3. INTEGRATING EXISTING APPROACHES

3. INTEGRATING EXISTING APPROACHES TO PRIVACY
As mentioned before, existing work on privacy decision-making faces two main handicaps.
The first problem is that research typically either looks at privacy as a personal
trait or at factors that influence disclosure behavior, rarely comparing the relative importance
of their respective impacts. The second problem is that the influence of both
personal traits and system characteristics on information disclosure varies extensively
from system to system. The main contribution of the current article is a unified approach
to studying privacy decisions, which integrates privacy-related concepts into
the Knijnenburg et al. [2012] framework. This allows us to remedy both problems.
First, using the Knijnenburg et al. framework, we can integrate the effects of privacy
as a personal trait (PC) and of design characteristics (OSA) on information disclosure
decisions (INT) in a single model. Specifically, we amend the Knijnenburg et al. framework
with three personal characteristics (PC): “general privacy concerns,” “collection
concerns,” and “control concerns” (cf. Smith et al. [1996] and Malhotra et al. [2004]).
As for strategies to influence disclosure (objective system aspects, OSA), we consider
two previously investigated strategies: justification messages (cf. Kobsa and Teltzrow
[2005], Besmer et al. [2010], Patil et al. [2011], and Acquisti et al. [2011]) and request
order (cf. Acquisti et al. [2011]). Integrating these PCs and OSAs allows us to evaluate
the relative contribution of each, thereby solving the first problem.
Second, the Knijnenburg et al. framework allows us to describe the aforementioned
effects as mediated by system-specific perceptions (SSA) and experiences (EXP).
Specifically, we consider the subjective system aspects (SSA) “perceived privacy
threats” (cf. Xu et al. [2009, 2011]) and “perceived value of disclosure help” (cf. Wang
and Benbasat [2007]) as well as the experience (EXP) variables “trust in the company”
(cf. Jarvenpaa and Tractinsky [1999] and Metzger [2004]) and “self-anticipated
satisfaction with the system” (cf. Xu et al. [2009, 2011], Hui et al. [2006]). These
mediating concepts may increase the robustness of the link between information
disclosure behavior and its presumed antecedents, and in the absence of an effect,
they may explain why the strategy or personal trait did not influence disclosure as
expected. Any inconsistencies with existing work can thus be explained in terms of
these mediating variables. Our work thus takes an important step towards solving the
second problem; authors of future work can adapt our integrated approach to further
