14. The Winged MonkeysYou will reme

14. The Winged Monkeys
You will remember there was no road--not even a pathway--between the castle of the Wicked Witch and the Emerald City. When the four travelers went in search of the Witch she had seen them coming, and so sent the Winged Monkeys to bring them to her. It was much harder to find their way back through the big fields of buttercups and yellow daisies than it was being carried. They knew, of course, they must go straight east, toward the rising sun; and they started off in the right way. But at noon, when the sun was over their heads, they did not know which was east and which was west, and that was the reason they were lost in the great fields. They kept on walking, however, and at night the moon came out and shone brightly. So they lay down among the sweet smelling yellow flowers and slept soundly until morning--all but the Scarecrow and the Tin Woodman.
The next morning the sun was behind a cloud, but they started on, as if they were quite sure which way they were going.
"If we walk far enough," said Dorothy, "I am sure we shall sometime come to some place."
But day by day passed away, and they still saw nothing before them but the scarlet fields. The Scarecrow began to grumble a bit.
"We have surely lost our way," he said, "and unless we find it again in time to reach the Emerald City, I shall never get my brains."
"Nor I my heart," declared the Tin Woodman. "It seems to me I can scarcely wait till I get to Oz, and you must admit this is a very long journey."
"You see," said the Cowardly Lion, with a whimper, "I haven't the courage to keep tramping forever, without getting anywhere at all."
Then Dorothy lost heart. She sat down on the grass and looked at her companions, and they sat down and looked at her, and Toto found that for the first time in his life he was too tired to chase a butterfly that flew past his head. So he put out his tongue and panted and looked at Dorothy as if to ask what they should do next.
"Suppose we call the field mice," she suggested. "They could probably tell us the way to the Emerald City."
"To be sure they could," cried the Scarecrow. "Why didn't we think of that before?"
Dorothy blew the little whistle she had always carried about her neck since the Queen of the Mice had given it to her. In a few minutes they heard the pattering of tiny feet, and many of the small gray mice came running up to her. Among them was the Queen herself, who asked, in her squeaky little voice:
"What can I do for my friends?"
"We have lost our way," said Dorothy. "Can you tell us where the Emerald City is?"
"Certainly," answered the Queen; "but it is a great way off, for you have had it at your backs all this time." Then she noticed Dorothy's Golden Cap, and said, "Why don't you use the charm of the Cap, and call the Winged Monkeys to you? They will carry you to the City of Oz in less than an hour."
"I didn't know there was a charm," answered Dorothy, in surprise. "What is it?"
"It is written inside the Golden Cap," replied the Queen of the Mice. "But if you are going to call the Winged Monkeys we must run away, for they are full of mischief and think it great fun to plague us."
"Won't they hurt me?" asked the girl anxiously.
"Oh, no. They must obey the wearer of the Cap. Good-bye!" And she scampered out of sight, with all the mice hurrying after her.
Dorothy looked inside the Golden Cap and saw some words written upon the lining. These, she thought, must be the charm, so she read the directions carefully and put the Cap upon her head.
"Ep-pe, pep-pe, kak-ke!" she said, standing on her left foot.
"What did you say?" asked the Scarecrow, who did not know what she was doing.
"Hil-lo, hol-lo, hel-lo!" Dorothy went on, standing this time on her right foot.
"Hello!" replied the Tin Woodman calmly.
"Ziz-zy, zuz-zy, zik!" said Dorothy, who was now standing on both feet. This ended the saying of the charm, and they heard a great chattering and flapping of wings, as the band of Winged Monkeys flew up to them.
The King bowed low before Dorothy, and asked, "What is your command?"
