ฉันว่ามันเป็นคำถามที่สำคัญสำหรับชีว

ฉันว่ามันเป็นคำถามที่สำคัญสำหรับชีวิตคนที่คนหลายคนลืมตั้งคำถามกับตัวเองนะว่า “ความสุขของตัวเอง” คืออะไร????... ไม่ว่าใครก็ตามที่ตอบคำถามแสนยากนี้ได้ ฉันว่าเป็นคนที่โชคดีทีเดียว เพราะเท่ากับเขารู้ว่าตัวเองต้องการอะไร และสามารถตั้งเป้าหมายไว้ เพื่อก้าวเดินอย่างมั่นใจไปไขว่คว้ามา

สำหรับฉัน...ไม่แน่ใจเลยเหมือนกัน ว่าตัวเองมีความสุขกับอะไรกันแน่...เหมือนจะเป็นคนมีความสุขง่าย ๆ กับสิ่งรอบตัว ได้นอนเยอะ ๆ เที่ยวไกล ๆ อ่านหนังสือดี ๆ อยู่กับเพื่อนสนิท...แต่หลายครั้งก็กลับเหมือนเป็นคนมีความสุขยาก ทั้งที่มีทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายแต่กลับไม่เคยได้รับการเติมเต็มทางใจเลยสักครั้ง... กลับยังคงต้องการแสวงหาอะไรบางอย่างเพื่อตอบคำถาม และทำให้ชีวิตสมบูรณ์

เคยคิดอะไรไปต่าง ๆ นานา เคยคิดแม้กระทั่งว่า ความสุขของฉันอาจขึ้นอยู่กับการมีเงินมากมาย เป็นคนร่ำรวย... ถ้าอย่างนั้น ความสุขของฉันก็ต้องขึ้นอยู่กับวัตถุสิ่งของ เครื่องอุปกรณ์อำนวยความสะดวกน่ะสิ...ก็อาจจะเป็นได้ แต่แล้ววันนึงเมื่อฉันพบว่ารอบตัวฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันต้องการและสามารถซื้อหาได้ด้วยเงิน ฉันกลับไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิด ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันจึงสรุปเอาง่าย ๆ ว่า ความสุขของฉันคงไม่ได้มีพื้นฐานอยู่กับจำนวนตัวเลขในบัญชีธนาคารอีกต่อไป

เคยคิดอีกเช่นกันว่า ความสุขของฉันอาจขึ้นอยู่กับการยอมรับ...ฉันต้องการให้คนทุกคนยอมรับฉันในระดับที่ฉันต้องการอย่างมากเพียงพอ อย่างนั้น ฉันต้องทำตามในสิ่งซึ่งคนรอบตัวปรารถนา ให้ฉันเดินไปขวาก็ขวา ไปซ้ายก็ซ้าย แต่มันกลับไม่ได้ตอบสนองคนทุกคนอย่างที่ต้องการ (If you want to please everyone, you will be pleasing no one.) แล้วความต้องการของฉันคืออะไร การยอมรับในความเป็นตัวของฉันยังมีอยู่หรือไม่...

เคยคิดต่อมาอีกว่า ความสุขอาจเพียงแค่ได้รับความรักและได้รักใครสักคน...ชีวิตอาจไม่ต้องการอะไรอีกต่อไปแล้ว หากมีเพียงใครสักคนที่เข้าใจ อยู่เคียงข้างเราเสมอ และเราเป็นคนสำคัญขึ้นมาสำหรับคนคนนั้น แล้วถ้าอย่างนั้น ความสุขของฉันก็ต้องขึ้นกับคนอีกคนหนึ่งเสมออย่างนั้นหรือ แล้วจะเรียกว่าความสุขที่แท้จริงได้อย่างไรกัน?

แล้วความสุขคืออะไร? ความสุขของฉันคืออะไรกัน?

