RESULTSStudy Selection, Characteris

RESULTS

Study Selection, Characteristics of Included Studies, and Risk of Bias

A total of 30 studies (reported in 37 publications) met the inclusion criteria (Table 1; see Supplemental Appendix for a flowchart providing details about the selection process and the full reference lists of included trials). Thirteen trials recruited patients who were referred from the primary care physician, 14 used a screening procedure, and 3 used mixed approaches. Ten trials exclusively included patients meeting diagnostic criteria for major depression; and in 14 trials depression was either not formally diagnosed according to standardized schemes, or patients with a variety of depressive disorders were included. Six trials included only patients with minor depression, dysthymia, or either minor depression or dysthymia. Inclusion criteria were liberal in most trials, making it likely that study participants represent primary care patients with the respective depressive disorders fairly well. The 30 trials included a total of 32 groups receiving a psychological intervention. Twenty-seven trials had a usual care group for control, while 3 trials (with an additional group treated with pharmacotherapy) had a placebo control group. Furthermore, 6 trials with a usual care control group had additional comparator groups that were not included in our analyses (2 pharmacotherapy trials, 1 acupuncture, 1 talking control, 1 a psychoeducational depression recurrence prevention program, and 1 a relaxation control). The total number of patients randomized into the 62 treatment arms included in our analyses was 5,159 (median = 152, range = 29–453).

The psychological intervention was face-to-face CBT in 7 treatment groups, face-to-face problem-solving therapy in 4, face-to-face interpersonal psychotherapy in 2, other face-to-face psychological interventions in 6 (5 variable counseling interventions and 1 psychoeducational intervention), remote therapist-led CBT in 3, remote therapist-led problem-solving therapy in 2, guided self-help CBT in 4, and no or minimal contact CBT in 4 treatment groups. There were no trials investigating psychodynamic therapy or face-to-face treatments in a group setting. Five of the 6 trials in patients with minor depression and/or dysthymia investigated face-to-face (N = 3) or therapist-led (N = 2) problem-solving therapy. In trials limited to patients with major depression, the psychological treatment was provided more frequently as a face-to-face intervention.

The overall risk of bias was considered low in 10, unclear in 9, and high in 11 trials (Table 1). The reporting of intervention details in usual care groups and of cointerventions (eg, percentage of patients receiving antidepressants) in the groups receiving psychological treatment was often insufficient; therefore, we were not able to classify this aspect in a reliable manner. From what was reported, however, it is obvious that the level of intervention or cointervention varied considerably.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