"We wish to go to the Emerald City," said the child, "and we have lost our way."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

14. ลิง Winged
คุณจะจำมีถนนไม่มี - ไม่ได้เป็นทางเดิน - ระหว่างปราสาทแม่มดคนชั่วและเมืองแก้ว เมื่อนักท่องเที่ยว 4 ไปค้นหาแม่มด เธอได้เห็นพวกเขามา และเพื่อ ส่งลิงปีกเพื่อนำพวกเขาให้เธอ ยากมากหาทางกลับผ่านฟิลด์ buttercups และ daisies สีเหลืองใหญ่กว่ามันจะทำได้ พวกเขารู้ แน่นอน พวกเขาต้องไปตรงทิศตะวันออก ต่ออาทิตย์ และพวกเขาเริ่มออกทางขวา แต่เที่ยง เมื่อดวงอาทิตย์ถูกเหนือศีรษะของพวกเขา พวกเขาไม่รู้ซึ่งเป็นตะวันออกและที่ถูกตะวันตก และที่เป็นเหตุผลที่พวกเขาได้หายไปในดี พวกเขายังคง เดิน อย่างไรก็ตาม และ ในยามค่ำคืนดวงจันทร์ออกมา และ shone สดใส เพื่อให้วางระหว่างหวานหอมดอกไม้สีเหลือง และนอนหลับสนิทจนเช้า - ทั้งหมดแต่หุ่นไล่กาแล้วดีบุกวู้ดแมน
เช้าวันถัดไปถูกแดดหลังก้อนเมฆ แต่พวกเขาเริ่มต้น ว่าพวกเขาค่อนข้างแน่พวกเขาจะ
โดโรธี "ฉันแน่ใจว่า บางครั้งจะมาถึงตัว" กล่าวว่า "ถ้าเราเดินเยอะ
แต่แต่ละวันผ่านไป และพวกเขายังเห็นอะไรก่อนนั้นแต่เขตสีแดง หุ่นไล่กาเริ่มตัดพ้อบิต.
"เราได้ย่อมหลงทาง เขากล่าวว่า "และถ้าเราหามันอีกครั้งในเวลาไปถึงเมืองแก้ว ฉันจะไม่ได้สมองของฉัน"
"หรือหัวใจของฉัน ฉัน" ประกาศวู้ดแมนดีบุก "ผมดูเหมือนผมแทบสามารถรอจนกว่าฉันไป Oz และคุณต้องยอมรับว่า นี่คือการเดินทางนานมาก"
"คุณดู"สิงโตขี้ขลาด กับ whimper กล่าวว่า "ฉันไม่กล้าไปเก็บ tramping ตลอด โดยไม่ได้รับทุกอย่าง"
แล้ว โดโรธีสูญเสียหัวใจ เธอนั่งลงบนหญ้าที่มองสหายของเธอ และพวกเขานั่งลง และมองเธอ และ Toto ที่พบว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขากำลังเหนื่อยเกินไปไล่ผีเสื้อที่บินผ่านศีรษะของเขากัน เพื่อให้เขาส่งลิ้นของเขา และ panted และมองโดโรธีเป็นถ้าจะถามอะไร ควรทำต่อไป
"สมมติว่าเราเรียกหนูฟิลด์ เธอแนะนำ "พวกเขาสามารถคงบอกไปเมืองแก้ว"
"เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่สามารถ ร้องหุ่นไล่กา "ทำไมไม่เราคิดก่อน"
โดโรธีได้พัดนกหวีดน้อยเธอได้เสมอดำเนินเกี่ยวกับคอของเธอเนื่องจากราชินีของหนูที่ได้รับมันเธอ ในไม่กี่นาที จะได้ยิน pattering เท้าเล็กจิ๋ว และหนูสีเทาขนาดเล็กจำนวนมากมาทำงานขึ้นกับเธอ ในหมู่พวกเขามีควีนตัวเอง ใครถาม เสียงเล็ก ๆ ของเธอส่งเสียงดังเอี้ย:
"ฉันสามารถทำอะไรเพื่อนฉัน"
"เราได้หลงทาง กล่าวว่า โดโรธี "สามารถคุณบอกอยู่เมืองแก้ว"
"แน่นอน ตอบราชินี "แต่มันเป็นวิธีดีปิด สำหรับคุณมีมันที่หลังของคุณเวลานี้" เธอสังเกตเห็นฝาทองของโดโรธี แล้ว กล่าว "ทำไมไม่คุณใช้เสน่ห์ของหมวก และเรียกลิง Winged คุณ พวกเขาจะพกพาคุณไปเมือง Oz ในน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง"
"ฉันไม่รู้มีเสน่ห์ ตอบโดโรธี ในความประหลาดใจ "มันคืออะไร"
"จะถูกเขียนอยู่ภายในหมวกทอง ตอบกลับควีนของหนูออก " แต่ถ้าคุณจะไปเรียกปีกลิง เราต้องหนี พวกเขาเต็มไปด้วยความเสียหาย และคิดว่า มันสนุกดีที่จะเกิดภัยพิบัติเรา"
"จะไม่ทำร้ายฉัน" ถามหญิงสาวกังวลใจ
" Oh ไม่ พวกเขาต้องเชื่อฟังผู้สวมใส่ของหมวก Good-bye " และเธอ scampered ตา มีหนูที่ hurrying หลังจาก her.
