differences between individual and

differences between individual and mass tourism. Simmel's study of play as a social form has likewise been virtually disregarded in tourism research, as have also his insights on the metropolitan life, alienation, and vocation. All these are worthwhile avenues of theoretical investigation for those intent on distilling the constants in touristic attitudes and behavicrr-
Phenomenological theory, beyond Schutz's specific work on the stranger, has similarly been overlooked by tourism researchers. Admittedly, Cohen (1979b) has provided a "phenomenology of touristic experiences" which ranges through five modes from the diversionary to the existential; yet, apart from this attempt, few others explore phenomenological insights in relation to tourism. Apparently, no one has fully investigated Schutz's elaboration of "in-order-to" and "because-of' in touristic motivation. Nor, for that matter, has anyone tried to apply to tourists Schutz's analysis of "projected action," in which time reflexively becomes either the future perfect or past perfect tense. Yet, arguably, this would be a viable paradigm for examining in depth the motivations of potential tourists as well as the discourse of promotional material which plays on these self-same motivations. So too would the phenomenological notion of "I-Thou" relationships prove useful in an appraisal of changing host-guest encounters within the framework of Bergson's "stream of consciousness." The theory is there. It just does not seem to have been utilized.
The same observations go for ethnomethodology. While this "candid camera" approach seeks to investigate the undeclared assumptions of human action and discourse, and in that sense could be appropriate for an examination of touristic stereotypes and cliches, only one example could be found, that of McHugh, Raffel, Foss and Blum (1974), which has adopted an ethnomethodological perspective for the study of tourism. Yet, such an approach, bereft of its more outrageous claims, could prove worthwhile in analyzing the conduct of both tourists and the tourist industry.

Symbolic Interactionism
The last perspective treated here, that of symbolic interactionism, does seem to have caught the imagination of tourism researchers, to a far greater extent than its micro-sociological counterparts.
In its formative years, symbolic interactionism was primarily concerned with the development of the self through its twin components of the "I" and "Me." While the latter comprised the internalized expectations of an individual's attitudes and behavior held by significant and generalized others, the former represented the principle of autonomy, whereby a person accepted or rejected the social definitions of the situation by others. In order to learn the expectations held by others (role), individuals were conceived of as passing through a number of stages, during which they came to appreciate the rules of social interaction. Later, symbolic interactionists examined in more detail the process of role negotiation by individuals, through which definitions of situations were exchanged, accepted, modified or rejected.
