Teachings on Economics are scattere

Teachings on Economics are scattered through the scriptures.5 Most of them refer to the Buddha`s teachings of the four requisites: food, clothing, shelter and medicine. For ordained people on the one hand and householders on the other end, the Buddha gave different teachings which refer both to the different spiritual aims which they pursue and to different conditions they live in. The monastic discipline is much stronger than the rules on how to be a good householder. Whereas the monastic discipline exemplifies a life-style which makes a living of the least possible amount of material goods, so that ordained people can devote as much time and energy as possible to study, practice and teaching the Dhamma, the Buddha did not condemn the acquisition and possession of wealth for ordinary people. The possession of wealth is even praised and encouraged in the Pali Canon. But all wealth should be acquired and used in a right way. In the Anguttara Nikaya we find a list of wrongful trades and the pathways to ruin which one should not follow. The five kinds of wrongful trade are: 1. trade in weapons; 2. trade in human beings; 3. trade in flesh; 4. trade in spirits and inebriating substances; and 5. trade in poison. Who is involved in that kinds of trade does not only harm other beings, but also creates bad kamma for his or her further existence. The four pathways that lead to ruin are debauchery, drunkness, gambling and bad company. These pathway to ruin can be contrasted with the four bases of social harmony as described in Digha Nikaya and the Anguttara Nikaya: generosity, kindly speech, service and participation which benefit both social life and individual well-being. In the Samyutta Nikaya we find a ranking of altogether 10 levels of householders with respect to the way they earn their livings. To seek wealth unlawfully, and in so doing providing happiness neither for themselves nor for others, is considered the worst. Those who seek wealth unlawfully, but in so doing providing happiness for themselves and others rank a bit higher, even though they do not perform meritorious deeds. Hoarding of wealth, miserliness and unwillingness to share with others are seen as the most evil uses of wealth. Highest rank those who seek wealth lawfully, and in so doing providing happiness for themselves and others; they share it and perform meritorious deeds. If they are moreover not attached to or infatuated with their wealth, they are heedful of its dangers, and possess thereby the insight that leads to spiritual freedom. The theme in the scriptures is not wealth as such but the way it is gained and used. Harmful actions associated with wealth are seeking wealth in dishonest or unethical ways; hoarding wealth for its own sake; and using wealth in ways that are harmful to oneself and others. Blameworthy qualities are greed for gain, stinginess, attachment to possess and the pure accumulation of wealth without willingness to share it with others. There are no objections to use wealth in a right way which is in accordance with the teachings. Even wealthy people are praiseworthy as long as they seek wealth in rightful ways and use it to create happiness for themselves and others. Acquisition is considered acceptable as long as it is helpful in the practice of the Dhamma.

