PathophysiologyNormal function in t

Pathophysiology

Normal function in the gastrointestinal tract (GIT) is a balance between metabolism, secretion, oral intake, and fluid absorption (Stringer et al., 2007). The main function of the small intestine is digestion. The luminal surface is arranged in crypts, villi and brush boarder enzymes, which aid in digestion, metabolism and absorption (Stringer et al., 2007). The primary function of the large intestine is the re-absorption of water through a highly regulated process involving electrolytes and solutes (Stringer et al., 2007). The epithelial cells absorb sodium and chloride and, as a result, water follows due to the osmotic gradient (Stringer et al., 2007).

The pathophysiology of CID is multifaceted, complex and still under investigation (Stein, Voigt & Jordan, 2010). The rapidly dividing crypt cells throughout the intestinal epithelium are damaged by chemotherapy, altering the absorptive and secretory capacity within the gut (Robinson & Dobish, 2007). When chemotherapy affects the absorptive capacity, there is an increase of solutes in the intestinal lumen. This causes an osmotic shift of water into the lumen, resulting in diarrhea (Robinson & Dobish, 2007; Stringer et al., 2007). A disruption in the intestinal epithelium may also cause exudative diarrhea that results from the leakage of water, electrolytes, mucus, proteins, and red and white blood cells into the intestinal lumen (Robinson & Dobish, 2007). The direct toxicity of chemotherapy on colonic crypt cells sets off a cascade of events that contribute to CID. The remaining immature crypt cells attempt to compensate by releasing more secretory compounds (Gibson & Keefe, 2006). Damaged villi and brush border enzymes within the small intestine cause improper fluid absorption and increased gut wall secretions. Mechanical changes within the GIT are associated with inflammation, inducing the release of prostaglandins and cytokines (Gibson & Keefe, 2006). Damaged crypt cells lead to an increased risk of opportunistic infections. The enterotoxins produced by bacteria lead to a direct secretory effect on the intestinal mucosa (Gibson & Keefe, 2006).

Most of the current literature focuses on the pathophysiologic mechanism of CID with irinotecan. Irinotecan is unique because it's associated with early and delayed phase diarrhea. Early onset diarrhea occurs within 24 hours of irinotecan administration, while delayed onset diarrhea develops after 24 hours or more (Robinson & Dobish, 2007). Acute, early onset, irinotecan-induced diarrhea is caused by cholinergic properties that may be accompanied by cramping, rhinitis, lacrimation, and salivation (Stein, Voigt & Jordan, 2010). The mechanism of delayed-type diarrhea is still a matter of debate (Stein, Voigt & Jordan, 2010). One proposed explanation is the direct mucosal damage