“Management” education takes place

“Management” education takes place in MBA programs, which are remarkably standardized in content —across schools and around the world. Yet the MBA is more B than A, more about the functions of business than the practice of managing. In the name of developing general managers, therefore, it tends to train staff specialists. No wonder so many MBAs have for many years gone into consulting and investment banking — often more than 60% from the most prestigious American schools.

Education at every level divides subject matter into sharp categories — defined by how the knowledge has been created, not how it is used —as specialists in each field promote their own views of the world. In MBA programs, for instance, students get the word on shareholder value in finance, on empowerment in organizational behavior, on customer service in marketing. Somehow they are supposed to put this all together. They never do.

That is because management is neither a science nor a profession, neither a function nor a combination of functions. Management is a practice — it has to be appreciated through experience, in context. Management may use science, but it is an art that is combined with science through craft. In other words, managers have to face issues in the full complexity of living, not as compartmentalized packages. Knowledge may be important, but wisdom — the capacity to combine knowledge from different sources and use it judiciously — is key.

This is not to deny the role of formal education in management development. Business schools have important things to teach about managing. But by teaching it in the ways they generally do, they miss great opportunities for creative learning suited to practicing managers. It is therefore time to reconsider the very idea of management education, specifically the design of degree programs for practicing managers. Business schools may pride themselves on teaching new product development and strategy, but their MBA programs have not been seriously re-evaluated since the 1950s.

Tenet #2: Management education and practice should be concurrent and integrated.

