ward-winning, German-born photograp

ward-winning, German-born photographer Gerd Ludwig has been chronicling the former Soviet Union, mostly for National Geographic magazine, for more than 20 years. His photographs cut through stereotypes to reveal the people of these vast lands as they have struggled through the collapse of an empire and a slow redevelopment and return to national pride.
Veteran National Geographic photojournalist Gerd Ludwig explores Astana, Kazakhstan, and uncovers an eclectic, visually arresting new metropolis.
Ludwig's photographs in the February 2012 issue of National Geographic show the new capital city of Kazakhstan, Astana, which has emerged from the Central Asian steppe as a symbol of new economic power and a desire to be recognized on the global stage.
The gallery above showcases images from Ludwig's Astana series as well as some of his earlier work. Recently, Asia Blog caught up with Ludwig via email and asked him to answer a few questions about work and the motivation behind it.
For the past 20+ years you've worked a lot in Russia and the former Soviet Union. What got you interested in this region? What keeps you coming back?
My personal connection with Russia had already begun, when I was a young child growing up in Germany after World War II. In the darkness of our cramped, post-war refugee space that served as bedroom, kitchen and living room all in one, I would listen to the sad, soothing voice of my father as he conjured up images of endless winter landscapes; of soldiers battling their way through snowstorms; and of people hiding from them in stables and barns.
Only later did I begin to grasp the darkness behind the stories — that the landscapes were stained with blood, the soldiers dying, and the people hiding were Russians filled with fear. My father, who had narrowly escaped death at Stalingrad, did not mean to simply tell bedtime stories, but was trying to shed himself of his terrible memories of war, as a snake would shed its skin.
Even without understanding the meaning of a country, or what the word "war" really meant, images of a land far, far away named Russia became deeply ingrained in my mind.
As a teenager and member of the first postwar generation of Germans, I was painfully aware of the political crimes of my parents' generation and of the suffering Germany had inflicted on the world. Full of guilt, I compensated for my feelings by glorifying everything that Germany had wished to destroy — particularly the Soviet Union.
Unable to separate people from political systems, I dismissed all evidence of the Soviet Union’s repressive government as Western propaganda. Later, in my 30s, during the height of the Cold War, I found myself on assignment in the Soviet Union. I was still so stricken with guilt about Germany’s role in the war that I willingly adhered to the unspoken Soviet mandate to photograph only positive aspects of life under communism. While my images were genuine attempts to mirror the Russian soul, they ignored economic realities, such as the bland interiors of stores or the dismal state of the Russian industry.
Finally, in the late 1980s, Mikail Gorbachev’s glasnost — his call for openness in every part of life — lifted the veil and confronted me with the social and political realities of a country that had been under totalitarian rule for seven decades. At last, I was able to separate the political system from the people and capture a different, more complete vision from the one I had been focused on for so long.
You've witnessed a lot of changes in Central Asia. How is it different now from when you first visited?
Over two decades, I followed the former Soviet Union’s manic-speed-transformation from state controlled to market economy. Immediately after the collapse of communism, a large portion of its society found itself unemployed, homeless and hungry — while a tiny minority of profiteers accumulated immense riches. Only after a decade of steady decline, the economic news coming out of the former Soviet republics showed improvement. The changes were first evident in big cities and industrial centers and today much hope for the future rests on the post-communist generation. Many of them are too young to recall the food shortages and long lines that still haunt older generations; or the oppression and fear that still paralyzes them. The new generation has not been taught to censor or hold itself back. For them, anything is possible.
But there is a bittersweet sense of hope and loss as the youth in the big metropolitan centers of Eastern Europe and Central Asia come to behave and dress like their Western teenage counterparts. As they are joining the world and great opportunities exist many also fear globalization and soulless capitalism.
Recently, this development can be witnessed most dramatically in Kazakhstan, with the creation of its extravagant new capital city, Astana.
Astana, Kazakhstan looks like a fantasy city. Was it what you expected?
The story on Astana was based on my own proposal for National Geographic magazine. My research included reading numerous articles, looking at hundreds of images on websites, screening video, and talking to people who had visited Astana recently. Those included writers like Paul Starobin, and the Kazakh filmmaker, actress and screenwriter Guka Osmarova and her partner, movie director Sergey Bodrov. And of course, I was in close contact with John Lancaster, who ultimately was assigned to write the piece on Kazakhstan’s new capital city.
