3. The Italian scenarioDuring the p

3. The Italian scenario

During the period under consideration (1979–2005) both the electoral system and the corruption in Italy show peculiar characteristics.

The empirical literature studying the determinants of corruption has pointed out that corruption is less widespread in countries having a long tradition of democracy, political stability and a developed economic system. Even if all these factors are present in Italy, corruption represents a widespread and persistent phenomenon. Some explanations of the diffusion of corruption in Italy are7 the rise of federalism, the increase in state intervention and the diffused system of political patronage (Golden, 2000). In Italy, the dynamics of corruption have been affected by a strong anti-corruption campaign (widely known as “Mani Pulite”) which started in 1992 with the arrest of an important public official stopped while receiving a bribe.8 Mani Pulite shed light on a large system of corruption involving entrepreneurs, bureaucrats, judges and representative of all political parties.9 In the years 1992–1994, 12,000 people were investigated by 70 Italian district attorneys and 5000 individuals were arrested; among those under investigation, 1069 were politicians.10 A consequence of the anti-corruption campaign was that some political parties and many representatives of the old political élite disappeared from the political scene.

During the period 1979–2005, the Italian electoral system experienced two major changes in its degree of proportionality. Regarding the Senate (upper chamber) elections, Law 6 of February 1948 no. 28 initiated a mixed electoral system characterized by a high degree of proportionality. Under that system, just one candidate in each district could be presented by every political party, and the candidate was elected only if he reached at least 65% of the votes; but very few candidates collected the 65% constituency threshold and, consequently, nearly all Senate seats were assigned using the proportional system. The 18th April 1993 referendum changed the Italian national electoral system, bringing it closer to majoritarian. For the Senate, three quarters of the 315 seats are assigned using the majoritarian criterion and the remaining quarter using the proportional criterion. Law no. 270/2005, changed the Italian electoral system again, reintroducing a more proportional criterion in the assignment of seats.

The reasons that make the Italian scenario particularly suitable for an empirical analysis on corruption are the following:
(1)
The alternation of mixed electoral systems, more or less proportional, from 1979 to 2005 allows us to measure the degrees of proportionality through an index which assumes different values according to the different degree of proportionality of the electoral system. The Gallagher (dis)proportionality index is constructed. It is normally a representation index but, as explained later, it is a very good proxy for the degree of proportionality of an electoral system.
(2)
The two political indexes that have been created (see below) are based on the Senate electoral results; it has to be taken into consideration that, for the Senate elections, the Italian electoral Law establishes that they are on a regional basis. This allows us to exploit a cross-sectional dimension, besides the time series dimension, in order to conduct a panel analysis.
(3)
The regional analysis has also got social motivation. The political mechanism in Italy was characterized by the political patronage, called clientelismo, that allowed groups of citizens linked directly to politicians to reap high rewards through special laws (leggine) or through political appointments. It can strongly be argued that the interaction between politicians and groups of citizens, which is the basis for corrupt behaviour, happens within the same region. In other words, citizens of a region are willing to elect corrupt politicians in the same region. And so at regional level the link between our measure of per capita corruption and the political indexes can be justified.
(4)
The Regional dimension of Italy allows us both to exploit panel data techniques (as pointed in 2) and to control for unknown diversity. A problem that arises in the interpretation of regressions based on cross-country data is that they are fragile to unobserved heterogeneity; countries differ greatly in levels of government efficiency, in many aspects of socio-economic life and in the effectiveness of economic policies. Instead, it can be easier to control for such heterogeneities in regressions based on within country data.

3. The Italian scenario

During the period under consideration (1979–2005) both the electoral system and the corruption in Italy show peculiar characteristics.

