Design considerations[edit]Many mod

Design considerations[edit]
Many modern tankers are designed for a specific cargo and a specific route. Draft is typically limited by the depth of water in loading and unloading harbors; and may be limited by the depth of straits along the preferred shipping route. Cargoes with high vapor pressure at ambient temperatures may require pressurized tanks or vapor recovery systems. Tank heaters may be required to maintain heavy crude oil, residual fuel, asphalt, wax, or molasses in a fluid state for offloading.[2]

Tanker capacity[edit]
Tankers used for liquid fuels are classified according to their capacity.


The small coastal tanker Pegasus on the River Weser.

The Very Large Crude Carrier (VLCC) MV Sirius Star in 2008 after her capture by Somali pirates.
In 1954, Shell Oil developed the average freight rate assessment (AFRA) system which classifies tankers of different sizes. To make it an independent instrument, Shell consulted the London Tanker Brokers’ Panel (LTBP). At first, they divided the groups as General Purpose for tankers under 25,000 tons deadweight (DWT); Medium Range for ships between 25,000 and 45,000 DWT and Large Range for the then-enormous ships that were larger than 45,000 DWT. The ships became larger during the 1970s, and the list was extended, where the tons are long tons:[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อควรพิจารณาการออกแบบ [แก้]เรือบรรทุกน้ำมันที่ทันสมัยมากมายถูกออกแบบมาสำหรับการขนส่งสินค้าเฉพาะและกระบวนการผลิตเฉพาะ ร่างโดยทั่วไปถูกจำกัด โดยความลึกของน้ำใน ขนท่าเรือ และอาจถูกจำกัด โดยความลึกของช่องแคบไปต้องจัดเส้นทาง สินค้ากับไอน้ำแรงดันสูงที่อุณหภูมิโดยรอบอาจจำเป็นต้องมีถังแรงดัน หรือไอการกู้คืนระบบ ถังทำความร้อนอาจจะต้องรักษาน้ำมันหนัก น้ำมันเตา ยางมะตอย ขี้ผึ้ง หรือกากน้ำตาลในสถานะของเหลวสำหรับถ่าย [2]ความจุบรรทุก [แก้]บรรทุกที่ใช้สำหรับเชื้อเพลิงเหลวจะจัดตามความจุของในการขนาดเล็กชายฝั่งรบเพกาซัสบน Weser แม่น้ำดาว Sirius MV มากใหญ่ดิบผู้ให้บริการ (VLCC) ในปี 2551 หลังจากถ่ายภาพของเธอโดยโจรสลัดโซมาเลียในปี 1954 น้ำมันเชลล์พัฒนาระบบประเมิน (AFRA) อัตราเฉลี่ยค่าขนส่งคล่องเรือบรรทุกขนาดแตกต่างกัน เพื่อให้เครื่องดนตรีอิสระ เชลล์ปรึกษาโบรกเกอร์ Tanker ลอนดอนแผง (LTBP) ครั้งแรก พวกเขาแบ่งกลุ่มเป็นวัตถุประสงค์ทั่วไปสำหรับเรือบรรทุกใต้ยาว×กว้าง 25,000 ตัน (DWT); ช่วงกลางสำหรับเรือระหว่าง 25,000 และ 45,000 DWT และช่วงขนาดใหญ่สำหรับเรือขนาดใหญ่นั้นที่มีขนาดใหญ่กว่า 45,000 โดย เป็นเรือขนาดใหญ่ในช่วงปี 1970 และรายการถูก ขยาย ตันยาวตัน: [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพิจารณาการออกแบบ [แก้ไข]
รถบรรทุกหลายสมัยได้รับการออกแบบสำหรับการขนส่งสินค้าที่เฉพาะเจาะจงและเส้นทางที่เฉพาะเจาะจง ร่างมักจะถูก จำกัด โดยความลึกของน้ำในการขนถ่ายท่าเรือ; และอาจถูก จำกัด โดยความลึกของช่องแคบไปตามเส้นทางการจัดส่งสินค้าที่ต้องการ สินค้าที่มีความดันไอสูงที่อุณหภูมิโดยรอบอาจต้องใช้ถังแรงดันหรือการกู้คืนระบบไอ เครื่องทำความร้อนถังอาจจะต้องรักษาน้ำมันหนักน้ำมันดิบน้ำมันเชื้อเพลิงที่เหลือยางมะตอยขี้ผึ้งหรือกากน้ำตาลในสถานะของเหลวระบาย. [2]

ความจุแท้งเคอร์ [แก้ไข]
บรรทุกที่ใช้สำหรับเชื้อเพลิงเหลวจะถูกจัดตามความสามารถของพวกเขา.


ขนาดเล็กชายฝั่ง เรือบรรทุกน้ำมันเพกาซัสบนแม่น้ำ Weser.

ขนาดใหญ่ที่มาก Crude Carrier (VLCC) MV ซิเรียสตาร์ในปี 2008 หลังจากการจับกุมของเธอโดยโจรสลัดโซมาเลีย.
ในปี 1954 น้ำมันเชลล์พัฒนาการประเมินอัตราค่าระวางเรือเฉลี่ย (AFRA) ระบบซึ่งแยกประเภทรถบรรทุกขนาดแตกต่างกัน ที่จะทำให้มันเป็นเครื่องมือที่เป็นอิสระ, เชลล์ปรึกษาแผงลอนดอนโบรกเกอร์แท้งเคอร์ '(LTBP) ตอนแรกพวกเขาก็แบ่งกลุ่มเป็นวัตถุประสงค์ทั่วไปสำหรับเรือบรรทุกภายใต้ 25,000 ตันหนักอึ้ง (DWT); ระยะกลางสำหรับเรือระหว่าง 25,000 และ 45,000 เดทเวทตันและช่วงใหญ่สำหรับเรือนั้นมหาศาลที่มีขนาดใหญ่กว่า 45,000 เดทเวทตัน กลายเป็นเรือที่มีขนาดใหญ่ในช่วงปี 1970 และรายการที่ยื่นออกมาที่ตันตันยาว: [3]