Chapter 1 IntroductionEvery year th

Chapter 1
Introduction
Every year that I teach freshmen, they struggle and I struggle with learning the building blocks
of grammar: nouns, pronouns, conjunction, etc. As Roberts (1992) accurately communicates “a grammar unit can be daunting and frustrating for both teachers and students...” (p.1). The students find it very dull, they struggle to
learn and retain the various components, and it, unfortunately, does more harm than good to their grades. Who cares about the traditional components of grammar? I do not, and they certainly do not, so why do we torture ourselves
every year? When we talk about the components of good writing at the upper division levels, we never discuss parts of speech, and rarely do we discuss parts of a sentence. I am not entirely sure
if this is because we assume they have internalized the process or because it is not an essential
piece. I would love to take a very difficult and painful part of the English curriculum out if it
does not hold any instructional or pedagogical value.
Perhaps the grammar is important and inevitable; indeed Gill (2000) directly affirms one
of the three main goals of English is “to instill mechanics and the subtleties of grammar” (para.
2). If that is the case, then it is the pedagogical approach that influences efficacy. Andrews,
Torgerson, Beverton, Freeman, Locke, Low, Robinson & Zhu (2006) conclude, “We should
continue to ask whether the teaching of formal grammar is helpful in improving young people’s
writing” (p. 52). Formal, traditional grammar instruction does not influence the quality of
students’ writing. If one of the ultimate objectives of English curriculum instruction is to teach
students to communicate effectively through composition, then the grammar instruction needs to
help them with their writing. Traditional grammar instruction teaches students grammar
separately from
their writing. There does not seem to be any effective application within the writing. Students make grammatical errors in their essay that they have demonstrated they understand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1 แนะนำทุกปีที่ได้สอนเฟรชเมน พวกเขาต่อสู้ และฉันต่อสู้เรียนรู้การสร้างบล็อก ไวยากรณ์: คำนาม สรรพนาม ร่วม เป็นต้น โรเบิตส์ (1992) ได้อย่างถูกต้องตลอดจน "หน่วยไวยากรณ์สามารถจะยุ่งยาก และลำบากให้กับทั้งครูและนักเรียน..." (p.1) . นักเรียนค้นหาซบ พวกเขาต้องต่อสู้เพื่อ เรียนรู้ และรักษาส่วนประกอบต่าง ๆ และ แต่ ไม่มากกว่าอันตรายมากกว่าดีให้เกรดของพวกเขา ที่ใส่ใจในส่วนประกอบดั้งเดิมของไวยากรณ์หรือไม่ ฉันไม่ได้ และแน่นอนไม่ ดังนั้น ทำไมทำเราทรมานตนเอง