เช้าวันหนึ่ง ในครอบครัวอราเบิล เฟิร์นตื่นแต่เช้า เห็นพ่อจะไปฆ่าหมู เลยร้องไห้ตามไปขอชีวิตหมูตัวนั้นไว้ พ่อยอมให้เฟิร์นเลี้ยงลูกหมูตัวนั้นไว้ แล้วเฟิร์นก็ตั้งชื่อให้มันว่า วิลเบอร์ พออายุได้ 5 สัปดาห์ พ่อก็ขายวิลเบอร์ให้นานซักเกอร์แมน วิลเบอร์เหงา เพราะต้องการเพื่อน ค่ำวันนั้น วิลเบอร์ได้ยินเสียงใครคนหนึ่ง วิลเบอร์อยากเป็นเพื่อนด้วย รู้ตอนเช้าว่าเป็นแมงมุมยักษ์สีเทาตัวหนึ่ง ตัวขนาดก้อนหมากฝรั่ง ชื่อว่า ชาร์ล็อตต์ ตอนแรกวิลเบอรืนึกว่าเป็นสัตว์กระหายเลือด ชาร์ล็อตต์บอกว่าเธอจะพิสูจน์ตัวเองว่ามีจิตใจงดงาม ต่อมาวิลเบอร์เริ่มชอบชาร์ล็อตต์มากขึ้น วันนั้นแกะชราบอกว่า วิลเบอร์อ้วนขึ้น อาจจะถูกนายซักเกอร์แมนฆ่าตายในวันคริสมาส วิลเบอร์ไม่อยากตาย แต่ชาร์ล็อตต์สํญญาว่าจะช่วยชีวิต
ตอนกลางคืนชาร์ล็อตต์ทำตามแผนทีคิดไว้ และในที่สุดวันต่อมา หมอกลงจัด เลอวี่ได้เห็นใยแมงมุมเขียนว่า หมูพิเศษ ไปบอกในบ้าน ข่าวแพร่ไปรวดเร็ว เฟิร์นดีใจที่วิลเบอร์มีโอกาสรอดชีวิต แต่ไม่ชอบคนที่พลุกพล่าน ต่อมาทุกคนในโรงนาประชุมเพื่อเปลี่ยนคำ ได้คำว่า องอาจ และเช้าวันรุ่งขึ้นเลอวี่ก็ตกใจเห็นคำนี้อีก ข่าวแพร่กระจายไปอีก รอบนี้นักข่าวมา ทำให้เรื่องนี้ดังไปทั่ว ชาร์ล็อตต์เริ่มวางไข่ ชาร์ล็อตต์ได้ชักใยครั้งสุดท้ายด้วยคำว่า นอบน้อม วิลเบอร์ได้รางวัลพิเศษ นายซักเกอร์แมนได้เงิน 25 เหรียญ แต่วิลเบอร์ไม่ดีใจเพราะชาร์ล็อตต์กำลังจะตายเพราะออกไข่ที่มีทั้งหมด 514 ฟอง วิลเบอร์เฝ้ามองตลอดฤดูหนาว จนฟักมาในฤดูใบไม้ผลิ 2-3วันต่อมาลูกแมงมุมสร้างใยบินออกไปที่อื่น วิลเบอร์เสียใจแต่ก็พบว่า ยังมีลูกแมงมุมอีก 3 ตัวทำรังบนขอบประตู ชื่อจอย ออรีเนีย และเนลลี่ ทุกๆปี จะมีแมงมุมชุดใหม่มาเรื่อยๆ แต่ที่แน่ๆ วิลเบอร์จะไม่มีวันลืมชาร์ล็อตต์ แมงมุมที่เป็นเพื่อนรักอีกตลอดไป