‘Please, please tell us the story a

‘Please, please tell us the story again! Please!’ The three brothers
were with their father, Ayyub, in the garden of his fine house in
the old town. Turan Shah, the oldest boy, was next to his father.
Yusuf, now seven years old, held Al-Adil, the baby, in his arms
and sat as near as he could to listen.
Ayyub smiled and began:
Six years before our Yusuf here was born, I was near the river
Tigris catching some birds for your mother to cook for dinner.
Suddenly, I saw a man on the other side of the water. He was having
trouble running. He had blood all over his face and clothes, but he still
carried his sword. Behind him I could see many soldiers riding fast
horses. I thought quickly. Near me was a small fishing boat. I jumped
in and pushed it across the river with a long stick.
Just then, the soldiers started to get near the water. I called to the man and helped him into the boat. I pushed the boat quickly into
the river while the soldiers started shooting at us. Arrows hit the
boat, but with God’s help we weren’t hurt! At last we got to the
other side. Dirty, wet and tired, we ran back home. Your mother and
sisters cooked us a wonderful meal that we enjoyed silently. The next
morning I learned the name of my guest. It was the great Zengi
himself! His army lost the battle the day before and all his soldiers
were dead or prisoners. He wanted to hurry back to Mosul to make
sure that the town was safe so I gave him new clothes and my best
horse. Riding away, he said, ‘I’ll never forget your help and will
always be a true friend to you and your family.’
‘What was the horse like, Father?’ asked Yusuf.
‘All you think about is horses, Yusuf,’ said Turan Shah.
‘He was the brother of the wind. It’s good to give with open
hands. Zengi has been our friend since then. I’m Governor of
Baalbek and we’re safe and comfortable here because of him.’
‘Yusuf! You must come now. It’s time to go to school.’
‘Oh, Al-Adil, I don’t want to go! Look at my horse, Aneed! I
don’t know why Turan Shah says that he’s bad. He’s going to be
very good at polo. He always knows what to do!’
The boy of fourteen rode quickly up to the ball with the stick
4 in his hand. He hit it hard and sent it flying over to his brother.
Al-Adil stopped the ball with his foot.
‘Father says that you’re the best rider of all of us, Yusuf. That’s
why, when Turan Shah couldn’t do anything with Aneed,
Father gave the horse to you. But you must go to school or you’ll
be in terrible trouble. Don’t forget what Father said the last time
that you were late!’
Yusuf jumped down from his horse’s back and took him back
to the house. Then he ran as fast as he could for school.
The old teacher looked up angrily when Yusuf hurried into the
room. He was very late. ‘You’ll have to stay this afternoon to do
all the work that you’ve missed, boy!’
Yusuf sat next to Turan Shah. ‘Where are we?’ he asked.
Turan Shah showed Yusuf the words in the holy Koran that
the boys were reading. ‘It’s the story of the Prophet Yusuf and
how his brothers left him in the desert because they didn’t like
him,’ he smiled, not very kindly.
‘Stop talking and learn!’ The teacher’s stick hit both boys. It
hurt. Turan Shah cried out, but Yusuf said nothing.
‘What am I going to do with you, Yusuf?’ said his father later
that day. ‘Your teacher tells me that you’re clever and quick to
learn, but that you’re never at school. I know that you’re always
with the horses, but you’re not a child any more. You must learn
to be a man and a soldier. I’m going to send you to my brother
Shirkuh. You know that now he’s an important general
working for Zengi’s son, Nuradin, up in Aleppo.’
‘Can I take Aneed with me?’
‘No! Since we came to Damascus you’ve only played. Now you
must work. Get ready. We leave in an hour.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'กรุณาโปรดบอกเล่าเรื่องราวอีกครั้ง! กรุณา! พี่ชายสามคน
อยู่กับพ่อของตน Ayyub ในสวนของบ้านที่ดีของเขาใน
เมืองเก่า . รานชาห์เด็กที่เก่าแก่ที่สุดคือถัดจากพ่อของเขา
ซุตอนนี้เจ็ดปีซึ่งจัดขึ้นที่อัลดิลทารกในอ้อมแขนของเขา
และนั่งที่ใกล้ที่สุดเท่าที่เขาสามารถทำได้เพื่อฟัง.
Ayyub ยิ้มและเริ่ม:
หกปีก่อนของเรา ซุฟที่นี่ได้รับการเกิดผมอยู่ใกล้แม่น้ำ
ไทกริสจับนกบางอย่างสำหรับคุณแม่ในการปรุงอาหารสำหรับอาหารค่ำ.
