Historical variations Even a bit of

Historical variations Even a bit of historical perspective makes this question more complex. For twenty-five centuries people have written works that we call literature today, but the modern sense of literature is scarcely two centuries old. Prior to 1800 literature and analogous terms in other European languages meant writings or book knowledge. Even today, a scientist who says the literature on evolution is immense means not that many poems and novels treat the topic but that much has been written about it. And works that today are studied as literature in English or Latin classes in schools and universities were once treated not as a special kind of writing but as fine examples of the use of language and rhetoric. They were instances of a larger category of exemplary practices of writing and thinking. which included speeches. sermons. history, and philosophy. Students were not asked to interpret them. as we now interpret literary works. seeking to explain what they are really about. On the contrary students memorized them.studied their grammar, identified their rhetorical figures and their structures or procedures of argument A work such as Virgil Aeneid. which today s studied as literature, was treated very differently in schools prior to 1850

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบประวัติศาสตร์แม้ว่าบิตของมุมมองทางประวัติศาสตร์ช่วยให้คำถามซับซ้อนมากขึ้น ในศตวรรษที่ยี่สิบห้า คนได้เขียนผลงานว่า เราเรียกวรรณกรรมปัจจุบัน แต่ความรู้สึกทันสมัยของวรรณคดี แทบสองศตวรรษ ก่อน 1800 วรรณคดีและภาษายุโรปอื่น ๆ เงื่อนไขคู่หมายถึง งานเขียนหรือหนังสือความรู้ แม้วันนี้ นักวิทยาศาสตร์ที่กล่าวว่า วรรณกรรมในวิวัฒนาการเป็นใหญ่หมายถึง ไม่ว่า บทกวีและนวนิยายมากรักษาหัวข้อ แต่ว่า มากได้รับการเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ และทำงานที่ปัจจุบันกำลังศึกษาเป็นวรรณกรรมภาษาอังกฤษ หรือละตินพิมพ์ใหญ่เรียนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยถูกครั้งเดียวถือว่าไม่ เป็นเขียนชนิดพิเศษ แต่ เป็นตัวอย่างที่ดีของการใช้ภาษาและสำนวน พวกของประเภทใหญ่ของปฏิบัติเยี่ยงเขียนและคิด ซึ่งรวมสุนทรพจน์ ธรรม ประวัติ และปรัชญา นักเรียนไม่ได้ถูกขอให้ตีพวกเขา เป็นเราตอนนี้แปลงานวรรณกรรม กำลังอธิบายว่าพวกเขากำลังจริง ๆ การ์ตูนนักเรียนภาพ them.studied ของไวยากรณ์ ระบุตัวเลข rhetorical และโครงสร้าง หรือขั้นตอนงานอาร์กิวเมนต์ A เช่นเวอร์จิล Aeneid ของพวกเขา s วันนี้ที่ศึกษาเป็นวรรณกรรม ไม่ถือว่าแตกต่างกันมากในโรงเรียนก่อน 1850

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แม้แต่นิดของมุมมองทางประวัติศาสตร์ทำให้คำถามนี้ซับซ้อนมากขึ้น ยี่สิบห้าศตวรรษคนได้เขียนผลงานที่เราเรียกว่าวรรณกรรมในวันนี้ แต่ความรู้สึกที่ทันสมัย​​ของวรรณกรรมเป็นแทบสองศตวรรษเก่า ก่อนที่จะ 1800 วรรณกรรมและเงื่อนไขคล้ายคลึงในภาษาอื่น ๆ ในยุโรปมีความหมายหรือความรู้การเขียนหนังสือ แม้วันนี้นักวิทยาศาสตร์ที่บอกว่าหนังสือที่เกี่ยวกับวิวัฒนาการเป็นวิธีการอันยิ่งใหญ่ไม่ว่าบทกวีและนวนิยายหลายหัวข้อรักษา แต่มากที่ได้รับการเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ และการทำงานในวันนี้ว่าจะมีการศึกษาเป็นวรรณกรรมในภาษาอังกฤษหรือภาษาละตินเรียนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยได้รับการรักษาเพียงครั้งเดียวไม่เป็นชนิดพิเศษของการเขียน แต่เป็นตัวอย่างที่ดีของการใช้ภาษาและสำนวน พวกเขาเป็นตัวอย่างของประเภทขนาดใหญ่ของการปฏิบัติที่เป็นแบบอย่างของการเขียนและการคิด ซึ่งรวมถึงการกล่าวสุนทรพจน์ พระธรรมเทศนา ประวัติศาสตร์และปรัชญา นักเรียนที่ไม่ได้ขอให้แปลความหมายได้ ในขณะที่เราตอนนี้ตีความวรรณกรรม ที่กำลังมองหาที่จะอธิบายสิ่งที่พวกเขาเป็นจริงเกี่ยวกับ ในทางตรงกันข้ามนักเรียนจำ them.studied ไวยากรณ์ของพวกเขาระบุตัวเลขโวหารของพวกเขาและโครงสร้างของพวกเขาหรือขั้นตอนของการโต้แย้งการทำงานเช่นเฝอเนิด ซึ่งวันนี้การศึกษาเป็นวรรณกรรมได้รับการรักษาที่แตกต่างกันมากในโรงเรียนก่อนที่จะ 1850

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์แม้แต่บิตของมุมมองทางประวัติศาสตร์ที่ทำให้คำถามนี้ที่ซับซ้อนมากขึ้น 25 ศตวรรษ คนได้เขียนงานที่เราเรียกวรรณกรรมในวันนี้ แต่ความรู้สึกที่ทันสมัยของวรรณกรรมเป็นแทบสองศตวรรษเก่า ก่อนที่จะ 1800 วรรณกรรมและเงื่อนไขที่คล้ายกันในภาษายุโรปอื่น ๆหมายถึง งานเขียน หรือ ความรู้ หนังสือ แม้วันนี้นักวิทยาศาสตร์ผู้เขียนวรรณกรรมวิวัฒนาการหมายถึงอันยิ่งใหญ่ไม่ใช่บทกวีและนวนิยายหลายเรื่อง แต่ที่เลี้ยงมากได้รับการเขียนเกี่ยวกับมัน และผลงานที่วันนี้เรียนเป็นวรรณกรรมภาษาอังกฤษ หรือเรียนภาษาละตินในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยก็ถือว่าไม่ได้เป็นชนิดพิเศษของการเขียน แต่เป็นตัวอย่างที่ดีของการใช้ภาษาและวาทศิลป์มีอินสแตนซ์ของประเภทขนาดใหญ่ของดีเลิศของการเขียนและการคิด ซึ่งรวมถึงการกล่าวสุนทรพจน์ การดุด่า ประวัติศาสตร์ และปรัชญา นักศึกษาไม่ต้องตีความ . อย่างที่เราตีความวรรณกรรมที่ การอธิบายสิ่งที่พวกเขาเป็นจริงเกี่ยวกับ ในทางตรงกันข้าม them.studied นักเรียนจำไวยากรณ์ของพวกเขาการระบุตัวเลขของตนและของโครงสร้างหรือขั้นตอนของการทำงาน เช่น เวอร์จิลแอเนียด . ซึ่งวันนี้เรียนวรรณกรรมได้รับการรักษาแตกต่างกันมากในโรงเรียนก่อนเก้า