from the active metabolite of irinotecan, SN38, resulting in water and electrolyte malabsorption and mucous hypersecretion (Stein, Voigt & Jordan, 2010). Another possible mechanism is severe colonic damage, resulting in increased apoptosis, crypt hypoplasia and goblet cell changes, which affect the absorptive capacity (Stein, Voigt & Jordan, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pathophysiologyงานเดิน (GIT) มีความสมดุลระหว่างการเผาผลาญ หลั่ง ดูดปาก และการดูดซึมของเหลว (Stringer et al. 2007) ฟังก์ชันหลักของลำไส้เล็กย่อยอาหารได้ พื้นผิว luminal จัดเรียงมีเป็น], ขน และแปรงแดนเอนไซม์ ซึ่งช่วยในการย่อยอาหาร เผาผลาญ และดูดซึม (Stringer et al. 2007) ฟังก์ชันหลักของลำไส้ใหญ่จะดูดซึมน้ำผ่านอิเล็กโทรไลต์และ solutes (Stringer et al. 2007) กระบวนการควบคุมสูงอีกครั้ง เซลล์เยื่อบุผิวดูดซึมโซเดียมและคลอไรด์ และ ดัง น้ำต่อเนื่องจากการไล่ระดับน้ำ (Stringer et al. 2007)Pathophysiology ของ CID มีหลายแง่มุม ซับซ้อน และยังคงอยู่ ใต้ investigation (สไตน์ Voigt & Jordan, 2010) เซลล์ศาสนแบ่งอย่างรวดเร็วทั่วเยื่อบุผิวลำไส้เสียหาย โดยยาเคมีบำบัด การดัดแปลงความจุ secretory และดูดซึมในลำไส้ (โรบินสัน & Dobish, 2007) เมื่อยาเคมีบำบัดมีผลต่อความสามารถดูดซับ มีการเพิ่มของ solutes ในเซลล์ลำไส้ ทำให้การกะน้ำของน้ำในเซลล์ ในโรคอุจจาระร่วง (โรบินสัน & Dobish, 2007 Stringer et al. 2007) ทรัพยในเยื่อบุผิวลำไส้อาจจะเกิดท้องเสีย exudative ที่เกิดจากการรั่วไหลของน้ำ อิเล็ก เมือก โปรตีน และเซลล์เม็ดเลือดแดง และขาวในเซลล์ลำไส้ (โรบินสัน & Dobish, 2007) ความเป็นพิษโดยตรงของยาเคมีบำบัดในเซลล์ colonic ศาสนชุดออกทั้งหมดของเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับ CID เซลล์อ่อนศาสนที่เหลือพยายามที่จะชดเชย โดยการปล่อยสาร secretory เพิ่มเติม (Gibson & Keefe, 2006) เสียหายขนและแปรงเส้นขอบเอนไซม์ภายในลำไส้เล็กสาเหตุดูดซับของเหลวที่ไม่เหมาะสมและสารคัดหลั่งของผนังลำไส้เพิ่มขึ้น เปลี่ยนแปลงกลไกภายใน GIT เกี่ยวข้องกับการอักเสบ กระตุ้นให้เกิดการปล่อยของ prostaglandins และ cytokines (Gibson & Keefe, 2006) ศาสนที่เซลล์นำไปสู่การเพิ่มความเสี่ยงของการติดเชื้อฉวยโอกาสที่เสียหาย Enterotoxins ที่ผลิต โดยเชื้อแบคทีเรียทำให้เยื่อบุลำไส้ (Gibson & Keefe, 2006) ผลที่เป็น secretory โดยตรงของวรรณกรรมปัจจุบันเน้นกลไก pathophysiologic ของ CID กับ irinotecan Irinotecan เป็นเอกลักษณ์เนื่องจากเกี่ยวข้องกับเร็ว และช้าท้องเสียระยะ ก่อนเริ่มมีอาการท้องเสียเกิดขึ้นภายใน 24 ชั่วโมงบริหาร irinotecan ในขณะที่ล่าช้าพัฒนาเริ่มมีอาการท้องเสียหลังจาก 24 ชั่วโมง หรือมากกว่า (โรบินสัน & Dobish, 2007) เริ่มมีอาการเฉียบพลัน ต้น irinotecan ที่เกิดโรคอุจจาระร่วงเกิดจากคุณสมบัติ cholinergic ที่อาจมาพร้อมกับตะคริว โรคจมูกอักเสบ lacrimation และ salivation (สไตน์ Voigt & Jordan, 2010) กลไกของโรคท้องร่วงชนิดล่าช้าก็เป็นเรื่องของการอภิปราย (สไตน์ Voigt & Jordan, 2010) คำอธิบายเสนอที่หนึ่งคือตรง mucosal เสียจาก active metabolite ของ irinotecan, SN38 ในน้ำ และอิเล็กโทรไลท์ malabsorption และกระตุ้นเมือก (สไตน์ Voigt & Jordan, 2010) กลไกที่เป็นไปได้อื่นรุนแรง colonic เสีย ตายเพิ่มขึ้น ศาสน hypoplasia