During my research I discovered that all the existing photographic coverage of Astana had focused on a dozen or so outstanding buildings. But it lacked a sense of place and did not reveal what it felt to be in the streets, let alone live in this brash and grandiose new city. Fearful that I would end up in a city devoid of street life, I chose to photograph during early summer when the weather is comfortable and the largest festival in town, the Day of Astana, brings in thousands of visitors. I found myself pleasantly surprised when crowds of people enjoyed strolling down the Radiant Paths in the new center of town at dusk, proudly admiring the eclectic and visually arresting colored lights on its buildings, adding to its futuristic atmosphere a touch of Disney that may not be to everybody’s taste.
As a documentary photographer I embrace manifesting changes. Astana is such a rapidly developing city that I would find it fascinating to continue to cover over an extended period of time. In our Western world, specifically in America, we are so used to share our privacy with others, even the media. It feels like everybody is seeking his or her 15 minutes of fame. In Astana, however, I found it more difficult to penetrate that private sphere, particularly the life style of the super-rich; even high end industry-head quarters were off-limits. Hopefully my current photographs can serve as an entry pass to all segments of the Kazakh society in the future.
You recently published an iPad book of your project documenting the aftermath of the Chernobyl nuclear disaster. Are digital books the future of photojournalism?
I am embracing new technologies. Apps open up possibilities beyond conventional books and constitute an amazing addition to a photographer’s storytelling repertoire. I can include multimedia and also reach new audiences even beyond social networks. Perhaps most importantly, I can publish what I want, when I want, how I want it.
As traditional news outlets struggle financially, photojournalists must now turn to alternative funding methods for long-term projects. While many in the print-media have turned to celebrity reporting, I am convinced that there is both the need and the demand for serious content. In this pursuit, I first utilized the crowd-funding website Kickstarter to engage the public, hoping that people around the world would care enough to open their wallets in support of this important story. And they did, enabling me to return to Chernobyl.
My app The Long Shadow of Chernobyl is not simply a PDF e-book. With over 150 photographs, five videos, interactive panoramic images, an expert essay, and links to important resources, including a Chernobyl charity organization, it is a comprehensive interactive multimedia photo book. In a market that requires diversification from artists and journalists, an app is another new and exiting tool.
What are you working on next?
No magazine wants us to reveal ahead of publication the subjects we are working on. So I cannot comment on this. However, in co-operation with my contacts in Astana I am searching for interesting venues — possibly even outdoors — for large exhibits of the Astana photographs in major metropolises around the globe, such as London, New York, Los Angeles, Brussels, Paris, Rome, Tokyo, Abu Dhabi, etc. and I will definitely continue my long-term project in Chernobyl.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่างภาพ ชนะวอร์ด เยอรมันเกิดกรดไหลย้อนลุดวิกแห่งได้รับ chronicling อดีตสหภาพโซเวียต ส่วนใหญ่ในชาติทางภูมิศาสตร์นิตยสาร กว่า 20 ปี ภาพของเขาตัดผ่านมักจะเหมาะกับคนเหล่านี้มากมายที่ดินพวกเขาได้ต่อสู้ผ่านการล่มสลายของอาณาจักรและพัฒนาขื้นใหม่ช้า และกลับสู่ชาติ
ทหารผ่านศึกแห่งชาติทางภูมิศาสตร์ photojournalist ลุดวิกแห่งกรดไหลย้อนสำรวจสตา คาซัคสถาน และเปิดโลกแห่งการผสมผสาน จับกุมเห็นนครใหม่
ภาพของลุดวิกแห่งปัญหา 2012 กุมภาพันธ์ของประเทศทางภูมิศาสตร์แสดงใหม่หลวงเมืองของคาซัคสถาน สตา ซึ่งมีเกิดจากทุ่งหญ้าสเตปป์ที่เอเชียกลางเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจใหม่ทางเศรษฐกิจและความปรารถนาที่จะรับรู้บนเวทีโลก
แกลเลอรี่ข้างโชว์ผลงานภาพจากชุดของลุดวิกแห่งสตารวมทั้งบางส่วนของงานของเขาก่อนหน้านี้ ล่าสุด บล็อกเอเชียติดกับลุดวิกแห่งผ่านทางอีเมล์ และขอให้เขาตอบคำถามเกี่ยวกับการทำงานและแรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังมัน
ผ่านมา 20 ปีคุณทำมากในรัสเซียและสหภาพโซเวียต สิ่งที่มีคุณสนใจในภูมิภาคนี้ได้อย่างไร อะไรทำให้คุณกลับมา?