The empirical literature studying the determinants of corruption has pointed out that corruption is less widespread in countries having a long tradition of democracy, political stability and a developed economic system. Even if all these factors are present in Italy, corruption represents a widespread and persistent phenomenon. Some explanations of the diffusion of corruption in Italy are7 the rise of federalism, the increase in state intervention and the diffused system of political patronage (Golden, 2000). In Italy, the dynamics of corruption have been affected by a strong anti-corruption campaign (widely known as “Mani Pulite”) which started in 1992 with the arrest of an important public official stopped while receiving a bribe.8 Mani Pulite shed light on a large system of corruption involving entrepreneurs, bureaucrats, judges and representative of all political parties.9 In the years 1992–1994, 12,000 people were investigated by 70 Italian district attorneys and 5000 individuals were arrested; among those under investigation, 1069 were politicians.10 A consequence of the anti-corruption campaign was that some political parties and many representatives of the old political élite disappeared from the political scene.

During the period 1979–2005, the Italian electoral system experienced two major changes in its degree of proportionality. Regarding the Senate (upper chamber) elections, Law 6 of February 1948 no. 28 initiated a mixed electoral system characterized by a high degree of proportionality. Under that system, just one candidate in each district could be presented by every political party, and the candidate was elected only if he reached at least 65% of the votes; but very few candidates collected the 65% constituency threshold and, consequently, nearly all Senate seats were assigned using the proportional system. The 18th April 1993 referendum changed the Italian national electoral system, bringing it closer to majoritarian. For the Senate, three quarters of the 315 seats are assigned using the majoritarian criterion and the remaining quarter using the proportional criterion. Law no. 270/2005, changed the Italian electoral system again, reintroducing a more proportional criterion in the assignment of seats.

The reasons that make the Italian scenario particularly suitable for an empirical analysis on corruption are the following:
(1)
The alternation of mixed electoral systems, more or less proportional, from 1979 to 2005 allows us to measure the degrees of proportionality through an index which assumes different values according to the different degree of proportionality of the electoral system. The Gallagher (dis)proportionality index is constructed. It is normally a representation index but, as explained later, it is a very good proxy for the degree of proportionality of an electoral system.
(2)
The two political indexes that have been created (see below) are based on the Senate electoral results; it has to be taken into consideration that, for the Senate elections, the Italian electoral Law establishes that they are on a regional basis. This allows us to exploit a cross-sectional dimension, besides the time series dimension, in order to conduct a panel analysis.
(3)
The regional analysis has also got social motivation. The political mechanism in Italy was characterized by the political patronage, called clientelismo, that allowed groups of citizens linked directly to politicians to reap high rewards through special laws (leggine) or through political appointments. It can strongly be argued that the interaction between politicians and groups of citizens, which is the basis for corrupt behaviour, happens within the same region. In other words, citizens of a region are willing to elect corrupt politicians in the same region. And so at regional level the link between our measure of per capita corruption and the political indexes can be justified.
(4)
The Regional dimension of Italy allows us both to exploit panel data techniques (as pointed in 2) and to control for unknown diversity. A problem that arises in the interpretation of regressions based on cross-country data is that they are fragile to unobserved heterogeneity; countries differ greatly in levels of government efficiency, in many aspects of socio-economic life and in the effectiveness of economic policies. Instead, it can be easier to control for such heterogeneities in regressions based on within country data.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

