In the late 70s, diCorcia used his

In the late 70s, diCorcia used his family and friends as subjects for his staged photographs in such a clever way that it made the viewers think that the images were shot spontaneously. Later, he started taking pictures of random individuals in urban places worldwide, such as Calcutta, New York, Tokyo, Rome, Hollywood and Berlin. He often hid the lights in the roadway to illuminate a subject in a unique way, separating them from other street people. He then captured accidental poses, unintended facial expressions and movements, with a sense of drama.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 70s ปลาย diCorcia ใช้ครอบครัวและเพื่อนของเขาเป็นเรื่องสำหรับเขากำหนดภาพในเช่นความฉลาดทางไอทีที่ทำให้ผู้ชมคิดว่า ได้ถ่ายภาพธรรมชาติ ภายหลัง เขาเริ่มถ่ายภาพบุคคลแบบสุ่มในเมืองทั่วโลก กาลกัตต้า นิวยอร์ค โตเกียว โรม ฮอลลีวูด และเบอร์ลิน เขามักจะซ่อนไฟในถนนให้แสงสว่างเป็นเรื่องในทางที่ไม่ซ้ำกัน แยกพวกเขาจากคนอื่น ๆ ถนน จับเขาแล้วตั้งใจโพสท่า ไม่ได้ตั้งใจหน้านิพจน์ และเคลื่อน ไหว กับความรู้สึกของละคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปลายยุค 70 diCorcia ใช้ครอบครัวและเพื่อน ๆ ของเขาในฐานะอาสาสมัครสำหรับการถ่ายภาพของเขาในฉากดังกล่าวเป็นวิธีที่ฉลาดที่จะทำให้ผู้ชมคิดว่าภาพที่ถูกยิงเป็นธรรมชาติ หลังจากนั้นเขาเริ่มต้นการถ่ายภาพบุคคลแบบสุ่มในสถานที่เมืองทั่วโลกเช่นกัลกัต, นิวยอร์ก, โตเกียว, โรม, ฮอลลีวู้ดและเบอร์ลิน เขามักจะซ่อนตัวอยู่ในไฟถนนส่องให้เห็นเรื่องในทางที่ไม่ซ้ำกัน, แยกพวกเขาจากคนเดินถนนอื่น ๆ จากนั้นเขาก็โพสท่าจับอุบัติเหตุที่ไม่ได้ตั้งใจการแสดงออกทางสีหน้าและการเคลื่อนไหวด้วยความรู้สึกของละคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในยุค 70 สาย dicorcia ใช้ครอบครัวและเพื่อนของเขาเป็นคนของเขาในฉากภาพที่แสนฉลาดที่ทำให้ผู้ชมคิดว่า ภาพที่ถ่ายเอง ต่อมาเขาเริ่มถ่ายรูปบุคคลแบบสุ่มในสถานที่ทั่วโลกในเมือง เช่น เมืองกัลกัตตา นิวยอร์ก โตเกียว โรม ฮอลลีวู้ด และเบอร์ลิน เขามักจะซ่อนไฟถนนสว่างไสว เป็นวิชาในทางที่ไม่ซ้ำกัน , แยกพวกเขาจากผู้คนบนถนนอื่น ๆ เขาจึงจับท่านโดยบังเอิญ มีสีหน้าที่ไม่ได้ตั้งใจและการเคลื่อนไหว กับความรู้สึกของละคร