As he looked outside the window, ma

As he looked outside the window, many sceneries flowed slowly. Inside the shaking bus. Jo Minjoon stared at the horizon absentmindedly. Now that he thought about it, it was impossible to experience looking at the horizon with his own eyes in Korea. Because the word horizon didn’t really suit with Korea. The only place you could properly see the horizon in Korea was gimje(김제). But of course, he had never travelled to the south to just look at that.

“What’s there to look that you are looking like that?”
“It’s different to look at the horizon in Korea.”
“What? Why?”
“There are many buildings and many mountains. No, you are just unable to look because of the many mountains.”

Anderson was putting a face as if he didn’t understand. Jo Minjoon shook his hands and said.

“People from big countries like you wouldn’t be able to understand.”
“I didn’t particularly say that I wanted to.”

Anderson grumbled and turned his head. Hugo that was seated behind them smiled and said.

“Do you fight every time you meet?”
“This isn’t called fighting.”
“I wonder. In my eyes, it seems like it.”

Looking at him smiling seemed like even if they told him something, he was still going to say what he wanted to. Jo Minjoon didn’t reply and looked again outside the window. It wasn’t even a grassland, but the wild. And this wilderness was so vast it made you feel fresh.

The reason they got in the bus like this was simple. After the mission of the risotto and paella ended and after two days passed, Martin summoned them. There was only one sentence he had said. “We will move to the next mission place.” Many questions poured at him, but there was no reply.

So of course, the bus could only be filled with curiousness and frustration. Kaya grumbled while playing tetris in her handphone.

“Martin needs to suffer once to wake up. We hide his salary envelope in a secret place of his house and when he asks where it is we reply ‘It’s that place you think it is’.”
“It’s good. But nowadays, they don’t give you in cash. They deposit it directly to your bankbook.”
“Then we just have to hide his bankbook and cards. Enjoying hide and seek with Martin. Just like that.”

Everyone laughed. Marco laughed awkwardly and opened his mouth.

“But really, where could we be going to?”
“Looking at the past season, they did things like distributing food to all the soldiers.”
There was also that time when they sailed to the sea. And cooked with the fish they had caught.”

Jo Minjoon just smiled without saying anything. He remembered well where they were heading to. Because it was that fun of an episode. If it wasn’t different to the original, the place they were heading to……. He opened his mouth.

“It’s a bit boring to just go like this, wanna bet?”
“Bet? How?”
“We each bet the place we think we are going to, and the one’s who gets it wrong must pay the price to the one who won. Washing the dishes, or making food. If not, a temporary errand coupon would also be good.”
“Ah, then let’s do it like this. The person who gets it right becomes king for a whole day. And if that person orders it we have to listen to him or her. How about it?”
“That’s fine.”

At Hugo’s words, Jo Minjoon nodded. Hugo looked at his surroundings seeming to be having more fun.

“Who wants to participate? No. Who doesn’t want to?”

There were only two people who had raised their hands. Anderson, and Kaya. Hugo opened his mouth regretting it a little.

“Hey, you are the ones we want to make you work the hardest, so how can you get out?”
“It’s just like you said. If I lose, it seems like you are going to drain everything out of me.”
“You just need to win.”

Kaya raised her finger without saying anything. Of course, it wasn’t the thumb. Nor the index, ring or pinky finger. Hugo put on an astringent face and looked back at Anderson.

“Anderson. Why aren’t you playing?”
“Don’t bother me and play among yourselves. I’m going to sleep.”

Anderson just closed his eyes as if he didn’t even want to reply anymore. Hugo let out a sigh and turned his head. And he looked at the other participants and said.