เชื่อมต่อส่วนบุคคลของฉันกับรัสเซียมีการเริ่มต้น แล้วเมื่อเด็กเติบโตขึ้นในประเทศเยอรมนีหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ในที่มืดของเราพื้นที่แคบ หลังสงครามผู้ลี้ภัยที่เป็นห้องนอน ห้องครัว และห้องนั่งเล่นทั้งหมดในหนึ่ง ฉันจะฟังเสียงเศร้า ผ่อนคลายของพ่อเขาได้วิงวอนถึงภาพของภูมิประเทศที่หนาวโคตร ทหารต่อสู้ทางของพวกเขาผ่าน snowstorms และคนที่ซ่อนจากพวกเขาในอสังหาริมและบ่ม
เพียงต่อมาเริ่มต้นหาความมืดที่อยู่เบื้องหลังเรื่อง — ว่า ภูมิประเทศถูกสี ด้วยเลือด ตาย ทหาร และคนที่ซ่อนอยู่นี่เต็มไป ด้วยความกลัว พ่อ ที่แคบ ๆ ได้หนีตายที่ Stalingrad ไม่ได้หมายความ เพียงแค่บอกเรื่องที่นอน แต่พยายามหลั่งความทรงจำของเขาน่ากลัวของสงคราม ตัวเองเป็นงูจะผลัดผิวของ.
แม้ไม่เข้าใจความหมายของประเทศ หรือว่าคำว่า "สงคราม" จริง ๆ หมายถึง รูปภาพของที่ดินห่างไกล ไกลชื่อรัสเซียกลายเป็นฝังแน่นลึกในจิตใจของฉัน.
เป็นวัยรุ่นและสมาชิกของชาวเยอรมันพ้นรุ่นแรก, ผมทราบอย่างเจ็บปวดของอาชญากรรมการเมืองรุ่นพ่อแม่ของฉัน และทุกข์ที่เยอรมนีได้เกิดบนโลก เต็มไป ด้วยความผิด ฉันชดเชยสำหรับความรู้สึกของฉัน โดยเคารพคำทุกอย่างที่เยอรมนีได้ปรารถนาจะทำลาย — โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหภาพโซเวียต.
ไม่สามารถแยกคนออกจากระบบการเมือง ผมยกเลิกหลักฐานทั้งหมดของรัฐบาลกดขี่ของสหภาพโซเวียตเป็นโฆษณาชวนเชื่อตะวันตก ภายหลัง 30s ของฉัน ในระหว่างความสูงของสงครามเย็น พบตัวเองในการกำหนดในสหภาพโซเวียต ฉันถูกยังคงดังนั้นจง มีความผิดเกี่ยวกับบทบาทของเยอรมนีในสงครามให้ฉันด้วยความเต็มใจปฏิบัติตามข้อบังคับสหภาพโซเวียต unspoken ถ่ายเฉพาะแง่บวกชีวิตภายใต้คอมมิวนิสต์ ในขณะที่ภาพของฉัน แท้จริงพยายามสะท้อนจิตวิญญาณรัสเซีย พวกเขาละเว้นความเป็นจริงทางเศรษฐกิจ เช่นภายในร้านค้าหรือรัฐแค่ของรัสเซียอุตสาหกรรมสูง
ในที่สุด ในปลายทศวรรษ 1980 Glasnost Mikail คาอิล — เขาเรียกแขกในทุกส่วนของชีวิต — ยกม่าน และฉันเผชิญกับความเป็นจริงทางสังคม และการเมืองของประเทศที่ได้รับภายใต้ปกครองของคริสต์ทศวรรษที่เจ็ด ในที่สุด ผมสามารถแยกระบบการเมืองจากประชาชน และจับแตกต่างกัน แก่วิสัยทัศน์จากฉันมีการเน้นดังนาน
คุณได้เห็นจำนวนมากของการเปลี่ยนแปลงในเอเชียกลาง คือตอนนี้แตกต่างกันจากเมื่อคุณก่อนเยี่ยมชม?