RESULTSStudy Selection, Characteristics of Included Studies, and Risk of Biasจำนวน 30 การศึกษา (รายงานในสิ่งพิมพ์ 37) ตามเกณฑ์รวม (ตารางที่ 1 ดูเพิ่มเติมภาคผนวกในแผนผังลำดับงานให้รายละเอียดเกี่ยวกับกระบวนการเลือกรายการอ้างอิงทั้งหมดของการทดลองอยู่) ผู้ป่วยที่ถูกอ้างอิงจากแพทย์ดูแลพิจารณาทดลองสิบสามลักษณะ 14 ใช้กระบวนงานคัดกรอง และ 3 ใช้วิธีผสม ทดลอง 10 รวมประชุมเกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับภาวะซึมเศร้าหลัก ผู้ป่วยโดยเฉพาะ และในการทดลอง 14 โรคซึมเศร้า มีทั้งอย่างเป็นกิจจะลักษณะไม่การวินิจฉัยตามมาตรฐานแผนงาน หรือผู้ป่วย มีหลากหลายโรค depressive ถูกรวม การทดลองที่ 6 รวมเฉพาะผู้ป่วยที่ มีภาวะซึมเศร้าเล็กน้อย dysthymia หรือโรคซึมเศร้ารอง หรือ dysthymia เกณฑ์รวมมีเสรีในการทดลองส่วนใหญ่ การทำให้แนวโน้มที่อาสาเป็นตัวแทนดูแลหลักผู้ป่วยโรค depressive เกี่ยวข้องค่อนข้าง ทดลอง 30 รวมทั้งหมด 32 กลุ่มที่ได้รับการแทรกแซงจิตใจ ยี่สิบเจ็ดทดลองมีกลุ่มควบคุม ดูแลปกติขณะทดลอง 3 (มีเพิ่มกลุ่มการรักษา ด้วย pharmacotherapy) มีกลุ่มควบคุมยาหลอก นอกจากนี้ 6 การทดลองกับกลุ่มควบคุมดูแลปกติมีกลุ่ม comparator เพิ่มเติมที่ไม่รวมอยู่ในการวิเคราะห์ของเรา (2 pharmacotherapy ทดลอง การฝังเข็ม 1, 1 พูด psychoeducational ซึมเศร้าเกิดขึ้นป้องกันโปรแกรม ควบคุม 1 และ 1 ผ่อนคลายควบคุม) จำนวนผู้ป่วย randomized เป็นแขน 62 รักษารวมอยู่ในการวิเคราะห์ของเราถูก 5,159 (มัธยฐาน = 152 ช่วง = 29-453)การแทรกแซงทางจิตวิทยาถูกชุมชนลมีใน 7 กลุ่มการรักษา ลมีปัญหาบำบัดใน 4 จิตแพทย์มนุษยสัมพันธ์แบบพบปะใน 2 งานวิจัยทางจิตวิทยาอื่น ๆ ลมี 6 (5 ตัวแปรให้คำปรึกษางานวิจัยและแทรกแซง psychoeducational 1), เฮ้ลพ์ชุมชน 4 และไม่แนะนำชุมชนนำนักบำบัดระยะไกลใน 3 ไกลนำนักบำบัดแก้ปัญหารักษา 2 หรือติดต่อชุมชนน้อยที่สุดในกลุ่มรักษา 4 การตรวจสอบ psychodynamic บำบัดหรือรักษาแบบพบปะในกลุ่มทดลองไม่ได้ 5 ของการทดลองที่ 6 ในผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเล็กน้อย/ dysthymia สอบสวนลมี (N = 3) หรือ นำการบำบัดโรค (N = 2) บำบัดแก้ปัญหา ในการทดลองที่จำกัดเฉพาะผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าที่สำคัญ การบำบัดจิตใจให้บ่อยเป็นการแทรกแซงแบบพบปะความเสี่ยงโดยรวมของความโน้มเอียงถือว่าต่ำใน 10 ชัดเจนใน 9 สูง และในการทดลอง 11 (ตารางที่ 1) รายงานรายละเอียดการแทรกแซงในกลุ่มดูแลปกติ และ cointerventions (เช่น เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่รับ antidepressants) ในกลุ่มที่ได้รับการรักษาทางจิตใจมักจะไม่เพียงพอ ดังนั้น เราไม่สามารถจัดประเภทด้านนี้ได้อย่างน่าเชื่อถือ จากที่มีรายงาน อย่างไรก็ตาม ได้ชัดเจนว่า ระดับของการแทรกแซงหรือ cointervention แตกต่างกันมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษาการเลือกลักษณะของการศึกษารวมและความเสี่ยงจากอคติทั้งหมด30 การศึกษา (รายงานใน 37 สิ่งพิมพ์) เกณฑ์การรวม (ตารางที่ 1 ดูภาคผนวกเสริมสำหรับผังการให้รายละเอียดเกี่ยวกับขั้นตอนการคัดเลือกและรายการอ้างอิงเต็มรูปแบบของ รวมถึงการทดลอง) สิบสามการทดลองคัดเลือกผู้ป่วยที่ได้รับการอ้างอิงจากแพทย์ดูแลหลัก 14 ขั้นตอนการใช้การตรวจคัดกรองและ 3 ใช้วิธีการผสม สิบทดลองรวมเฉพาะผู้ป่วยที่ประชุมเกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับภาวะซึมเศร้าที่สำคัญ และในภาวะซึมเศร้า 14 การทดลองเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้รับการวินิจฉัยอย่างเป็นทางการตามรูปแบบมาตรฐานหรือผู้ป่วยที่มีความหลากหลายของโรคซึมเศร้าถูกรวม หกทดลองรวมถึงผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึมเศร้าหรือทั้งภาวะซึมเศร้าเล็กน้อยหรือซึมเศร้า เกณฑ์การคัดเลือกเป็นเสรีนิยมมากที่สุดในการทดลองทำให้มันเป็นไปได้ว่าเป็นตัวแทนเข้าร่วมการศึกษาการดูแลผู้ป่วยหลักกับโรคซึมเศร้านั้นค่อนข้างดี 30 การทดลองรวมทั้งหมด 32 กลุ่มที่ได้รับการแทรกแซงทางจิตวิทยา กลุ่มดูแลยี่สิบเจ็ดทดลองมีปกติสำหรับการควบคุมในขณะที่ 3 การทดลอง (กับกลุ่มเพิ่มเติมรับการรักษาด้วยยา) มีกลุ่มควบคุมได้รับยาหลอก นอกจากนี้ 6 การทดลองกับกลุ่มควบคุมดูแลตามปกติมีกลุ่มเปรียบเทียบเพิ่มเติมที่ไม่ได้ถูกรวมในการวิเคราะห์ของเรา (2 การทดลองยา 1 ฝังเข็ม 1 ควบคุมการพูดคุยเกิดขึ้นอีก 1 สุขภาพจิตภาวะซึมเศร้าโปรแกรมป้องกันและ 1 การควบคุมการผ่อนคลาย) จำนวนรวมของผู้ป่วยสุ่มเข้าไปในอ้อมแขนของการรักษา 62 รวมอยู่ในการวิเคราะห์ของเราคือ 5159 (เฉลี่ย = 152, = ช่วง 29-453). การแทรกแซงทางจิตวิทยาเป็นใบหน้าเพื่อใบหน้า CBT ใน 7 กลุ่มการรักษาใบหน้าเพื่อใบหน้าปัญหา -solving การรักษาใน 4 ใบหน้าเพื่อใบหน้าจิตบำบัดระหว่างบุคคลใน 2, การแทรกแซงทางจิตวิทยาใบหน้าเพื่อใบหน้าอื่น ๆ 6 (5 การแทรกแซงการให้คำปรึกษาตัวแปรและการแทรกแซงสุขภาพจิต 1) ระยะไกลบำบัดโรคที่นำโดย CBT ใน 3, ปัญหาการบำบัดโรคที่นำโดยระยะไกล -solving การรักษาใน 2, แนะนำ CBT ​​ช่วยเหลือตนเองใน 4 และไม่มีการติดต่อหรือ CBT น้อยที่สุดใน 4 กลุ่มการรักษา มีการทดลองที่ไม่มีการตรวจสอบการรักษาจิตบำบัดหรือการรักษาใบหน้าเพื่อใบหน้าในการตั้งกลุ่ม ห้า 6 การทดลองในผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเล็กน้อยและ / หรือซึมเศร้าการตรวจสอบใบหน้าเพื่อใบหน้า (ยังไม่มี = 3) หรือนักบำบัดนำ (ยังไม่มี = 2) การรักษาด้วยการแก้ปัญหา ในการทดลอง จำกัด ให้กับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าที่สำคัญการรักษาทางด้านจิตใจให้บ่อยครั้งมากขึ้นในขณะที่การแทรกแซงใบหน้าเพื่อใบหน้า. ความเสี่ยงโดยรวมของอคติก็ถือว่าอยู่ในระดับต่ำที่ 10 ไม่มีความชัดเจนใน 9 และสูงในการทดลอง 11 (ตารางที่ 1) รายงานรายละเอียดการแทรกแซงในกลุ่มการดูแลตามปกติและของ cointerventions (เช่นร้อยละของผู้ป่วยที่ได้รับยาแก้ซึมเศร้า) ในกลุ่มที่ได้รับการรักษาทางด้านจิตใจก็มักจะไม่เพียงพอ; ดังนั้นเราจึงไม่สามารถที่จะจำแนกลักษณะนี้ในลักษณะที่เชื่อถือได้ จากสิ่งที่ได้รับการรายงาน แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่าระดับของการแทรกแซงหรือ cointervention ต่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผล

