Ko Samui (or Koh Samui, Thai: เกาะส

Ko Samui (or Koh Samui, Thai: เกาะสมุย, Thai pronunciation: [kɔ̀ sàmūj]), is an island off the east coast of the Kra Isthmus, Thailand. Geographically in the Chumphon Archipelago, it is administratively part of Surat Thani Province. Ko Samui is Thailand's second-largest island after Phuket, with an area of 228.7 km2, a population of over 63,000 and a hotel occupancy rate of 73% as the number of visitors increases.[1] Abundant tourist resources, sandy beaches, coral reefs, and coconut trees are present on the island.[2]
The island was probably first inhabited about 15 centuries ago, settled by fishermen from the Malay Peninsula[3] and southern China. It appears on Chinese maps dating back to 1687, under the name Pulo Cornam. The name samui is mysterious in itself. Perhaps it is an extension of the name of one of the native trees, mui. Some people believe that the word "samui" derives from the Chinese word "saboey", or "safe haven", although there appears to be no credible corroboration of this. Ko is the Thai word for "island".

Until the late-20th century, Ko Samui was an isolated self-sufficient community, having little connection with the mainland of Thailand.[2] The island was without roads until the early 1970s, and the 15 km journey from one side of the island to the other could involve a whole-day trek through the mountainous central jungles.

Ko Samui's economy now is based primarily on a successful tourist industry, as well as exports of coconut and rubber.

Economic growth has brought not only prosperity, but also major changes to the island's environment and culture, a source of conflict between local residents and newcomers from other parts of Thailand and elsewhere.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกาะสมุย (หรือเกาะสมุย, ไทยเกาะสมุยการออกเสียงภาษาไทย: [kɔsàmūj]) เป็นเกาะนอกชายฝั่งตะวันออกของคอคอดกระประเทศไทย ทางภูมิศาสตร์ในหมู่เกาะชุมพรมันเป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินจังหวัดสุราษฎร์ธานี เกาะสมุยเป็นเกาะที่ไทยใหญ่เป็นอันดับสองหลังจากที่ภูเก็ตมีพื้นที่ 228.7 กิโลเมตร 2, ประชากรกว่า 63,000 และอัตราการเข้าพักโรงแรมจาก 73% เป็นตัวเลขของการเพิ่มขึ้นของผู้เข้าชม. [1] ทรัพยากรการท่องเที่ยวที่อุดมสมบูรณ์หาดทรายแนวปะการัง และต้นมะพร้าวที่มีอยู่บนเกาะ. [2]
เกาะอาจจะเป็นที่อยู่อาศัยครั้งแรกประมาณ 15 ศตวรรษที่ผ่านมาตั้งรกรากโดยชาวประมงจากคาบสมุทรมลายู [3] และจีนตอนใต้ มันจะปรากฏขึ้นบนแผนที่จีนย้อนหลังไปถึง 1687 ภายใต้ชื่อ Pulo Cornam samui ชื่อลึกลับในตัวเอง บางทีมันอาจจะเป็นส่วนขยายของชื่อของหนึ่งในต้นไม้พื้นเมือง, มุ้ย บางคนเชื่อว่าคำว่า "สมุย" มาจากคำภาษาจีน "โบย" หรือ "ที่หลบภัย" ถึงแม้จะมีที่ดูเหมือนจะไม่มีการยืนยันความน่าเชื่อถือของเรื่องนี้ เกาะเป็นคำไทย "เกาะ". จนกระทั่งปลายศตวรรษที่ 20, เกาะสมุยเป็นชุมชนพอเพียงที่แยกเล็ก ๆ น้อย ๆ มีการเชื่อมต่อกับแผ่นดินใหญ่ของประเทศไทย. [2] เกาะถนนได้โดยไม่ต้องจนถึงช่วงต้นปี 1970 และ การเดินทาง 15 กิโลเมตรจากด้านหนึ่งของเกาะที่อื่น ๆ อาจเกี่ยวข้องกับการเดินทางทั้งวันผ่านป่ากลางภูเขา. เศรษฐกิจเกาะสมุยตอนนี้จะอยู่กับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่ประสบความสำเร็จเช่นเดียวกับการส่งออกของมะพร้าวและยาง. เจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ได้นำความเจริญรุ่งเรืองไม่เพียง แต่ยังมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในสภาพแวดล้อมของเกาะและวัฒนธรรมแหล่งที่มาของความขัดแย้งระหว่างประชาชนในท้องถิ่นและผู้มาใหม่จากส่วนอื่น ๆ ของประเทศไทยและที่อื่น ๆ . [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกาะสมุย ( หรือเกาะสมุย , ไทย : เกาะสมุย ภาษาไทยออกเสียง : [ K ɔ̀ s ล่าสุด M ยูเจ ] ) เป็นเกาะนอกชายฝั่งทางตะวันออกของคอคอดกระ ประเทศไทย ในทางภูมิศาสตร์หมู่เกาะชุมพร ก็มี จังหวัดสุราษฎร์ธานี เกาะสมุยเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศไทย จากภูเก็ต มีพื้นที่ 228.7 ตารางกิโลเมตร มีประชากรกว่า 63000 และอัตราการเข้าพักของโรงแรม 73 % ของจำนวนผู้เข้าชมเพิ่มขึ้น [ 1 ] ชุกชุมทรัพยากรแหล่งท่องเที่ยว หาดทราย แนวปะการัง และทิวมะพร้าวที่มีอยู่บนเกาะ [ 2 ]
เกาะก็อาจจะอาศัยครั้งแรกประมาณ 15 ศตวรรษที่ผ่านมา ตัดสินโดยชาวประมงจากคาบสมุทรมลายู [ 3 ] และ ภาคใต้ของจีน ปรากฏบนแผนที่จีนย้อนกลับไป 1 , ภายใต้ชื่อพูโล cornam .ชื่อเกาะลึกลับในตัวเอง บางทีมันเป็นส่วนขยายของชื่อของต้นไม้ พื้นเมือง มุย . บางคนเชื่อว่า คำว่า " สมุย " มาจากภาษาจีน คำว่า " สบาย " หรือ " ยัง " ปลอดภัย แม้ว่าจะไม่มีการยืนยันความน่าเชื่อถือของนี้ เกาะเป็นคำภาษาไทยสำหรับ " เกาะ " .

จนถึงศตวรรษที่ late-20th , เกาะสมุยเป็นแยกแบบพอเพียงของชุมชนมี เชื่อมกับแผ่นดินใหญ่ของประเทศไทย [ 2 ] เกาะไม่มีถนน จนกระทั่งปี 1970 , และ 15 กม. การเดินทางจากด้านหนึ่งของเกาะอื่น ๆอาจเกี่ยวข้องกับทั้งวันเดินทางผ่านภูเขากลางป่า

เกาะสมุย เศรษฐกิจตอนนี้ คือเน้นในด้านความ ท่องเที่ยว อุตสาหกรรม เช่นเดียวกับการส่งออกของมะพร้าวและยางพารา

การเติบโตทางเศรษฐกิจ ทำให้ไม่เพียง แต่ความเจริญรุ่งเรือง แต่ยังมีการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมและสภาพแวดล้อมของเกาะ , แหล่งที่มาของความขัดแย้งระหว่างประชาชนในท้องถิ่น และผู้มาใหม่จากส่วนอื่น ๆของเมืองไทย และที่อื่น ๆ . [ 5 ]