provider of comprehensible inputAn

provider of comprehensible input


An issue that confronts many teachers in classrooms is how much they themselves should talk, and what kind of talk this should be. Of course there are times when teachers have to take the roll or ask for quiet, or suggest that students should get into pairs and groups. But there are also times when teachers simply talk to groups, engage in conversation with them,discuss the topic under consideration or ask them about their weekend,etc.


On most training courses a distinction is made between students - talking time and teacher-talking time. As we shall see in Chapter 8 it is the concern to maximise the former that leads many teachers to use pair and groupwork ; it has been assumed that on the whole we want to see more STT than TTT,since,as trainers frequently point out to their student teachers, You don’t neet the language practice, they do.


It is certainly true that some teachers talk too much and that this not necessarily advantageous for their students,especially since those teachers are unlikely to be permanently interesting. However, as we shall see in Chapter 5B, it is widely accepted that a vital ingredient in the learning of any language is, of course, exposure to it. The American linguist Stephen Krashen described the best kind of language that students could be exposed to as ‘comprehensible input’, that is language which students understand the meaning of, but which is nevertheless slightly above their own promotion level. Yet where can they go for such language input? Inn the world outside the classroom, English, if they have access to it, will frequently appear incomprehensible,especially when they are at a low level . They need something or someone to provide language which has been ‘roughly-tuned’ to be comprehensible to them. And there is someone right there in the classroom to give them just that!


As teachers we are ideally placed to provide comprehensible input since we know the students in front of us and can react appropriately to them in a way that a coursebook or a tape, for example, cannot. We know how to talk at just the right level so that even if our students do not understand every word we say, they do understand the meaning of what is being said. At sush times the language gains,for the student, are significant.


However,we do need to be aware of how much we ourselves are speaking. if we talk all the time, however ‘comprehensible’ our language is, the students are denied their own chance to practise production, or get exposure through other means (from reading or listening to tapes, for example). They may also become bored by listening to the teacher all the time.


Basing a lesson on what we can do ourselves as in the examples above clearly has the enormous advantage of not being susceptible to technical malfunction ,power cuts or unavailability. However,an over-reliance on what we ourselves can offer places excessive demands upon us. It is hard to be permanently motivating and expressions. Nevertheless the way in which we use our voice, the way in which we model language and employ gesture and expression rae all basic and important teaching skills.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป้อนข้อมูล comprehensible


ปัญหาที่ครูจำนวนมากในห้องเรียนกับความเป็นมากว่าตัวเองควรคุย และสิ่งของพูดคุยนี้ควรจะ แน่นอนมีครั้งเมื่อครูต้องใช้การม้วน หรือขอเงียบ หรือแนะนำว่า นักเรียนควรได้รับเป็นคู่และกลุ่ม แต่ยังมีครั้งเมื่อครูพูดกับกลุ่ม เพียง มีส่วนร่วมในการสนทนากับพวกเขา สนทนาหัวข้อภายใต้การพิจารณา หรือขอให้เกี่ยวกับวันหยุดสุดสัปดาห์ของพวกเขา เป็นต้น


ฝึกอบรมหลักสูตรพิเศษที่ทำระหว่างเรียน - เวลาพูดคุยและครูพูด เราจะเห็นในบทที่ 8 เป็นกังวลเพิ่มเดิมที่ครูหลายคู่และ groupwork จึงสันนิษฐานว่า ในทั้งหมดที่เราต้องการดู STT เพิ่มเติมกว่าที ตั้งแต่ เป็นผู้ฝึกมักชี้ครูนักเรียนของพวกเขา คุณ neet ฝึกภาษา พวกเขา do.


