As the story develops, the narrator

As the story develops, the narrator changes from referring to Kelada by name to using the term “Levantine”. When Britain took over part of the Levant at the end of the First World War, some in the new government used the term “Levantine” as an insult to local people of mixed Arab and European blood. This suggests that the narrator’s prejudice against Mr Kelada is an example ofracism, which is supported by the fact that he also refers to Kelada’s “oriental smile”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเรื่องราวพัฒนา ผู้เปลี่ยนจากการอ้างอิงถึง Kelada โดยชื่อที่จะใช้คำว่า "Levantine" เมื่อสหราชอาณาจักรใช้เวลาผ่านหนึ่งโทบุเลแวนท์ที่สิ้นสุดของสงครามโลกครั้งหนึ่ง บางคนในรัฐบาลใหม่ใช้คำว่า "Levantine" เป็นการดูถูกการต่อยเลือดผสมอาหรับและยุโรป นี้แนะนำว่า อคติของผู้บรรยายกับนาย Kelada ofracism เป็นตัวอย่าง ซึ่งได้รับการสนับสนุนความจริงที่ว่าเขายังอ้างถึงของ Kelada "ตะวันยิ้ม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเรื่องที่พัฒนาผู้บรรยายที่มีการเปลี่ยนแปลงจากหมายถึง Kelada โดยใช้ชื่อในการใช้คำว่า "ลิแวนต์" เมื่ออังกฤษเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของลิแวนในตอนท้ายของสงครามโลกครั้งที่บางคนในรัฐบาลใหม่ที่ใช้คำว่า "ลิแวนต์" เป็นการดูถูกกับคนท้องถิ่นของเลือดอาหรับและยุโรปผสม นี้แสดงให้เห็นว่าผู้บรรยายอคติกับนาย Kelada ofracism เป็นตัวอย่างซึ่งได้รับการสนับสนุนโดยความจริงที่ว่าเขายังหมายถึง Kelada ของ "รอยยิ้มของโอเรียนเต็ล"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่เรื่องราวพัฒนา เล่าเรื่องการเปลี่ยนแปลงจากหมายถึง kelada โดยชื่อที่จะใช้คำว่า " ชาวลิแวนต์ " เมื่ออังกฤษยึดส่วนหนึ่งของลิแวนต์ในตอนท้ายของสงครามโลกครั้งแรก บางส่วนในรัฐบาลใหม่จะใช้คำว่า " ชาวลิแวนต์ " เป็นการดูถูกประชาชนท้องถิ่นของอาหรับและยุโรปผสมเลือด นี้บ่งบอกว่าอคติของผู้เล่ากับนาย kelada ofracism ตัวอย่าง ,ซึ่งได้รับการสนับสนุนโดยความจริงที่ว่าเขายังหมายถึง kelada " ยิ้มตะวันออก "