ศึกษาการเลือกคุณลักษณะรวมการศึกษาและความเสี่ยงของอคติ

รวม 30 การศึกษา ( รายงานใน 37 สิ่งพิมพ์ ) พบรวมเกณฑ์ ( ตารางที่ 1 ; ดูภาคผนวกเสริมผังให้รายละเอียดเกี่ยวกับกระบวนการคัดเลือกและเต็มรูปแบบรายการอ้างอิงของรวมครั้ง ) 13 การทดลองคัดเลือกผู้ป่วยที่ส่งต่อจากแพทย์ดูแลหลักใช้กระบวนการกลั่นกรอง และ 3 ใช้วิธีผสม การทดลองที่ 10 โดยรวมพบผู้ป่วยเกณฑ์วินิจฉัยโรคซึมเศร้า และในการทดลองทั้ง 14 depression อย่างเป็นทางการการวินิจฉัยตามแบบมาตรฐาน หรือผู้ป่วยที่มีความหลากหลายของโรคซึมเศร้า คือรวม 6 การทดลองรวมเฉพาะผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเล็กน้อยอาศัยอยู่ , ,หรือให้ผู้เยาว์ depression หรืออาศัยอยู่ . การตระเตรียมเป็นเสรีนิยมในการทดลองมากที่สุด ทำให้มีแนวโน้มว่าผู้เข้าร่วมการศึกษาเป็นตัวแทนของผู้ป่วยการดูแลที่เกี่ยวข้องกับโรคซึมเศร้าค่อนข้างดี 30 การทดลองรวมรวม 32 กลุ่มได้รับการแทรกแซงทางจิตวิทยา ยี่สิบเจ็ดทดลองมีกลุ่มการดูแลตามปกติเพื่อการควบคุมตอนที่ 3 การทดลอง ( กับอีกกลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วยยาหลอก ( เภสัชบำบัด ) มีกลุ่มควบคุม นอกจากนี้ 6 การทดลองกับปกติดูแลกลุ่มควบคุมมีเพิ่มเติมเปรียบเทียบกลุ่มที่ไม่ได้ถูกรวมอยู่ในการวิเคราะห์ของเรา ( เภสัชบำบัด 2 ครั้ง 1 ฝังเข็ม 1 พูดควบคุม , 1 psychoeducational ภาวะซึมเศร้าซ้ำโปรแกรมป้องกันและ 1 ผ่อนคลายการควบคุม )จำนวนของผู้ป่วยที่เข้ามารักษาแขน 62 รวมอยู่ในการวิเคราะห์ของเราคือ 5159 ( median = 152 , พิสัย = 29 – 453 ) .

การแทรกแซงจิตใจเป็นแบบ CBT ใน 7 กลุ่มการรักษา การรักษาแบบจิตบำบัดสัมพันธภาพระหว่างบุคคลในการแก้ปัญหา 4 แบบใน 2การแทรกแซงทางจิตวิทยาอื่น ๆตัวต่อตัวใน 6 ( 5 ตัวแปรและให้คำปรึกษา ( 1 การแทรกแซง psychoeducational ) พร้อมบำบัด CBT 3 LED , LED รีโมทบำบัดรักษาแก้ปัญหาใน 2 แนวทางการ CBT 4 และไม่มีหรือน้อย CBT ติดต่อใน 4 กลุ่ม ไม่มีการตรวจสอบ psychodynamic บำบัดหรือการรักษาแบบตัวต่อตัวในกลุ่มการตั้งค่า5 6 การทดลองกับผู้ป่วยซึมเศร้าและ / หรือผู้เยาว์อาศัยอยู่สอบสวนแบบตัวต่อตัว ( n = 3 ) หรือนักบำบัด LED ( n = 2 ) การการแก้ปัญหา ในการทดลองที่ จำกัด เพื่อผู้ป่วยโรคซึมเศร้า รักษาจิตให้บ่อย เช่น การแทรกแซงหน้ากัน

ความเสี่ยงโดยรวมของอคติก็ถือว่าน้อยใน 10 ไม่ชัดเจนใน 9 และ 11 สูงในการทดลอง ( ตารางที่ 1 )