A romaine-type lettuce (Lactuca sat

A romaine-type lettuce (Lactuca sativa L.) cv. Corsica was cultivated during three successive crop seasons (late-spring, late-autumn and late-winter) in the same soil of an experimental greenhouse in S.W. Peloponnese, Greece. Seven long-term fertilization treatments were tested for their effect on plant growth and nitrate concentration in the external lettuce leaves. Treatments included: three different doses of organic fertilization (composted sheep manure) applied at the start of each crop season, three different doses of inorganic N fertilization applied via fertigation during each crop season, and a control treatment in which no fertilizer was applied. A drip irrigation system was used to water all plants. The highest nitrate levels were observed in the medium and maximum inorganic fertilization treatments (572–664 mg kg−1) in all crop seasons. They were significantly higher compared to the respective organic fertilization treatments (253–435 mg kg−1) and all other fertilization treatments (148–435 mg kg−1). Crop season affected lettuce growth more than nitrate accumulation in the lettuce leaves: lettuce biomass production was the smallest and most uniform in the late-autumn season and did not respond to the fertilization treatments tested (ranging from 409 to 439 g plant−1), while in the late-spring season biomass production was the highest and most variable (561–841 g plant−1), it correlated with nitrate concentration in the leaves and in the medium and maximum inorganic fertilizer doses it significantly exceeded production from all other fertilization treatments (827–841 g plant−1). Following the three crop seasons the residual availability of N, P and K was clearly enhanced in the soil receiving the organic compared to the inorganic fertilization. Nitrate concentration in lettuce leaves was far below the upper limits set by the European Commission in all fertilization treatments throughout the three crop seasons, a result attributed mainly to the sufficient level of light intensity and duration throughout the year in Southern Greece.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พันธุ์ผักกาด (Lactuca ซา L.) เป็นชนิดสดกรอบคอร์ซิกาถูกปลูกในช่วงฤดูเพาะปลูกต่อเนื่องสาม (ปลายฤดูใบไม้ผลิ ฤดูใบไม้ ร่วงปลาย และปลายหนาว) ในดินเดียวกันของเรือนกระจกทดลองใน S.W. เพโลพอนนีส กรีซ ปัจจุบันรักษาระยะยาวเจ็ดถูกทดสอบสำหรับผลของพืชเจริญเติบโตและใช้ไนเตรทความเข้มข้นในใบผักกาดหอมที่ภายนอก บริการรวม: สามแตกต่างกันปริมาณของปฏิสนธิอินทรีย์ (มูลแกะ composted) ใช้ในการเริ่มต้นของพืชแต่ละฤดูกาล ปริมาณแตกต่างกันสามของปฏิสนธิ N อนินทรีย์ที่ใช้ผ่าน fertigation เนื่องจากในแต่ละฤดูกาลเพาะปลูก การรักษาควบคุมการใช้ปุ๋ยไม่ ใช้ระบบชลประทานแบบหยดน้ำพืชทั้งหมด ระดับสูงสุดของไนเตรตสุภัคกลางและรักษาปฏิสนธิอนินทรีย์สูงสุด (572-664 mg kg−1) ในฤดูการเพาะปลูกทั้งหมด พวกเขาได้อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าเมื่อเทียบกับรักษาปฏิสนธิอินทรีย์ตามลำดับ (253-435 มิลลิกรัม kg−1) และทั้งหมดในปัจจุบันรักษาอื่น ๆ (148-435 มิลลิกรัม kg−1) ผักกาดหอมเจริญเติบโตมากกว่าที่ใช้ไนเตรทสะสมในใบผักกาดหอมที่ได้รับผลกระทบของฤดูกาลเพาะปลูก: ผักกาดหอมชีวมวลผลิตได้น้อยที่สุด และสม่ำเสมอมากที่สุดในฤดูใบไม้ร่วงปลาย และไม่ตอบสนองในปัจจุบันรักษาที่ทดสอบ (ตั้งแต่ 409 plant−1 439 g), ในขณะที่ในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิฤดูกาลผลิตชีวมวลได้สูงสุดและตัวแปรส่วนใหญ่ (561-841 g plant−1), มัน correlated กับสมาธิไนเตรต ในใบไม้ และ ในสื่อ และปุ๋ยอนินทรีย์สูงสุดปริมาณมันผลิตมากเกิน จากทั้งหมดในปัจจุบันรักษาอื่น ๆ (827 – 841 g plant−1) ต่อฤดูกาลเพาะปลูกสาม พร้อมเหลือ N, P และ K ชัดเจนสามารถเพิ่มในดินเกษตรอินทรีย์เปรียบเทียบกับการปฏิสนธิอนินทรีย์รับ ความเข้มข้นการใช้ไนเตรทในผักกาดหอมถูกมากต่ำกว่าขีดที่กำหนด โดยคณะกรรมาธิการยุโรปในการรักษาในปัจจุบันทั้งหมดตลอดฤดูกาลเพาะปลูกสาม ผลที่เกิดจากส่วนใหญ่จะพอระดับความเข้มแสงและช่วงเวลาตลอดทั้งปีในประเทศกรีซ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผักกาดหอมชนิด (Lactuca sativa L. ) พันธุ์ คอร์ซิกาได้รับการปลูกฝังในช่วงสามฤดูกาลเพาะปลูกต่อเนื่อง (ช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิฤดูใบไม้ร่วงปลายและช่วงปลายฤดูหนาว) ในดินเดียวกันของเรือนกระจกทดลอง SW เพโลกรีซ เซเว่นปฏิสนธิในระยะยาวการรักษาได้รับการตรวจผลกระทบต่อการเจริญเติบโตและความเข้มข้นของไนเตรตในใบผักกาดหอมภายนอก การรักษารวมสามปริมาณที่แตกต่างกันของการปฏิสนธิอินทรีย์ (ปุ๋ยหมักแกะ) นำมาใช้ในการเริ่มต้นของแต่ละฤดูกาลเพาะปลูกสามปริมาณที่แตกต่างกันของปุ๋ยไนโตรเจนอนินทรีนำมาใช้ผ่านทาง fertigation ในแต่ละฤดูกาลเพาะปลูกและการรักษาการควบคุมที่ไม่ใส่ปุ๋ยถูกนำมาใช้ ระบบน้ำหยดถูกใช้ในการรดน้ำต้นไม้ทั้งหมด ระดับไนเตรตที่สูงที่สุดพบในสื่อและสูงสุดการรักษาปฏิสนธินินทรีย์ (572-664 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม-1) ในฤดูกาลเพาะปลูกทั้งหมด พวกเขาอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับการรักษาการใส่ปุ๋ยอินทรีย์ตามลำดับ (253-435 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม-1) และการรักษาปฏิสนธิอื่น ๆ (148-435 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม 1) ฤดูกาลที่พืชเจริญเติบโตของผักกาดหอมได้รับผลกระทบมากกว่าการสะสมไนเตรตในผักกาดหอมใบ: การผลิตชีวมวลผักกาดหอมเป็นชุดเล็กที่สุดและมากที่สุดในฤดูกาลช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงและไม่ตอบสนองต่อการรักษาปฏิสนธิทดสอบ (ตั้งแต่ 409-439 กรัมพืชที่ 1) ขณะที่อยู่ในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิการผลิตชีวมวลเป็นสูงสุดและตัวแปรส่วนใหญ่ (561-841 กรัมพืช 1) ก็มีความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของไนเตรตในใบและขนาดกลางและสูงสุดปริมาณปุ๋ยอนินทรีมันมีความหมายเกินการผลิตจากการปฏิสนธิอื่น ๆ การรักษา (827-841 กรัมพืช 1) ต่อไปนี้สามฤดูกาลเพาะปลูกความพร้อมการตกค้างของ N, P และ K ปรับปรุงอย่างชัดเจนในดินอินทรีย์ที่ได้รับเมื่อเทียบกับการปฏิสนธินินทรีย์ ความเข้มข้นของไนเตรตในใบผักกาดหอมเป็นต่ำกว่าขีด จำกัด บนที่กำหนดโดยคณะกรรมาธิการยุโรปในการรักษาปฏิสนธิตลอดสามฤดูกาลพืชผลประกอบส่วนใหญ่จะอยู่ในระดับที่เพียงพอของความเข้มของแสงและระยะเวลาตลอดทั้งปีในภาคใต้ของกรีซ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีผักกาดหอมชนิดผักกาดหอม ( ประสิทธิภาพ sativa L . ) พันธุ์ คอร์ซิกาถูกปลูกในช่วงสามฤดูกาลเพาะปลูกต่อเนื่อง ( ฤดูใบไม้ผลิ , สายฤดูใบไม้ร่วงและปลายฤดูหนาว ) ในดินเดียวกันของพืชทดลอง S.W . Peloponnese , กรีซ . 7 การรักษาระยะยาว ทดสอบผลของการเจริญเติบโตและไนเตรตที่ความเข้มข้นในใบผักกาดหอม ภายนอก การรักษาประกอบด้วยสามขนาดแตกต่างกัน ( หมักปุ๋ยอินทรีย์มูลแกะ ) ใช้ที่เริ่มต้นของแต่ละพืชฤดู , สามขนาดแตกต่างกันของอนินทรีย์ไนโตรเจนในพืชแต่ละชนิด โดยการใช้น้ำปรุงรส และควบคุมการรักษาที่ไม่มีปุ๋ยเคมี . ระบบน้ำหยด ใช้น้ำพืชทั้งหมดสูงสุดระดับไนเตรทที่พบในกลางและสูงสุดอนินทรีย์ ( 572 ) การรักษา 664 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 ) ในฤดูกาลเพาะปลูกทั้งหมด พวกเขามีค่าสูงกว่าเมื่อเทียบกับการรักษาแต่ละอินทรีย์ ( 253 435 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ( − 1 ) และการรักษาอื่น ๆทั้งหมด ( 148 ) 435 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 )ฤดูกาลมีผลต่อการเจริญเติบโตผักกาดหอมมากกว่าการสะสมไนเตรทในใบผักกาดหอม : การผลิตชีวมวลผักกาดหอมคือเล็กและสม่ำเสมอมากที่สุดในฤดูใบไม้ร่วงฤดูช้าและไม่ตอบสนองกับการรักษาทดสอบ ( ตั้งแต่เราปลูกแล้ว G − 1 ) ในขณะที่ในปลายฤดูใบไม้ผลิฤดูการผลิตมวลชีวภาพสูงสุด และ มากที่สุด ( ตัวแปร 561 - 841 G − 1 ) โรงงานมันมีความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของไนเตรทในใบและในกลางและสูงสุดปริมาณการผลิตปุ๋ยอนินทรีย์อย่างเกินจากการรักษาอื่น ๆทั้งหมด ( 827 ) คุณ G พืช− 1 ) ต่อไปนี้สามพืชฤดูว่างที่เหลือของ N , P และ K ที่ชัดเจนเพิ่มขึ้นในดินที่ได้รับอินทรีย์เมื่อเทียบกับปุ๋ยอนินทรีย์ไนเตรตที่ความเข้มข้นในใบผักกาดหอมคือไกลด้านล่างขีด จำกัด ที่กำหนดโดยคณะกรรมาธิการยุโรปในการรักษาความอุดมสมบูรณ์ตลอดสามฤดูกาลเพาะปลูก ผลบันทึกส่วนใหญ่มีระดับของความเข้มของแสงและระยะเวลาตลอดทั้งปีในภาคใต้ของกรีซ