กว่าสองทศวรรษที่ผ่านมา ฉันตามสหภาพโซเวียตของคลั่งไคล้ความเร็วการเปลี่ยนแปลงจากสถานะที่ควบคุมตลาดเศรษฐกิจการ ทันทีหลังจากการล่มสลายของคอมมิวนิสต์ ส่วนใหญ่ของสังคมที่พบเองคนตกงาน จรจัด และหิว — ในขณะที่ชนกลุ่มน้อยเล็ก ๆ ของ profiteers สะสมริชเชสอันยิ่งใหญ่ หลังจากทศวรรษของปฏิเสธมั่นคง ข่าวเศรษฐกิจที่มาจากทวีปโซเวียตเดิมแสดงปรับปรุง การเปลี่ยนแปลงได้ก่อนเห็นได้ชัดในเมืองใหญ่ และศูนย์กลางอุตสาหกรรม และวันนี้มากหวังว่าในอนาคตอยู่บนการสร้างคอมมิวนิสต์ภายหลัง หลายของพวกเขาจะยังเด็กเกินไปที่จะเรียกคืนการขาดแคลนอาหารและบรรทัดยาวที่ยังคง หลอนรุ่นเก่า หรือถูกกดขี่และความกลัวที่ยังคง paralyzes นั้น ไม่มีการสอนรุ่นใหม่สาระ หรือเหนี่ยวตัวเอง สำหรับพวกเขา สิ่งที่เป็นไปได้
แต่มีความหวังและขาดทุน bittersweet เป็นเยาวชนในศูนย์นครขนาดใหญ่ของยุโรปตะวันออกและเอเชียกลางมาทำงาน และแต่งตัวเช่นปราบปรามวัยรุ่นตะวันตก พวกเขาจะเข้าร่วมโลก และโอกาสดีมีอยู่หลายคนยังกลัวโลกาภิวัตน์และทุนนิยมรวดเร็ว.
เพิ่ง พัฒนานี้สามารถจะเห็นอย่างมากที่สุดในคาซัคสถาน สร้างแบบใหม่เมืองหลวงของ สตา.
สตา คาซัคสถานเหมือนเมืองแฟนตาซี เป็นสิ่งที่คุณคาดไว้หรือไม่
เรื่องในแอสตานาเป็นไปตามข้อเสนอของฉันเองสำหรับนิตยสารภูมิศาสตร์แห่งชาติ วิจัยของรวมบทจำนวนมาก หลายร้อยภาพดูบนเว็บไซต์ คัดกรองวิดีโอ และพูดกับคนที่ได้ชมแอสตานาล่าสุด ผู้รวมเธอพันธมิตร Sergey Bodrov ผู้กำกับภาพยนตร์และนักเขียนเช่น Paul Starobin และจุดคาซัค นักแสดง และนักเขียนบท Guka Osmarova และแน่นอน อยู่ในสัมพันธ์กับจอห์นแลงคาสเตอร์ ที่สุด กำหนดเขียนชิ้นในเมืองหลวงใหม่ของคาซัคสถาน
ในระหว่างการวิจัยของฉัน ฉันพบว่า ทั้งหมดที่มีอยู่ถ่ายความครอบคลุมของสตามีเน้นโหล หรือเพื่อให้อาคารโดดเด่น แต่ขาดความรู้สึกของสถานที่ และไม่เปิดเผยอะไรที่มันรู้สึกว่าจะอยู่ในถนน นับ ประสาอาศัยอยู่ในเมืองใหม่ brash และยอดเยี่ยม กลัวว่า ฉันจะจบลงในเมืองที่ไร้ชีวิตถนน ผมเลือกถ่ายในช่วงต้นฤดูร้อนเมื่ออากาศที่นี่ และเทศกาลที่ใหญ่ที่สุดในเมือง วันสตา นำหน่วยพันของนักท่องเที่ยว พบตัวประหลาดเมื่อฝูงชนของคนชอบเดินลงเส้นทางสดใสในเมืองใหม่ที่ค่ำ ภาคภูมิใจชื่นชมเห็นจับกุม และในสีไฟของอาคาร เพิ่มบรรยากาศของอนาคตของดิสนีย์ที่อาจจะเป็นทุกคนรสชาติ
เป็นช่างภาพสารคดี ฉันโอบกอด manifesting เปลี่ยนแปลง แอสตานาเป็นเช่นนี้การพัฒนาอย่างรวดเร็วจะพบการนับต่อไปครอบคลุมระยะเวลาการขยายเวลาการ ในโลกของตะวันตก โดยเฉพาะในอเมริกา เราเพื่อใช้ในการร่วมเก็บข้อมูลส่วนบุคคลของเรากับผู้อื่น แม้แต่สื่อ มันรู้สึกเหมือนทุกคนเป็นกำลังของเขา หรือเธอ 15 นาทีขจร ในแอสตานา อย่างไรก็ตาม ผมพบว่ามันยากต่อการบุกที่ทรงกลมส่วนตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิถีชีวิตของคนรวยซุปเปอร์ ไตรมาสสิ้นสุดสูงแม้อุตสาหกรรมหัว off-limits ได้ หวังว่าภาพถ่ายปัจจุบันของฉันสามารถใช้เป็นการผ่านรายการกับเซ็กเมนต์ทั้งหมดของสังคมภาษาคาซัคในอนาคตได้
คุณเผยแพร่การจอง iPad ของโครงการเอกสารผลพวงของภัยนิวเคลียร์โรงล่าสุด มีหนังสือดิจิตอลในอนาคตของ photojournalism ?