มันเป็นจริงที่ครูบางพูดคุยมากเกินไปและที่นี้ไม่จำเป็นต้องได้ประโยชน์สำหรับนักเรียนของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากครูเหล่านั้นไม่น่าจะน่าสนใจอย่างถาวร อย่างไรก็ตาม เราจะเห็นในบท 5B มันอย่างกว้างขวางยอมรับส่วนผสมที่สำคัญในการเรียนรู้ภาษาใด ๆ ว่า แน่นอน เปิดรับแสงได้ นักภาษาศาสตร์อเมริกันที่ Stephen Krashen อธิบายชนิดของภาษาที่นักเรียนสามารถสัมผัสกับเป็น 'comprehensible ป้อน' สุด เป็นภาษาที่นักเรียนเข้าใจความหมายของ แต่ที่เป็นไรเล็กน้อยเหนือระดับโปรโมชั่นของตนเอง ยัง ที่สามารถไปเช่นภาษาสำหรับการป้อนค่าหรือไม่ อินน์โลกนอกห้องเรียน ภาษาอังกฤษ ถ้าพวกเขาสามารถเข้าถึงมัน มักจะปรากฏไม่สามารถเข้าใจได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาอยู่ในระดับต่ำ พวกเขาต้องการบางสิ่งบางอย่างหรือบางคนเพื่อให้ภาษาที่ได้รับ 'คร่าว ๆ ปรับ' จะ comprehensible ไป และมีคนที่นั่นในห้องเรียนเพื่อให้พวกเขาเพียงที่!


เป็นครู เราจะวางให้ป้อน comprehensible เนื่องจากเราทราบว่านักเรียนหน้าเรา และสามารถตอบสนองอย่างเหมาะสมไปในทางที่เป็น coursebook หรือเทป ตัวอย่าง ไม่ เรารู้วิธีการพูดคุยที่เพียงแค่ระดับนั้นแม้ว่านักศึกษาไม่เข้าใจทุกคำ เราพูด พวกเขาเข้าใจความหมายของสิ่งกล่าวว่า ที่ sush ภาษากำไร สำหรับนักเรียน เวลาสำคัญ


อย่างไรก็ตาม เราจำเป็นต้องตระหนักว่าเราเองจะพูด ถ้าเราพูดตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม 'comprehensible' ภาษาคือ นักเรียนถูกปฏิเสธโอกาสของตนเองเพื่อฝึกฝนการผลิต หรือได้รับแสง โดยวิธีอื่น (จากการอ่าน หรือฟังเทป ตัวอย่าง) พวกเขาอาจยังกลายเป็นเบื่อ โดยการฟังครูทั้งหมดเวลาได้


ชัดเจนอ้างอิงบทเรียนในสิ่งที่เราสามารถทำเองในตัวอย่างข้างต้นมีประโยชน์มหาศาลที่ไวต่อความผิดปกติทางเทคนิค ตัดไฟ หรือไม่พร้อมใช้งานไม่ได้ อย่างไรก็ตามพึ่งมีมากกว่าในสิ่งที่เราเองสามารถนำเสนอสถานเกินความต้องการของเรา ยากที่จะถูกจูงใจอย่างถาวร และนิพจน์ อย่างไรก็ตามวิธีการที่เราใช้เสียงของเรา วิธีที่เราใช้รูปแบบภาษา และใช้รูปแบบและนิพจน์แร่พื้นฐานทั้งหมด และที่สำคัญสอนทักษะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ให้บริการข้อมูลที่เข้าใจได้


ปัญหาที่เผชิญหลายครูในห้องเรียนเป็นวิธีการที่พวกเขาควรจะพูดคุยและชนิดของการพูดคุยนี้ควรเป็น แน่นอนว่ามีหลายครั้งที่ครูต้องใช้ม้วน หรือ ให้เงียบ หรือแนะนำว่านักเรียนควรเป็นคู่และเป็นกลุ่ม แต่ยังมีครั้งเมื่อครูก็คุยกับกลุ่มมีส่วนร่วมในการสนทนากับพวกเขา หารือเรื่องการพิจารณา หรือ ถามพวกเขาเกี่ยวกับวันหยุดสุดสัปดาห์ของพวกเขา ฯลฯ


