But Menger not only shows that meth

But Menger not only shows that methodological inductivist essentialism has to be rejected because the theory of subjective evaluations loses its methodological import if is combined wiht that position also shows that the inductivist views of the authors of the German Historical school need to be rejected on logical and on epistemological grounds. Yet Menger is an inductivist and defends the usual link of empirisim as an epistemological position and of induction as method of inferring strictly universal and empirical statements, or as Menger calls them strict or exact laws. However, Menger is well aware that his logical objection against the naїve inductivist view of the German authors renders the inference of strictly universal and empirical statements impossible.It triggers a conflict between the methodological requirements of strict universality and empirism defining empirical science.Yet in Menger's view, the statements or theories which the theoretical social sciences propose claim to be valid independent of time and error and are emprical: they are strictly universal and the foundation of their truth value is experience.The method of induction seemingly shows the possibility of fulfilling both requirements simultaneously, since it allows content-enlarging and thuth-preserving inferences.Strictly universal statements or theories which are empirical transcend experience; but experience remains the foundation of their truth value if it is possible to reduce them logically to singular describing observations or personal experiences. However, Menger’s own logical argument directed against the position of the German Historical School that past experience can for logical reasons only establish empirical statements which are only numerically but not strictly general seems to reject his inductivist and empirical position as well. If empirical statements are summaries of past observation only the methodological requirement of empirism is satisfied but the claim that they also are strictly universal has to be rejected.
The contrast of empirism, according o which the foundation of the truth value of singular and strictly universal statements is experience and of strict universality according to which the statements which theoretical science proposes are strictly universal and empirical is triggered by the logical objection to content-enlarging and truth-preserving inferences. This is the so-called problem of induction and since Menger threatens his own empirical and inductivist position by providing an argument against the validity of inductive inferences, he attempts to solve that problem.And since by triggering the conflict of strict universality and empirism the problem of induction also renders the impossibility of demarcating empirical science from non-empirical science,Menger by trying to solve that problem also attempts to clarify the epistemological status of the theoretical social sciences, i.e. the problem of demarcation.
Menger attempts to solve the problems of induction and demarcation by introducting an induction principle. It is interesting to note that already in the opening paragraph of the first chapter of the Grundsatze, Menger presents such a principle in a form which Mill gave to it in his Logic (Mill 1843). This principle is the law of causation according to which every effect has a cause. According to Menger, All things are subject to the law of cause and effect. The great principle knows no exception, and we would search in vain in the realm of experience for an example to the contrary. Human progress has no tendency to cast it in doubt, but rather the effect of confirming it and of always further widening knowsledge of the scope of its validity (Menger 1981, p.51)
However,due to the prime intentions which he pursues in the Grundsatze, Menger refrains from discussing this issue any further, Yet it is interesting to note that he obviously felt the necessity to justify his inductivist and empirical approach in the Grundsatze by providing such a principle. In contrast to the Grundsatze, the Untersuchungen provide a much more elaborated and detailed analysis of the problem of induction. There Menger shows that such a principle simply permits content-enlarging and truth-preserving inferences, and that if it can be shown that this principle is strictly universal, empirical and proven true a solution of the problems of induction and demarcation can be found within an inductivist framework.