ผมเป็นหนึ่งในบรรดาเทคโนโลยีใหม่ ปพลิเคชันเปิดโอกาสมากกว่าหนังสือทั่วไป และเป็นบทจากละคร storytelling เป็นช่างภาพ ฉันสามารถรวมมัลติมีเดีย และยัง เข้าถึงผู้ชมใหม่แม้แต่นอกเหนือจากเครือข่ายทางสังคม ทีสำคัญที่สุด ฉันสามารถเผยแพร่สิ่งที่ฉันต้อง เมื่อฉันต้องการ วิธีอยากมัน
เป็นร้านดั้งเดิมข่าวต่อสู้เงิน photojournalists ต้องตอนนี้เปลี่ยนวิธีจัดหาเงินทุนสำรองสำหรับโครงการระยะยาวได้ ในขณะที่หลายสื่อพิมพ์ได้เปิดการรายงาน เซเลบริตี้ ผมเชื่อว่า มีความจำเป็นและความต้องการเนื้อหาที่รุนแรง ในการแสวงหานี้ ฉันก่อนใช้ฝูงชนทุนเว็บไซต์ Kickstarter เพื่อประชาชน การมีส่วนร่วมหวังว่า คนทั่วโลกต้องดูแลพอเปิดกระเป๋าของพวกเขาสนับสนุนเรื่องราวสำคัญนี้ และพวกเขาไม่ได้ ทำให้กลับไปโรงงาน
app ของฉันเงายาวโรงไม่เพียงเป็น PDF หนังสือ อิเล็กทรอนิกส์ กว่า 150 รูปถ่าย วิดีโอห้า ภาพแบบพาโนรามา เรียงความเชี่ยวชาญ และเชื่อมโยงไปยังทรัพยากรสำคัญ รวมถึงองค์กรการกุศลที่โรง มันเป็นหนังสือภาพมัลติมีเดียแบบครบวงจร ในตลาดที่วิสาหกิจจากศิลปินและนักข่าว app ได้อีกใหม่ และทำเครื่องมือ
สิ่งคุณทำงานถัดไปหรือไม่?
นิตยสารไม่ต้องเฉลยก่อนพิมพ์เรื่องที่เรากำลังทำงานกับเรา ดังนั้น ฉันไม่สามารถคิดนี้ อย่างไรก็ตาม ในการทำงานร่วมกับผู้ติดต่อของฉันในแอสตานา ฉันค้นหาสำหรับสถานที่ที่น่าสนใจซึ่งอาจจะกลางแจ้ง — สำหรับจัดแสดงขนาดใหญ่ของภาพสตา metropolises ใหญ่ทั่วโลก ลอนดอน นิวยอร์ก ลอสแองเจลิส บรัสเซลส์ ปารีส โรม โตเกียว อาบูดาบี ฯลฯ และฉันจะทำฉันโครงการระยะยาวในโรงแน่นอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประสบการณ์ชนะ เยอรมันเกิดช่างภาพเกอร์ดลุดวิกได้รับ chronicling อดีตสหภาพโซเวียต , ส่วนใหญ่สำหรับนิตยสารภูมิศาสตร์แห่งชาติ มากกว่า 20 ปี ภาพตัดผ่าน stereotypes เปิดเผยประชาชนของดินแดนกว้างใหญ่เหล่านี้เช่นที่พวกเขาได้ต่อสู้ผ่านการล่มสลายของจักรวรรดิและพัฒนาช้า และคืนศักดิ์ศรีแห่งชาติ .
ทหารผ่านศึกแห่งชาติทางภูมิศาสตร์ช่างภาพข่าวโรคกรดไหลย้อน ลุดวิก สํารวจอัสตานา , คาซัคสถาน และเปิดการผสมผสาน , จับสายตาใหม่คร .
รูปลุดวิกในมิถุนายน 2012 ปัญหาของ National Geographic ใหม่แสดงเมืองหลวงของคาซัคสถานอัสตานา ซึ่งได้เกิดขึ้นจากทุ่งหญ้าสเตปป์ในเอเชียกลางเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจทางเศรษฐกิจใหม่และปรารถนาจะรับรู้ ในเวทีระดับโลก .