increase the comparability of disparate privacy research efforts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. รวมแนวทางที่มีอยู่เพื่อความเป็นส่วนตัวดังกล่าวก่อน ทำงานอยู่บนความเป็นส่วนตัวตัดสินใจหันหน้าเรียนสองหลักปัญหาแรกคือ ว่า วิจัยโดยทั่วไปจะดูที่ข้อมูลส่วนบุคคลเป็นการส่วนบุคคลติด หรือในปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมเปิดเผย ไม่ค่อยเปรียบเทียบความสำคัญผลกระทบต่อผู้เกี่ยวข้อง ปัญหาที่สองคืออิทธิพลของทั้งสองลักษณะส่วนบุคคลและลักษณะระบบข้อมูล การเปิดเผยข้อมูลแตกต่างกันไปอย่างกว้างขวางจากระบบระบบ สัดส่วนหลักของบทความปัจจุบันเป็นวิธีการประกอบการในการศึกษาการตัดสินใจความเป็นส่วนตัว ซึ่งรวมแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับความเป็นส่วนตัวเป็นกรอบ Knijnenburg et al. [2012] นี้ช่วยให้เราสามารถแก้ไขปัญหาทั้งสองครั้งแรก ใช้กรอบ Knijnenburg et al. เราสามารถรวมผลของความเป็นส่วนตัวติดส่วนบุคคล (พีซี) และลักษณะการออกแบบ (OSA) ในการเปิดเผยข้อมูลการตัดสินใจ (INT) ในรูปแบบเดียว โดยเฉพาะ เราแก้ไขกรอบ Knijnenburg et al.มีสามลักษณะส่วนบุคคล (พีซี): "ความเป็นส่วนตัวทั่วไปกังวล "เรียกเก็บเงินเกี่ยวข้องกับ" และ"การควบคุมเกี่ยวข้องกับ" (cf. Smith et al. [1996] และ al. et Malhotra [2004])สำหรับกลยุทธ์ที่มีผลต่อการเปิดเผย (ระบบวัตถุประสงค์ด้าน OSA), เราพิจารณาสองก่อนหน้านี้ตรวจสอบกลยุทธ์: ข้อความเหตุผล (cf. Kobsa และ Teltzrow[2005], Besmer และ al. [2010], ภา al. ร้อยเอ็ด [2011], และ Acquisti et al. [2011]) และร้องขอสั่ง (มัทธิว Acquisti et al. [2011]) รวมซองและ OSAs เหล่านี้ช่วยให้เราสามารถประเมินญาติสัดส่วนของแต่ละ จึงแก้ปัญหาแรกสอง กรอบ Knijnenburg และ al. ช่วยให้เราสามารถอธิบายดังกล่าวลักษณะเป็น mediated โดยเฉพาะระบบภาพลักษณ์ (SSA) และประสบการณ์ (EXP)โดยเฉพาะ เราพิจารณาด้านระบบตามอัตวิสัย (SSA) "ถือว่าความเป็นส่วนตัวคุกคาม" (cf. al. Xu ร้อยเอ็ด [2009, 2011]) และ"มองเห็นค่าความช่วยเหลือเปิดเผย" (วัง cf.และ Benbasat [2007]) และตัวแปรประสบการณ์ (EXP) "ความเชื่อถือในบริษัท"(cf. Jarvenpaa และ Tractinsky [1999] และ [2004] Metzger) และ "เองคาดไว้ความพึงพอใจกับระบบ" (cf. al. Xu ร้อยเอ็ด [2009, 2011], al. et ฮุย [2006]) เหล่านี้เป็นสื่อกลางแนวคิดอาจเพิ่มเสถียรภาพของการเชื่อมโยงระหว่างข้อมูลเปิดเผยลักษณะการทำงานและของ antecedents presumed และในกรณีผลกระทบพวกเขาอาจอธิบายทำไมกลยุทธ์หรือส่วนบุคคลติดได้ไม่มีผลเป็นการเปิดเผยที่คาดไว้ ดังนั้นจะอธิบายใด ๆ ไม่สอดคล้องกันกับงานที่มีอยู่ในรูปของเหล่านี้เป็นสื่อกลางตัวแปร งานของเราจึงใช้ขั้นตอนสำคัญต่อการแก้ปัญหาปัญหาที่สอง ผู้เขียนทำงานในอนาคตสามารถปรับวิธีการของเรารวมทั้งเพิ่มความหมายของความพยายามวิจัยเก็บข้อมูลส่วนบุคคลที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. บูรณาการที่มีอยู่วิธีการความเป็นส่วนตัว
ดังกล่าวก่อนที่มีอยู่ทำงานเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวในการตัดสินใจใบหน้าทั้งสองแต้มต่อหลัก.
ปัญหาแรกคือการวิจัยที่มักจะมีลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นส่วนตัวในฐานะที่เป็นส่วนบุคคล
หรือลักษณะที่ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเปิดเผยไม่ค่อยเปรียบเทียบญาติ ความสำคัญ
ของผลกระทบของตน ปัญหาที่สองคือว่าอิทธิพลของทั้งสอง
ลักษณะส่วนบุคคลและลักษณะระบบการเปิดเผยข้อมูลที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวาง
จากระบบไปยังระบบ สนับสนุนหลักของบทความในปัจจุบันเป็นวิธีการแบบครบวงจร
เพื่อการศึกษาความเป็นส่วนตัวในการตัดสินใจซึ่งรวมแนวความคิดที่เกี่ยวข้องกับความเป็นส่วนตัวเป็น
Knijnenburg และคณะ [2012] กรอบ นี้ช่วยให้เราในการแก้ไขปัญหาทั้งสอง.