ทันใดนั้นฉันเห็นชายคนหนึ่งในด้านอื่น ๆ ของน้ำ เขาเป็นคนที่มี
ปัญหาในการทำงาน เขามีเลือดทั่วใบหน้าของเขาและเสื้อผ้า แต่เขาก็ยังคง
ดำเนินดาบของเขา หลังเขาฉันจะได้เห็นทหารหลายคนขี่รวดเร็ว
ม้า ฉันคิดได้อย่างรวดเร็ว ใกล้ฉันเป็นเรือประมงขนาดเล็ก ฉันกระโดด
ในและผลักดันมันข้ามแม่น้ำด้วยไม้ยาว.
ตอนนั้นทหารเริ่มต้นที่จะได้รับอยู่ใกล้น้ำ ผมเรียกให้ชายคนหนึ่งและช่วยให้เขาลงไปในเรือ ฉันผลักเรืออย่างรวดเร็วใน
แม่น้ำในขณะที่ทหารเริ่มยิงเรา ลูกศรตี
เรือ แต่ด้วยความช่วยเหลือของพระเจ้าที่เราได้ไม่เจ็บ! ในที่สุดเราก็มาถึง
ด้านอื่น ๆ สกปรกเปียกและเหนื่อยเราวิ่งกลับบ้าน ของคุณแม่และ
น้องสาวของเราปรุงอาหารที่ยอดเยี่ยมที่เรามีความสุขอย่างเงียบ ๆ ต่อไป
ในตอนเช้าผมได้เรียนรู้ชื่อของแขกของฉัน มันเป็น Zengi ที่ดี
ของตัวเอง! กองทัพของเขาพ่ายแพ้สงครามวันก่อนและทหารทั้งหมดของเขา
ตายหรือนักโทษ เขาอยากจะรีบกลับไปซูลที่จะทำให้
แน่ใจว่าเมืองที่มีความปลอดภัยเพื่อให้ฉันให้เขาเสื้อผ้าใหม่และดีที่สุดของฉัน
ม้า ขี่ออกไปเขากล่าวว่า "ผมไม่เคยลืมความช่วยเหลือของคุณและจะ
เสมอจะเป็นเพื่อนแท้ให้กับคุณและครอบครัวของคุณ. '
'สิ่งที่เป็นม้าเหมือนพ่อ? ถามซุฟ.
'สิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับการเป็นม้ายูซุฟ' รานชาห์กล่าวว่า.
"เขาเป็นพี่ชายของลม มันเป็นเรื่องดีที่จะให้เปิดด้วย
มือ Zengi ได้รับเพื่อนของเราตั้งแต่นั้นมา ผมว่าการรัฐ
บาแอลเบและเราปลอดภัยและสะดวกสบายที่นี่เพราะเขา. '
'ซุฟ! คุณจะต้องมาในขณะนี้ ถึงเวลาที่จะไปโรงเรียน. '
'โอ้อัลดิล, ฉันไม่ต้องการที่จะไป! มองไปที่ม้าของฉัน, Aneed! ผม
ไม่ทราบว่าทำไมรานชาห์บอกว่าเขาไม่ดี เขาจะเป็น
สิ่งที่ดีมากที่โปโล เขามักจะรู้ว่าสิ่งที่จะทำ! '
เด็กสิบสี่ขี่ม้าได้อย่างรวดเร็วถึงลูกด้วยติด
4 ในมือของเขา เขาตีมันยากและส่งมันบินไปยังพี่ชายของเขา.
อัลดิลหยุดบอลด้วยเท้าของเขา.
'พ่อบอกว่าคุณกำลังขับขี่ที่ดีที่สุดของพวกเราทุกซุฟ นั่นเป็น
เหตุผลว่าทำไมเมื่อรานอิหร่านไม่สามารถทำอะไรกับ Aneed,
พระบิดาให้ม้ากับคุณ แต่คุณจะต้องไปโรงเรียนหรือคุณจะ
มีปัญหาที่น่ากลัว อย่าลืมสิ่งที่พ่อกล่าวว่าครั้งสุดท้าย
ที่คุณปลาย! '
ซุกระโดดลงจากหลังม้าของเขาและพาเขากลับ
ไปที่บ้าน จากนั้นเขาก็วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้สำหรับโรงเรียน.