แกลเลอรี่ภาพข้างต้นแสดงจากลุดวิกคือ Astana ชุดรวมทั้งบางส่วนของงานก่อนหน้าของเขา เมื่อเร็ว ๆนี้บล็อกเอเชียจับ ลุดวิก ผ่านทางอีเมล์ และขอร้องเขาให้คำตอบคำถามสองสามข้อเกี่ยวกับการทำงานและแรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังมัน .
สำหรับที่ผ่านมา 20 ปีคุณได้ทำงานมากในรัสเซีย และอดีตสหภาพโซเวียต อะไรทำให้คุณสนใจในภูมิภาคนี้ อะไรที่ทำให้คุณกลับมา ?
ติดต่อส่วนตัวของฉันกับรัสเซียได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เมื่อตอนผมเป็นเด็กหนุ่มที่เติบโตขึ้นในเยอรมันหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ในความมืดของผู้ลี้ภัยสงครามของเราคับแคบ พื้นที่ที่ใช้เป็นห้องนอน ห้องครัว และห้องนั่งเล่น หนึ่งในทั้งหมด ผมจะฟังเพลงเศร้า ผ่อนคลาย เสียงของพ่อเขา conjured ขึ้นภาพของภูมิประเทศฤดูหนาวสิ้นสุด ของทหารต่อสู้ทางของพวกเขาผ่านพายุหิมะ ;และคนที่อยู่ในคอกม้าและโรงนา
หลังจากนั้นผมเริ่มที่จะเข้าใจความมืดเบื้องหลังเรื่องราวที่ภูมิทัศน์ที่ถูกย้อมด้วยสีเลือด ทหารตาย ประชาชนหลบอยู่รัสเซียเต็มไปด้วยความกลัว พ่อ ผู้รอดตายแบบหวุดหวิดที่สตาลินกราด ไม่ได้หมายถึงเพียงแค่บอกเรื่องราวเวลานอนแต่พยายามที่จะหลั่งตัวเองความทรงจำเลวร้ายของสงคราม ที่เป็นงูจะผลัดผิว .
แม้จะไม่มีความเข้าใจความหมายของประเทศ หรือคำว่า " สงคราม " จริงหมายถึง รูปภาพของ ที่ดินไกลออกไป ชื่อรัสเซียกลายเป็นที่ฝังแน่นในจิตใจ
เป็นวัยรุ่นและสมาชิก รุ่นแรกของสงครามของเยอรมันฉันก็เจ็บปวดตระหนักถึงความผิดทางการเมืองของคนรุ่นพ่อแม่ของฉัน ' และของความทุกข์ทรมานที่เยอรมนีได้ฝากไว้กับโลก เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ผมชดเชยความรู้สึก โดยให้เกียรติทุกสิ่งทุกอย่างที่เยอรมัน หวังที่จะทำลาย -- โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหภาพโซเวียต .
ไม่สามารถที่จะแยกคนออกจากระบบการเมืองฉันได้หลักฐานทั้งหมดของสหภาพโซเวียต ซึ่งเป็นรัฐบาลที่เป็นตะวันตกการโฆษณาชวนเชื่อ ต่อมา ใน 30 ของฉันในช่วงสงครามเย็น , ฉันพบตัวเองที่ได้รับมอบหมายในสหภาพโซเวียต ฉันก็ยังคงกลัวกับความผิดเกี่ยวกับบทบาทของเยอรมนีในสงคราม ที่ฉันเต็มใจปฏิบัติตามอาณัติสหภาพโซเวียตไม่ได้ถ่ายรูปมีแต่ด้านบวกของชีวิตภายใต้ลัทธิคอมมิวนิสต์ในขณะที่ภาพผมพยายามของแท้กระจกวิญญาณรัสเซียพวกเขาละเว้นความเป็นจริงทางเศรษฐกิจ เช่น ธรรมดา การตกแต่งภายในของร้านค้าหรือรัฐหดหู่ของอุตสาหกรรมรัสเซีย .
ในที่สุด ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980ของมิเคลกอร์บาชอฟกลาสนอสต์ - เขาเรียกเปิดกว้างในทุกส่วนของชีวิต - ยกม่านและเผชิญหน้ากับความเป็นจริงทางสังคม และการเมืองของประเทศที่เคยอยู่ภายใต้การปกครองของเผด็จการเป็นเวลาเจ็ดปี ในที่สุด ฉันก็สามารถที่จะแยกระบบการเมืองจากผู้คน และจับภาพที่แตกต่างกันที่สมบูรณ์มากขึ้นจากวิสัยทัศน์ที่ผมได้เน้นมานาน
คุณจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงมากมายในเอเชียกลาง แล้วมันแตกต่างจากเมื่อคุณเยี่ยมชม ?
