Surfactant molecules in aqueous sol

Surfactant molecules in aqueous solutions at concentrations above their critical micelle concentration (CMC) aggregate to form supramolecures several times; these aggregation are referred to as micelles. The onset of micellization can be determined by many experimental methods where the physical property of a surfactant solution undergoes an abrupt change at the CMC (Monteiroa et al. 2011). Here we report the determination of the CMC of the obtained biosurfactant by surface tension measurement. The relationship between the surface tension and concentration of the isolated biosurfactant solution was determined using a du Noüy ring tensiometer (Fig. 2b). The biosuefactant produced exhibited excellent surface tension reducing activity. The surface tension of the water was 72 mN/m and decreased to 25.0 mN/m by increasing the solution concentration up to 8.0 mg/l. Further increases in the concentration of the biosurfactant solution did not reduce the surface tension of the water, indicating that the CNC was reached at this concentration, The biosurfactant from D. caeni PO5 showed a lowee minimum surface tension and CMC value than that of the biosurfactants from Lactobacillus paracasei (41. mN/m, 2.5 mg/ml) (Gudina et al. 2010), Pseudomonas fluorescens (31.5 mN/m, 72 mg/l) (Janek et al. 2010), and Selenomonas ruminantium CT2 (25.5 mN/m, 8.0 mg/l) (Saimmai et al. 2013a), respectively, and was equal to that of Oleomonas sagaranensis AT18 (25.0 mN/m, 8.0 mg/l) (Saimmai et al. 2012c).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โมเลกุล surfactant ในโซลูชั่นสเอาท์ที่ความเข้มข้นสูงกว่าความเข้มข้นของ micelle สำคัญ (CMC) รวมกับแบบฟอร์ม supramolecures หลายครั้ง รวมเหล่านี้จะอ้างอิงถึงเป็น micelles ของ micellization สามารถถูกกำหนด โดยหลายวิธีทดลองที่คุณสมบัติทางกายภาพของโซลูชัน surfactant ผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างทันทีทันใดที่ CMC (Monteiroa et al. 2011) ที่นี่เรารายงานกำหนดการ CMC ของ biosurfactant ได้รับ โดยการวัดแรงตึงผิว ความสัมพันธ์ระหว่างแรงตึงผิวและความเข้มข้นของโซลูชัน biosurfactant แยกได้กำหนดใช้ tensiometer เป็นแหวน du Noüy (Fig. 2b) Biosuefactant ผลิตจัดแสดงความตึงผิวดีลดกิจกรรม แรงตึงผิวของน้ำมี 72 mN/m และลดเมตรละ 25.0 mN โดยการเพิ่มความเข้มข้นแก้ปัญหาถึง 8.0 mg/l เพิ่มเติมในความเข้มข้นของโซลูชัน biosurfactant ไม่ลดแรงตึงผิวของน้ำ แสดงว่า CNC ที่แล้วที่ความเข้มข้นนี้ biosurfactant จาก D. caeni PO5 พบ lowee ที่แรงตึงผิวต่ำสุดและค่า CMC กว่าของ biosurfactants จาก paracasei แลคโตบาซิลลัส (41. mN/m, 2.5 mg/ml) (Gudina et al. 2010), Pseudomonas fluorescens (ขนาด 31.5 mN/m , 72 mg/l) (Janek et al. 2010), และ Selenomonas ruminantium CT2 (25.5 mN/m, 8.0 mg/l) (Saimmai et al. 2013a), ตาม ลำดับ และเท่ากับ Oleomonas sagaranensis AT18 (25.0 mN/m, 8.0 mg/l) (Saimmai et al. 2012 ซี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โมเลกุลของผิวในการแก้ปัญหาน้ำที่ระดับความเข้มข้นดังกล่าวข้างต้นมีความเข้มข้นไมเซลล์สำคัญของพวกเขา (CMC) รวมถึงรูปแบบ supramolecures หลายครั้ง; การรวมตัวเหล่านี้จะเรียกว่าไมเซลล์ การโจมตีของ micellization สามารถกำหนดโดยวิธีการทดลองจำนวนมากที่ทางกายภาพของการแก้ปัญหาลดแรงตึงผิวผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันที่ซีเอ็มซี (ที่ Monteiroa et al. 2011) ที่นี่เรารายงานความมุ่งมั่นของซีเอ็มซีของแหล่งคาร์บอนที่ได้รับจากพื้นผิวการวัดความตึงเครียด ความสัมพันธ์ระหว่างแรงตึงผิวและความเข้มข้นของการแก้ปัญหาแหล่งคาร์บอนแยกถูกกำหนดโดยใช้ du Nouy แหวนแรงดึง (รูป. 2b) biosuefactant ผลิตแสดงที่ยอดเยี่ยมแรงตึงผิวลดกิจกรรม แรงตึงผิวของน้ำเป็น 72 mN / m และลดลง 25.0 mN / m โดยการเพิ่มความเข้มข้นของการแก้ปัญหาได้ถึง 8.0 มิลลิกรัม / ลิตร เพิ่มขึ้นต่อไปในความเข้มข้นของการแก้ปัญหาแหล่งคาร์บอนไม่ได้ลดแรงตึงผิวของน้ำที่แสดงให้เห็นว่าซีเอ็นซีก็มาถึงที่มีความเข้มข้นนี้ที่ดีจากแหล่งคาร์บอน caeni PO5 แสดงให้เห็นว่าแรงตึงผิวต่ำสุด lowee และความคุ้มค่า CMC กว่า biosurfactants Lactobacillus paracasei จาก (41 mN / m 2.5 mg / ml) (Gudina et al. 2010), Pseudomonas fluorescens (31.5 mN / m 72 mg / l) (Janek et al. 2010) และ Selenomonas ruminantium CT2 (25.5 mN / m 8.0 mg / l) (Sai​​mmai et al. 2013a) ตามลำดับและเป็นเท่ากับว่า Oleomonas sagaranensis AT18 (25.0 mN / m 8.0 mg / l) (Sai​​mmai et al. 2012c)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สูตรโมเลกุลในสารละลายที่ความเข้มข้นของความเข้มข้นไมเซลล์วิกฤติข้างต้น ( CMC ) รวมกับรูปแบบ supramolecures หลายครั้ง เหล่านี้รวมเรียกว่ามั . การโจมตีของ micellization สามารถถูกกำหนดโดยหลายทดลองวิธีการที่คุณสมบัติทางกายภาพของสารละลายสารลดแรงตึงผิวผ่านการเปลี่ยนแปลงทันทีทันใดที่ CMC ( monteiroa et al . 2011 )ที่นี่เรารายงานการวิเคราะห์ของ CMC ได้ ) โดยการวัดแรงตึงผิว ความสัมพันธ์ระหว่างแรงตึงผิวและความเข้มข้นของสารละลายแยก ) กำหนดใช้ดูไม่ü y แหวนเทนซิโอมิเตอร์ ( รูปที่ 2B ) ที่ผลิตโดย biosuefactant ยอดเยี่ยม ความตึงผิว ลดกิจกรรมแรงตึงผิวของน้ำ 72 MN / m และลดลงเป็นร้อยละ 25.0 MN / m โดยการเพิ่มความเข้มข้นของสารละลายถึง 8.0 มิลลิกรัม / ลิตร เพิ่มขึ้นในความเข้มข้นของสารละลาย ( ไม่ได้ลดแรงตึงผิวของน้ำ แสดงว่าเครื่องได้ถึงความเข้มข้นนี้ สารลดแรงตึงผิวจาก 4caeni po5 มีแรงตึงผิว lowee ต่ำสุดและค่าสูงกว่าของ biosurfactants จาก Lactobacillus paracasei ( 41 . MN / m , 2.5 mg / ml ) ( gudina et al . 2010 ) , Pseudomonas fluorescens ( 31.5 MN / m , 72 มิลลิกรัม / ลิตร ) ( janek et al . 2010 ) และ selenomonas ruminantium ct2 ( 25.5 MN / m , 8.0 มิลลิกรัม / ลิตร ) ( saimmai et al . 2013A ) ตามลำดับ และเท่ากับว่า oleomonas sagaranensis at18 ( 25.0 MN / m , 80 มิลลิกรัม / ลิตร ) ( saimmai et al . 2012c )