The number of tuber per plant was n

The number of tuber per plant was not significantly affected by irrigation methods in the
both years (Table 7). The irrigation level of 66 and 33% resulted in significantly higher
tuber number per plant in 2000, while the irrigation level of 66% resulted in highest number
of tuber per plant in 2002 (Table 7). Both the un-irrigated (I0) and the full-irrigated (I100)
potatoes produced lower number of tuber per plant in both irrigation methods in both years
(Table 7). Decrease in the number of tuber under un-irrigated conditions was also reported
by many authors (MacKerron and Jefferies, 1988; Haverkort et al., 1990; Walworth and
Carling, 2002). Foti et al. (1995) reported a decrease in the number of tuber per plant to the
level of un-irrigated control with water supplied as 100% of maximum evapotranspiration
(ETM) in one year of two-year study in Italy. They obtained the highest number of tuber per
plant with water supplied as 66% of ETM in the same year, but there were no differences in
the number of tuber between water levels in the second year. Similarly, Karafyllidis et al.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนหัวต่อพืชได้อย่างมีนัยสำคัญเช่นวิธีการชลประทานในการปีที่สอง (ตาราง 7) ชลประทานระดับ 66 และ 33% ให้สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจำนวนหัวต่อต้นในปี 2000 ในขณะที่ระดับชลประทาน 66% ส่งผลให้หมายเลขสูงสุดของหัวต่อพืชใน 2002 (ตาราง 7) ยามไม่ (I0) และการชลประทานเต็ม (I100)มันฝรั่งผลิตลดจำนวนของหัวต่อโรงงานทั้งสองวิธีการชลประทานทั้งปี(ตาราง 7) ลดจำนวนหัวภายใต้เงื่อนไขที่ยามไม่ได้รายงานโดยผู้เขียนหลาย (MacKerron และ Jefferies, 1988 Haverkort และ al., 1990 วอลเวิร์ธ และคาร์ลิง 2002) Foti et al. (1995) รายงานการลดลงของจำนวนหัวต่อโรงงานยามไม่ควบคุมน้ำให้เป็น 100% ของ evapotranspiration สูงสุดระดับ(ETM) ในหนึ่งปีการศึกษา 2 ปีในอิตาลี ได้จำนวนสูงสุดที่หัวต่อพืชที่ มีน้ำเป็น 66% ของ ETM ในปีเดียวกัน แต่มีความแตกต่างไม่จำนวนหัวระหว่างระดับน้ำในปีสอง ในทำนองเดียวกัน Karafyllidis et al

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนของหัวต่อต้นไม่มีผลต่อโดยวิธีการชลประทานใน
2 ปี ( ตารางที่ 7 ) การชลประทานระดับ 66 และ 33% ส่งผลให้สูงกว่า
หัวเบอร์ต่อต้น ใน 2000 และการชลประทานระดับ 66% (
จำนวนสูงสุดของหัวต่อต้นในปี 2002 ( ตารางที่ 7 ) ทั้งอึนนา ( i ) และเต็ม ( i100 )
ชลประทานมันฝรั่งที่ผลิตเลขล่างของหัวต่อพืชทั้งในการชลประทานวิธีการทั้ง 2 ปี
( ตารางที่ 7 ) ลดจำนวนของหัวภายใต้เงื่อนไขและชลประทานก็รายงาน
โดยผู้เขียนหลายคน ( และ mackerron Jefferies , 1988 ; haverkort et al . , 1990 ; วอลเวิร์ธและ
คาร์ลิ่ง , 2002 ) Foti et al . ( 1995 ) รายงานการลดลงของจำนวนหัวที่ต่อพืช
ระดับของสหประชาชาติชลประทานควบคุมน้ำจัดเป็น 100 %
การคายระเหยน้ำสูงสุด ( ETM ) ในหนึ่งปีของการศึกษาสองปีในอิตาลี พวกเขาได้รับจำนวนสูงสุดของหัว /
พืชกับน้ำจัดเป็น 66% ของ ETH ในปีเดียวกัน แต่ไม่มีความแตกต่างใน
จำนวนหัวต่อระหว่างระดับน้ำในปีที่สอง ในทํานองเดียวกัน karafyllidis et al .