ทุกปีหรือไม่ เมื่อเราพูดถึงส่วนประกอบของเขียนดีระดับส่วนบน เราไม่เคยกล่าวถึงส่วนของการพูด และไม่ค่อยเราหารือส่วนของประโยค ผมไม่แน่ใจ ถ้าเป็น เพราะเราคิดว่า พวกเขามี internalized กระบวนการ หรือไม่จำเป็น ชิ้นส่วน ฉันชอบที่จะมีส่วนที่ยาก และเจ็บปวดของสูตรออกถ้ามัน เก็บค่าการเรียนการสอน หรือสอน ไวยากรณ์อาจจะมีความสำคัญ และหลีกเลี่ยงไม่ ได้ แน่นอนเหงือก (2000) โดยตรง affirms หนึ่ง เป้าหมายหลัก 3 ของภาษาอังกฤษคือ "การ ปลูกฝังกลศาสตร์และรายละเอียดอื่นของไวยากรณ์" (para 2) อย่างนี้ ถ้ามันเป็นวิธีการสอนที่มีผลต่อประสิทธิภาพการ แอนดรูวส์ Torgerson, Beverton ฟรีแมน ล็อก ต่ำ โรบินสัน และ Zhu (2006) สรุป "เราควร continue to ask whether the teaching of formal grammar is helpful in improving young people’s writing” (p. 52). Formal, traditional grammar instruction does not influence the quality of students’ writing. If one of the ultimate objectives of English curriculum instruction is to teach students to communicate effectively through composition, then the grammar instruction needs to help them with their writing. Traditional grammar instruction teaches students grammar separately from their writing. There does not seem to be any effective application within the writing. Students make grammatical errors in their essay that they have demonstrated they understand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1 บทนำทุกปีที่ผมสอนนักศึกษาที่พวกเขาต่อสู้และฉันต่อสู้กับการเรียนรู้การสร้างบล็อกของไวยากรณ์: คำนามคำสรรพนามร่วม ฯลฯ ในขณะที่โรเบิร์ต (1992) ได้อย่างถูกต้องสื่อสาร "หน่วยไวยากรณ์สามารถที่น่ากลัวและน่าผิดหวังสำหรับทั้งครู และนักเรียน ... "(p.1) นักเรียนพบว่ามันน่าเบื่อมากพวกเขาต่อสู้เพื่อการเรียนรู้และเก็บชิ้นส่วนต่างๆและมันโชคไม่ดีที่ไม่อันตรายมากกว่าที่ดีในการเรียนของพวกเขา ที่ใส่ใจเกี่ยวกับส่วนประกอบดั้งเดิมของไวยากรณ์? ที่ฉันทำไม่ได้และแน่นอนพวกเขาทำไม่ได้ดังนั้นทำไมเราทรมานตัวเองทุกปี? เมื่อเราพูดคุยเกี่ยวกับส่วนประกอบของการเขียนที่ดีในระดับบนส่วนที่เราไม่เคยหารือเกี่ยวกับชิ้นส่วนในการพูดและไม่ค่อยเราจะหารือเกี่ยวกับชิ้นส่วนของประโยค ผมไม่แน่ใจว่าทั้งหมดที่ว่านี้เป็นเพราะเราถือว่าพวกเขาได้ internalized กระบวนการหรือเพราะมันไม่ได้เป็นสิ่งจำเป็นชิ้น ฉันชอบที่จะใช้เวลาส่วนที่ยากมากและเจ็บปวดของหลักสูตรภาษาอังกฤษออกมาถ้ามันไม่ได้เก็บค่าการเรียนการสอนหรือการสอนใด ๆ . บางทีไวยากรณ์เป็นสิ่งสำคัญและหลีกเลี่ยงไม่ได้; แน่นอนกิลล์ (2000) โดยตรงยืนยันหนึ่งในสามเป้าหมายหลักของภาษาอังกฤษคือ "เพื่อปลูกฝังกลศาสตร์และรายละเอียดปลีกย่อยของไวยากรณ์" (para. 2) หากเป็นกรณีที่แล้วมันเป็นวิธีการสอนที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้ความสามารถที่ แอนดรูTorgerson, Beverton อิสระล็อค, ต่ำ, โรบินสัน & จู้ (2006) สรุป "เราควรจะดำเนินการต่อไปถามว่าการเรียนการสอนของไวยากรณ์อย่างเป็นทางการจะมีประโยชน์ในการปรับปรุงของคนหนุ่มสาวเขียน" (พี. 