กว่าสองทศวรรษ ผมตามอดีตสหภาพโซเวียตก็คลั่งไคล้ความเร็วการแปลงจากรัฐควบคุมตลาดเศรษฐกิจ ทันทีหลังจากการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ ส่วนขนาดใหญ่ของสังคมที่พบตัวเองว่างงานไม่มีหิว ในขณะที่ชนกลุ่มน้อยเล็ก ๆของโยชน์สะสมความมั่งคั่งอันยิ่งใหญ่ หลังจากทศวรรษของการลดลงคงที่ ข่าวเศรษฐกิจที่ออกมาจากอดีตโซเวียตแสดงการปรับปรุง การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเป็นครั้งแรกในเมืองใหญ่ และศูนย์อุตสาหกรรมและวันนี้หวังมากสำหรับอนาคต อยู่บนโพสต์คอมมิวนิสต์รุ่นหลายของพวกเขายังเด็กเกินไปที่จะจำอาหารที่ขาดแคลนและสายยาวที่ยังคงตามหลอกหลอน คนรุ่นเก่า หรือบีบบังคับ และความกลัวที่ยังทำให้คนเหล่านั้น รุ่นใหม่ยังไม่ได้ถูกสอนให้ผู้ตรวจการหรือถือตัวเองกลับมา สำหรับพวกเขา ทุกอย่างเป็นไปได้ .
แต่ก็หอมหวานความหวัง และสูญเสียเป็นเยาวชนในสังกัดศูนย์ใหญ่ของยุโรปตะวันออกและเอเชียกลาง มา ทำตัว แต่งตัวเหมือนคู่ของพวกเขาตะวันตกวัยรุ่น พวกเขาจะเข้าร่วมโลกและโอกาสที่ดีอยู่หลายคนยังกลัวกระแสโลกาภิวัตน์และทุนนิยม อนัตตา .
เมื่อเร็ว ๆนี้การพัฒนานี้สามารถเป็นพยานส่วนใหญ่อย่างมากในคาซัคสถานด้วยการสร้างเมืองหลวงใหม่ของฟุ่มเฟือยเมือง Astana .
อัสตานา , คาซัคสถาน ดูเหมือนแฟนตาซีในเมือง มันเป็นสิ่งที่คุณคาดหวัง
เรื่อง Astana ขึ้นอยู่กับข้อเสนอของฉันเองสำหรับนิตยสารภูมิศาสตร์แห่งชาติ งานวิจัยของฉันรวมการอ่านบทความมากมาย ดูหลายร้อยภาพในเว็บไซต์ ฉายภาพยนตร์ วิดีโอ และพูดคุยกับผู้ที่เคยมาเยี่ยม Astana เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่รวมนักเขียนเหมือนพอลสแตเรอบิ้น และคาซัคผู้กำกับ นักแสดง และบท guka osmarova และคู่ของเธอ , ผู้กำกับหนัง Sergey bodrov . และแน่นอน ผมอยู่ในการติดต่อใกล้ชิดกับจอห์น แลงคาสเตอร์ ที่ในที่สุดได้รับมอบหมายให้เขียนชิ้นใหม่ในคาซัคสถานเมืองหลวง
ในระหว่างการวิจัยของฉันฉันพบว่าทั้งหมดที่มีอยู่ครอบคลุม เน้นถ่ายภาพ Astana มีโหลหรือดังนั้นอาคารที่โดดเด่น แต่มันไม่มีความรู้สึกของสถานที่และไม่ได้เปิดเผยว่ารู้สึกจะอยู่ในถนน ใช้ชีวิตคนเดียวในนี้หน้าด้านยิ่งใหญ่ใหม่และเมือง กลัวว่าฉันจะสิ้นสุดในเมืองไร้ชีวิตบนถนนผมเลือกที่จะถ่ายภาพในช่วงต้นฤดูร้อนเมื่ออากาศสบายและเทศกาลที่ใหญ่ที่สุดในเมือง วัน Astana , นำในพันของผู้เข้าชม ฉันพบตัวเองประหลาดใจเมื่อฝูงชนของคนชอบเดินเล่นไปตามเส้นทางใหม่ที่สดใสในศูนย์กลางของเมืองที่มืด ภาคภูมิใจ ชื่นชม eclectic และจับมองเห็นแสงไฟในอาคารของเพิ่มของมากมายบรรยากาศสัมผัสของ Disney ที่อาจไม่ถูกกับรสนิยมของทุกคน .