โดโรธีมองภายในหมวกทอง และเห็นคำที่เขียนตามซับ เหล่านี้ คิดว่า เธอต้องเสน่ห์ เพื่อเธออ่านคำแนะนำอย่างระมัดระวัง และใส่หมวกตามหัวของเธอ.
"Ep-pe, pep pe, ke กักซี" เขากล่าวว่า ยืนบนเธอซ้ายเท้า
"อะไรนะ" ถามหุ่นไล่กา ที่ไม่รู้อะไรที่เธอทำ
" Hil-หล่อ hol-หล่อ ด้อย-หล่อ"โดโรธีไปบน ยืนขณะนี้บนเธอขวาเท้า
"สวัสดี "ตอบกลับวู้ดแมนดีบุกเบา ๆ .
"Ziz-ทานซี ทานซี zuz, zik "กล่าวว่า โดโรธี ที่ตอนนี้ยืนบนเท้าทั้งสอง สิ้นสุดว่ามนต์เสน่ห์ และพวกเขาได้ยินดี chattering และ flapping ของปีก เป็นวงลิงปีกบินขึ้นไป
เดอะคิงลงต่ำก่อนโดโรธี และ ถาม "อะไรคือคำสั่งของคุณ
"เราต้องการไปเมืองแก้ว กล่าวว่า เด็ก "และเราได้หลงทาง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

14 . พวกลิงติดปีก
คุณจะจดจำ ไม่มีถนน แม้แต่ทางเดินระหว่างปราสาทแม่มดที่ ชั่วร้าย และเมืองมรกต เมื่อนักเดินทางทั้งสี่ไปในการค้นหาของแม่มดที่เธอเคยเห็นมา และได้ส่งลิงติดปีก เพื่อให้กับเธอ มันเป็นเรื่องยากที่จะหาทางของพวกเขากลับผ่านทุ่งใหญ่และ buttercups ดอกเดซี่สีเหลือง มันก็โดนอุ้มแน่นอน พวกเขารู้ว่าจะต้องตรงไปทางตะวันออกทางดวงอาทิตย์ขึ้น และพวกเขาเริ่มออกในทางที่ถูกต้อง แต่ตอนเที่ยง เมื่อดวงอาทิตย์อยู่เหนือศีรษะ พวกเขาไม่ทราบว่าเป็นตะวันออกและตะวันตกซึ่งเป็น และนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาหลงทางอยู่ในทุ่งกว้าง อย่างไรก็ตามพวกเขาต่างพากันเดินไปและกลางคืน พระจันทร์ก็ส่องแสงเจิดจ้าพวกเขานอนอยู่ท่ามกลางกลิ่นหอมดอกไม้สีเหลืองและนอนหลับสนิทจนถึงเช้า . . . แต่หุ่นไล่กา ชายตัดไม้ดีบุก .
ตอนเช้าพระอาทิตย์หลังเมฆ แต่พวกเขาเริ่มเป็นถ้าพวกเขาแน่ใจว่าจะไปทางไหน .
" ถ้าเราเดินไปไกลพอ ' ' โดโรธีพูด " ผมมั่นใจว่าเราจะบางไปบางสถานที่ " .
แต่วันแล้ววันเล่าผ่านไปและพวกเขาก็ยังไม่เห็นอะไรนอกจากท้องทุ่งสีเหลือง หุ่นไล่กาเริ่มบ่นบ้าง .