เป็นครั้งแรกโดยใช้ Knijnenburg และคณะ กรอบที่เราสามารถรวมผลกระทบของความเป็นส่วนตัว
เป็นลักษณะส่วนบุคคล (PC) และลักษณะการออกแบบ (OSA) การเปิดเผยข้อมูล
การตัดสินใจ (INT) ในรูปแบบเดียว โดยเฉพาะเราแก้ไข Knijnenburg และคณะ กรอบ
ที่มีสามลักษณะส่วนบุคคล (PC): "ความเป็นส่วนตัวทั่วไป", "คอลเลกชัน
(.. cf. สมิ ธ และคณะ [1996] และ Malhotra et al, [2004]). ความกังวล "และ" ความกังวลการควบคุม "
สำหรับกลยุทธ์ที่จะมีอิทธิพลต่อ การเปิดเผยข้อมูล (ด้านระบบวัตถุประสงค์ OSA) เราพิจารณา
สองกลยุทธ์การตรวจสอบก่อนหน้านี้: ข้อความเหตุผล (cf Kobsa และ Teltzrow
. [2005], Besmer et al, [2010], พาติลและคณะ [2011] และ Acquisti และคณะ [.. 2011]) และขอ
คำสั่ง (cf Acquisti et al. [2011]) การบูรณาการเครื่องคอมพิวเตอร์เหล่านี้และ OSAs ช่วยให้เราสามารถประเมินผล
การมีส่วนร่วมของญาติของแต่ละคนจึงแก้ปัญหาแรก.
ประการที่สอง Knijnenburg และคณะ กรอบช่วยให้เราสามารถอธิบายดังกล่าว
มีผลกระทบเป็นผู้ไกล่เกลี่ยโดยการรับรู้เฉพาะระบบ (SSA) และประสบการณ์ (EXP).
โดยเฉพาะเราพิจารณาด้านระบบอัตนัย (SSA) "การรับรู้ความเป็นส่วนตัวของ
ภัยคุกคาม "(cf Xu et al. [2009 2011]) และ "การรับรู้คุณค่าของการเปิดเผยข้อมูลความช่วยเหลือ" (cf วัง
และ Benbasat [2007]) เช่นเดียวกับประสบการณ์ (EXP) ตัวแปร "ความไว้วางใจใน บริษัท "
(cf Jarvenpaa และ Tractinsky [1999] และเมทซ์ [2004] ) และ "ตัวเองที่คาดว่าจะ
มีความพึงพอใจกับระบบ "(cf Xu et al. [2009, 2011] ย et al. [2006]) เหล่านี้
แนวคิด mediating อาจเพิ่มความทนทานของการเชื่อมโยงระหว่างข้อมูล
พฤติกรรมการเปิดเผยข้อมูลและพงศาวดารสันนิษฐานของตนและในกรณีที่ไม่มีผลกระทบที่
พวกเขาอาจจะอธิบายได้ว่าทำไมกลยุทธ์หรือลักษณะส่วนบุคคลที่ไม่ได้มีอิทธิพลต่อการเปิดเผยข้อมูลที่เป็น
ที่คาดหวัง ไม่สอดคล้องกับการทำงานที่มีอยู่จึงสามารถอธิบายได้ในแง่ของ
ตัวแปร mediating เหล่านี้ การทำงานของเราจึงใช้เวลาขั้นตอนสำคัญต่อการแก้
ปัญหาที่สอง; ผู้เขียนของการทำงานในอนาคตสามารถปรับตัวเข้ากับวิธีการแบบบูรณาการของเราเพื่อ
เพิ่มการเปรียบเทียบของความพยายามในการวิจัยความเป็นส่วนตัวที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . รวมวิธีที่มีอยู่เพื่อความเป็นส่วนตัว
ดังกล่าวก่อน งานที่มีอยู่ในการตัดสินใจส่วนบุคคลหน้าสองภาษาหลัก
ปัญหาแรกคือการวิจัยโดยทั่วไปให้มองความเป็นส่วนตัวเป็นส่วนบุคคล
นิสัยหรือพฤติกรรมการเปิดเผยปัจจัยอิทธิพล แทบเทียบเทียบความสำคัญ
ของตนกระทบ ปัญหาที่สอง คือ อิทธิพลของทั้งสอง
ลักษณะส่วนบุคคลและคุณลักษณะของระบบการเปิดเผยข้อมูลจะแตกต่างกันอย่างกว้างขวาง
จากระบบไปยังระบบ . ส่วนหลักของบทความปัจจุบันเป็นแบบรวมเพื่อศึกษาการตัดสินใจ
ความเป็นส่วนตัว , ความเป็นส่วนตัวที่เกี่ยวข้องซึ่งรวมแนวคิดใน
knijnenburg et al . [ 2012 ] กรอบ นี้ช่วยให้เราสามารถแก้ไขทั้งปัญหา .