เป็นช่างภาพสารคดี ผมโอบกอดแสดงการเปลี่ยนแปลง อัสตานาเป็นเมืองที่พัฒนาอย่างรวดเร็วนั้น จะพบว่ามันน่าสนใจยังคงครอบคลุมมากกว่าระยะเวลานาน ในโลกตะวันตกของเรา โดยเฉพาะใน อเมริกา เราจึงใช้แบ่งปันความเป็นส่วนตัวของเรากับผู้อื่น แม้แต่สื่อมันรู้สึกเหมือนทุกคนคือการแสวงหาของเขาหรือเธอ 15 นาทีของชื่อเสียง ในหลอดอาหาร แต่ผมพบว่ามันยากมากที่จะเจาะทรงกลมส่วนบุคคลที่ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวิตสไตล์ของซุปเปอร์ริช ; ไตรมาสหัวถึงปลายสูงอุตสาหกรรมถูกห้ามเข้า หวังว่าภาพปัจจุบันของฉันสามารถใช้เป็นบัตรผ่านทุกส่วนของสังคม
คาซัคสถานในอนาคตคุณที่เผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้ iPad หนังสือของโครงการเอกสารผลพวงของภัยพิบัตินิวเคลียร์เชอร์โนบิล หนังสืออนาคตของ Photojournalism ดิจิตอล ?
ผมกอดเทคโนโลยีใหม่ ปพลิเคชันเปิดโอกาสมากกว่าหนังสือปกติ และถือเป็นการเพิ่มมากของช่างภาพนิทานละคร .ฉันสามารถรวมมัลติมีเดียและเข้าถึงผู้ชมใหม่เกินกว่าเครือข่ายทางสังคม บางทีที่สำคัญที่สุด ผมสามารถเผยแพร่สิ่งที่ฉันต้องการเมื่อฉันต้องการ ฉันต้องการ เป็นร้านดั้งเดิมข่าว
ต่อสู้ทางการเงิน ตอนนี้ต้องเปลี่ยนวิธีการ photojournalists ทุนทางเลือกสำหรับโครงการระยะยาว ในขณะที่หลายคนในสื่อสิ่งพิมพ์ได้กลายเป็นข่าวดาราผมเชื่อว่ามีทั้งความต้องการและความต้องการที่ร้ายแรง ) ในการแสวงหานี้ ครั้งแรกที่ผมใช้ฝูงชนเงินเว็บไซต์ Kickstarter มีส่วนร่วมของประชาชน หวังว่า ผู้คนทั่วโลกจะดูแลเพียงพอที่จะเปิดกระเป๋าของพวกเขาในการสนับสนุนในเรื่องที่สำคัญนี้ และพวกเขาทำให้ฉันกลับไปที่เชอร์โนบิล
ของฉัน App เงายาวของเชอร์โนบิลไม่ได้เป็นเพียงไฟล์หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ .ที่มีมากกว่า 150 ภาพ ห้าวิดีโอ , ภาพพาโนรามาแบบผู้เชี่ยวชาญ เรียงความ และการเชื่อมโยงไปยังแหล่งข้อมูลที่สำคัญ ได้แก่ เชอร์โนบิล องค์กรเพื่อการกุศล มันเป็นภาพที่ครอบคลุมมัลติมีเดียแบบโต้ตอบหนังสือ ในตลาดที่ต้องมีการกระจายจากศิลปินและนักข่าว , app ใหม่อีกคือ และออกจากเครื่องมือ .
คุณทำงานอะไรต่อไป ?
ไม่อยากจะเปิดเผยหน้าของนิตยสารสิ่งพิมพ์วิชาที่เรากำลังทำงานอยู่ ดังนั้นผมจึงไม่สามารถแสดงความคิดเห็นในนี้ อย่างไรก็ตาม ในความร่วมมือกับผู้ติดต่อของฉันใน Astana ฉันค้นหาสถานที่ที่น่าสนใจ - แม้อาจจะจัดแสดงกลางแจ้ง - ขนาดใหญ่ของ Astana ภาพถ่ายในมหานครใหญ่ทั่วโลก เช่น ลอนดอน นิวยอร์ก ลอสแองเจลิส บรัสเซล ปารีส โรม โตเกียว อาบูดาบีฯลฯ และแน่นอนฉันจะโครงการระยะยาวในเชอร์โนบิลต่อไป