ในส่วนหลักสูตรการฝึกอบรมความแตกต่างได้ระหว่างเรียน - เวลาพูดคุยและครูพูดนะ ดังที่เราจะเห็นในบทที่ 8 จะเป็นกังวลเพิ่มอดีตนำครูหลายคนใช้คู่และการทำงาน ;มันถูกสันนิษฐานว่าในทั้งหมดที่เราอยากเห็นโหมดกว่า TTT , ตั้งแต่ , เป็นวิทยากรบ่อยชี้ให้ครูนักเรียน เธอไม่นีทภาษาฝึก พวกเขาทำ


มันคือความจริงที่ครูพูดมากเกินไปและนี้ไม่ได้เป็นประโยชน์สำหรับนักเรียนโดยเฉพาะ เพราะว่าพวกครูก็จะน่าสนใจอย่างถาวร อย่างไรก็ตามดังที่เราจะเห็นในบทที่ 5B เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นส่วนผสมที่สำคัญในการเรียนรู้ภาษาใด ๆ เป็น แน่นอน การเปิดรับมัน นักภาษาศาสตร์ชาวอเมริกันสตีเฟ่น krashen อธิบายชนิดที่ดีที่สุดของภาษาที่นักศึกษาสามารถเปิดเผยข้อมูลที่เข้าใจได้ว่าเป็น ' ' เป็นภาษาที่นักเรียนเข้าใจความหมายของแต่ที่ยังคงเล็กน้อยเหนือระดับการส่งเสริมตนเอง แต่ที่พวกเขาสามารถไปสำหรับการป้อนภาษาเช่น โรงแรมโลกนอกห้องเรียน อังกฤษ ถ้าพวกเขามีการเข้าถึงมันมักจะปรากฏมหาศาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาอยู่ในระดับต่ำ พวกเขาต้องการบางสิ่งบางอย่างหรือใครบางคนที่จะให้ภาษาซึ่งมี ' ' ประมาณติดตามสามารถเข้าใจพวกเขาและมีใครบางคนอยู่ในห้องเรียนเพื่อให้พวกเขาเพียงแค่นั้น !


เป็นครูเราเป็นสถานที่ดีเยี่ยมเพื่อให้ข้อมูลที่เข้าใจได้ เพราะเรารู้จักนักเรียนต่อหน้าเรา และสามารถตอบสนองอย่างเหมาะสมกับพวกเขาในลักษณะที่ coursebook หรือเทป ตัวอย่างเช่น ไม่สามารถ เรารู้วิธีที่จะพูดในระดับที่เหมาะสมเพื่อที่ถ้านักเรียนไม่เข้าใจทุกคำที่เราพูดพวกเขาเข้าใจความหมายของสิ่งที่ถูกกล่าวว่า ช้เวลาในภาษาไร สําหรับนักศึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .

แต่เราต้องตระหนักว่าเราเองจะพูด ถ้าเราคุยกันตลอดเวลา แต่ ' ' เข้าใจภาษาของเรา นักเรียนถูกปฏิเสธโอกาสของตัวเองที่จะใช้ผลิตหรือรับแสงด้วยวิธีอื่น ( จากการอ่านหรือการฟังเทป , ตัวอย่างเช่น ) พวกเขาอาจจะเบื่อฟังครูตลอดเวลา


จากบทเรียนในสิ่งที่เราสามารถทำเองได้ เช่น ในตัวอย่างข้างต้นอย่างชัดเจน มีมหาศาลประโยชน์ไม่ไวต่อความผิดปกติทางเทคนิค , ลดพลังงานหรือไม่แม้แต่ อย่างไรก็ตามมากกว่าการพึ่งพาสิ่งที่เราสามารถเสนอสถานที่ความต้องการมากเกินไป เมื่อเรา มันยากที่จะเป็นอย่างถาวร สร้างแรงจูงใจและการแสดงออก แต่วิธีที่เราใช้เสียงของเรา วิธีที่เราใช้รูปแบบภาษาและท่าทางการแสดงออกแล้วเรทั้งหมดขั้นพื้นฐานและที่สำคัญทักษะการสอน