3 สถานการณ์.อิตาลีในช่วงเวลาภายใต้การพิจารณา (1979 – 2005) ระบบการเลือกตั้งและคอรัปชั่นในอิตาลีแสดงลักษณะเฉพาะวรรณคดีประจักษ์เรียนดีเทอร์มิแนนต์ของความเสียหายได้ชี้ให้เห็นว่า ความเสียหายน้อยอย่างแพร่หลายในประเทศที่มีประชาธิปไตย เสถียรภาพทางการเมือง และระบบเศรษฐกิจที่พัฒนามายาวนาน แม้ว่าปัจจัยเหล่านี้อยู่ในอิตาลี ความเสียหายแทนปรากฏการณ์ที่แพร่หลาย และแบบถาวร คำอธิบายบางอย่างของการแพร่ของความเสียหายในอิตาลี are7 ขึ้นของระบอบสหพันธรัฐ การเพิ่มขึ้นของการแทรกแซงของรัฐ และระบบอุปถัมภ์ทางการเมือง (โกลเด้น 2000) แต่ ในอิตาลี ของความเสียหายได้รับผลกระทบจากแรงต่อต้านการทุจริตเสริม (รู้จักกันอย่างกว้างขวางเป็น "มณี Pulite") ซึ่งเริ่มต้นในปี 1992 มีการจับกุมของเจ้าหน้าที่สาธารณะสำคัญหยุดขณะรับ bribe.8 Pulite มณีหลั่งน้ำตาแสงในระบบขนาดใหญ่ของความเสียหายที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบการ bureaucrats ผู้พิพากษา และตัวแทนของ parties.9 ทางการเมืองทั้งหมดในปี 1992-1994 , 12000 คนถูกสอบสวน โดยทนายความเขตอิตาลี 70 และถูกจับ กุมบุคคล 5000 อยู่ภายใต้การตรวจสอบ 1069 ถูก politicians.10 เป็นผลมาจากการรณรงค์ต่อต้านการทุจริตถูกว่า บางพรรคการเมืองและตัวแทนต่าง ๆ ของยอดเมืองเก่าหายไปจากฉากการเมืองช่วงปีค.ศ. 1979 – 2005 ระบบเลือกตั้งอิตาลีมีประสบการณ์สองการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในสัดส่วนของระดับ เกี่ยวกับการเลือกตั้งวุฒิสภา (ด้านหอการค้า) 6 กฎหมายของ 1948 กุมภาพันธ์ 28 หมายเลขเริ่มต้นระบบเลือกตั้งแบบผสมโดยระดับสูงของสัดส่วน ภายใต้ระบบที่ ผู้เดียวในแต่ละอำเภอสามารถนำเสนอ โดยทุกพรรคการเมือง และผู้ได้รับเลือกก็ต่อเมื่อเขาถึงน้อย 65% ของโหวด แต่ขีดจำกัด 65% ซึ่งตนรวบรวมผู้สมัครน้อยมาก แล้ว จึง เกือบทุกที่นั่งวุฒิสภาได้กำหนดให้ใช้ระบบสัดส่วน 18 1993 เมษายนเปลี่ยนแปลงประชามติอิตาลีแห่งชาติเลือกตั้งระบบ นำมันใกล้ majoritarian สำหรับวุฒิสภา ไตรมาสที่สามของที่นั่ง 315 ถูกกำหนดโดยใช้เกณฑ์ majoritarian และไตรมาสเหลือโดยใช้เกณฑ์สัดส่วน กฎหมายหมายเลข 270/2005 เปลี่ยนภาษาอิตาลีเลือกตั้งระบบอีก reintroducing เกณฑ์สัดส่วนมากขึ้นในการกำหนดที่นั่งเหตุผลที่ทำให้สถานการณ์อิตาลีเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการวิเคราะห์ผลในการทุจริต เป็นดังนี้:(1)Alternation ผสมเลือกตั้งระบบ มากน้อยตามสัดส่วน จากปี 1979 ถึง 2005 ให้เราวัดองศาของสัดส่วนโดยใช้ดัชนีการอนุมานค่าสัดส่วนของระบบการเลือกตั้งระดับต่าง ๆ แตกต่างกัน เป็นสร้างดัชนี Gallagher (dis) สัดส่วน เป็นดัชนีแสดงปกติ แต่ ตามที่อธิบายไว้ในภายหลัง พร็อกซี่ที่ดีมากในระดับสัดส่วนของระบบการเลือกตั้ง(2)ดัชนีทางการเมืองทั้งสองที่สร้างไว้ (ดูด้านล่าง) จะขึ้นอยู่กับผลการเลือกตั้งวุฒิสภา มันได้ถูกนำมาพิจารณาว่า สำหรับการเลือกตั้งวุฒิสภา เลือกตั้งกฎหมายอิตาลีกำหนดว่า จะตามภูมิภาค นี้ช่วยให้เรากดขี่ขูดรีดของเหลวขนาด นอกเหนือจากมิติชุดเวลา เพื่อวิเคราะห์แผง(3)การวิเคราะห์ระดับภูมิภาคยังได้มีแรงจูงใจทางสังคม กลไกทางการเมืองในอิตาลีถูกลักษณะ โดยการอุปถัมภ์ทางการเมือง clientelismo ที่อนุญาตให้กลุ่มของประชาชนที่เชื่อมโยงโดยตรงกับนักการเมืองเพื่อเก็บเกี่ยวรางวัลสูง ผ่านกฎหมายพิเศษ (leggine) หรือนัดหมายทางการเมือง ที่เรียกว่า ก็สามารถขอได้โต้เถียงว่า การโต้ตอบระหว่างนักการเมืองและกลุ่มของประชาชน ซึ่งเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับพฤติกรรมที่เสียหาย เกิดขึ้นในภูมิภาคเดียวกัน ในคำอื่น ๆ ประชาชนของภูมิภาคยินดีที่จะเลือกนักการเมืองที่เสียหายในภูมิภาคเดียวกัน และดังนั้น ในระดับภูมิภาคที่ เชื่อมโยงระหว่างความเสียหายต่อหัววัดของเราและดัชนีทางการเมืองสามารถได้รับการพิสูจน์(4)ภูมิภาคขนาดของอิตาลีได้เราทั้งใช้แผงข้อมูลเทคนิค (ตามที่ชี้ใน 2) และ การควบคุมในความหลากหลายที่ไม่รู้จัก เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นในการตีความของ regressions ตามข้อมูลครอสคันทรี ที่จะเปราะบางต้อง unobserved heterogeneity ประเทศแตกต่างกันอย่างมาก ในระดับของประสิทธิภาพของรัฐบาล แง่ชีวิตสังคมเศรษฐกิจ และประสิทธิภาพของนโยบายเศรษฐกิจ แทน มันจะง่ายต่อการควบคุมเช่น heterogeneities ใน regressions ตามภายในการ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