Accordingly,Menger first introduces such an induction principle and then attempts to justify it by showing that his principle fulfils all the requirements which have to be met by any other induction principle as well. In order to transform the numerically general empirical laws into exact or strict laws Menger introduces the following induction principle:
the only rule of cognition for the investigation of theoretical truth which as far as possible is verified beyond doubt not only by experience but simply by our laws of thinking, and which is of utmost fundamental importance for the exact orientation of research is the statement that whatever was observed in even only one case must always put in an appearance again under exactly the same actual conditions; (Menger 1985, p. 60 my translation)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ Menger ไม่เพียงแต่แสดงว่า methodological inductivist essentialism มีถูกปฏิเสธเนื่องจากทฤษฎีของการประเมินตามอัตวิสัยสูญเสียนำเข้าของ methodological ถ้ารวมกับที่ตำแหน่งแสดงว่า มุมมองของผู้เขียนประวัติศาสตร์เยอรมันโรงเรียน inductivist ที่ต้องถูกปฏิเสธ บนตรรกะ และเหตุผล epistemological ยัง Menger เป็นการ inductivist และปกป้องลิงค์ปกติ ของ empirisim เป็นตำแหน่งที่ epistemological และเหนี่ยวนำเป็นวิธีของ inferring สากลอย่างเคร่งครัด และประจักษ์ หรือเป็น Menger เรียกพวกเขาแน่นอน หรือเข้มงวดกฎหมาย อย่างไรก็ตาม Menger ได้ตระหนักว่า เขาคัดค้านตรรกศาสตร์กับ naїve inductivist มุมมองของผู้เขียนเยอรมันทำให้ข้อของสากลอย่างเคร่งครัด และประจักษ์เป็นไปไม่ได้ มันก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างความต้องการ methodological ของ universality เข้มงวดและ empirism กำหนดวิทยาศาสตร์ประจักษ์ แต่ในมุมมองของ Menger งบหรือทฤษฎีที่เสนอทฤษฎีสังคมศาสตร์อ้างว่า อิสระของเวลาและข้อผิดพลาดที่ถูกต้อง และมี emprical: เป็นสากลอย่างเคร่งครัด และประสบการณ์เป็นพื้นฐานของค่าความจริงของพวกเขา วิธีการเหนี่ยวนำดูเหมือนแสดงความเป็นไปได้ของการตอบสนองความต้องการทั้งสองพร้อมกัน เนื่องจากจะช่วยให้ ขยายเนื้อหา และ รักษา thuth inferences คำสากลอย่างเคร่งครัดหรือทฤษฎีซึ่งเป็นที่ประจักษ์ transcend ประสบการณ์ แต่ประสบการณ์ยังคง เป็นพื้นฐานของค่าความจริงของพวกเขาหากจำเป็นต้องลดให้เหตุผลอธิบายสังเกตเอกพจน์หรือประสบการณ์ส่วนบุคคล อย่างไรก็ตาม อาร์กิวเมนต์ของ Menger ตรรกะที่ตรงกับตำแหน่งของเยอรมันประวัติศาสตร์โรงเรียนที่ผ่านมาประสบการณ์สามารถเหตุผลตรรกะเท่านั้นสร้างงบประจักษ์ซึ่งจะเรียงตามตัวเลข แต่ไม่เคร่งครัดทั่วไปเท่านั้นดูเหมือนว่าการ ปฏิเสธของเขา inductivist และตำแหน่งรวมทั้ง ถ้ารายงานผล สรุปของการสังเกตที่ผ่านมาพอเท่าความต้องการ methodological ของ empirism