It makes little sense to select people steeped in practice and then remove them from that practice to educate them. Managers should stay on the job, so their work experience and educational experience can be interwoven. Learning and doing at the same time creates tensions, of course. Too much time away from the job can be stressful, but too little time away from it can weaken the education. Short courses, like strobe lights, may leave nothing behind, while months off the job may mean there will be no job to return to. But such tensions are intrinsic to management practice itself and facing rather than avoiding them is also educational.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษา "การจัดการ" เกิดขึ้นในโปรแกรม MBA ที่มีมาตรฐานต่าง ๆ มากมายในเนื้อหา — โรงเรียน และ ทั่วโลก ยัง MBA จะเป็น B มากกว่าว่า เพิ่มเติมเกี่ยวกับฟังก์ชันของธุรกิจมากกว่าการปฏิบัติของการจัดการ ในการพัฒนาผู้จัดการทั่วไป ดังนั้น มันมีแนวโน้มการฝึกพนักงานผู้เชี่ยวชาญ พบ MBAs จำนวนมากมีหลายปีไปเป็นที่ปรึกษาและวาณิชธนกิจซึ่งมักจะมากกว่า 60% จากโรงเรียนอเมริกันอันศึกษาทุกระดับแบ่งสาระออกเป็นประเภทคม — กำหนด ด้วยว่ามีการสร้างความรู้ ไม่วิธีการใช้ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญในแต่ละเขตส่งเสริมตนเองมุมมองของโลก ในโปรแกรม MBA เช่น นักเรียนได้คำบนค่าเงิน หุ้นในอำนาจในองค์กรทำงาน การบริการลูกค้าในตลาด อย่างใด ก็ควรจะใส่ทั้งหมดนี้เข้าด้วยกัน พวกเขาไม่เคยทำนั่นเป็น เพราะการจัดการเป็นทั้งศาสตร์และอาชีพ ไม่มีฟังก์ชันหรือการรวมกันของฟังก์ชัน การจัดการเป็นการ — มีการนิยมผ่านประสบการณ์ ในบริบท จัดการอาจใช้วิทยาศาสตร์ แต่มันเป็นงานศิลปะที่ถูกผสม ด้วยโดยยาน ในคำอื่น ๆ ผู้จัดการจะต้องเผชิญปัญหาในชีวิต ไม่เป็นแพคเกจ compartmentalized ซับซ้อนเต็ม ความรู้อาจสำคัญ แต่ภูมิปัญญา — ความสามารถในการรวมความรู้จากแหล่งต่าง ๆ และใช้ judiciously — คีย์ได้นี้เป็นการปฏิเสธบทบาทของการศึกษาอย่างเป็นทางการในการจัดการพัฒนา สิ่งสำคัญที่ต้องสอนเกี่ยวกับการจัดการธุรกิจโรงเรียนได้ แต่ ด้วยการสอนด้วยวิธีการโดยทั่วไปทำ พวกเขาพลาดโอกาสที่ดีสำหรับการฝึกผู้จัดการเรียนรู้ที่สร้างสรรค์ ได้ดังนั้นเวลาไป reconsider มากความคิดของการจัดการศึกษา โดยเฉพาะการออกแบบของสูตรสำหรับการฝึกผู้จัดการ โรงเรียนธุรกิจอาจ pride ตนเองบนสอนกลยุทธ์พัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ ได้ปริญญาของพวกเขาได้ไม่ได้อย่างจริงจังอีกครั้งประเมินตั้งแต่หลัก #2: จัดการศึกษาและการฝึกควรจะเกิดขึ้นพร้อมกัน และรวมกันมันทำให้รู้สึกน้อยเลือกคุณค่าในทางปฏิบัติ และจากนั้น ออกจากการปฏิบัติเพื่อใหพวกเขา ผู้จัดการควรพักงาน ดังนั้นประสบการณ์การทำงานของพวกเขา และสามารถเน้นประสบการณ์การศึกษา เรียนรู้ และทำในเวลาเดียวกันสร้างความตึงเครียด แน่นอน มากเกินไปเวลาออกงานจะเครียด แต่น้อยเกินไปเวลาออก จากนั้นสามารถลดลงการศึกษาได้ หลักสูตรระยะสั้น ไฟแฟลช เช่นอาจปล่อยอะไรอยู่เบื้องหลัง ในขณะที่เดือนปิดงานอาจหมายความว่า จะมีงานเพื่อกลับไป แต่ความตึงเครียดดังกล่าวมี intrinsic ฝึกบริหารตัวเอง และหันหน้าเข้าหา แทนที่หลีกเลี่ยงพวกเขาก็ศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"การจัดการ" การศึกษาจะเกิดขึ้นในหลักสูตร MBA