3. สถานการณ์ของอิตาลีในช่วงเวลาภายใต้การพิจารณา( - 2005) วรรณกรรมเชิงประจักษ์ศึกษาปัจจัยของความเสียหายได้ชี้ให้เห็นว่าการทุจริตเป็นที่แพร่หลายน้อยในประเทศที่มีความยาวประเพณี ของระบอบประชาธิปไตยมีเสถียรภาพทางการเมืองและระบบเศรษฐกิจที่พัฒนาแล้ว แม้ว่าปัจจัยเหล่านี้ทั้งหมดที่มีอยู่ในอิตาลีทุจริตหมายถึงปรากฏการณ์ที่แพร่หลายและถาวร คำอธิบายบางส่วนของการแพร่กระจายของการทุจริตในอิตาลี ในอิตาลี- ทุจริตแคมเปญ " pulite") ซึ่งเริ่มต้นในปี - ปี ในหมู่ผู้ที่อยู่ภายใต้การตรวจสอบเป็น - แคมเปญการทุจริตคือการที่บางพรรคการเมืองและผู้แทนหลายชนชั้นสูงทางการเมืองเก่าหายไปจากที่เกิดเหตุทางการเมืองในช่วงปี - 2005 เกี่ยวกับวุฒิสภา 28 ภายใต้ระบบที่เพียงหนึ่งในผู้สมัครในแต่ละเขตจะนำเสนอโดยทุกพรรคการเมืองและผู้สมัครที่ได้รับการเลือกตั้งเฉพาะในกรณีที่เขาไปถึงอย่างน้อย แต่ผู้สมัครน้อยมากที่เก็บรวบรวมเกณฑ์เลือกตั้ง 18 สำหรับวุฒิสภาสามในสี่ของ กฎหมายไม่มี 3. The Italian scenario

During the period under consideration (1979–2005) both the electoral system and the corruption in Italy show peculiar characteristics.