แต่อ้างว่าพวกเขายังมีอย่างเคร่งครัด มีมาตรฐานสากลถูกปฏิเสธความแตกต่างของ empirism, o ซึ่งเป็นรากฐานของค่าความจริงของสากลอย่างเคร่งครัด และเอกพจน์ ตามประสบการณ์ และของ universality เข้มงวดตามที่งบวิทยาศาสตร์ทฤษฎีที่เสนอเป็นสากลอย่างเคร่งครัด และประจักษ์จะถูกทริกเกอร์ โดยคัดค้านตรรกศาสตร์เพื่อ ขยายเนื้อหา และความจริงสงวน inferences นี่คือปัญหาเรียกว่าการเหนี่ยวนำ และตั้งแต่ Menger ข่มขู่ตนประจักษ์และ inductivist ตำแหน่ง โดยให้อาร์กิวเมนต์กับความเหนี่ยว inferences เขาพยายามที่จะแก้ปัญหานั้น และเนื่องจาก โดยเรียกความขัดแย้งเข้มงวด universality empirism ปัญหาของยังทำเป็นไปได้ทำของกัมพูชายอมวิทยาศาสตร์ผลจากวิทยาศาสตร์ไม่ประจักษ์ Menger โดยพยายามแก้ปัญหาที่ยังพยายามที่จะชี้แจง epistemological สถานะของสังคมวิทยาทฤษฎี เช่นปัญหาการปักปัน Menger พยายามแก้ปัญหาของการเหนี่ยวนำและการปักปัน โดย introducting หลักการเหนี่ยวนำ เป็นที่น่าสนใจทราบว่า แล้วในย่อหน้าเปิดบทแรกของการ Grundsatze, Menger แสดงหลักการในแบบฟอร์มซึ่งโรงสีให้ไปในตรรกะของเขา (มิลล์ 1843) หลักการนี้คือ กฎหมายของ causation ตามซึ่งทุกผลมีสาเหตุ ตาม Menger ทุกสิ่งอยู่ภายใต้กฎหมายของเหตุและผล ข้อยกเว้นไม่รู้หลักการดี และเราจะค้นหาในความไร้สาระในขอบเขตของประสบการณ์เช่นการขัด ความคืบหน้าของมนุษย์มีแนวโน้มไม่โยนข้อสงสัย แต่ค่อนข้าง ผล การยืนยันดังกล่าว และเพิ่มเติมเสมอขยับขยายขอบเขตของการมีผลบังคับใช้ (Menger 1981, p.51) knowsledgeอย่างไรก็ตาม เนื่องจากความตั้งใจสำคัญซึ่งเขา pursues ในการ Grundsatze, Menger refrains จากสนทนาปัญหาใด ๆ เพิ่มเติม แต่เป็นที่น่าสนใจทราบว่า เขาเห็นได้ชัดรู้สึกความจำเป็นใช้วิธีประจักษ์ในแบบ Grundsatze และ inductivist ของเขา โดยการให้หลักการดังกล่าว ตรงข้าม Grundsatze, Untersuchungen ให้มากขึ้น elaborated และรายละเอียดการวิเคราะห์ปัญหาของ มี Menger แสดงว่า หลักการดังกล่าวเพียงแค่อนุญาต inferences ขยายเนื้อหา และ รักษาความจริง และที่ถ้าสามารถแสดงว่าหลักการนี้อย่างเคร่งครัดสากล ประจักษ์ และพิสูจน์จริงการแก้ไขปัญหาของการเหนี่ยวนำและโมเดลสามารถพบภายในกรอบ inductivist ตามลำดับ Menger ก่อน แนะนำเช่นหลักการเหนี่ยวนำ และพยายามจัด โดยแสดงว่า หลักการของเขาครบถ้วนทุกความต้องการซึ่งจะต้องสามารถตอบสนองใด ๆ อื่น ๆ เหนี่ยวนำหลักเช่น การแปลงผลกฎหมายเรียงตามตัวเลขทั่วไปเป็นกฎหมายที่แน่นอน หรือเข้มงวด Menger แนะนำหลักการเหนี่ยวนำต่อไปนี้:กฎเฉพาะของประชานสำหรับการสอบสวนความจริงทฤษฎีที่ไกลสุดคือตรวจสอบสงสัยไม่เพียงแต่ จากประสบการณ์ แต่ก็ โดยกฎหมายของเราความคิด และซึ่งเป็นสิ่งสำคัญพื้นฐานสูงสุดสำหรับการวางแนวที่แน่นอนของการวิจัยคือ คำสั่งสิ่งที่ถูกสังเกตในกรณีเดียวเท่านั้นแม้ จะต้องใส่ในลักษณะอีกครั้งภายใต้ตรงจริงเงื่อนไขเดียว (Menger 1985, p. 60 แปลของฉัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ Menger ไม่เพียง แต่แสดงให้เห็นว่า