“Okay. Where do you think we are going to? I’m betting in the army.”
“The hotel.”
“Hotel seems fine. Hotel for me too.”
“Restaurant for me.”
“……… A family’s house?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่เขาดูอยู่นอกหน้าต่าง หลายฉากไหลช้า ในรถสั่น Jo Minjoon จ้องไปที่ขอบฟ้าด้วยอาการเหม่อลอย ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน มันเป็นไปไม่ได้ประสบการณ์มองที่ขอบฟ้ากับตาตนเองในเกาหลี เพราะขอบฟ้าคำไม่เหมาะสมจริง ๆ กับเกาหลี คุณอาจเห็นขอบฟ้าในเกาหลีอย่างถูกต้องคือ gimje(김제) แต่แน่นอน เขาก็ไม่เคยเดินทางไปภาคใต้เพียงดูที่คืออะไรมีการดูว่า คุณกำลังต้องการที่""มันเป็นต่างมองไปที่ขอบฟ้าในเกาหลี""อะไร ทำไม""มีหลายอาคารและภูเขาหลายแห่ง ไม่ คุณไม่เพียงสามารถมองจากภูเขาหลายแห่ง"แอนเดอร์สันถูกวางใบหน้าว่าเขาไม่เข้าใจ Jo Minjoon จับมือของเขา และกล่าวว่า"คนจากประเทศใหญ่เช่นคุณจะไม่สามารถเข้าใจ""ฉันไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งบอกว่า อยาก"แอนเดอร์สัน grumbled และหันหัวของเขา อูที่ถูกนั่งอยู่เบื้องหลังพวกเขายิ้ม และกล่าวว่า"คุณต่อสู้ทุกครั้งที่คุณตอบสนอง""นี้ไม่ได้เรียกว่าต่อสู้กัน""ผมสงสัยว่า ในตาของฉัน มันดูเหมือนมัน"กำลังดูเขายิ้มเหมือนแม้ว่าจะบอกเขาว่า บางสิ่งบางอย่าง เขายังจะบอกว่า สิ่งที่เขาต้องการ Minjoon โจไม่ตอบ และมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง มันไม่ได้แม้ในทุ่งหญ้า แต่ป่า และถิ่นทุรกันดารนี้กว้างมากทำให้คุณรู้สึกสดชื่นเหตุผลที่พวกเขาได้ในรถเช่นนี้ได้ง่าย หลัง จากสิ้นสุดภารกิจของรีซอตโต้และ paella และหลัง จากผ่านไปสองวัน มาร์ตินเรียกตัวพวกเขา เขาได้กล่าวประโยคเดียวได้ เราจะย้ายไปภารกิจถัดไป" หลายคำถามเทที่เขา แต่มีไม่ตอบดังนั้นแน่นอน รถบัสสามารถเท่านั้นจะเต็มไป ด้วย curiousness และความยุ่งยาก Kaya grumbled ขณะเล่น tetris ในแผนกของเธอ"มาร์ตินต้องทุกข์ทรมานเมื่อการปลุก เราซ่อนซองเงินเดือนของเขาในลับบ้านของเขา และ เมื่อเขาถามว่า เราตอบ 'เป็นสถานที่ที่คุณคิดว่า มันเป็น' . ""ก็ดี แต่ในปัจจุบันนี้ พวกเขาไม่ให้เงินสด พวกเขานำฝากเข้าสู่บัญชีธนาคารของคุณ""แล้วเราก็ต้องซ่อนบัญชีธนาคารและบัตรของเขา เพลิดเพลินกับซ่อน และแสวงหากับมาร์ติน ง่าย ๆ แค่นั้น"ทุกคนหัวเราะ มาร์โคหัวเราะเก้ ๆ และเปิดปากของเขา"แต่จริง ๆ ที่จะเราจะได้""กำลังดูฤดูกาลที่ผ่านมา พวกเขาได้เช่นแจกจ่ายอาหารของทหาร"ขณะเมื่อพวกเขาแล่นไปในทะเลที่ถูก และกับพวกเขาได้จับปลา"Minjoon โจ้เพิ่งยิ้มไม่พูดอะไร เขาจำได้ดีที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไป เพราะมันเป็นความสนุกที่ตอน ถ้ามันไม่ได้แตกต่างไปจากต้นฉบับ พวกเขากำลังมุ่งหน้าไป... เขาเปิดปากของเขา"มันคือน่าเบื่อเพียงไปเช่นนี้ ต้องการเดิมพัน"เดิมพัน อย่างไร""เราแต่ละคนวางเดิมพันเราคิดว่า เราจะไป และการเป็นผู้รับผิดต้องจ่ายราคาที่ผู้ชนะ ล้างจาน หรือการทำอาหาร ถ้า ไม่ คูปองธุระชั่วคราวจะดีหรือไม่"" Ah แล้วลองทำเช่นนี้ ผู้ที่ได้รับมันขวากลายเป็น คิงได้ทั้งวัน และถ้าคนที่สั่งมัน เราต้องฟังเขาหรือเธอ วิธีการเกี่ยวกับมัน""ที่ไม่ดี"ที่คำอู โจ Minjoon เลยต้อง ฮิวโก้ดูสภาพแวดล้อมของเขาดูเหมือนจะ มีความสนุกสนานมากขึ้นใครอยากเข้าร่วม ไม่ใช่ ผู้ที่ไม่ต้องการ"มีเพียงสองคนได้ยกมือของพวกเขา แอนเดอร์สัน และคาย่า ฮิวโก้เปิดปาก regretting เล็กน้อย"เฮ้ คุณเป็นคนที่เราต้องการให้คุณทำงานที่สำ ดังนั้นคุณได้ออกมา? ""มันเป็นเหมือนที่คุณกล่าวว่า ถ้าฉ มันดูเหมือนจะมีการระบายน้ำทุกอย่างจากฉัน""คุณเพียงแค่ต้องลุ้น"Kaya ยกนิ้วของเธอโดยไม่พูดอะไร แน่นอน มันไม่ได้โป้ง หรือนิ้วดัชนี แหวน หรือพิ้งกี้ ฮิวโก้ใส่บนใบหน้าฝาด และดูกลับแอนเดอร์สัน"แอนเดอร์สัน ทำไมไม่คุณเล่น""อย่ารำคาญฉัน และเล่นในหมู่ตัวเอง ผมจะนอน"แอนเดอร์สันเพิ่งปิดตาของเขาว่าเขาไม่ต้องตอบอีกต่อไป ฮิวโก้ให้ออกด้วย[และหันหัวของเขา และเขามองผู้เข้าร่วม และกล่าวว่า"โอเค คุณคิดว่า เราจะไป ฉันเดิมพันในกองทัพ""โรงแรมนี้"โรงแรมดูเหมือนว่าดี โรงแรมสำหรับฉันเกินไป. ""ร้านอาหารสำหรับฉัน"“……… บ้านของครอบครัว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่เขามองนอกหน้าต่างฉากหลายไหลช้า ภายในรถบัสสั่น โจ Minjoon จ้องมองมาที่ขอบฟ้าใจลอย ตอนนี้ที่เขาคิดเกี่ยวกับมันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีประสบการณ์มองไปที่ขอบฟ้าด้วยตาของตัวเองในเกาหลี เพราะขอบฟ้าคำไม่ได้จริงๆให้เหมาะกับเกาหลี สถานที่เดียวที่คุณอย่างถูกต้องสามารถมองเห็นเส้นขอบฟ้าในเกาหลีเป็นกิมเจ ( 김 제 ) แต่แน่นอนเขาไม่เคยเดินทางไปทางทิศใต้เพียงแค่มองไปที่ว่า.

"มีอะไรที่นั่นเพื่อดูว่าคุณกำลังมองเช่นนั้น?"
"มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันจะมองไปที่ขอบฟ้าในเกาหลี."
"คืออะไร? ทำไม? "
" มีอาคารหลายหลังและภูเขาจำนวนมาก ไม่มีคุณเป็นเพียงไม่สามารถที่จะมองเพราะภูเขาหลาย. "

แอนเดอถูกวางใบหน้าเช่นถ้าเขาไม่เข้าใจ โจ Minjoon จับมือของเขาและกล่าว.

"คนที่มาจากประเทศขนาดใหญ่เช่นคุณจะไม่สามารถที่จะเข้าใจ."
"ผมไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งบอกว่าผมอยากจะ."

แอนเดอบ่นและหันศีรษะของเขา ฮิวโก้ที่ได้รับการนั่งอยู่เบื้องหลังพวกเขายิ้มและกล่าวว่า.

"คุณต่อสู้ทุกครั้งที่คุณพบหรือเปล่า?"
"นี่ไม่ได้เรียกว่าการต่อสู้."
"ฉันสงสัย ในสายตาของฉันดูเหมือนว่ามัน. "

มองเขายิ้มดูเหมือนแม้ว่าพวกเขาจะบอกเขาว่าบางสิ่งบางอย่างเขาก็ยังจะพูดในสิ่งที่เขาอยากจะ โจ Minjoon ไม่ตอบอีกครั้งและมองนอกหน้าต่าง มันไม่ได้เป็นแม้กระทั่งทุ่งหญ้า แต่ป่า และถิ่นทุรกันดารนี้จึงใหญ่มันจะทำให้คุณรู้สึกสดชื่น.

