The second ingredient in the romanc

The second ingredient in the romance of contemporary artists is Time: the takeover of the space of the Past inevitably assumed the presence there of huge reserves of time, dreaming and dozing in that space. Hence – melancholy and sentimentality, the characteristic romanticization of ruins. One tends to go numb – an effect characteristic of a holy place where the experience of time sharpens and seems to be reversed. Conservation of Time takes place with the help of visual organization of space. An artist does not rearrange anything, he works as a stage director of space, which has become an ideal matrix for his ideas. Since the categories of collective social consciousness no longer function in the holds of these abandoned ships and their futuristic and utopian origins have evaporated, the mechanisms of personal, individual memory – and fate – come into play. Remythologization of the past, which never has become the future, is taking place.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนผสมที่สองในความโรแมนติกของศิลปินร่วมสมัยเป็นช่วงเวลา: ปฏิวัติของพื้นที่จากอดีตที่ผ่านมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่คิดว่าการแสดงตนมีเงินสำรองมากเวลาฝันและหลับอยู่ในพื้นที่ว่า ด้วยเหตุนี้ - เศร้าและความเห็นอกเห็นใจ romanticization ลักษณะของซากปรักหักพังหนึ่งมีแนวโน้มที่จะไปชา - ลักษณะผลกระทบจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีประสบการณ์ของเวลาที่คมชัดและดูเหมือนจะเป็นตรงกันข้าม การอนุรักษ์ของเวลาที่จะเกิดขึ้นด้วยความช่วยเหลือขององค์กรที่มองเห็นได้จากอวกาศ ศิลปินไม่ได้จัดอะไรที่เขาทำงานเป็นผู้กำกับเวทีของพื้นที่ซึ่งได้กลายเป็นเมทริกซ์ที่เหมาะสำหรับความคิดของเขาตั้งแต่ประเภทของจิตสำนึกต่อสังคมส่วนรวมไม่มีฟังก์ชั่นได้อยู่ในการถือหุ้นของเรือที่ถูกทิ้งร้างเหล่านี้และต้นกำเนิดของนิยายและยูโทเปียของพวกเขาได้ระเหยกลไกของใช้ส่วนบุคคลหน่วยความจำของแต่ละคน - และโชคชะตา - เข้ามาเล่น remythologization จากอดีตที่ผ่านมาซึ่งไม่เคยได้กลายเป็นอนาคตคือการที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นส่วนผสมที่สองความโรแมนติกของศิลปินร่วมสมัย: takeover ของพื้นที่ในอดีตย่อมสันนิษฐานก็มีสำรองขนาดใหญ่เวลา ฝัน และ dozing ในพื้นที่ที่ ดังนั้น – sentimentality, romanticization ลักษณะของซากปรักหักพังและความเศร้าโศก หนึ่งมีแนวโน้มไป numb – ผลลักษณะของสถานศักดิ์สิทธิ์ที่เวลา sharpens และดูเหมือนว่าจะกลับรายการ อนุรักษ์ของเวลาเกิด ด้วยความช่วยเหลือขององค์กรภาพพื้นที่ ศิลปินจัดเรียงอะไร เขาทำงานเป็นกรรมการเวทีพื้นที่ ซึ่งได้กลายเป็นเมทริกซ์การเหมาะสำหรับความคิดของเขา เนื่องจากประเภทของสติรวมสังคมไม่ทำงานในถือของเรือเหล่านี้ละทิ้ง และหายจุดเริ่มต้นของอนาคต และกล่าวได้ ไป กลไกของส่วนบุคคล แต่ละหน่วยความจำและชะตากรรม – เข้ามาเล่น Remythologization อดีต ซึ่งไม่เคยมีเป็นอนาคต กำลังทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนประกอบที่สองในความโรแมนติกของศิลปินร่วมสมัยมีเวลาเข้ามาแทนที่ของพื้นที่ของช่วงเวลาแห่งอดีตที่มีอยู่เดิมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่มีเงินสำรองขนาดใหญ่ของเวลาความฝันและนั่งหลับตาอยู่ในพื้นที่นั้น ดังนั้น - ตั้งจะฆ่าเขาและเศร้ามันมีลักษณะอันโดดเด่นของซากปรักหักพัง.หนึ่งมีแนวโน้มที่จะไปหมดความรู้สึก - มีผลที่มีลักษณะอันโดดเด่นของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ซึ่งประสบการณ์ของเวลาและยังช่วยเพิ่ม ประสิทธิภาพ ให้และดูเหมือนว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง การอนุรักษ์ของเวลาที่จะพร้อมด้วยความช่วยเหลือขององค์กรของพื้นที่ ศิลปินที่ไม่เปลี่ยนการจัดเรียงอะไรเขาทำงานเป็นเวทีของพื้นที่ซึ่งได้กลายเป็น Matrix Storage ดีเยี่ยมสำหรับความคิดของเขาเนื่องจาก ประเภท ของความสำนึกทางสังคมร่วมกันไม่ได้ทำงานในที่กำบังที่ของเรือที่ถูกละทิ้งเหล่านี้และต้นกำเนิดแห่งอนาคตและอุดมคติของตนได้ระเหยกลไกของหน่วยความจำแต่ละส่วนตัว - และชะตากรรม - เข้ามาในการเล่น remythologization ในอดีตซึ่งไม่เคยได้กลายเป็นอนาคตที่จะเกิดขึ้น