essentialism inductivist วิธีการจะต้องมีการปฏิเสธเพราะทฤษฎีของการประเมินผลอัตนัยสูญเสียนำเข้าวิธีการถ้าจะรวม wiht ตำแหน่งนั้นยังแสดงให้เห็นว่ามุมมอง inductivist ของผู้เขียนของโรงเรียนประวัติศาสตร์เยอรมันจะต้องมีการปฏิเสธในเชิงตรรกะและ ในบริเวณญาณวิทยา แต่ Menger เป็น inductivist และปกป้องการเชื่อมโยงตามปกติของ empirisim เป็นตำแหน่งญาณวิทยาและเหนี่ยวนำเป็นวิธีการของการอนุมานงบอย่างเคร่งครัดสากลและเชิงประจักษ์หรือเป็น Menger เรียกพวกเขาหรือกฎหมายที่เข้มงวดที่แน่นอน อย่างไรก็ตาม Menger ตระหนักดีว่าการคัดค้านตรรกะของเขากับมุมมอง inductivist naїveของผู้เขียนเยอรมันแสดงผลการอนุมานของงบการเงินอย่างเคร่งครัดสากลและเชิงประจักษ์ impossible.It เรียกความขัดแย้งระหว่างความต้องการของระเบียบวิธีการสากลที่เข้มงวดและการกำหนด empirism science.Yet เชิงประจักษ์ใน Menger ของ มุมมองของงบหรือทฤษฎีที่สังคมศาสตร์เสนอทฤษฎีการเรียกร้องที่จะเป็นอิสระที่ถูกต้องของเวลาและข้อผิดพลาดและ emprical: พวกเขาเป็นสากลอย่างเคร่งครัดและเป็นรากฐานของค่าความจริงของพวกเขาเป็นวิธีการของการเหนี่ยวนำประสบการณ์การดูเหมือนจะแสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของการตอบสนองทั้ง ต้องการไปพร้อม ๆ กันเพราะมันช่วยให้เนื้อหาการขยายและรักษา thuth งบสากล inferences.Strictly หรือทฤษฎีที่มีประสบการณ์เชิงประจักษ์เหนือ; แต่ประสบการณ์ยังคงเป็นรากฐานของค่าความจริงของพวกเขาถ้ามันเป็นไปได้ที่จะลดพวกเขามีเหตุผลที่อธิบายข้อสังเกตเอกพจน์หรือประสบการณ์ส่วนตัว อย่างไรก็ตามข้อโต้แย้งตรรกะ Menger ของตัวเองโดยตรงต่อตำแหน่งของโรงเรียนประวัติศาสตร์เยอรมันที่สามารถประสบการณ์ที่ผ่านมาด้วยเหตุผลตรรกะเพียงสร้างงบเชิงประจักษ์ซึ่งเป็นเพียงตัวเลข แต่ไม่เคร่งครัดทั่วไปดูเหมือนว่าจะปฏิเสธ inductivist และตำแหน่งเชิงประจักษ์ของเขาเช่นกัน ถ้างบเชิงประจักษ์เป็นบทสรุปของการสังเกตที่ผ่านมามีเพียงความต้องการวิธีการของ empirism เป็นที่พอใจ แต่อ้างว่าพวกเขายังเป็นสากลอย่างเคร่งครัดจะต้องมีการปฏิเสธ.
ความคมชัดของ empirism ตาม o ซึ่งรากฐานของค่าความจริงของงบเอกพจน์และสากลอย่างเคร่งครัด เป็นประสบการณ์และความเป็นสากลอย่างเคร่งครัดตามที่งบที่เสนอทฤษฎีวิทยาศาสตร์ที่เป็นสากลอย่างเคร่งครัดและการทดลองจะถูกเรียกโดยการคัดค้านมีเหตุผลที่จะขยายเนื้อหาและการหาข้อสรุปความจริงการรักษา นี่คือปัญหาที่เรียกว่าการเหนี่ยวนำและตั้งแต่ Menger คุกคามตำแหน่งเชิงประจักษ์และ inductivist ของตัวเองโดยการให้การโต้เถียงกับความถูกต้องของการหาข้อสรุปอุปนัยเขาพยายามที่จะแก้ปัญหาที่ problem.And ตั้งแต่โดยเรียกความขัดแย้งของความเป็นสากลที่เข้มงวดและ empirism ปัญหา ของการเหนี่ยวนำยังให้ไปไม่ได้ของ demarcating วิทยาศาสตร์เชิงประจักษ์จากวิทยาศาสตร์ที่ไม่ใช่เชิงประจักษ์ที่ Menger โดยพยายามที่จะแก้ปัญหาที่ยังมีความพยายามที่จะชี้แจงสถานะทางญาณวิทยาของสังคมศาสตร์ทฤษฎีคือปัญหาของการแบ่งเขต.