และเปลี่ยน แปลงเซลล์เว็ท ซึ่งมีผลต่อความสามารถดูดซับ (สไตน์ Voigt & Jordan, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พยาธิสรีรวิทยาการทำงานตามปกติในระบบทางเดินอาหาร (GIT) เป็นความสมดุลระหว่างการเผาผลาญอาหารหลั่งบริโภคในช่องปากและการดูดซึมของของเหลว (สน et al., 2007) หน้าที่หลักของลำไส้เล็กคือการย่อยอาหาร พื้นผิว luminal ถูกจัดเรียงในสัจจะ, villi และแปรง Boarder เอนไซม์ที่ช่วยในการย่อยอาหาร, การเผาผลาญอาหารและการดูดซึม (สน et al., 2007) หน้าที่หลักของลำไส้ใหญ่เป็นเรื่องการดูดซึมของน้ำผ่านกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมอย่างมากและอิเล็กโทรไล solutes (สน et al., 2007) เซลล์เยื่อบุผิวดูดซับโซเดียมและคลอไรด์และเป็นผลให้น้ำต่อไปเนื่องจากการไล่ระดับสีออสโมติก (สน et al., 2007). พยาธิสรีรวิทยาของ CID ​​เป็นแง่มุมที่ซับซ้อนและยังอยู่ภายใต้การตรวจสอบ (สไตน์, วอยต์และจอร์แดน, 2010) . แบ่งเซลล์อย่างรวดเร็วฝังศพใต้ถุนโบสถ์ทั่วเยื่อบุผิวลำไส้ได้รับความเสียหายโดยการรักษาด้วยเคมีบำบัด, การเปลี่ยนแปลงการดูดซึมและความจุหลั่งภายในลำไส้ (โรบินสัน & Dobish 2007) เมื่อรักษาด้วยเคมีบำบัดมีผลกระทบต่อความสามารถในการดูดซับ, มีการเพิ่มขึ้นของสารในเซลล์ลำไส้ นี้จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงดันของน้ำเข้าไปในรูที่มีผลในโรคอุจจาระร่วง (โรบินสัน & Dobish 2007; สน et al, 2007). การหยุดชะงักในเยื่อบุผิวลำไส้นอกจากนี้ยังอาจทำให้เกิดอาการท้องร่วงฟกช้ำที่เกิดจากการรั่วไหลของน้ำอิเล็กโทรไลเมือกโปรตีนและเซลล์เม็ดเลือดแดงและสีขาวลงในเซลล์ลำไส้ (โรบินสัน & Dobish 2007) ความเป็นพิษของยาเคมีบำบัดโดยตรงต่อเซลล์ฝังศพใต้ถุนโบสถ์ลำไส้ใหญ่ชุดออกน้ำตกของเหตุการณ์ที่นำไปสู่การ CID ส่วนที่เหลืออีกเซลล์ฝังศพใต้ถุนโบสถ์ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะพยายามชดเชยโดยการปล่อยสารคัดหลั่งมากขึ้น (กิบสันและ Keefe, 2006) ได้รับความเสียหายและ villi ชายแดนแปรงเอนไซม์ในลำไส้เล็กทำให้เกิดการดูดซึมของของเหลวที่ไม่เหมาะสมและเพิ่มการหลั่งผนังลำไส้ การเปลี่ยนแปลงวิศวกรรมภายใน GIT จะเกี่ยวข้องกับการอักเสบ, การกระตุ้นให้เกิดการเปิดตัวของ prostaglandins และ cytokines (กิบสันและ Keefe, 2006) เซลล์ฝังศพใต้ถุนโบสถ์เสียหายนำไปสู่การเพิ่มความเสี่ยงของการติดเชื้อฉวยโอกาส Enterotoxins ที่ผลิตโดยแบคทีเรียที่นำไปสู่ผลกระทบโดยตรงต่อการหลั่งเยื่อบุลำไส้ (กิบสันและ Keefe, 2006). ส่วนใหญ่ของวรรณกรรมปัจจุบันมุ่งเน้นไปที่กลไกของ pathophysiologic CID กับ irinotecan irinotecan เป็นพิเศษเพราะมันเกี่ยวข้องกับความล่าช้าในช่วงต้นและขั้นตอนการท้องเสีย ท้องเสียอาการในช่วงต้นเกิดขึ้นภายใน 24 ชั่วโมงของการบริหาร irinotecan ในขณะที่เริ่มมีอาการท้องเสียล่าช้าพัฒนาหลังจาก 24 ชั่วโมงหรือมากกว่า (โรบินสัน & Dobish 2007) เฉียบพลัน, การโจมตีในช่วงต้นท้องเสีย irinotecan ที่เกิดขึ้นมีสาเหตุมาจากคุณสมบัติ cholinergic ที่อาจจะมาพร้อมกับตะคริวโรคจมูกอักเสบ, น้ำตาไหลและน้ำลายไหล (สไตน์และวอยต์จอร์แดน, 2010) กลไกของการล่าช้าชนิดท้องเสียยังคงเป็นเรื่องของการอภิปราย (สไตน์และวอยต์จอร์แดน, 2010) คำอธิบายหนึ่งที่นำเสนอเป็นความเสียหายของเยื่อเมือกโดยตรงจากสารที่ใช้งานของ irinotecan, SN38 ผลในน้ำและอิเล็กโทรไล malabsorption และกระตุ้นเมือก (สไตน์และวอยต์จอร์แดน, 