M. fructicola cannot in principle b

M. fructicola cannot in principle be distinguished from the other brown rot fungi except by
laboratory examination (see below). It tends to occur more often on peaches and nectarines,
while M. laxa favours apricots and almonds. However, both species can occur on all
Prunus spp. and are difficult to differentiate (Wilson & Ogawa, 1979). M. fructigena is
more characteristically found on apples and pears. On fruit, a soft brown rot (sometimes
turning black in apple) is followed by the appearance of conidial pustules on the surface of
the fruit (especially on cut surfaces). These are grey-coloured in M. fructicola and M. laxa,
but distinctly buff-coloured when freshly formed in M. fructigena. In low humidity,
pustules may not develop; instead, the whole fruit shrivels into a wrinkled mummy.
Infected blossoms and leaves turn brown and wither, producing a typical blighted
appearance. Stem infections lead to brown, collapsed areas (cankers), often with an
accumulation of surface gum. Tufts of conidiophores appear on these infected tissues under
humid conditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

M. fructicola ไม่หลักจะต่างจากอื่น ๆ น้ำตาลเน่าเชื้อยกเว้นโดยการตรวจ (ดูด้านล่าง) จะเกิดขึ้นบ่อยในลูกพีชและ nectarinesในขณะที่ M. laxa สิทธอัลมอนด์และแอปริคอดุจดวง อย่างไรก็ตาม ทั้งสองชนิดสามารถเกิดขึ้นได้ทั้งหมดPrunus ออกซิเจนและยากที่จะแยกความแตกต่าง (Wilson & กล่าว 1979) คือ M. fructigenaเพิ่มเติมนั้นพบได้ในแอปเปิ้ลและลูกแพร์ ในผลไม้ มีน้ำตาลเน่า (บางครั้งเปิดดำในแอปเปิ้ล) ตามลักษณะของสิว conidial บนผิวผลไม้ (โดยเฉพาะบนพื้นผิวตัด) เหล่านี้เป็นสีเทาใน M. fructicola และ M. laxaอย่างเห็นได้ชัดแต่หนังสีสดก่อตั้งขึ้นใน M. fructigena ในความชื้นต่ำอาจไม่พัฒนา แทน ผลไม้ทั้งหมดจัดการเป็นมัมมี่เหี่ยวย่นติดดอกและใบเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล และ เหี่ยวแห้ง ผลิตทั่วไปทำลายลักษณะที่ปรากฏ ลำต้นนำเชื้อสีน้ำตาล ยุบพื้นที่ (cankers), มักจะมีการสะสมของฝรั่งผิว ขน conidiophores ปรากฏบนเนื้อเยื่อที่ติดเชื้อเหล่านี้ภายใต้สภาพอากาศที่ชื้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอ็ม fructicola ไม่สามารถในหลักการจะแตกต่างจากที่อื่น ๆ เชื้อราสีน้ำตาลเน่ายกเว้นจาก
การตรวจสอบในห้องปฏิบัติการ (ดูด้านล่าง) มันมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นบ่อยขึ้นในลูกพีชและ nectarines,
ในขณะที่เอ็ม Laxa โปรดปรานแอปริคอตและอัลมอนด์ อย่างไรก็ตามทั้งสองชนิดสามารถเกิดขึ้นได้ในทุก
Prunus spp และเป็นการยากที่จะแยกความแตกต่าง (วิลสันและโอกาวา 1979) เอ็ม fructigena จะ
พบมากขึ้นมีลักษณะเฉพาะแอปเปิ้ลและลูกแพร์ ผลไม้ที่มีสีน้ำตาลเน่านุ่ม (บางครั้ง
เปลี่ยนสีดำในแอปเปิ้ล) ตามด้วยการปรากฏตัวของตุ่มหนองเชื้อราบนพื้นผิวของ
ผลไม้ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนพื้นผิว cut) เหล่านี้เป็นสีเทาสีในเอ็มเอ็ม fructicola และ Laxa,
แต่เห็นได้ชัดหนังสีเมื่อรูปแบบที่สดใหม่ในเอ็ม fructigena ในที่มีความชื้นต่ำ
pustules อาจไม่พัฒนา; แทนผลไม้เน่าทั้งเป็นมัมมี่เหี่ยวย่น.
ดอกที่ติดเชื้อและใบเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลและเหี่ยวเฉาผลิตลีบทั่วไป
ลักษณะ การติดเชื้อลำต้นสีน้ำตาลนำไปสู่การทรุดตัวลงพื้นที่ (เข้าเฝือก) มักที่มี
การสะสมของเหงือกพื้นผิว ทัฟส์ของ conidiophores ปรากฏบนเนื้อเยื่อที่ติดเชื้อเหล่านี้ภายใต้
สภาพที่มีความชื้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมตร fructicola ไม่สามารถในหลักการจะแตกต่างจากอื่น ๆยกเว้นสีน้ำตาลเน่าเชื้อราโดยตรวจทางห้องปฏิบัติการ ( ดูด้านล่าง ) มันมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นบ่อยครั้งในลูกพีชและ nectarines ,ขณะที่ ม. laxa โปรดปรานแอปริค็อและอัลมอนด์ อย่างไรก็ตาม ทั้ง 2 ชนิด ที่สามารถเกิดขึ้นได้ทั้งหมดอันดับลิง spp . และก็ยากที่จะแยกความแตกต่าง ( Wilson & โอกาว่า , 1979 ) เมตร fructigena คืออีกตัวที่พบในแอปเปิ้ลและลูกแพร์ ในผลไม้ , นุ่มสีน้ำตาลเน่า ( บางครั้งเปลี่ยนเป็นสีดำในแอปเปิ้ล ) รองลงมา คือ ลักษณะของตุ่มหนองได้ดีบนพื้นผิวของผลไม้ ( โดยเฉพาะบนพื้นผิวที่ตัด ) เหล่านี้เป็นสีเทาสีใน ม. และ ม. laxa fructicola ,แต่เมื่อหนังชัดสีสดขึ้นในม. fructigena . ความชื้นต่ำpustules อาจพัฒนา แทน ทั้งผลไม้ shrivels เป็นลายมัมมี่บุปผชาติที่ติดเชื้อและใบเปลี่ยนสีน้ำตาลและเหี่ยวเฉา การผลิตกำลังทั่วไปลักษณะที่ปรากฏ เชื้อต้นนําตาล ถล่มพื้นที่ ( cankers ) , มักจะมีการสะสมของฝรั่งผิว เซลล์ของ conidiophores ปรากฏในเนื้อเยื่อที่ติดเชื้อเหล่านี้ภายใต้ชื้น .