ในวันนี้ ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ฉันได้รับ สิ่งที่ฉันได้เป็น มันเรียกว่า “ความสุข” ที่ฉันตามหาได้หรือยัง? เมื่อในวันนี้ฉันได้ตั้งคำถามถึง “ความสุข” ขึ้นมาใหม่ ฉันพอจะนิยามได้ในแบบของตัวเองแล้ว อาจเป็นนิยามที่ไม่เคยคิดถึงมันเลยสักครั้ง ว่าฉันจะมีความสุขได้ง่าย ๆ อย่างนี้ ... คือ การได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง

การที่ฉันก้าวเดินออกมาจากเส้นทางโรยกุหลาบเส้นนั้น เหมือนกับว่าฉันก้าวผ่านเสียงแห่งสังคมรอบข้างได้แล้วจุดหนึ่ง ฉันไม่ได้ต้องการการยอมรับจากคนเหล่านั้นอีกต่อไป เพราะเขาไม่ได้ยอมรับในสิ่งที่ฉันรัก สิ่งที่เหมาะกับฉัน หากเพียงยอมรับแต่อนาคตที่สวยหรูของฉันที่รอให้ฉันไปคว้ามา ฉันเพียงแต่หันกลับมาฟังเสียงหัวใจของตัวเองและฉันได้ยินถึงความเข้มแข็งของมันที่พาฉันก้าวออกมาได้...

ฉันก้าวพ้นกรอบ ๆ หนึ่งที่ตีขึ้นมาเพื่อให้ฉันก้าวไป ในขณะที่คนในสังคมเรียกว่า “ประสบความสำเร็จ” ทำงานในตึกสูง เก็บเงินซื้อบ้าน ซื้อรถ แต่งงาน มีครอบครัว ตีกรอบคำว่ามั่นคงให้ฉันก้าวเดินตาม แต่วันนี้ฉันก้าวออกมาจากกรอบแคบ ๆ นั้น ยืนหยัดกับตัวเองว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ฉันต้องการจะหนี คือ เนื้อหาของสิ่ง ๆ นั้นหรือว่ากรอบแคบ ๆ กรอบนั้นกันแน่

แต่วันนี้ฉันก้าวออกมามีชีวิตของฉันอยากที่ฉันอยากมีแล้ว เส้นทางที่ฉันเลือกด้วยตัวของฉันเอง ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือกรอบอีกกรอบสำหรับใครหรือเปล่า แต่มันไม่ใช่สำหรับฉัน...
ไม่เคยคิดเลยเหมือนกันว่าชีวิตฉันต้องการเพียงเท่านี้ ... ชีวิตทั้งชีวิตเหมือนถูกพันธนาการด้วยเสียงของคนรอบข้างตลอดเวลา ฉันไม่มีความสุขเพราะสิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจริง ๆ แต่เป็นเพียงสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาว่าต้องการ เพียงเพราะคนรอบข้างเท่านั้น

แต่ในวันนี้ ฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของตัวเอง มีความคิด มีงาน มีเงิน มีอิสระ มีเวลาว่าง มีการตัดสินใจเป็นของตัวเอง ไม่ขึ้นอยู่กับใครหรือคนกลุ่มไหนทั้งสิ้น ...

แล้วฉันก็เพิ่งตระหนักได้จริง ๆ ว่าเราจะไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตเราขาดอะไรไปจนกว่าจะได้มันมามันเป็นความจริงแค่ไหน...เพราะในวันนี้ฉันพูดได้ว่าฉันมีความสุขอย่างที่ฉันต้องการแล้วจริง ๆ

แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความสุขของฉันในแบบนี้ในวันนี้จะเป็นไปอีกนานเท่าไหร่ สักวันความสุขของฉันอาจเป็นความมั่นคงของชีวิต อาจเป็นความร่ำรวยก็ได้ อาจต้องการมีครอบครัวเล็ก ๆ อบอุ่นกับใครสักคน แต่ฉันรู้ดีแล้วว่าในวันนั้น ความสุขของฉันจะเกิดขึ้นมาจากความต้องการภายในของฉันจริง ๆ ไม่ใช่สิ่งที่คนอี่น บอกว่าดีว่าใช่ ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นกำหนด แต่เป็นสิ่งที่ฉันกำหนด สิ่งที่ฉันต้องการอย่างแท้จริง เเล้วคุณละหาความสุขของคุณเจอหรือยัง?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันว่ามันเป็นคำถามที่สำคัญสำหรับชีวิตคนที่คนหลายคนลืมตั้งคำถามกับตัวเองนะว่า "ความสุขของตัวเอง" คืออะไร??? ... ไม่ว่าใครก็ตามที่ตอบคำถามแสนยากนี้ได้ฉันว่าเป็นคนที่โชคดีทีเดียวเพราะเท่ากับเขารู้ว่าตัวเองต้องการอะไรและสามารถตั้งเป้าหมายไว้เพื่อก้าวเดินอย่างมั่นใจไปไขว่คว้ามาสำหรับฉัน... ไม่แน่ใจเลยเหมือนกันว่าตัวเองมีความสุขกับอะไรกันแน่... เหมือนจะเป็นคนมีความสุขง่ายๆ กับสิ่งรอบตัวได้นอนเยอะๆ เที่ยวไกลๆ อ่านหนังสือดีๆ อยู่กับเพื่อนสนิท... แต่หลายครั้งก็กลับเหมือนเป็นคนมีความสุขยากทั้งที่มีทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายแต่กลับไม่เคยได้รับการเติมเต็มทางใจเลยสักครั้ง... กลับยังคงต้องการแสวงหาอะไรบางอย่างเพื่อตอบคำถามและทำให้ชีวิตสมบูรณ์เคยคิดอะไรไปต่างๆ นานาเคยคิดแม้กระทั่งว่าความสุขของฉันอาจขึ้นอยู่กับการมีเงินมากมายเป็นคนร่ำรวย... ถ้าอย่างนั้นความสุขของฉันก็ต้องขึ้นอยู่กับวัตถุสิ่งของเครื่องอุปกรณ์อำนวยความสะดวกน่ะสิ... ก็อาจจะเป็นได้แต่แล้ววันนึงเมื่อฉันพบว่ารอบตัวฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันต้องการและสามารถซื้อหาได้ด้วยเงินฉันกลับไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิดไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันเพราะฉะนั้นฉันจึงสรุปเอาง่ายๆ ว่าความสุขของฉันคงไม่ได้มีพื้นฐานอยู่กับจำนวนตัวเลขในบัญชีธนาคารอีกต่อไปเคยคิดอีกเช่นกันว่าความสุขของฉันอาจขึ้นอยู่กับการยอมรับ... ฉันต้องการให้คนทุกคนยอมรับฉันในระดับที่ฉันต้องการอย่างมากเพียงพออย่างนั้นฉันต้องทำตามในสิ่งซึ่งคนรอบตัวปรารถนาให้ฉันเดินไปขวาก็ขวาไปซ้ายก็ซ้ายแต่มันกลับไม่ได้ตอบสนองคนทุกคนอย่างที่ต้องการ (คุณทุกคน คุณจะต้องชื่นชอบไม่) แล้วความต้องการของฉันคืออะไรการยอมรับในความเป็นตัวของฉันยังมีอยู่หรือไม่...