2010) อีกกลไกที่เป็นไปได้คือความเสียหายลำไส้ใหญ่รุนแรงที่เกิดขึ้นในการตายของเซลล์เพิ่มขึ้น hypoplasia ห้องใต้ดินและการเปลี่ยนแปลงของเซลล์แก้วซึ่งส่งผลกระทบต่อความสามารถในการดูดซับ (สไตน์และวอยต์จอร์แดน, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พยาธิสรีรวิทยาปกติฟังก์ชันในทางเดินอาหาร ( กิต ) คือ ความสมดุลระหว่างการเผาผลาญอาหาร , การหลั่งปากเปล่าการบริโภคและการดูดซึมของเหลว ( ตง et al . , 2007 ) หน้าที่หลักของลำไส้เล็กเป็นการย่อยอาหาร พื้นผิว + จัดเรียงอยู่ในสุสาน วิไล , และแปรงชายแดนเอนไซม์ ซึ่งช่วยในการย่อยอาหารการดูดซึมและเมแทบอลิซึม ( ตง et al . , 2007 ) หน้าที่หลักของลำไส้ใหญ่เป็น re การดูดซึมน้ำผ่านการควบคุมกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับอิเล็กโทรไลต์และสารละลายสูง ( ตง et al . , 2007 ) เซลล์บุผิวดูดซับโซเดียม และคลอไรด์ และ ผล น้ำ ดังนี้เนื่องจากการไล่ระดับสี ( ตง et al . , 2007 )พยาธิสรีรวิทยาของซิดเป็น multifaceted , ซับซ้อนและยังคงอยู่ภายใต้การสอบสวน ( Stein , วอยก์ต & จอร์แดน 2010 ) อย่างรวดเร็วแบ่งเซลล์ทั่วห้องใต้ดินเยื่อบุผิวลำไส้ได้รับเคมีบำบัด , การแก้ไขและการหลั่งภายในความจุพุง ( โรบินสัน & dobish , 2007 ) เมื่อยาเคมีบำบัดมีผลต่อลอ มีการเพิ่มขึ้นของสารละลายภายในลำไส้ นี้เป็นสาเหตุของการเปลี่ยนน้ำในลำไส้ ทำให้ท้องเสีย ( โรบินสัน & dobish , 2007 ; ตง et al . , 2007 ) การหยุดชะงักในเยื่อบุผิวลำไส้อาจทำให้เกิดโรคอุจจาระร่วง exudative ที่มีผลจากการรั่วซึมของน้ำ , เกลือแร่ , น้ำเมือก , โปรตีน , และสีแดงและสีขาวเซลล์เลือดในลำไส้ลำไส้ ( โรบินสัน & dobish , 2007 ) ความเป็นพิษโดยตรงของเคมีบำบัดต่อเซลล์ลำไส้ใหญ่โคลอนฝังศพใต้ถุนโบสถ์ตั้งปิดน้ำตกของเหตุการณ์ที่นำไปสู่ CID เหลือเด็กฝังศพใต้ถุนโบสถ์เซลล์พยายามที่จะชดเชยโดยการหลั่งสารมากขึ้น ( Gibson & คีฟ , 2006 ) เสียหายและวิไลกินแถวภายในลำไส้เล็กที่ไม่เหมาะสม เพราะของเหลวการดูดซึมและเพิ่มผนังลำไส้หลั่ง . การเปลี่ยนแปลงกลไกภายใน ไปเกี่ยวข้องกับการอักเสบ inducing รุ่นโพรสตาแกลนดินและ cytokines ( Gibson & คีฟ , 2006 ) เซลล์โบสถ์เสียหาย นำไปสู่การเพิ่มความเสี่ยงของการติดเชื้อฉวยโอกาส . ที่ผลิตโดยแบคทีเรียการควบม้านำผลโดยตรงต่อเยื่อบุลำไส้หลั่ง ( Gibson & คีฟ , 2006 )ที่สุดของวรรณกรรมที่เน้นกลไก pathophysiologic ของซิด กับ ริโนทีแคน . ริโนทีแคนมีเอกลักษณ์เพราะมันเกี่ยวข้องกับต้น และเลื่อนขั้นท้องเสีย ก่อนเริ่มมีอาการท้องเสียเกิดขึ้นภายใน 24 ชั่วโมงของริโนทีแคนดูแล ขณะเริ่มมีอาการท้องเสียพัฒนาล่าช้า หลังจาก 24 ชั่วโมงหรือมากกว่า ( โรบินสัน & dobish , 2007 ) แหลม เริ่มก่อน ริโนทีแคนเกิดท้องเสียที่เกิดจากคุณสมบัติที่อาจจะมาพร้อมกับตะคริว ริดสีดวงจมูก lacrimation โคลิเนอจิก และอิ่มใจ ( Stein , วอยก์ต & จอร์แดน 2010 ) กลไกของการล่าช้าชนิดท้องเสีย ยังคงเป็นเรื่องของการอภิปราย ( Stein , วอยก์ต & จอร์แดน 2010 ) หนึ่งเสนอคำอธิบายโดยตรง ( คือ ความเสียหายจากอุณหภูมิที่ใช้งานของริโนทีแคน sn38 , ที่เกิดในน้ำและอิเล็กโทรไลต์ความโง่ และเมือก hypersecretion ( Stein , วอยก์ต & จอร์แดน 2010 ) กลไกอื่นที่เป็นไปได้คือรุนแรงมากขึ้น ส่งผลให้สมองเกิดความเสียหาย ( hypoplasia ห้องใต้ดินและ goblet cell เปลี่ยนแปลงซึ่งมีผลต่อลอ ( Stein , วอยก์ต & จอร์แดน 2010 )