The ludic "as if' quality of touristic experience, examined above in a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างระหว่างแต่ละราย และโดยรวม ศึกษาของ Simmel เล่นเป็นแบบสังคมได้ในทำนองเดียวกันแล้วแทบละเว้นในการท่องเที่ยววิจัย เป็นได้นอกจากนี้ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับชีวิต จำหน่าย และอาชีพ ทั้งหมดนี่คือ avenues คุ้มค่าของการตรวจสอบทฤษฎีสำหรับเหล่านั้นเจตนาใน distilling คงตุลาคมทัศนคติและ behavicrr-
Phenomenological ทฤษฎี เกินของ Schutz งานเฉพาะกับคนแปลกหน้า ได้รับการมองข้าม โดยนักวิจัยท่องเที่ยว เป็นที่ยอมรับ โคเฮน (1979b) ให้เป็น "phenomenology ประสบการณ์ท่องเที่ยว" ซึ่งช่วงผ่านโหมด 5 จากที่ diversionary การที่ existential ยัง นอกจากนี้ความพยายาม อื่น ๆ บางสำรวจ phenomenological ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับการท่องเที่ยว เห็นได้ชัด ไม่ครบถ้วนได้สอบสวนทุก ๆ ของ Schutz ของ "ในใบสั่งให้" และ "เนื่องจาก-ของ ' ในแรงจูงใจท่องเที่ยว ไม่ สำหรับเรื่องที่ มีคนพยายามใช้ Schutz นักวิเคราะห์ "คาดการดำเนินการ ซึ่งเวลา reflexively จะ สมบูรณ์แบบในอนาคตหรืออดีตเหมาะกาล ยัง ว่า นี้จะเป็นกระบวนทัศน์การทำงานสำหรับการตรวจสอบในเชิงลึกโต่งนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพเป็นวาทกรรมของวัสดุส่งเสริมการขายซึ่งในโต่งเหล่านี้เอง ดังนั้นเกิน จะคิด phenomenological ของ "ฉัน-พระองค์" สัมพันธ์พิสูจน์ประโยชน์ในการประเมินผลการเปลี่ยนโฮสต์แขกพบภายในกรอบของงรีแบร์กซองของ "กระแสของจิตสำนึก" ทฤษฎีที่มี มันเพียงดูเหมือนไม่ได้ใช้ประโยชน์
การสังเกตเดียวหา ethnomethodology ในขณะที่วิธีการ "กล้อง candid" นี้มุ่งที่จะตรวจสอบ สมมติฐานสภาวะ ของมนุษย์และวาทกรรม และ ในความรู้สึกนั้นอาจจะเหมาะสมสำหรับการตรวจสอบมักตุลาคมและ cliches อย่างเดียว พบ ที่ McHugh, Raffel, Foss และสุ่ม (1974), ซึ่งได้นำมุมมองการ ethnomethodological สำหรับการศึกษาการท่องเที่ยว ยัง เช่นวิธีการ bereft ของสิทธิเรียกร้องอุกอาจมากขึ้น สามารถพิสูจน์คุ้มค่าในการวิเคราะห์การบริหารนักท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมท่องเที่ยว

Interactionism สัญลักษณ์
มุมมองสุดท้ายถือว่าที่นี่ interactionism สัญลักษณ์ ที่ดูเหมือนจะมีจับจินตนาการของนักวิจัยท่องเที่ยว ขอบเขตที่ไกลมากขึ้นกว่าคู่ของไมโครสังคมวิทยา
ในปีของความอุดมสมบูรณ์ สัญลักษณ์ interactionism เป็นหลักเกี่ยวข้องกับการพัฒนาตนเองโดยใช้คอมโพเนนต์ทวิของ "เรา" และ "me" ขณะหลังประกอบด้วย ความคาดหวังที่ internalized ทัศนคติและพฤติกรรมของบุคคลจัดโดยสำคัญ และอื่น ๆ ตั้งค่าทั่วไป เดิมแสดงหลักอิสระ โดยบุคคลยอมรับ หรือปฏิเสธคำนิยามสังคมสถานการณ์ของผู้อื่น เพื่อเรียนรู้ความคาดหวังที่ถือครอง โดยผู้อื่น (บทบาท), บุคคลถูกจัดรู้สึกของเป็นผ่านหลายขั้นตอน ซึ่งพวกเขามาชื่นชมของสังคม ภายหลัง interactionists สัญลักษณ์ตรวจสอบในรายละเอียดขั้นตอนการเจรจาบทบาทโดยบุคคล ซึ่งข้อกำหนดสถานการณ์ถูกแลกเปลี่ยน ยอมรับ ปรับเปลี่ยน หรือปฏิเสธ