ซึ่งเป็นมาตรฐานอย่างน่าทึ่งในเนื้อหา -across โรงเรียนและทั่วโลก ยัง MBA เป็น B มากกว่า A, เพิ่มเติมเกี่ยวกับฟังก์ชันของธุรกิจมากกว่าการปฏิบัติของการจัดการที่ ในนามของการพัฒนาผู้จัดการทั่วไปจึงมีแนวโน้มที่จะฝึกอบรมพนักงานผู้เชี่ยวชาญ ไม่น่าแปลกใจ MBAs จำนวนมากดังนั้นมีหลายปีที่ผ่านไปในการให้คำปรึกษาและธนาคารเพื่อการลงทุน -. มักจะมากกว่า 60% จากโรงเรียนอเมริกันที่มีชื่อเสียงที่สุดการศึกษาในทุกระดับจะแบ่งเรื่องออกเป็นหมวดหมู่คม- กำหนดโดยวิธีการความรู้ที่ได้รับการสร้างขึ้นไม่ได้เป็นวิธี มันถูกใช้ -as ผู้เชี่ยวชาญในแต่ละสาขาส่งเสริมมุมมองของตัวเองของโลก ในหลักสูตร MBA เช่นนักเรียนได้คำในมูลค่าผู้ถือหุ้นในด้านการเงินที่เกี่ยวกับการเสริมสร้างศักยภาพในการทำงานขององค์กรในการบริการลูกค้าในด้านการตลาด อย่างใดพวกเขาควรจะใส่นี้ทั้งหมดเข้าด้วยกัน พวกเขาไม่เคยทำ. นั่นเป็นเพราะการจัดการที่ไม่เป็นวิทยาศาสตร์หรืออาชีพทั้งฟังก์ชั่นหรือการรวมกันของฟังก์ชั่น การบริหารจัดการคือการปฏิบัติ - มันจะต้องมีการชื่นชมผ่านประสบการณ์ในบริบท จัดการอาจใช้วิทยาศาสตร์ แต่มันเป็นศิลปะที่เป็นบวกกับวิทยาศาสตร์ผ่านฝีมือ ในคำอื่น ๆ ผู้บริหารต้องเผชิญกับปัญหาที่ซับซ้อนในเต็มรูปแบบของที่อยู่อาศัยไม่เป็นแพคเกจ compartmentalized ความรู้อาจจะเป็นสิ่งสำคัญ แต่ภูมิปัญญา - ความสามารถในการรวมความรู้จากแหล่งที่แตกต่างกันและใช้มันอย่างรอบคอบ - เป็นกุญแจสำคัญ. นี้ไม่ได้ที่จะปฏิเสธบทบาทของการศึกษาอย่างเป็นทางการในการพัฒนาผู้บริหาร โรงเรียนธุรกิจมีสิ่งที่สำคัญที่จะสอนเกี่ยวกับการจัดการ แต่ด้วยการเรียนการสอนในรูปแบบที่พวกเขาโดยทั่วไปทำพวกเขาพลาดโอกาสที่ดีสำหรับการเรียนรู้ความคิดสร้างสรรค์ที่เหมาะสมกับการฝึกผู้จัดการ ดังนั้นจึงเป็นเวลาที่จะพิจารณาแนวคิดของการศึกษาการจัดการโดยเฉพาะการออกแบบของหลักสูตรปริญญาสำหรับการฝึกผู้จัดการ โรงเรียนธุรกิจอาจมีความภูมิใจในการเรียนการสอนการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่และกลยุทธ์ แต่หลักสูตร MBA ของพวกเขายังไม่ได้รับการอย่างจริงจังการประเมินอีกครั้งตั้งแต่ปี 1950. ทฤษฎี # 2: การศึกษาการบริหารจัดการและการปฏิบัติที่ควรจะพร้อมกันและบูรณาการ. มันทำให้รู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการเลือกคนที่แพร่หลาย ในทางปฏิบัติแล้วลบออกจากการปฏิบัติที่ให้ความรู้แก่พวกเขา ผู้จัดการควรจะอยู่ในงานเพื่อให้ประสบการณ์ในการทำงานของพวกเขาและประสบการณ์การศึกษาสามารถสาน การเรียนรู้และการทำในเวลาเดียวกันจะสร้างความตึงเครียดของหลักสูตร เวลามากเกินไปออกจากงานอาจจะเครียด แต่เวลาน้อยเกินไปห่างจากมันสามารถลดลงการศึกษา หลักสูตรระยะสั้นเช่นไฟแฟลชอาจปล่อยให้อะไรที่อยู่เบื้องหลังในขณะที่เดือนออกงานอาจหมายถึงจะมีงานไม่มีที่จะกลับไป แต่ความตึงเครียดดังกล่าวมีความเป็นธรรมในการจัดการการปฏิบัติตัวเองและหันหน้าไปมากกว่าการหลีกเลี่ยงพวกเขายังเป็นที่ศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" จัดการ " การศึกษาจะเกิดขึ้นในหลักสูตร MBA ที่มีมาตรฐานมากในเนื้อหา - ข้ามโรงเรียนและทั่วโลก แต่ MBA เป็น B มากกว่า เรื่องการทำงานของธุรกิจมากกว่าการปฏิบัติของการจัดการ ในนามของการพัฒนาผู้จัดการทั่วไป ดังนั้น จึงมีแนวโน้มที่จะฝึกอบรมพนักงานผู้เชี่ยวชาญไม่น่าแปลกใจมาก MBAs มีหลายปีเข้าไปปรึกษาและการธนาคารการลงทุน -- บ่อยกว่า 60% จากที่มีชื่อเสียงที่สุดของโรงเรียนอเมริกัน