เคยคิดต่อมาอีกว่าความสุขอาจเพียงแค่ได้รับความรักและได้รักใครสักคน... ชีวิตอาจไม่ต้องการอะไรอีกต่อไปแล้วหากมีเพียงใครสักคนที่เข้าใจอยู่เคียงข้างเราเสมอและเราเป็นคนสำคัญขึ้นมาสำหรับคนคนนั้นแล้วถ้าอย่างนั้นความสุขของฉันก็ต้องขึ้นกับคนอีกคนหนึ่งเสมออย่างนั้นหรือแล้วจะเรียกว่าความสุขที่แท้จริงได้อย่างไรกันแล้วความสุขคืออะไร ความสุขของฉันคืออะไรกัน ในวันนี้ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ฉันได้รับสิ่งที่ฉันได้เป็นมันเรียกว่า "ความสุข" ที่ฉันตามหาได้หรือยัง เมื่อในวันนี้ฉันได้ตั้งคำถามถึง "ความสุข" ขึ้นมาใหม่ฉันพอจะนิยามได้ในแบบของตัวเองแล้วอาจเป็นนิยามที่ไม่เคยคิดถึงมันเลยสักครั้งว่าฉันจะมีความสุขได้ง่ายๆ อย่างนี้... คือการได้มีชีวิตเป็นของตัวเองการที่ฉันก้าวเดินออกมาจากเส้นทางโรยกุหลาบเส้นนั้นเหมือนกับว่าฉันก้าวผ่านเสียงแห่งสังคมรอบข้างได้แล้วจุดหนึ่งฉันไม่ได้ต้องการการยอมรับจากคนเหล่านั้นอีกต่อไปเพราะเขาไม่ได้ยอมรับในสิ่งที่ฉันรักสิ่งที่เหมาะกับฉันหากเพียงยอมรับแต่อนาคตที่สวยหรูของฉันที่รอให้ฉันไปคว้ามาฉันเพียงแต่หันกลับมาฟังเสียงหัวใจของตัวเองและฉันได้ยินถึงความเข้มแข็งของมันที่พาฉันก้าวออกมาได้...ฉันก้าวพ้นกรอบๆ หนึ่งที่ตีขึ้นมาเพื่อให้ฉันก้าวไปในขณะที่คนในสังคมเรียกว่า "ประสบความสำเร็จ" ทำงานในตึกสูงเก็บเงินซื้อบ้านซื้อรถแต่งงานมีครอบครัวตีกรอบคำว่ามั่นคงให้ฉันก้าวเดินตามแต่วันนี้ฉันก้าวออกมาจากกรอบแคบๆ นั้นยืนหยัดกับตัวเองว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ฉันต้องการจะหนีคือเนื้อหาของสิ่งๆ นั้นหรือว่ากรอบแคบๆ กรอบนั้นกันแน่แต่วันนี้ฉันก้าวออกมามีชีวิตของฉันอยากที่ฉันอยากมีแล้วเส้นทางที่ฉันเลือกด้วยตัวของฉันเองไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือกรอบอีกกรอบสำหรับใครหรือเปล่าแต่มันไม่ใช่สำหรับฉัน...ไม่เคยคิดเลยเหมือนกันว่าชีวิตฉันต้องการเพียงเท่านี้... ชีวิตทั้งชีวิตเหมือนถูกพันธนาการด้วยเสียงของคนรอบข้างตลอดเวลาฉันไม่มีความสุขเพราะสิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ แต่เป็นเพียงสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาว่าต้องการเพียงเพราะคนรอบข้างเท่านั้น แต่ในวันนี้ฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของตัวเองมีความคิดมีงานมีเงินมีอิสระมีเวลาว่างมีการตัดสินใจเป็นของตัวเองไม่ขึ้นอยู่กับใครหรือคนกลุ่มไหนทั้งสิ้น... แล้วฉันก็เพิ่งตระหนักได้จริงๆ ว่าเราจะไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตเราขาดอะไรไปจนกว่าจะได้มันมามันเป็นความจริงแค่ไหน... เพราะในวันนี้ฉันพูดได้ว่าฉันมีความสุขอย่างที่ฉันต้องการแล้วจริงๆ แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความสุขของฉันในแบบนี้ในวันนี้จะเป็นไปอีกนานเท่าไหร่สักวันความสุขของฉันอาจเป็นความมั่นคงของชีวิตอาจเป็นความร่ำรวยก็ได้อาจต้องการมีครอบครัวเล็กๆ อบอุ่นกับใครสักคนแต่ฉันรู้ดีแล้วว่าในวันนั้นความสุขของฉันจะเกิดขึ้นมาจากความต้องการภายในของฉันจริงๆ ไม่ใช่สิ่งที่คนอี่นบอกว่าดีว่าใช่ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นกำหนดแต่เป็นสิ่งที่ฉันกำหนดสิ่งที่ฉันต้องการอย่างแท้จริงเเล้วคุณละหาความสุขของคุณเจอหรือยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ความสุขของตัวเอง" คืออะไร ???? ... ฉันว่าเป็นคนที่โชคดีทีเดียว และสามารถตั้งเป้าหมายไว้ ๆ กับสิ่งรอบตัวได้นอนเยอะ ๆ เที่ยวไกล ๆ อ่านหนังสือดี ๆ ๆ นานาเคยคิดแม้กระทั่งว่า เป็นคนร่ำรวย ... ถ้าอย่างนั้น ฉันกลับไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิดไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันเพราะฉะนั้นฉันจึงสรุปเอาง่าย ๆ ว่า อย่างนั้น ให้ฉันเดินไปขวาก็ขวาไปซ้ายก็ซ้าย (ถ้าคุณต้องการที่จะโปรดทุกคนคุณจะไม่มีใครที่ชื่นชอบ.) แล้วความต้องการของฉันคืออะไร หากมีเพียงใครสักคนที่เข้าใจอยู่เคียงข้างเราเสมอ แล้วถ้าอย่างนั้น ความสุขของฉันคืออะไรกัน? ในวันนี้ สิ่งที่ฉันได้เป็นมันเรียกว่า "ความสุข" ที่ฉันตามหาได้หรือยัง? เมื่อในวันนี้ฉันได้ตั้งคำถามถึง "ความสุข" ขึ้นมาใหม่ฉันพอจะนิยามได้ในแบบของตัวเองแล้ว ว่าฉันจะมีความสุขได้ง่าย ๆ อย่างนี้ ... คือ สิ่งที่เหมาะกับฉัน ๆ หนึ่งที่ตีขึ้นมาเพื่อให้ฉันก้าวไปในขณะที่คนในสังคมเรียกว่า "ประสบความสำเร็จ" ทำงานในตึกสูงเก็บเงินซื้อบ้านซื้อรถแต่งงานมีครอบครัว แต่วันนี้ฉันก้าวออกมาจากกรอบแคบ ๆ นั้น คือเนื้อหาของสิ่ง ๆ นั้นหรือว่ากรอบแคบ ๆ ... ๆ ฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของตัวเองมีความคิดมีงานมีเงินมีอิสระมีเวลาว่างมีการตัดสินใจเป็นของตัวเอง ... แล้วฉันก็เพิ่งตระหนักได้จริง ๆ อาจเป็นความร่ำรวยก็ได้อาจต้องการมีครอบครัวเล็ก ๆ อบอุ่นกับใครสักคน แต่ฉันรู้ดีแล้วว่าในวันนั้น ๆ ไม่ใช่สิ่งที่คนอี่นบอกว่าดีว่าใช่ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นกำหนด แต่เป็นสิ่งที่ฉันกำหนดสิ่งที่ฉันต้องการอย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันว่ามันเป็นคำถามที่สำคัญสำหรับชีวิตคนที่คนหลายคนลืมตั้งคำถามกับตัวเองนะว่า " ความสุขของตัวเอง " คืออะไร ? ? ? ? ? ? ? . . . . . . .ไม่ว่าใครก็ตามที่ตอบคำถามแสนยากนี้ได้ฉันว่าเป็นคนที่โชคดีทีเดียวเพราะเท่ากับเขารู้ว่าตัวเองต้องการอะไรและสามารถตั้งเป้าหมายไว้สำหรับฉันเพื่อก้าวเดินอย่างมั่นใจไปไขว่คว้ามา

. . . . . . .ไม่แน่ใจเลยเหมือนกันว่าตัวเองมีความสุขกับอะไรกันแน่จะ . . . . . . . เหมือนจะเป็นคนมีความสุขง่ายกับสิ่งรอบตัวได้นอนเยอะเที่ยวไกลอ่านหนังสือดีอยู่กับเพื่อนสนิทจะจะจะ . . . . . . .แต่หลายครั้งก็กลับเหมือนเป็นคนมีความสุขยากทั้งที่มีทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายแต่กลับไม่เคยได้รับการเติมเต็มทางใจเลยสักครั้ง . . . . . . . กลับยังคงต้องการแสวงหาอะไรบางอย่างเพื่อตอบคำถามและทำให้ชีวิตสมบูรณ์

เคยคิดอะไรไปต่างจะนานาเคยคิดแม้กระทั่งว่าความสุขของฉันอาจขึ้นอยู่กับการมีเงินมากมายเป็นคนร่ำรวย . . . . . . . ถ้าอย่างนั้นความสุขของฉันก็ต้องขึ้นอยู่กับวัตถุสิ่งของเครื่องอุปกรณ์อำนวยความสะดวกน่ะสิ . . . . . . .