การ ludic "เป็น ' คุณภาพประสบการณ์ท่องเที่ยว การตรวจสอบข้างในเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างระหว่างบุคคลและการท่องเที่ยวมวล ซิมเมลเรียนเล่นเป็นรูปแบบทางสังคมได้เช่นเดียวกันเป็นแทบไม่สนใจในการวิจัยการท่องเที่ยว มีข้อมูลเชิงลึกของเขาเกี่ยวกับชีวิต กรุงเทพมหานคร แปลกแยก และอาชีพ ทั้งหมดเหล่านี้จะคุ้มค่าลู่ทางทฤษฎีสืบสวนสำหรับผู้ที่มีเจตนาในการกลั่นค่าคงที่ในนักท่องเที่ยวทัศนคติและ behavicrr -
อาจกล่าวได้ว่าทฤษฎีนอกเหนือจากที่มีการทำงานเฉพาะคนแปลกหน้าได้เหมือนกับถูกมองข้ามโดยนักวิจัยด้านการท่องเที่ยว เป็นที่ยอมรับ , โคเฮน ( 1979b ) มีให้ " ปรากฏการณ์ของนักท่องเที่ยวประสบการณ์ " ซึ่งช่วงผ่านห้าโหมดจากสามต่อสู่ แต่นอกเหนือจากความพยายามนี้ หลายๆเที่ยวเชิงปรากฏการณ์วิทยาเชิงลึกในความสัมพันธ์กับการท่องเที่ยว เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครมีครบ ) ที่มีรายละเอียดของ " เพื่อ " และ " เพราะ " ในแรงจูงใจของนักท่องเที่ยว . หรือ เรื่อง มีคนพยายามที่จะใช้กับนักท่องเที่ยวที่มีการวิเคราะห์คาดการณ์การกระทำ " ซึ่งเวลา reflexively กลายเป็นเหมือนกันในอนาคตที่สมบูรณ์แบบหรืออดีตที่สมบูรณ์แบบ อีกอย่างนี้จะวางอนาคตสำหรับตรวจสอบกระบวนทัศน์ในความลึก แรงจูงใจของนักท่องเที่ยวที่มีศักยภาพเช่นเดียวกับวาทกรรมของวัสดุส่งเสริมการขายซึ่งเล่นในตนเองแรงจูงใจเหล่านี้เหมือนกัน . ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าแนวคิดของ " i-thou " ความสัมพันธ์เป็นประโยชน์ในการประเมินการเปลี่ยนโฮสต์แขกพบภายในกรอบของเบิร์กสัน " กระแสสำนึกของ " ทฤษฎีนี้มีมันดูเหมือนจะไม่ได้ถูกใช้
ตัวอย่างเดียวกันไปสำหรับ ethnomethodology . ในขณะที่ " กล้อง " วิธีการตรงไปตรงมาและตรวจสอบสมมติฐานเลือกสาขา ของการกระทำของมนุษย์ และวาทกรรม และในแง่ที่อาจจะเหมาะสมสำหรับการตรวจสอบของพวกเขาและนักท่องเที่ยว cliches เพียงตัวอย่างหนึ่งที่อาจจะพบ ว่า แมคฮิวจ์ raffel ฟอส , และ , บลัม ( 1974 )ซึ่งได้นำมุมมอง ethnomethodological การศึกษาการท่องเที่ยว ยังเป็นวิธีการส่วนใหญ่ของการเรียกร้องอุกอาจมากขึ้น สามารถพิสูจน์ความคุ้มค่าในการวิเคราะห์พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว


สุดท้ายในกรุงเทพมหานครสัญลักษณ์มุมมองรักษาที่นี่ของปฏิสัมพันธ์นิยมสัญลักษณ์ ดูเหมือนจะจับจินตนาการของนักวิจัยด้านการท่องเที่ยวในขอบเขตที่ไกลมากขึ้นกว่า counterparts ไมโครสังคมวิทยา .
ในการก่อสร้างของปี ในกรุงเทพมหานคร สัญลักษณ์เป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาตนเองผ่านคอมโพเนนต์ของคู่ของ " ผม " และ " ผม " ในขณะที่หลังประกอบด้วย internalized ความคาดหวังของทัศนคติของบุคคลและพฤติกรรม โดยจัดขึ้นที่สําคัญ และตัวอื่นๆอดีตแสดงหลักการปกครองตนเอง โดยมีคนยอมรับ หรือ ปฏิเสธสังคมนิยามของสถานการณ์โดยผู้อื่น เพื่อเรียนรู้ ความคาดหวัง ที่จัดขึ้นโดยผู้อื่น ( บทบาท ) , บุคคลที่ถูก conceived เป็นผ่านหมายเลขของขั้นตอนในระหว่างที่พวกเขามาเพื่อขอบคุณกฎของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ต่อมาinteractionists สัญลักษณ์ตรวจสอบรายละเอียดเพิ่มเติมกระบวนการบทบาทการเจรจาต่อรอง โดยบุคคล ซึ่งโดยนิยามของสถานการณ์ที่ถูกแลกเปลี่ยน ยอมรับ แก้ไข หรือปฏิเสธ
ludic " เช่นถ้า ' คุณภาพของประสบการณ์ที่นักท่องเที่ยว ตรวจสอบข้างต้นใน