ทุกชนชาติต่างก็มีภาษาของตนเป็นภาษาประจ าชาติ ซึ่งในโลกมีภาษาต่างๆ หลายร้อยภาษา
และ ภาษาต่างประเทศ ถือเป็นภาษา หนึ่ง ที่มีความส าคัญและจ าเป็นที่ทุกคนควรจะต้องเรียนเพื่อใช้
ติดต่อสื่อสารกับชนชาวโลก ภาษาต่างประเทศที่ทั่วโลกยอมรับว่าเป็นภาษากลางในการสื่อสารของ
มนุษย์คือภาษาอังกฤษ ในปัจจุบันมีคนพูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาประจ าชาติหรือเป็นภาษาที่สองหรือ
เป็นภาษาต่างประเทศถึง 1,000 ล้านคน (Naisbitt, 1944 : 26) ส่วนในประเทศไทยภาษาอังกฤษได้เข้า
มามีบทบาทส าคัญทางด้านการค้าและการฑูตตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 3 และรัชกาลที่ 4 เป็นต้นมาและ
เพิ่มมากขึ้นในทุกขณะทั้งทางด้านการเมือง สังคม เศรษฐกิจ วัฒนธรรม การค้า การติดต่อสื่อสาร
ระหว่างประเทศและด้านการศึกษา โดยเฉพาะในด้านการศึกษานั้นมีสถาบันการศึกษาหลายแห่งได้เปิด
การเรียนการสอนหลักสูตร English Program ตั้งแต่ระดับประถมศึกษา ทั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อให้
ผู้เรียนมีทักษะใน 4 ด้าน คือ ทักษะการฟัง พูด อ่านและเขียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านทักษะการ
พูด ซึ่งจะท าให้สามารถติดต่อสื่อสารกับชนชาวโลกได้อย่างมีประสิทธิภาพและยังส่งผลอันดีต่อการ
พัฒนาประเทศให้ก้าวหน้าต่อไปอีกขั้นหนึ่ง
ปัจจุบัน ได้มีการปฏิรูประบบการศึกษา โดย สถาบันการศึกษาต่างๆได้มีการจัดการเรียน
การสอนตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551 และในหลักสูตรยังได้ก าหนดให้ผู้เรียน
มีสมรรถนะที่ส าคัญ 5 ประการ และสมรรถนะที่ส าคัญของผู้เรียน คือ ความสามารถในการสื่อสาร
ได้ซึ่งความสามารถในการสื่อสารในที่นี้ หมายถึงความสามารถในการฟัง การพูด การอ่านและการ
เขียนภาษาต่างประเทศ แต่ระบบการศึกษาของไทยในปัจจุบันยังไม่สามารถตอบสนองต่อความ
ต้องการของบุคคล สังคมและประเทศเท่าที่ควร เมื่อต้องเผชิญกับความคาดหวังทางสังคมที่จะท าให้
การศึกษามีบทบาทในการเตรียมคนให้พร้อมส าหรับการแข่งขันในสังคมโลก ก็ยิ่งเห็นปัญหาที่เกิดกับ
การศึกษามากขึ้น ปัญหาที่ถกเถียงกันมากในแวดวงการศึกษา นักเรียนและผู้ปกครอง คือ นักเรียน
เรียนจบหลักสูตรแล้วพูดภาษาอังกฤษไม่เก่งหรือพูดไม่ได้ ซึ่งอาจเกิดจากหลายสาเหตุ
หรืออาจมีปัจจัยอื่นที่มีผลกระทบต่อการพูดภาษาอังกฤษ