ครูเก่าเงยหน้าขึ้นมองด้วยความโกรธเมื่อซุรีบเข้าไปใน
ห้องพัก เขาเป็นคนที่ดึกมาก 'คุณจะต้องอยู่ที่ช่วงบ่ายวันนี้ที่จะทำ
ทุกงานที่คุณได้พลาดเด็ก! '
ซุนั่งถัดจากรานชาห์ 'เราอยู่ที่ไหน? เขาถาม.
รานอิหร่านแสดงให้เห็นซุคำในอัลกุรอานศักดิ์สิทธิ์ที่
เด็กชายกำลังอ่าน 'มันเป็นเรื่องของท่านศาสดายูซุฟและ
วิธีการที่พี่น้องของเขาทิ้งเขาไปในทะเลทรายเพราะพวกเขาไม่ชอบ
เขาว่า 'เขายิ้มไม่มากกรุณา.
'หยุดพูดและเรียนรู้! ติดของครูตีทั้งเด็กชาย มัน
เจ็บ รานชาห์ร้องออกมา แต่ซุฟกล่าวว่าไม่มีอะไร.
'สิ่งที่ฉันจะทำอย่างไรกับคุณซุฟ? กล่าวว่าพ่อของเขาต่อมา
ในวันนั้น 'ครูของคุณบอกว่าคุณฉลาดและรวดเร็วในการ
เรียนรู้ แต่ที่คุณไม่เคยที่โรงเรียน ฉันรู้ว่าคุณอยู่เสมอ
กับม้า แต่คุณไม่ได้เด็ก ๆ มากขึ้น คุณต้องเรียนรู้
ที่จะเป็นมนุษย์และทหาร ผมจะไปส่งคุณไปยังพี่ชายของฉัน
Shirkuh คุณรู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ทั่วไปที่สำคัญ
ที่ทำงานให้กับลูกชายของ Zengi, Nuradin สูงสุดใน Aleppo. '
'ฉันสามารถใช้ Aneed กับผมได้ไหม'
'ไม่! เนื่องจากเรามายังดามัสกัสคุณได้เล่นเท่านั้น ตอนนี้คุณ
จะต้องทำงาน เตรียมตัวให้พร้อม เราออกในชั่วโมง. '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้โปรด กรุณาเล่าอีกครั้ง ได้โปรด ! ' สามพี่น้อง
กับบิดาของตนเอง ayyub ในสวนของบ้านดีของเขาใน
เมืองเก่า ท่องเที่ยว , Shah , คนโต อยู่ข้างๆพ่อของเขา
ยูซุฟ ตอนนี้ 7 ขวบ ถืออัลดิล ทารกในอ้อมแขนของเขา
นั่งอยู่ใกล้ที่สุดเท่าที่เขาจะฟัง . . .
ayyub ยิ้มและเริ่ม :
6 ปีก่อนยูซุฟนี่เกิดมา ฉันก็อยู่ใกล้แม่น้ำ
เสือกไปจับนกแม่จะทำอาหารมื้อเย็น
ทันใดนั้นผมเห็นผู้ชายในด้านอื่น ๆของน้ำ เขามีปัญหา
วิ่ง เขามีเลือดทั่วใบหน้าและเสื้อผ้า แต่เขายังคง
ถือดาบของเขา หลังเขา ผมเห็นทหารหลายคน ขี่เร็ว
ม้า ผมคิดอย่างรวดเร็ว ใกล้ฉันเป็นเรือประมงขนาดเล็ก ฉันกระโดด
และผลักมันข้ามแม่น้ำด้วย
ติดนานจากนั้น ทหารเริ่มใกล้น้ำ ฉันโทรไปที่คนและช่วยให้เขาเข้าไปในเรือ ฉันผลักเรือเร็วใน
แม่น้ำขณะที่ทหารเริ่มยิงเรา ลูกศรกด
เรือ แต่ด้วยความช่วยเหลือของพระเจ้า เราไม่บาดเจ็บ ! ในที่สุดเราก็ได้
ด้านอื่น ๆ สกปรก เปียก และ เหนื่อย เราวิ่งกลับบ้าน แม่และพี่สาวเรา
สุกอาหารวิเศษที่เราชอบอย่างเงียบๆเช้าวันรุ่งขึ้น
ผมได้เรียนรู้ชื่อของแขก มันเป็นดีเซนกี
ตัวเอง ! กองทัพของเขาสูญเสียในการรบในวันก่อนและทั้งหมดของเขาทหาร
ตายแล้วหรือนักโทษ เขาอยากรีบกลับสายตาให้
แน่ใจว่าเมืองนี้มีความปลอดภัยดังนั้นฉันเอาเสื้อใหม่และม้าที่ดีที่สุด
ของฉัน ขี่ไป เขากล่าวว่า ผมจะไม่ลืมความช่วยเหลือของคุณและจะ
เสมอเป็นเพื่อนที่ดีกับคุณและครอบครัวของคุณ '
.' ' อะไรคือม้าเหมือนพ่อ ? ' ถามยูซุฟ .