The empirical literature studying the determinants of corruption has pointed out that corruption is less widespread in countries having a long tradition of democracy, political stability and a developed economic system. Even if all these factors are present in Italy, corruption represents a widespread and persistent phenomenon. Some explanations of the diffusion of corruption in Italy are7 the rise of federalism, the increase in state intervention and the diffused system of political patronage (Golden, 2000). In Italy, the dynamics of corruption have been affected by a strong anti-corruption campaign (widely known as “Mani Pulite”) which started in 1992 with the arrest of an important public official stopped while receiving a bribe.8 Mani Pulite shed light on a large system of corruption involving entrepreneurs, bureaucrats, judges and representative of all political parties.9 In the years 1992–1994, 12,000 people were investigated by 70 Italian district attorneys and 5000 individuals were arrested; among those under investigation, 1069 were politicians.10 A consequence of the anti-corruption campaign was that some political parties and many representatives of the old political élite disappeared from the political scene.

During the period 1979–2005, the Italian electoral system experienced two major changes in its degree of proportionality. Regarding the Senate (upper chamber) elections, Law 6 of February 1948 no. 28 initiated a mixed electoral system characterized by a high degree of proportionality. Under that system, just one candidate in each district could be presented by every political party, and the candidate was elected only if he reached at least 65% of the votes; but very few candidates collected the 65% constituency threshold and, consequently, nearly all Senate seats were assigned using the proportional system. The 18th April 1993 referendum changed the Italian national electoral system, bringing it closer to majoritarian. For the Senate, three quarters of the 315 seats are assigned using the majoritarian criterion and the remaining quarter using the proportional criterion. Law no. 270/2005, changed the Italian electoral system again, reintroducing a more proportional criterion in the assignment of seats.

The reasons that make the Italian scenario particularly suitable for an empirical analysis on corruption are the following:
(1)
The alternation of mixed electoral systems, more or less proportional, from 1979 to 2005 allows us to measure the degrees of proportionality through an index which assumes different values according to the different degree of proportionality of the electoral system. The Gallagher (dis)proportionality index is constructed. It is normally a representation index but, as explained later, it is a very good proxy for the degree of proportionality of an electoral system.
(2)
The two political indexes that have been created (see below) are based on the Senate electoral results; it has to be taken into consideration that, for the Senate elections, the Italian electoral Law establishes that they are on a regional basis. This allows us to exploit a cross-sectional dimension, besides the time series dimension, in order to conduct a panel analysis.
(3)
The regional analysis has also got social motivation. The political mechanism in Italy was characterized by the political patronage, called clientelismo, that allowed groups of citizens linked directly to politicians to reap high rewards through special laws (leggine) or through political appointments. It can strongly be argued that the interaction between politicians and groups of citizens, which is the basis for corrupt behaviour, happens within the same region. In other words, citizens of a region are willing to elect corrupt politicians in the same region. And so at regional level the link between our measure of per capita corruption and the political indexes can be justified.
(4)
The Regional dimension of Italy allows us both to exploit panel data techniques (as pointed in 2) and to control for unknown diversity. A problem that arises in the interpretation of regressions based on cross-country data is that they are fragile to unobserved heterogeneity; countries differ greatly in levels of government efficiency, in many aspects of socio-economic life and in the effectiveness of economic policies. Instead, it can be easier to control for such heterogeneities in regressions based on within country data.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

3 อิตาลีสถานการณ์

ช่วงภายใต้การพิจารณา ( 1979 – 2005 ) ทั้งระบบการเลือกตั้งและการคอร์รัปชั่นใน อิตาลี แสดงลักษณะแปลก

