัวอย่าง d0 เป็นช่องว่างอากาศระหว่างขั้วด้านบนและผิวบนของวัสดุ) (เจียว ถัง วัง และ Koral, 2014) ในการศึกษานี้ เครื่องทำความร้อนอัตราสูงสุดของ RF จะทำได้เมื่อมีการปรับอากาศความชื้นของตัวอย่างเพื่อ 20.4% w.b. ตามคุณสมบัติเป็นฉนวนวัดที่ c 45

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปที่ 6 แสดงให้เห็นถึงการทดลองและการจำลองประวัติศาสตร์เวลาอุณหภูมิของเมล็ดถั่วลิสงที่มีสามความชื้น
10%, 20% และ 30% WB เมื่ออยู่ภายใต้ RF ร้อน 4 นาทีกับช่องว่างขั้วไฟฟ้า 120 มม ด้วยการวัด
คุณสมบัติเป็นฉนวน, ผลการจำลองที่ได้ตกลงกันได้ดีกับข้อมูลการทดลองที่สามส่วนภายใต้สามความชื้น
ระดับ ทั้งผลการจำลองและการทดลองพบว่าอุณหภูมิตัวอย่างเพิ่มขึ้นเกือบเป็นเส้นตรงกับ
เวลา RF ร้อน แต่อัตราความร้อนของเมล็ดถั่วลิสงที่อยู่ในลำดับต่อไปนี้: 20%> 30%> 10% WB เหล่านี้
ปรากฏการณ์ที่สังเกตมีความคล้ายคลึงกันกับที่พบโดย Huang et al, (2015) ซึ่งในปัจจัยการสูญเสียที่เพิ่มขึ้นเกิดจาก
การเพิ่มขึ้นครั้งแรกและจากนั้นก็ลดลงในอัตราความร้อน RF อัตราความร้อนสูงสุดที่สามารถรับได้เมื่อε 00 ¼ε 0 Þ DM / D0 (DM คือความสูงของกลุ่มตัวอย่างที่ D0 เป็นช่องว่างอากาศระหว่างขั้วไฟฟ้าบนและบนพื้นผิวของวัสดุ) (เจียวถังวังและ Koral 2014) ในการศึกษานี้อัตราความร้อน RF สูงสุดจะเกิดขึ้นได้เมื่อความชื้นของกลุ่มตัวอย่างได้รับการปรับอากาศเพื่อ WB 20.4% ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติเป็นฉนวนที่วัดได้ที่ 45 องศาเซลเซียส