Menger ความพยายามที่จะแก้ปัญหาของการเหนี่ยวนำ และแบ่งเขตโดย introducting หลักการเหนี่ยวนำ เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าแล้วในย่อหน้าแรกของบทแรกของ Grundsatze, Menger นำเสนอหลักการดังกล่าวในรูปแบบที่ให้มิลล์ในลอจิกของเขา (มิลล์ 1843) หลักการนี้เป็นกฎหมายของสาเหตุตามที่ทุกคนมีผลทำให้เกิดการ ตามที่ Menger, ทุกสิ่งที่อยู่ภายใต้กฎหมายของเหตุและผล หลักการที่ดีรู้ว่าไม่มีข้อยกเว้นและเราจะค้นหาในไร้สาระในขอบเขตของประสบการณ์สำหรับตัวอย่างไปในทางตรงกันข้าม ความก้าวหน้าของมนุษย์มีแนวโน้มที่จะโยนมันไม่มีข้อสงสัย แต่ผลของมันและยืนยันเสมอต่อการขยับขยาย knowsledge ขอบเขตของความถูกต้องของมัน (Menger 1981, p.51)
แต่เนื่องจากความตั้งใจที่สำคัญที่เขาแสวงหาใน Grundsatze, Menger ละเว้นจากการพูดคุยเรื่องนี้เพิ่มเติมใด ๆ แต่ก็เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าเขาเห็นได้ชัดรู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องแสดงให้เห็นถึงวิธีการ inductivist และการทดลองของเขาใน Grundsatze โดยการให้หลักการดังกล่าว ในทางตรงกันข้ามกับ Grundsatze ที่ Untersuchungen ให้การวิเคราะห์ที่ซับซ้อนมากขึ้นและรายละเอียดของปัญหาที่เกิดจากการเหนี่ยวนำ มี Menger แสดงให้เห็นว่าหลักการดังกล่าวเป็นเพียงการอนุญาตให้เนื้อหาการขยายและการหาข้อสรุปความจริงการรักษาและที่ว่าจะสามารถแสดงให้เห็นว่าหลักการนี้เป็นอย่างเคร่งครัดสากลเชิงประจักษ์และพิสูจน์ความจริงวิธีการแก้ปัญหาของปัญหาของการเหนี่ยวนำและแบ่งเขตที่สามารถพบได้ภายใน กรอบ inductivist.
ดังนั้น Menger แรกแนะนำหลักการเหนี่ยวนำดังกล่าวและจากนั้นพยายามที่จะปรับมันแสดงให้เห็นว่าโดยหลักการของเขาตอบสนองความต้องการทั้งหมดที่จะต้องมีการพบโดยหลักการเหนี่ยวนำอื่น ๆ เช่นกัน เพื่อที่จะเปลี่ยนกฎหมายเชิงประจักษ์ทั่วไปตัวเลขลงในกฎหมายแน่นอนหรือเข้มงวด Menger แนะนำหลักการเหนี่ยวนำต่อไปนี้:
กฎเฉพาะของความรู้ความเข้าใจสำหรับการตรวจสอบความจริงทฤษฎีที่ไกลที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่มีการยืนยันโดยปราศจากข้อสงสัยไม่เพียง แต่จากประสบการณ์ แต่เพียงตามกฎหมายของเรา ของการคิดและที่เป็นพื้นฐานสำคัญสูงสุดสำหรับทิศทางที่แน่นอนของการวิจัยคือคำว่าอะไรก็ตามที่สังเกตเห็นแม้เพียงหนึ่งกรณีที่ต้องใส่เสมอในลักษณะที่ว่าอีกครั้งภายใต้เงื่อนไขที่เกิดขึ้นจริงเหมือนกัน (Menger 1985, น. 60 การแปลของฉัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่เมนเจอร์ไม่เพียง แต่แสดงให้เห็นว่าวิธีการ inductivist สันก็ต้องปฏิเสธ เพราะทฤษฎีอัตวิสัย การเสียของวิธีการนำเข้า ถ้ารวมกับตำแหน่งนั้นยังแสดงให้เห็นว่า มุมมองของผู้เขียน inductivist ของโรงเรียนประวัติศาสตร์เยอรมันต้องปฏิเสธในญาณวิทยาเชิงตรรกะและเหตุผลแต่เมนเจอร์เป็น inductivist และป้องกันการเชื่อมโยงปกติของ empirisim เป็นตำแหน่งและวิธีอุปนัยญาณวิทยาเป็นระดับสากลอย่างเคร่งครัดและข้อความเชิงประจักษ์ หรือเป็น เมนเกอร์เรียกพวกเขาที่เข้มงวดหรือที่กฎหมาย อย่างไรก็ตามเมนเจอร์รู้ดีว่าโจทย์ตรรกะของเขากับนาїได้ inductivist มุมมองของนักเขียนเยอรมัน ทำให้การอนุมานเชิงสากลอย่างเคร่งครัด และงบที่เป็นไปไม่ได้ มันก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างความต้องการของสากลและการเข้มงวดใน empirism วิทยาศาสตร์เชิงประจักษ์ แต่ใน เมนเกอร์ยังดูงบหรือทฤษฎีที่เสนอทฤษฎีสังคมศาสตร์อ้างว่าใช้อิสระของเวลา และข้อผิดพลาด และ emprical : พวกเขาเป็นสากลอย่างเคร่งครัดและเป็นรากฐานของมูลค่าจริงของพวกเขา คือ ประสบการณ์ วิธีการอุปนัยดูเหมือนแสดงความเป็นไปได้ของการตอบสนองทั้งความต้องการพร้อมกัน เพราะมันช่วยให้เนื้อหาและการขยาย thuth ใช้ .อย่างเคร่งครัดงบสากลหรือทฤษฎี ซึ่งอยู่เหนือประสบการณ์เชิงประจักษ์ แต่ประสบการณ์ยังคงเป็นรากฐานของมูลค่าจริงของพวกเขาถ้ามันเป็นไปได้ที่จะลดพวกเขาตรรกะเป็นเอกพจน์อธิบายการสังเกตหรือประสบการณ์ส่วนตัว อย่างไรก็ตามเมนเจอร์ของอาร์กิวเมนต์ตรรกะตรงกับตำแหน่งของโรงเรียนประวัติศาสตร์เยอรมันที่ประสบการณ์ที่ผ่านมาสามารถเหตุผลเชิงตรรกะเท่านั้นสร้างงบเชิงประจักษ์ซึ่งเป็นเพียงตัวเลข แต่ไม่ใช่เรื่องทั่วไปดูเหมือนว่าจะปฏิเสธ inductivist ของเขาและเชิงประจักษ์ตำแหน่งเช่นกันถ้างบเชิงประจักษ์จะสรุปจากการสังเกตที่ผ่านมาเพียงในความต้องการของ empirism พอใจแต่อ้างว่าพวกเขาเป็นสากลอย่างเคร่งครัด ต้องปฏิเสธ ความคมชัดของ empirism
,ตามโอ ซึ่งเป็นพื้นฐานของความจริงมูลค่าเอกพจน์สากลอย่างเคร่งครัดและงบคือประสบการณ์และเข้มงวดความเป็นสากลซึ่งงบที่เสนอทฤษฎีวิทยาศาสตร์สากลอย่างเคร่งครัดและจะถูกทริกเกอร์ โดยการเชิงตรรกะเนื้อหาขยายและความจริงการใช้ .นี่เป็นปัญหาที่เรียกว่า อุปนัย และตั้งแต่ เมนเกอร์คุกคามของเขาเชิงประจักษ์ และ inductivist ตำแหน่งโดยให้โต้แย้งความถูกต้องของความหมายเชิงอุปนัย , เขาพยายามที่จะแก้ปัญหาและเนื่องจากโดยเรียกความขัดแย้งของความเป็นสากลที่เข้มงวดและ empirism ปัญหาอุปนัยยังทำให้เป็นไปไม่ได้ของวิทยาศาสตร์เชิงประจักษ์จากชายไม่เชิงประจักษ์วิทยาศาสตร์ เมนเกอร์ โดยพยายามที่จะแก้ปัญหาที่ยังพยายามชี้แจงถึงสถานภาพทางญาณวิทยาของทฤษฎีสังคมศาสตร์ ได้แก่ ปัญหาการปักปันเขตแดน .
เมนเจอร์พยายามที่จะแก้ไขปัญหาของการอุปนัยโดย introducting เหนี่ยวหลัก เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าในย่อหน้าเปิดบทแรกของ grundsatze เมนเจอร์ , ของขวัญเช่นหลักในรูปแบบซึ่งบดให้มันในตรรกะของเขา ( โรงสี 1843 ) หลักการนี้เป็นกฎหมายของการกระทำตาม ซึ่งทุก ๆผลมีสาเหตุตามเมนเจอร์ทุกอย่างอยู่ภายใต้กฎของเหตุและผล หลักการดีก็ไม่มีข้อยกเว้น เราจะค้นหาในไร้สาระในขอบเขตของประสบการณ์สำหรับตัวอย่างที่ตรงกันข้ามกัน ความก้าวหน้าของมนุษย์ไม่มีแนวโน้มที่จะโยนมันสงสัย แต่ผลของการยืนยันและมักจะเพิ่มเติมขยับขยาย knowsledge ของขอบเขตของความถูกต้องของมัน ( เมนเจอร์ 1981 p.51 )
อย่างไรก็ตาม