" เราย่อมสูญเสียทางของเรา " เขากล่าว " และถ้าเราหาทางไปเมือง มรกต จะไม่มีทางได้มันสมอง . "
" หรือหัวใจ " ประกาศ ชายตัด ไม้ดีบุก " ดูเหมือนฉันแทบไม่สามารถรอจนกว่าฉันจะได้รับออซ และคุณต้องยอมรับว่า นี้คือการเดินทางที่ยาวนานมาก "
" คุณเห็น”สิงโตขี้ขลาดพูดกับครวญคราง " ฉันไม่กล้าเดินดุ่มๆอยู่ตลอดไปโดยไม่ไปไหนเลย "
แล้วโดโรธี ก็ ใจหาย เธอนั่งลงบนพื้นหญ้าและจ้องมองเพื่อนๆของเธอและพวกเขาก็นั่งลงและมองไปที่เธอ และโต โต้ ก็พบเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา เขาเหนื่อยเกินกว่าที่จะไล่ตามผีเสื้อที่บินผ่านหัวเขาแลบลิ้นออกมาสั่นแฮกๆ มองดูโดโรธีราวกับจะถามว่าพวกเขาควรจะทำอย่างไรต่อไป .
" ถ้าเราเรียกหนูนา " เธอแนะนำ " . มันอาจบอกเราว่าวิธีที่ ไปเมือง มรกต "
" เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะ " ร้องไห้หุ่น ไล่กา ' ' ทำไมเราไม่คิดมาก่อนนะ "
โดโรธีเป่านกหวีดน้อยที่เธอห้อยคอยกวาดคอเธอตั้งแต่ราชินีแห่งหนูนา มีให้กับเธอ ในไม่กี่นาที เขาก็ได้ยินเสียงเดินของเท้าเล็ก ๆ , และหลายขนาดเล็กสีเทา หนูก็วิ่งมาหาเธอ ในหมู่พวกเขาเป็นราชินีเอง ใครถาม ด้วย เสียงแหลมเล็กของเธอ :
" สิ่งที่ฉันสามารถทำเพื่อเพื่อนของฉัน "
" เราสูญเสียทางของเรา”โดโรธีพูด" คุณสามารถบอกเราได้ว่าเมืองมรกต ? "
" แน่นอน " ราชินีตอบ แต่มันเป็นวิธีที่ดีไปสำหรับคุณมีไว้ที่หลังตลอดเวลา . " จากนั้นเธอก็สังเกตเห็นโดโรธี หมวกทอง และกล่าวว่า " ทำไมไม่ใช้เวทมนตร์ของหมวก และเรียกลิงติดปีกให้คุณ ? พวกเขาจะพาคุณ ไปเมือง มรกต ในน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง "
" ผมไม่ยักรู้ว่ามีเสน่ห์ ' ' โดโรธีใน เซอร์ไพรส์ " มันคืออะไร ? "
" มันเขียนไว้ในหมวกทอง ' ราชินีแห่งหนูนา . แต่ถ้า เธอ จะเรียกลิงติดปีกมาเราต้อง วิ่ง หนี มัน เต็ม ความร้ายกาจ และ คิดว่า สนุกจะแกล้งเรา "
" มันไม่ทำร้ายฉัน ? " เด็กหญิงถามอย่างกังวล
" โอ้ ไม่ พวกเขาจะต้องเชื่อฟังผู้ที่สวมหมวก ลาก่อน ! " และเธอ scampered ลับสายตากับ หนูทั้งหมดวิ่งตามเธอ
โดโรธีดูด้านในของหมวกทองและเห็นตัวเขียนซับใน เธอคิดว่าคงเป็นเสน่ห์ เธออ่านคำแนะนำอย่างระมัดระวังและใส่หมวกบนศีรษะ .
" EP PE pep PE , กั๊กเก๋ ! เธอพูดยืน ด้วย เท้าซ้าย .
" คุณพูดอะไร ? " ถาม หุ่นไล่กา ซึ่ง ไม่รู้ ว่าเธอทำอะไร .
" สูง โล ฮอลโล เฮลโล !" โดโรธีพูดต่อ คราวนี้ยืนด้วยเท้าขวา .
" ฮัลโหล ! " ตอบ ชายตัด ไม้ดีบุก ใจเย็น .
" ซิส zy zuz , zy ซิก ! ' ' โดโรธีพูด ที่ตอนนี้ยืนสองเท้า นี้สิ้นสุดคำกล่าวของเสน่ห์และพวกเขาได้ยินมีเสียงพูดและการกระพือของปีกเป็นฝูงลิงติดปีกบินเข้ามาที่พวกเขา
ราชาโค้งก่อนโดโรธีและถามว่า " อะไรคือคำสั่งของคุณ ? "
" เราต้องการที่จะไปเมืองมรกต”เด็ก น้อยพูด “เราหลงทาง "