The Buddha did not only teach about the right use of wealth, he also gave a lot of teachings on the role of the government in managing social and economic affairs. Concerning the ruling of a country, the Buddha gave teachings both for monarchies and for republican states. Regarding the monarchic states we find the Ten Virtues of a King which ranges from charity and morality to forbearance and uprightness as well as the Twelve Duties of an Universal Emperor who has among other things to rule the country by righteousness, to provide ward and protection to his subjects, to distribute wealth to the poor, and to seek advice from sages and always to aspire to greater virtue (Digha Nikaya). The Wheel-Turning emperor should use his absolute power as a tool for generating benefit in the community, and he should not primarely look for his personal happiness. This concept of the benevolent Buddhist monarch has had a profound influence on the political and social development in South-East-Asian countries, because it endowed the Sangha with a considerable amount of political influence as the highest Sangha-members had the right to comment whether the king`s speech and deeds were still in accordance with the Dhamma. For the republican states the Buddha taught some principles and methods for encouraging social harmony and preventing decline. He gave, for instance, the Seven Conditions for Community Welfare which among other things content the request to hold regular and frequent meeting, by which one should meet together in harmony, and to conduct business and duties in harmony as well; furthermore the request to honour and respect the elders and to listen to them, and to hon

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำสอนในเศรษฐศาสตร์จะกระจายผ่าน scriptures.5 ส่วนใหญ่จะอ้างอิงถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าจำเป็นสี่: อาหาร เสื้อผ้า ที่อยู่อาศัย และยา สำหรับสตรีท่านหนึ่งในมือ และ householders ในส่วนอื่น ๆ พระให้คำสอนต่าง ๆ ซึ่งดูทั้งจุดมุ่งหมายทางจิตวิญญาณต่าง ๆ ที่พวกเขาไล่ตาม และพวกเขาอาศัยอยู่ในสภาพที่แตกต่าง วินัยสงฆ์มีมากดีกว่ากฎในการเป็นเจ้าของสวนดี ใน ขณะที่วินัยสงฆ์ถึงชีวิตอย่างที่ทำให้ชีวิตของสินค้าวัสดุจำนวนน้อยที่สุด ดัง นั้นบวชคนสามารถอุทิศ ตามเวลาและพลังงานที่เป็นไปเพื่อศึกษา ฝึก และการสอนธรรม พระพุทธเจ้าไม่ไม่ประณามการซื้อและครอบครองความมั่งคั่งสำหรับคนธรรมดา การครอบครองให้ได้ยกย่อง และสนับสนุนให้ Canon บาลี แต่ความมั่งคั่งทั้งหมดควรได้รับ และใช้ในทางถูก ในนิกาย Anguttara เราพบรายการซื้อขายที่ผิดศีลธรรม และไม่ต้องให้เส้นทางสู่ทำลายที่หนึ่ง มีห้าชนิดของการค้าที่ผิดศีลธรรม: 1. การซื้อขายอาวุธ 2. ค้ามนุษย์ 3. ค้าในเนื้อ 4. ค้าสุราและสารเคลิ้ม และ 5 ค้าในพิษ ผู้มีส่วนร่วมในการที่ชนิดของการค้าไม่ได้อันตรายเท่าสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ แต่ยัง เป็นสร้างกรรมที่ไม่ดีสำหรับเขา หรือเธอดำรงอยู่ต่อไป สี่ทางเดินที่นำไปสู่ทำลายมีการเสพสุรา drunkness บริษัทการพนัน และไม่ดี เส้นทางเหล่านี้จะทำลายสามารถต่างกับฐานสี่ของความสามัคคีสังคมทีฆนิกายและนิกาย Anguttara: ความเมตตา กรุณาพูด บริการ และมีส่วนร่วมซึ่งประโยชน์ของสังคมและบุคคลเป็นอยู่ที่ดี ในนิกาย Samyutta เราพบในการจัดอันดับของ householders เกี่ยวกับวิธีพวกเขาได้รับโครงการของพวกเขาทั้งหมด 10 ระดับ การแสวงหาความมั่งคั่งการอัพ และเลยทำให้ความสุขทั้ง ตัวเอง และผู้ อื่น เป็นร้าย คนที่แสวงหาความมั่งคั่งการอัพ แต่เลยทำให้ความสุขสำหรับตนเองและผู้อื่น อันดับบิตสูงกว่า แม้ว่าพวกเขาไม่ทำบุญ รับการสะสมให้ จะเห็นลอัมและไม่เต็มใจจะแบ่งปันกับผู้อื่นขณะชั่วร้ายมากมาย สูงที่สุดอันดับที่คุณต้องการให้ถูกต้องตามกฎหมาย และเลยทำให้ความสุขสำหรับตนเองและผู้อื่น พวกเขาแบ่งปัน และทำบุญ ถ้าอยู่นอกไม่ติด หรือติดพันเขา พวกเขา heedful ของอันตรายของ และมีจึงเข้าใจที่นำไปสู่เสรีภาพทางจิตวิญญาณ ในพระคัมภีร์จะไม่ให้ดัง แต่วิธีได้รับ และใช้ กระทำอันตรายที่เกี่ยวข้องกับความมั่งคั่งกำลังแสวงหาความมั่งคั่งในทางไม่สุจริต หรือศีลธรรม รับการสะสมความมั่งคั่งสำหรับประโยชน์ของตัวเอง และการใช้ความมั่งคั่งในรูปแบบที่เป็นอันตรายต่อตนเองและผู้อื่น คุณสมบัติ blameworthy มีความโลภกำไร stinginess แนบมาครอบครอง และการสะสมที่บริสุทธิ์ให้โดยไม่เต็มใจจะร่วมกับผู้อื่น มีไม่มีการคัดค้านการใช้ความมั่งคั่งในทางที่เหมาะสมซึ่งสอดคล้องกับคำสอน คนที่ร่ำรวยแม้จะรังเกียจตราบใดที่พวกเขาแสวงหาความมั่งคั่งในรูปแบบที่ถูกต้อง และใช้เพื่อสร้างความสุขสำหรับตัวเองและผู้อื่น ซื้อถือว่ายอมรับได้ตราบเท่าที่จะเป็นประโยชน์ในการปฏิบัติธรรม พระพุทธเจ้าไม่เพียงสอนเกี่ยวกับการใช้ที่เหมาะสมให้ เขายังให้มากสอนในบทบาทของรัฐบาลในการจัดการกิจการสังคม และเศรษฐกิจ เกี่ยวกับการปกครองของประเทศ พระให้สอนทั้ง monarchies และสาธารณรัฐอเมริกา เกี่ยวกับรัฐ monarchic เราหาคิงซึ่งช่วงจากกุศลและศีลธรรมการเยื้อ และ uprightness ฮฺสิบและสิบสองหน้าที่ของสากลประเทศจีนที่มีในหมู่สิ่งอื่น ๆ การปกครองประเทศ โดยความชอบธรรม การให้ ward และป้องกันวิชาของเขา การกระจายความมั่งคั่งความยากจน และ เพื่อขอคำแนะนำ จากทโฮ และเสมอไปจะยิ่งประเสริฐ (ทีฆนิกาย) จักรพรรดิหมุนล้อควรใช้อำนาจของเขาเป็นเครื่องมือสำหรับการสร้างสวัสดิการในชุมชน และเขาควรไม่ primarely ดูเพื่อความสุขส่วนตัวของเขา แนวคิดของพระมหากษัตริย์พุทธเมตตาได้มีอิทธิพลลึกซึ้งในการพัฒนาทางการเมือง และสังคมในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพราะมัน endowed Sangha กับอิทธิพลทางการเมืองสูงที่สุดเป็นจำนวนมาก Sangha สมาชิกมีสิทธิในการแสดงความคิดเห็นว่า คำพูดและการกระทำของกษัตริย์ก็ยังคงตามธรรม สำหรับอเมริกาสาธารณรัฐ พุทธสอนบางหลักการและวิธีการส่งเสริมความสามัคคีสังคม และป้องกันลดลง เขาให้ เช่น เจ็ดเงื่อนไขสังคมสงเคราะห์ซึ่งในหมู่สิ่งอื่น ๆ เนื้อหาการร้องขอการจัดประชุมเป็นประจำ และบ่อย ที่หนึ่งควรประชุมกัน ในความสามัคคี และจรรยาบรรณธุรกิจและหน้าที่กลมกลืนเป็นอย่างดี นอกจากนี้การร้องขอ เพื่อให้เกียรติ และเคารพผู้สูงอายุ และฟังพวกเขา และ hon

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำสอนเศรษฐศาสตร์จะกระจายผ่าน สำหรับคนที่บวชในมือข้างหนึ่งและกรมในส่วนอื่น ๆ พระพุทธเจ้าให้คำสอนที่แตกต่างกันซึ่งหมายทั้งสองเพื่อจุดมุ่งหมายทางจิตวิญญาณที่แตกต่างกันซึ่งพวกเขาไล่ตามและเงื่อนไขที่แตกต่างที่พวกเขาอาศัยอยู่ใน ในขณะที่มีระเบียบวินัยสงฆ์เป็นตัวอย่างรูปแบบชีวิตที่ทำให้ชีวิตของจำนวนเงินที่น้อยที่สุดของสินค้าวัสดุเพื่อให้ผู้คนบวชสามารถอุทิศเวลามากและพลังงานที่เป็นไปได้ในการศึกษาการปฏิบัติและการเรียนการสอนธรรมะของพระพุทธเจ้าไม่ได้ประณาม การเข้าซื้อกิจการและครอบครองความมั่งคั่งให้กับคนธรรมดา ครอบครองที่มากมายแม้กระทั่งได้รับการยกย่องและเป็นกำลังใจในพระไตรปิฎก แต่ความมั่งคั่งทุกคนควรจะได้มาและนำมาใช้ในทางที่ถูกต้อง ใน ห้าชนิดของการค้าโดยมิชอบมีดังนี้ 2. 