ทั้งหมดคิดเป็นม้า ยูซุฟ ' Turan Shah .
เขาเป็นพี่ชายของลม มันก็ดีนะที่ให้กับมือเปิด

เซนกี มีเพื่อนแล้ว ข้าราชการของ
บาอาลเบคและเราปลอดภัยและสะดวกสบายที่นี่เพราะเขา '
'yusuf ! คุณต้องมากับฉันเดี๋ยวนี้ ถึงเวลาไปโรงเรียน '
' โอ อัลดิล ผมไม่อยากไป !ดูม้าของฉัน ะ ! ผม
ไม่รู้ว่าทำไม Turan Shah กล่าวว่าเขาไม่ดี เขาจะ
ดีมากที่โปโล เขารู้เสมอว่าต้องทำอะไร '
เด็กสิบสี่ขี่เร็วขึ้นเพื่อลูกด้วยไม้
4 ในมือของเขา เขากดปุ่มยากและส่งมันบินมากกว่าพี่ชายของเขา
อัลดิล หยุดบอลด้วยเท้าของเขา . . . . . .
'father บอกว่าคุณกำลังขับขี่ที่ดีที่สุดของพวกเราทุกคน ยูซูฟ นั่น
ทำไมเมื่อ Turan ชาทำอะไรไม่ได้กับะ
, พ่อให้ม้า เพื่อคุณ แต่คุณต้องไปโรงเรียน หรือคุณจะ
เดือดร้อนสาหัส อย่าลืมสิ่งที่พ่อพูดครั้งสุดท้าย
ที่คุณมาสายนะ '
ยูซุฟ กระโดดลงจากม้ากลับและพาเขากลับมา
เข้าบ้าน จากนั้นเขาก็วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถไปโรงเรียน ครูเก่าดู

ด้วยความโกรธเมื่อยูซุฟ รีบเข้าไปในห้องมันดึกมากแล้ว ' คุณจะต้องอยู่ในช่วงบ่ายวันนี้จะทำ
งานทั้งหมดที่คุณคิดถึง บอย '
ยูซุฟ นั่งข้างๆ ทูราน ชา . ' เราอยู่ไหน ? " เขาถาม
Turan ชาห์พบยูซุฟ ถ้อยคำในพระคัมภีร์ที่
เด็กๆอ่าน มันคือเรื่องราวของศาสดายูซุฟและ
วิธีพี่น้องทิ้งเขาในทะเลทรายเพราะพวกเขาไม่ชอบ
เขา ' เขายิ้ม
ไม่ละเมียดละไมมาก' หยุดคุยและเรียนรู้ ! ' ครูติ๊กตีเด็กทั้งคู่ มัน
เจ็บ ท่องเที่ยว , ชาห์ร้องไห้ออกมา แต่ยูซุฟกล่าวว่าไม่มีอะไร .
'what ฉันจะทำยังไงกับนายยูซุฟ ? ' พ่อของเขากล่าวในภายหลัง
วันนั้น ' ครูบอกผมว่าคุณฉลาดและรวดเร็ว

เรียน แต่คุณเคยที่โรงเรียน ผมรู้ว่าคุณกำลังเสมอ
กับม้า แต่คุณไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไป คุณต้องเรียนรู้
เป็นผู้ชาย และทหาร ผมจะไปส่งคุณเชอร์คูพี่ชาย
ของฉัน คุณรู้ ว่าตอนนี้เขาเป็นสำคัญทั่วไป
งานเซนกี เป็นลูกชาย nuradin ขึ้นใน Aleppo . '
' ช่วยฉันพาะกับฉัน '
' ! ตั้งแต่เรามาถึงเมืองดามัสกัสก็เอาแต่เล่น ตอนนี้คุณ
ต้องทำงาน เตรียมตัวให้พร้อม เราจะไปในอีกชั่วโมง