การศึกษาในทุกระดับ แบ่งเรื่องเป็นคมประเภท - กำหนดโดยวิธีการที่ความรู้ถูกสร้างขึ้น ไม่ใช้อย่างไร - เป็นผู้เชี่ยวชาญในแต่ละสาขาส่งเสริมมุมมองของพวกเขา ตัวเองของโลก ในโปรแกรม MBA สำหรับอินสแตนซ์นักเรียนได้รับข่าวผู้ถือหุ้นมูลค่าทางการเงิน การเสริมสร้างพลังอำนาจในพฤติกรรมองค์การในการบริการลูกค้าในตลาด บางทีพวกเขาควรจะใส่นี้ทั้งหมดเข้าด้วยกัน พวกเขาไม่เคยทำ

เพราะการจัดการไม่ได้เป็นวิทยาศาสตร์ หรือวิชาชีพ หรือฟังก์ชันหรือการรวมกันของฟังก์ชัน การจัดการการปฏิบัติมันมีการชื่นชม ผ่านประสบการณ์ในบริบทของ การจัดการอาจใช้วิทยาศาสตร์ แต่มันคือศิลปะที่ถูกรวมกับวิทยาศาสตร์ผ่านงานฝีมือ ในคำอื่น ๆที่ผู้จัดการต้องเผชิญปัญหาในความซับซ้อนเต็มรูปแบบของชีวิต ไม่ได้เป็น compartmentalized แพคเกจ ความรู้อาจจะสำคัญ แต่ปัญญาสามารถที่จะรวมความรู้จากแหล่งข้อมูลที่แตกต่างกันและใช้มันอย่างรอบคอบ -

คือ คีย์นี้ไม่ได้ที่จะปฏิเสธบทบาทของการศึกษาในการพัฒนาการจัดการ โรงเรียนธุรกิจมีสิ่งที่สำคัญมากที่จะสอนเกี่ยวกับการจัดการ แต่ด้วยการสอนในวิธีที่พวกเขามักจะทำพวกเขาพลาดโอกาสที่ดีสำหรับการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ เหมาะที่จะฝึกผู้จัดการ มันจึงมีเวลาที่จะพิจารณาความคิดมากของการศึกษาการจัดการโดยเฉพาะการออกแบบหลักสูตร สำหรับการฝึกผู้บริหาร โรงเรียนธุรกิจอาจภาคภูมิใจที่ตัวเองในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่และกลยุทธ์ แต่โปรแกรม MBA ของพวกเขายังไม่ได้รับการประเมินอย่างจริงจังอีกครั้งตั้งแต่ปี 1950 .

ทฤษฎี# 2 : การจัดการศึกษาและปฏิบัติควรพร้อมกันและบูรณาการ .

มันมีเหตุผลที่จะเลือกผู้ที่แพร่หลายในการปฏิบัติและลบออกจากการปฏิบัติที่ให้ความรู้แก่พวกเขา ผู้จัดการควรจะอยู่ในงาน ดังนั้น ประสบการณ์การทำงานของพวกเขาและประสบการณ์ทางการศึกษาที่สามารถผสมผสาน . เรียนและทำงานในเวลาเดียวกันจะสร้างความตึงเครียด แน่นอน เวลามากเกินไปอยู่ห่างจากงานที่เคร่งเครียด แต่น้อยเกินไปเวลาห่างจากมันสามารถลดลงการศึกษาหลักสูตรระยะสั้น เช่น ไฟแฟลช อาจจะทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง ในขณะที่เดือน งานอาจหมายถึงจะไม่มีงานให้กลับไป แต่ความตึงเครียดจะภายในเพื่อการจัดการการปฏิบัติเอง และหันมากกว่าการหลีกเลี่ยงพวกเขายังมีการศึกษา .