which control and promote the devel

which control and promote the development of private
lands.
The urban planning framework consists of two
levels, i.e., general planning and detailed planning. Since
it presupposes that the public sector takes charge of
urban development as an investor, urban plans regulate
considerably detailed items necessary to achieve public
or socially important projects.
For such cities managed by the central government
as Hanoi City and Ho Chi Minh City, the urban planning
system provided by the Law on Construction requires
the formulation of four levels of plans: a general plan for
an entire city and another for its districts (divisions of a
city), as well as detailed plans on a scale of 1:2000 and
1:500.
A general plan includes development directions,
land uses, and locations of transportation and other large
urban infrastructures. Detailed plans cover building
criteria (use, FAR (floor area ratio), BCR (building
coverage ratio), and height) and other requirements
(facility locations, infrastructure systems, greenery,
urban design, etc.).
Major issues on the urban planning regime before
the Law on Urban Planning was enacted are summarized
below (GTZ, 2003; Ochi, 2010)1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การควบคุม และส่งเสริมการพัฒนาของเอกชนที่ดินกรอบการวางแผนเมืองประกอบด้วยสองระดับ เช่น การวางแผนทั่วไปและการวางแผนโดยละเอียด ตั้งแต่มัน presupposes ว่า ภาครัฐนำประจุควบคุมแผนการเมืองพัฒนาเมืองเป็นนักลงทุนรายละเอียดมากสินค้าที่จำเป็นเพื่อให้สาธารณะหรือสังคมสำคัญโครงการเมืองดังกล่าวบริหารงาน โดยรัฐบาลกลางเมืองฮานอยและโฮจิมินห์ซิตี้ วางผังเมืองโดยตามกฎหมายก่อสร้างทำแบ่งระดับ 4 แผน: แผนทั่วไปสำหรับทั้งเมืองและอีกเขตของ (ส่วนของการเมือง), และแผนรายละเอียดในระดับ 1:2000 และ1: 500แผนทั่วไปรวมถึงทิศทางการพัฒนาการใช้ที่ดิน และตำแหน่งของขนส่งและอื่น ๆ มีขนาดใหญ่โครงสร้างพื้นฐานเมือง รายละเอียดแผนครอบคลุมอาคารเงื่อนไข (ใช้ ฟาร์ (อัตราส่วนพื้นที่ชั้น) BCR (อาคารอัตราส่วนความสามารถ), และความสูง) และข้อกำหนดอื่น ๆ(สถานสิ่งอำนวยความสะดวก ระบบโครงสร้างพื้นฐาน สี เขียวออกแบบชุมชนเมือง ฯลฯ)ปัญหาสำคัญในระบอบการปกครองที่วางแผนเมืองก่อนมีตรากฎหมายว่าด้วยการผังเมืองสามารถสรุปได้ด้านล่าง (GTZ, 2003 Ochi, 2010) 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งการควบคุมและส่งเสริมการพัฒนาของภาคเอกชนในดินแดน. กรอบการวางผังเมืองประกอบด้วยสองระดับคือระดับการวางแผนทั่วไปและรายละเอียดการวางแผน ตั้งแต่มันเหว่าภาครัฐต้องใช้ค่าใช้จ่ายในการพัฒนาเมืองเป็นนักลงทุนแผนเมืองควบคุมรายการที่มีรายละเอียดมากจำเป็นเพื่อให้บรรลุสาธารณะโครงการหรือมีความสำคัญต่อสังคม. สำหรับเมืองเช่นการจัดการโดยรัฐบาลกลางเป็นเมืองฮานอยและโฮจิมินห์ซิตี้เมืองการวางแผนระบบการให้บริการโดยกฎหมายเกี่ยวกับการก่อสร้างต้องมีการกำหนดสี่ระดับของแผน: แผนทั่วไปของทั้งเมืองและอื่น ๆ สำหรับเขตของตน (หน่วยงานของเมือง) เช่นเดียวกับรายละเอียดแผนการโย 1: 2000 และ1 :. 500 แผนทั่วไปมีทิศทางการพัฒนา, การใช้ที่ดินและสถานที่ของการขนส่งและอื่นๆ ที่มีขนาดใหญ่โครงสร้างพื้นฐานในเมือง รายละเอียดแผนการครอบคลุมอาคารตามเกณฑ์ (ใช้ FAR (อัตราส่วนพื้นที่ชั้น) BCR (อาคารอัตราส่วน) และสูง) และข้อกำหนดอื่น ๆ(สถานที่สิ่งอำนวยความสะดวกระบบโครงสร้างพื้นฐานสีเขียวการออกแบบชุมชนเมืองและอื่น ๆ ). ปัญหาที่สำคัญในการวางผังเมือง ระบอบการปกครองก่อนที่กฎหมายว่าด้วยการผังเมืองเป็นตรามีรายละเอียดดังต่อไปนี้(GTZ 2003; Ochi 2010) 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งควบคุมและส่งเสริมการพัฒนาส่วนบุคคลที่ดินกรอบการวางแผนเมืองประกอบด้วยสองระดับคือการวางแผนทั่วไปและวางแผนอย่างละเอียด ตั้งแต่มัน presupposes ที่ภาครัฐจะรับผิดชอบการพัฒนาเมืองเป็นนักลงทุน แผนเมืองควบคุมรายละเอียดรายการที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุสาธารณะมากหรือสังคมที่สำคัญโครงการสำหรับเมืองที่ได้รับการจัดการโดยรัฐบาลกลางเมืองฮานอยและโฮจิมินห์ซิตี้ , ผังเมืองระบบโดยกฎหมายก่อสร้างต้องการการกำหนดสี่ระดับของแผน : แผนทั่วไปเมืองทั้งเมืองและอีกของเขต ( ส่วนของเมือง ) รวมทั้งแผนรายละเอียดในระดับของ 1:2000 และ1 : 500 .แผนทั่วไปรวมถึงทิศทางการพัฒนาการใช้ประโยชน์ที่ดิน และที่ตั้งของการขนส่งและขนาดใหญ่อื่น ๆเมืองโครงสร้างพื้นฐาน . รายละเอียดแผนการครอบคลุมอาคารเกณฑ์ ( ใช้ ไกล ( สัดส่วนพื้นที่อาคารต่อ ( )อัตราส่วน ) และความสูง ) และความต้องการอื่น ๆ( สถานที่สถานที่ , ระบบ , สีเขียวโครงสร้างพื้นฐานการออกแบบเมือง ฯลฯ )ประเด็นหลักในการวางผังเมืองการปกครองก่อนกฎหมายว่าด้วยผังเมืองถูกบัญญัติขึ้นสรุปได้ด้านล่าง ( gtz , 2003 ; โอชิ 2010 ) 1