52) อย่างเป็นทางการ, การเรียนการสอนไวยากรณ์แบบดั้งเดิมไม่ได้มีผลต่อคุณภาพของการเขียนของนักเรียน หากหนึ่งในวัตถุประสงค์ของการเรียนการสอนที่ดีที่สุดของการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในการสอนนักเรียนในการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพผ่านองค์ประกอบแล้วการเรียนการสอนไวยากรณ์ต้องการที่จะช่วยให้พวกเขาด้วยการเขียนของพวกเขา การเรียนการสอนไวยากรณ์ดั้งเดิมสอนนักเรียนมัธยมแยกต่างหากจากการเขียนของพวกเขา มีไม่ดูเหมือนจะเป็นโปรแกรมใด ๆ ที่มีประสิทธิภาพภายในการเขียน นักเรียนทำผิดพลาดทางไวยากรณ์ในบทความของพวกเขาว่าพวกเขาได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาเข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 บทนํา

ทุกปีที่ผมสอนนักศึกษา พวกเขาต่อสู้และดิ้นรนกับการเรียนรู้การสร้างบล็อก
ไวยากรณ์ : คำนาม , คำสรรพนาม , คำสันธาน , ฯลฯ เป็น Roberts ( 1992 ) ถูกต้องสื่อสาร " ไวยากรณ์หน่วยสามารถ daunting และน่าอึดอัดสำหรับทั้งครูและนักเรียน . . . . . . . " ( ป. ) นักเรียนพบว่ามันน่าเบื่อมาก ที่พวกเขาต่อสู้เพื่อ
เรียนรู้ และเก็บส่วนประกอบต่าง ๆและมันก็น่าเสียดายที่ทำอันตรายมากกว่าดีเกรดของพวกเขา ใครสนใจเกี่ยวกับองค์ประกอบดั้งเดิมของไวยากรณ์ ? ผมไม่ได้ และแน่นอน พวกเขาไม่ ดังนั้น ทำไมเราทรมานตัวเอง
ทุกปี ? เมื่อเราพูดคุยเกี่ยวกับองค์ประกอบของการเขียนที่ดีในระดับกองบน เราไม่กล่าวถึงส่วนของการพูด และไม่ค่อยทำเราหารือบางส่วนของประโยค ผมไม่ค่อยมั่นใจ
ถ้ามันเป็นเพราะเราคิดว่าพวกเขามี internalized กระบวนการ หรือเพราะมันเป็นชิ้นสำคัญ

ฉันชอบที่จะใช้เวลาส่วนหนึ่งที่ยากและเจ็บปวดของหลักสูตรภาษาอังกฤษออกถ้ามัน
ไม่ค้างการสอนหรือค่าสอน .
บางทีไวยากรณ์เป็นสำคัญ และหลีกเลี่ยงไม่ได้ แน่นอน กิลล์ ( 2000 ) โดยตรงจากหนึ่ง
ของทั้งสามเป้าหมายหลักของภาษาอังกฤษคือ " เพื่อปลูกฝังและกลศาสตร์ subtleties ของไวยากรณ์ " ( พารา
2 ) ถ้าเป็นอย่างนั้น มันเป็นวิธีการสอนที่มีอิทธิพลต่อความมีประสิทธิภาพ แอนดรู
torgerson beverton ฟรีแมน , , , ล็อค , ต่ำ , โรบินสัน& Zhu ( 2549 ) สรุปได้ว่า " เราควรจะ
ยังคงถามว่าสอนไวยากรณ์อย่างเป็นทางการจะเป็นประโยชน์ในการปรับปรุงของคนหนุ่มสาว
เขียน " ( หน้า52 ) อย่างเป็นทางการ การสอนไวยากรณ์ดั้งเดิม ไม่มีผลต่อคุณภาพของ
การเขียนของนักเรียน ถ้าหนึ่งในวัตถุประสงค์สูงสุดของการสอนหลักสูตรภาษาอังกฤษ สอนให้นักเรียนสามารถสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพผ่านองค์ประกอบ
แล้วไวยากรณ์สอนต้อง
ช่วยให้กับการเขียน การเรียนการสอนไวยากรณ์แบบดั้งเดิมสอนไวยากรณ์

แยกจากการเขียนของพวกเขามันไม่ได้ดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพการประยุกต์ใช้ในการเขียน นักเรียนสร้างข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ในการเขียนเรียงความของพวกเขาที่พวกเขาได้แสดงให้พวกเขาเข้าใจ