เชิงวรรณกรรมศึกษาปัจจัยของการทุจริตได้ชี้ให้เห็นว่า การทุจริตเป็นที่แพร่หลายน้อยกว่าในประเทศมีประเพณีอันยาวนานของประชาธิปไตย เสถียรภาพทางการเมืองและการพัฒนาทางเศรษฐกิจระบบแม้ว่าปัจจัยทั้งหมดเหล่านี้มีอยู่ในประเทศอิตาลี การทุจริตเป็นอย่างกว้างขวางและถาวรปรากฏการณ์ มีคำอธิบายของการแพร่กระจายของการทุจริตใน อิตาลี are7 เพิ่มขึ้นของสหพันธ์ , เพิ่มขึ้นในการกระจายระบบอุปถัมภ์ทางการเมืองและการแทรกแซงของรัฐทอง ( 2000 ) ในประเทศอิตาลีพลวัตของการได้รับผลกระทบจากแคมเปญต่อต้านการทุจริตที่เข้มแข็ง ( รู้จักกันอย่างกว้างขวางว่าเป็น " มานี pulite " ) ซึ่งเริ่มต้นในปี 1992 กับการจับกุมของเจ้าหน้าที่ภาครัฐที่สำคัญหยุดในขณะที่ได้รับสินบน 8 มณี pulite หลั่งแสงในระบบขนาดใหญ่ของการทุจริตที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบการ ข้าราชการ ตุลาการ และตัวแทนของทุกพรรคการเมือง . ใน ปี 1992 - 1994 , 12000 คน ถูกสอบสวนโดยอัยการอิตาลี 70 และ 5000 บุคคลถูกจับกุม ในหมู่ผู้สอบสวน เป็นต้น เป็น politicians.10 ผลของการรณรงค์ต่อต้านคอรัปชั่นที่พรรคการเมืองบางพรรคและผู้แทนของ Lite โดยการเมืองเก่าจำนวนมากหายตัวไปจากเวทีการเมือง

ช่วง 1979 – 2005ระบบการเลือกตั้งของอิตาลีที่มีการเปลี่ยนแปลงในระดับสองหลักของความได้สัดส่วน เกี่ยวกับวุฒิสภา ( สภาสูง ) การเลือกตั้ง กฎหมาย 6 กุมภาพันธ์ 2491 หมายเลข 28 เริ่มผสมระบบการเลือกตั้งลักษณะระดับสูงของความเหมาะสม ภายใต้ระบบ เพียงหนึ่งในผู้สมัครในแต่ละเขตอาจจะนำเสนอโดยการเมืองทุกพรรคและผู้สมัครที่ได้รับเลือกเท่านั้นถ้าเขาถึงอย่างน้อย 50% ของคะแนนเสียง แต่ผู้สมัครน้อยมากเก็บ 65% เขตเลือกตั้งที่ธรณีประตูและดังนั้นเกือบทั้งหมดที่นั่งวุฒิสภาที่ได้รับมอบหมายโดยใช้ระบบสัดส่วน 18 เมษายน 2536 ประชามติเปลี่ยนระบบการเลือกตั้งระดับชาติอิตาเลียนนำมันใกล้ majoritarian . สำหรับวุฒิสภาสามในสี่ของ 315 ที่นั่งที่ได้รับมอบหมาย โดยใช้เกณฑ์ majoritarian และไตรมาสที่เหลือ โดยใช้เกณฑ์ตามสัดส่วน กฎหมายฉบับที่ 270 / 2005 , เปลี่ยนระบบการเลือกตั้งอิตาลีอีกครั้ง reintroducing เกณฑ์สัดส่วนมากขึ้นในงานที่นั่ง

เหตุผลที่ทำให้สถานการณ์อิตาลีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหมาะสำหรับการวิเคราะห์เชิงประจักษ์เกี่ยวกับการทุจริตมีดังต่อไปนี้ :

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.