3. 4. และ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการที่ชนิดของการค้าที่ไม่เป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตเดียวที่อื่น ๆ แต่ยังสร้างกรรมที่ไม่ดีสำหรับการดำรงอยู่ต่อไปของเขาหรือเธอ สี่ทางเดินที่นำไปสู่การทำลายเป็นมึนเมา ทางเดินเหล่านี้เพื่อทำลายสามารถเทียบกับสี่ฐานของความสามัคคีสังคมตามที่อธิบายในทีฆนิกายและ ใน ที่จะแสวงหาความมั่งคั่งกฏหมายและทำเพื่อให้มีความสุขทั้งสำหรับตัวเองหรือผู้อื่นถือว่าเลวร้ายที่สุด ผู้ที่แสวงหาความมั่งคั่งผิดกฏหมาย แต่ในการทำเพื่อให้ความสุขกับตัวเองและคนอื่น ๆ อันดับบิตที่สูงขึ้นถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ดำเนินการกระทำความดีความชอบ การกักตุนของความมั่งคั่งและความตระหนี่ไม่เต็มใจที่จะร่วมกับผู้อื่นจะเห็นว่าการใช้ความชั่วร้ายที่สุดของความมั่งคั่ง อันดับสูงสุดผู้ที่แสวงหาความมั่งคั่งถูกต้องตามกฎหมายและทำเพื่อความสุขให้กับตัวเองและคนอื่น ๆ พวกเขาร่วมกันและดำเนินการกระทำความดีความชอบ หากพวกเขาจะยิ่งไปกว่านั้นไม่ยึดติดกับหรือหลงใหลกับความมั่งคั่งของพวกเขาจะเอาใจใส่อันตรายของตนและมีความเข้าใจดังนั้นที่นำไปสู่เสรีภาพทางจิตวิญญาณ ธีมในพระคัมภีร์ไม่ได้มากมายเช่นนี้ แต่วิธีที่จะได้รับและใช้ กระทำที่เป็นอันตรายที่เกี่ยวข้องกับความมั่งคั่งที่กำลังมองหามากมายในรูปแบบที่ไม่สุจริตหรือผิดจรรยาบรรณ สะสมความมั่งคั่งเพื่อประโยชน์ของตนเอง และการใช้ความมั่งคั่งในรูปแบบที่เป็นอันตรายต่อตนเองและผู้อื่น คุณภาพควรถูกตำหนิมีความโลภเพื่อผลประโยชน์ มีการคัดค้านการใช้ความมั่งคั่งในวิธีการที่เหมาะสมซึ่งเป็นไปตามคำสอนไม่มี แม้กระทั่งคนที่ร่ำรวยมีสรรเสริญตราบเท่าที่พวกเขาแสวงหาความมั่งคั่งในรูปแบบที่ถูกต้องและใช้มันเพื่อสร้างความสุขให้กับตัวเองและคนอื่น ๆ การได้มาซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่ยอมรับได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นประโยชน์ในการปฏิบัติของพระธรรมได้

พระพุทธเจ้าไม่เพียง แต่สอนเกี่ยวกับการใช้สิทธิของความมั่งคั่งเขายังให้จำนวนมากของคำสอนเกี่ยวกับบทบาทของรัฐบาลในการจัดการกิจการทางสังคมและเศรษฐกิจ เกี่ยวกับการปกครองของประเทศที่พระพุทธเจ้าสอนให้ทั้งกษัตริย์และสำหรับรัฐรีพับลิกัน เกี่ยวกับรัฐกษัตริย์เราพบสิบคุณธรรมของพระมหากษัตริย์ซึ่งมีตั้งแต่การกุศลและศีลธรรมที่จะอดทนและความเที่ยงธรรมเช่นเดียวกับสิบสองหน้าที่ของจักรพรรดินิเวอร์แซลที่มีในสิ่งอื่น ๆ ที่จะปกครองประเทศด้วยความชอบธรรมเพื่อให้หอผู้ป่วยและการป้องกันการ อาสาสมัครในการกระจายความมั่งคั่งแก่คนยากจนและขอคำแนะนำจากปราชญ์และมักจะอาศัยอำนาจตามความปรารถนาที่จะมากขึ้น จักรพรรดิล้อเลี้ยวควรใช้อำนาจเผด็จการของเขาเป็นเครื่องมือในการสร้างผลประโยชน์ในชุมชนและเขาไม่ควร แนวคิดของพุทธศาสนาพระมหากษัตริย์เมตตานี้มีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อการพัฒนาทางสังคมและการเมืองในประเทศตะวันออกเฉียงใต้เอเชียเพราะมันกอปรพระสงฆ์ที่มีเป็นจำนวนมากของอิทธิพลทางการเมืองเป็นสังฆะสมาชิกสูงสุดมีสิทธิที่จะแสดงความคิดเห็นว่า คำพูดและการกระทำของกษัตริย์ก็ยังคงเป็นไปตามธรรม สำหรับรัฐพรรครีพับลิพระพุทธเจ้าสอนหลักการและวิธีการบางอย่างสำหรับส่งเสริมความสามัคคีของสังคมและการป้องกันไม่ให้ลดลง เขาให้ตัวอย่างเช่นเซเว่นเงื่อนไขในการสวัสดิการชุมชนซึ่งในสิ่งเนื้อหาอื่น ๆ ขอให้มีการประชุมเป็นประจำและบ่อยครั้งโดยที่หนึ่งควรไปพบกันในความสามัคคีและการดำเนินธุรกิจและหน้าที่ในความสามัคคีเช่นกัน นอกจากนี้ขอให้เกียรติและเคารพผู้สูงอายุและจะฟังพวกเขาและเพื่อแจ่ว