เหตุผลที่พวกเขาได้ในรถบัสเช่นนี้ได้ง่าย หลังจากภารกิจของริซอตโต้และ Paella สิ้นสุดและหลังจากที่สองวันที่ผ่านมามาร์ตินเรียกพวกเขา มีเพียงหนึ่งประโยคที่เขาได้กล่าวว่า "เราจะย้ายไปยังสถานที่ปฏิบัติภารกิจต่อไป." คำถามที่หลายคนเทมาที่เขา แต่ก็ไม่มีคำตอบ.

ดังนั้นแน่นอนรถบัสเท่านั้นที่จะได้เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความยุ่งยาก Kaya บ่นในขณะที่เล่น Tetris ในโทรศัพท์มือถือของเธอ.

"มาร์ตินต้องการที่จะประสบครั้งเพื่อตื่นขึ้นมา เราซ่อนซองเงินเดือนของเขาในที่ลับของบ้านของเขาและเมื่อเขาถามว่ามันอยู่ที่ไหนเราตอบมันเป็นสถานที่ที่คุณคิดว่ามันเป็น '. "
" มันเป็นเรื่องที่ดี แต่ปัจจุบันพวกเขาไม่ให้คุณในรูปของเงินสด พวกเขาฝากโดยตรงไปยังบัญชีธนาคารของคุณ. "
" จากนั้นเราก็ต้องซ่อนสมุดธนาคารและบัตรของเขา เพลิดเพลินกับการซ่อนและแสวงหากับมาร์ติน เช่นเดียวกับที่. "

ทุกคนหัวเราะ มาร์โกหัวเราะอย่างเชื่องช้าและเปิดปากของเขา.

" แต่จริงๆที่จะเราจะไป?"
"มองไปที่ฤดูกาลที่ผ่านมาพวกเขาทำสิ่งที่ต้องการกระจายอาหารให้ทหารทั้งหมด."
นอกจากนี้ยังมีเวลาว่าเมื่อพวกเขาแล่นเรือไปยังทะเล . และปรุงด้วยปลาที่พวกเขาได้จับ. "

โจ Minjoon เพียงแค่ยิ้มโดยไม่พูดอะไร เขาจำได้ดีที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยัง เพราะมันเป็นความสนุกสนานของเรื่องราวที่ ถ้ามันไม่ได้แตกต่างกันไปที่เดิมสถานที่ที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยัง ...... เขาเปิดปากของเขา.

"มันเป็นบิตน่าเบื่อที่จะเพียงแค่ไปเช่นนี้เดิมพันอยาก?"
"เดิมพัน? อย่างไร? "
" เราเดิมพันแต่ละสถานที่ที่เราคิดว่าเราจะไปและเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับมันผิดต้องจ่ายราคาให้เป็นหนึ่งในผู้ได้รับรางวัล ล้างจานหรือการทำอาหาร ถ้าไม่ไปทำธุระคูปองชั่วคราวนอกจากนี้ยังจะดี. "
" อาแล้วให้ทำเช่นนี้ คนที่ได้รับมันขวากลายเป็นกษัตริย์ทั้งวัน และถ้าเกิดว่าคำสั่งคนนั้นเราต้องฟังเขาหรือเธอ วิธีการเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ "
" ที่ดี. "

คำพูดของฮิวโก้, โจ Minjoon พยักหน้า ฮิวโก้มองที่สภาพแวดล้อมของเขาดูเหมือนจะมีความสนุกสนานมากขึ้น.

"ใครอยากจะมีส่วนร่วม? เลขที่ไม่ต้องการ? "

มีเพียงคนสองคนที่ได้ยกมือของพวกเขา เดอร์สันและ Kaya ฮิวโก้เปิดปากของเขาเสียใจมันน้อย.