ครั้งแรก ใช้ knijnenburg et al . กรอบแนวคิดเราสามารถรวมลักษณะพิเศษของความเป็นส่วนตัว
เป็นคุณลักษณะส่วนบุคคล ( PC ) และลักษณะของการออกแบบ ( ส่วนหนึ่ง ) ในการตัดสินใจ การเปิดเผยข้อมูล ( int )
ในรูปแบบเดียว โดยเฉพาะ เราแก้ไข knijnenburg et al . กรอบ
กับสามคุณลักษณะส่วนบุคคล ( PC ) : " ความเป็นส่วนตัวทั่วไป " , " คอลเลกชัน
กังวล " และ " ความกังวล " ควบคุม " ( CF . Smith et al . [ 1996 ] และ มัลโฮทรา et al .
[ 2004 ] )สำหรับกลยุทธ์ที่จะมีอิทธิพลต่อการเปิดเผยข้อมูล ( ด้านระบบวัตถุประสงค์ส่วนหนึ่ง ) เราพิจารณา
2 สอบสวนก่อนหน้านี้กลยุทธ์ : ข้อความโฆษณาและเหตุผล ( kobsa teltzrow
[ 2005 ] besmer et al . [ 2010 ] , ปาติล et al . [ 2011 ] และ acquisti et al . [ 2011 ] ) และขอ
สั่ง ( CF . acquisti et al . [ 2011 ] ) รวมชิ้นนี้ช่วยให้เราสามารถประเมิน osas
ส่วนญาติของแต่ละฝ่ายการแก้ปัญหาแรกงบ .
2 , knijnenburg et al . กรอบที่ช่วยให้เราสามารถอธิบายผลดังกล่าวเป็นคนกลาง โดยเฉพาะระบบการรับรู้
( SSA ) และประสบการณ์ ( EXP ) .
โดยเฉพาะ เราพิจารณาระบบแบบด้าน ( SSA ) " การคุกคามความเป็นส่วนตัว
" ( โครินธ์ Xu et al . [ 2009 , 2011 ] ) และ " การรับรู้คุณค่าของช่วยเปิดเผย " ( วัง
CFและ benbasat [ 2007 ] ) เป็นประสบการณ์ ( EXP ) ตัวแปร " เชื่อในบริษัท "
( CF . จาร์เวนปา [ 1999 ] และเม็ตสเกอร์ และ tractinsky [ 2004 ] ) และ " ตนเองคาด
ความพึงพอใจกับระบบ " ( โครินธ์ Xu et al . [ 2009 , 2011 ] , ฮุย et al . [ 2006 ] ) เหล่านี้
ไกล่เกลี่ยแนวคิดอาจเพิ่มความแกร่งของการเชื่อมโยงระหว่างพฤติกรรมและสันนิษฐานว่าบรรพบุรุษเปิดเผยข้อมูล
,และในการขาดผล
พวกเขาอาจ อธิบายได้ว่า ทำไมกลยุทธ์หรือคุณลักษณะส่วนบุคคล ไม่มีผลต่อการเปิดเผยข้อมูลตามที่
ที่คาดไว้ ความไม่สอดคล้องกันกับงานที่มีอยู่ จึงสามารถอธิบายได้ในแง่ของ
เหล่านี้ส่งผ่านตัวแปร งานของเราจึงใช้ขั้นตอนที่สำคัญต่อการแก้ไขปัญหาของผู้เขียน 2
; การทำงานในอนาคตสามารถปรับแนวทางบูรณาการเพื่อเพิ่มเติม
ของเราเพิ่มไม่สามารถเปรียบเทียบความพยายามของการวิจัยความเป็นส่วนตัวที่แตกต่างกัน .