Two years ago, the trajectory for t

Two years ago, the trajectory for the Arab Spring countries seemed straightforward. The world assumed
that the transitions in Egypt, Tunisia and Libya would eventually give birth to more pluralistic societies, that democracy
would become institutionalised, and that economic prosperity would be enhanced. The road might have looked bumpy
in the short term, but at least the destination was in view.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองปีที่ผ่านมา วิถีประเทศอาหรับสปริงดูตรงไปตรงมา โลกสมมติว่า ช่วงการเปลี่ยนภาพในอียิปต์ ตูนิเซีย และลิเบียจะก็ให้เกิดสังคม pluralistic เพิ่มเติม ประชาธิปไตยที่จะเป็นผสม และที่จะเพิ่มความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ ถนนอาจมองหลุมในระยะสั้น แต่น้อยปลายทางถูกในมุมมอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองปีที่ผ่านมาวิถีสำหรับประเทศฤดูใบไม้ผลิอาหรับดูเหมือนตรงไปตรงมา โลกสันนิษฐานว่าการเปลี่ยนในอียิปต์, ตูนิเซียและลิเบียในที่สุดก็จะให้เกิดกับสังคมมากขึ้นหลายฝ่ายประชาธิปไตยที่จะกลายเป็นสถาบันและความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจที่จะได้รับการปรับปรุง ถนนอาจจะมองเป็นหลุมเป็นบ่อในระยะสั้น แต่อย่างน้อยปลายทางอยู่ในมุมมอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อสองปีก่อน วิถีสำหรับประเทศอาหรับสปริงดูเหมือนตรงไปตรงมา โลกสมมติ
ว่าการเปลี่ยนแปลงในอียิปต์ ตูนีเซีย และลิเบีย จะต้องให้กำเนิดสังคมพหุมากขึ้น , ประชาธิปไตย
จะเป็น institutionalized และความเจริญทางเศรษฐกิจจะเพิ่มขึ้น ถนนอาจจะดูขรุขระ
ในระยะสั้น แต่อย่างน้อย ปลายทางอยู่ที่มุมมอง