"เฮ้คุณนั้นเป็นคนที่เราต้องการที่จะทำให้คุณทำงานที่ยากที่สุดดังนั้นวิธีการที่คุณจะได้รับ?"
"มันเป็นเพียงเช่นคุณกล่าวว่า ถ้าฉันสูญเสียมันดูเหมือนว่าคุณจะไประบายทุกอย่างออกจากฉัน. "
" คุณเพียงแค่ต้องชนะ. "

Kaya ยกนิ้วของเธอโดยไม่พูดอะไร แน่นอนมันไม่ได้อยู่ที่นิ้วหัวแม่มือ หรือดัชนีแหวนหรือนิ้วก้อย ฮิวโก้วางบนใบหน้าฝาดและมองกลับมาที่แอนเดอ.

"เดอร์สัน ทำไมคุณไม่เล่น? "
" อย่ารำคาญฉันและเล่นในหมู่ตัวเอง ฉันจะไปนอน. "

แอนเดอเพียงแค่ปิดตาของเขาราวกับว่าเขาไม่ได้ต้องการที่จะตอบอีกต่อไป ฮิวโก้ให้ออกถอนหายใจและหันศีรษะของเขา และเขามองไปที่คนอื่น ๆ และบอกว่า.

"โอเค ไหนที่คุณคิดว่าเราจะไป? ฉันเดิมพันในกองทัพ. "
" The hotel. "
" โรงแรมดูเหมือนจะดี โรงแรมสำหรับฉันมากเกินไป. "
" ร้านอาหารสำหรับฉัน. "
" ......... บ้านของครอบครัว? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาดูข้างนอกหน้าต่าง หลายฉากที่ไหลช้าๆ ภายในสั่นรถบัส โจ มินจุนจ้องขอบฟ้า เหม่อลอย . ตอนนี้ที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน , มันเป็นไปไม่ได้ที่จะประสบการณ์มองที่ขอบฟ้า ด้วยตาของเขาเองในเกาหลี เพราะคำว่าขอบฟ้าไม่ได้จริงๆเหมาะกับเกาหลี ทางเดียวที่คุณจะได้เห็นขอบฟ้าในเกาหลีเป็น gimje ( 김제 ) แต่แน่นอน เขาไม่เคยเดินทางไปทางใต้ เพื่อดูว่า" มีอะไรต้องดูว่าคุณจะมองแบบนั้น "" มันยากที่จะมองไปที่ขอบฟ้าในเกาหลี " ." อะไร ? ทำไม ? "" มีหลายอาคารและภูเขามากมาย ไม่ คุณไม่สามารถดูได้เพราะภูเขาหลาย”แอนเดอร์สันกำลังหน้าเหมือนที่เขาไม่เคยเข้าใจ โจ มินวูจับมือของเขาและกล่าวว่า" คนที่มาจากประเทศใหญ่ เช่น คุณจะไม่สามารถที่จะเข้าใจ . "" ผมไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งกล่าวว่าฉันต้องการ”แอนเดอร์สันคร่ำครวญและหันศีรษะของเขา ฮิวโก้ก็นั่งอยู่ข้างหลังพวกเขายิ้มและกล่าวว่า" คุณต่อสู้ทุกครั้งที่คุณเจอ "" นี่ไม่เรียกว่าการต่อสู้ . "" ฉันสงสัย ในสายตาของผม มันดู "มองเขายิ้มเหมือนแม้ว่าพวกเขาจะบอกอะไรเขา เขาก็จะพูดในสิ่งที่เขาต้องการ โจ มินจุนไม่ตอบและมองอีกครั้ง ข้างนอกหน้าต่าง มันไม่ได้เป็นทุ่งหญ้า แต่ป่า และป่านี้กว้างมาก มันทำให้คุณรู้สึกสดชื่นเหตุผลที่พวกเขามีในรถแบบง่ายๆ หลังจากภารกิจของ risotto Paella สิ้นสุดลง และหลังจากสองวันผ่านไป มาร์ติน เรียกพวกเขา มีเพียงหนึ่งประโยคที่เขาพูด " เราจะย้ายไปยังสถานที่ ภารกิจต่อไป " คำถามมากมายที่สาดใส่เขา แต่ก็ไม่มีการตอบกลับแน่นอน รถจะเต็มไปด้วย curiousness และความยุ่งยาก ดังนั้นก็ยังบ่นในขณะที่เล่น Tetris ในมือถือของเธอ" มาร์ติน ต้องประสบเมื่อตื่น เราซ่อนเงินเดือนซองในสถานที่ลับของที่บ้านของเขา และเมื่อเขาถามว่าอยู่ไหน เราตอบมันว่า สถานที่ที่คุณคิดว่ามันเป็น ' . "" มันเป็นเรื่องที่ดี แต่ทุกวันนี้ พวกเขาไม่ได้ให้คุณเป็นเงินสด พวกเขาฝากเงินโดยตรงกับสมุดบัญชีของคุณ”" งั้นเราก็ต้องซ่อนสมุดบัญชีและบัตร เพลิดเพลินกับการเล่นซ่อนหากับมาร์ติน เช่นเดียวกับที่ " .ทุกคนหัวเราะ มาร์โคหัวเราะเก้ๆ กังๆ และเปิดปากของเขา" แต่จริงๆ แล้วเราสามารถไป ? "" ดูจากฤดูกาลที่ผ่านมา พวกเขาทำสิ่งที่ชอบแจกอาหารให้ทหารทั้งหมด " .มีเวลาเมื่อพวกเขาแล่นเรือไปในทะเล และต้มกับปลาที่เขาจับได้ "โจ มินจุนก็ยิ้มโดยไม่พูดอะไรเลย เขาจำได้ดี ว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไป เพราะมันสนุกของบท ถ้ามันไม่ได้แตกต่างจากเดิม ที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไป . . . . . . . เขาเปิดปากของเขา" มันเป็นบิตน่าเบื่อที่ต้องไปแบบนี้ พนันกันมั้ยล่ะ ? "" พนันกันมั้ยล่ะ ? ยังไง ? "" เราแต่ละเดิมพันสถานที่ที่เราคิดว่าเราจะไป และคนที่ได้รับมันผิดต้องชดใช้ให้ใครชนะ ล้างจาน หรือการทําอาหาร ถ้าไม่มีคูปองไปทำธุระชั่วคราวก็น่าจะดี " ." อ่า งั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน คนที่ได้รับมันขวากลายเป็นกษัตริย์ทั้งวัน และถ้าคนที่สั่งเราต้องฟังเขา หรือเธอ มันเป็นยังไง "" ไม่เป็นไร "ฮิวโก้ เป็นคำที่ โจ มินจุนพยักหน้า ฮิวโก้มองสภาพแวดล้อมของเขาดูเหมือนจะสนุกสนานมากขึ้น" ใครต้องการที่จะเข้าร่วม ? ใครไม่อยาก ? "มีเพียง 2 คน ที่ได้ขึ้นมือ แอนเดอร์สัน และ คาย่า ฮิวโก้เปิดปากของเขา เสียใจนิดหน่อย" นี่ คุณคือคนที่เราต้องการให้คุณทำงานที่ยากที่สุด ดังนั้นวิธีที่คุณสามารถได้รับ ? "" มันเหมือนกับที่เธอพูด ถ้าฉันแพ้ ดูเหมือนว่าเธอจะระบายทุกอย่างออกมาจากฉัน" คุณเพียงแค่ต้องชนะ "ดังนั้น ยก นิ้วเธอโดยไม่พูดอะไรเลย แน่นอนมันไม่ได้ง่ายๆ . หรือดัชนี แหวน หรือนิ้วก้อย . ฮิวโก้ใส่หน้าฝาดและมองไปที่ แอนเดอร์สัน" แอนเดอร์สัน ทำไมนายไม่เล่น "" อย่ามายุ่งกับผม และเล่นด้วยกัน ผมจะนอนแล้ว "แอนเดอร์สันก็หลับตาลงราวกับว่าเขาไม่อยากที่จะตอบได้อีกแล้ว ฮิวโก้ถอนหายใจและหันศีรษะของเขา เขาก็มองไปที่ผู้เข้าร่วมอื่น ๆ และกล่าวว่า" โอเค เธอคิดว่าเราจะไป ? ฉันเดิมพันในกองทัพ ." โรงแรม "โรงแรมสบายดี โรงแรมสำหรับฉันเหมือนกัน" ร้านอาหารสำหรับฉัน . "" . . . เป็นบ้านของครอบครัว "