Marx used the terms surplus and exp

Marx used the terms surplus and exploitation in a pejorative sense. He strongly believed that the income distribution at the time was unfair and that the institutions that led to this unfairness deserved to be called exploitative. Most modern economists see such judgments as going beyond the role of economists as economists. They try to separate normative judgments from positive analysis. But even in terms of normative judgments, they question the value of the exploitation concept. They see human nature as generally exploitative and see the market as based on the concept of mutual exploitation. Abba Lerner summarized this view nicely: in capitalism man exploits man; in socialism It is the other way around.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Marx ใช้เกินกำหนดและประโยชน์ในความรู้สึก pejorative เขาขอเชื่อว่า การกระจายรายได้ในขณะเป็นธรรม และสถาบันที่ให้ unfairness นี้สมควรจะเรียกว่าถูกแสวงประโยชน์ นักเศรษฐศาสตร์ที่ทันสมัยที่สุดเห็นการพิพากษาเป็นไปเกินกว่าบทบาทของนักเศรษฐศาสตร์เป็นนักเศรษฐศาสตร์ พวกเขาพยายามแยกกฎเกณฑ์ตัดสินจากการวิเคราะห์ในเชิงบวก แม้แต่ในแง่ของกฎเกณฑ์ตัดสิน พวกเขาถามค่าของประโยชน์แนวคิด พวกเขาเห็นธรรมชาติของมนุษย์โดยทั่วไปจะถูกแสวงประโยชน์ และดูตลาดตามแนวคิดของการแสวงหาผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน Abba เลิร์นเนอสรุปมุมมองนี้ดี: ในระบบทุนนิยม คนใช้คน ในสังคมนิยม เป็นวิธีอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาร์กซ์ที่ใช้เงื่อนไขการเกินดุลและการใช้ประโยชน์ในความรู้สึกดูถูก เขาเชื่อมั่นว่าการกระจายรายได้ในช่วงเวลาที่ไม่เป็นธรรมและว่าสถาบันที่นำไปสู่​​ความไม่เป็นธรรมนี้สมควรที่จะถูกเรียกว่าแสวงประโยชน์ ส่วนใหญ่นักเศรษฐศาสตร์ที่ทันสมัย​​ดูคำตัดสินเช่นจะเกินบทบาทของนักเศรษฐศาสตร์เป็นนักเศรษฐศาสตร์ พวกเขาพยายามที่จะแยกการตัดสินเชิงบรรทัดฐานจากการวิเคราะห์ในเชิงบวก แต่แม้ในแง่ของการตัดสินเชิงบรรทัดฐานที่พวกเขาตั้งคำถามถึงคุณค่าของแนวคิดการแสวงหาผลประโยชน์ที่ พวกเขาเห็นธรรมชาติของมนุษย์เป็นแสวงประโยชน์โดยทั่วไปและดูตลาดเป็นไปตามแนวคิดของการแสวงหาผลประโยชน์ร่วมกัน Abba เลิร์นเนอสรุปมุมมองนี้เป็นอย่างดี: ในมนุษย์ทุนนิยมใช้ประโยชน์จากมนุษย์ ในสังคมนิยมมันเป็นวิธีอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาร์กซ์ใช้เงื่อนไขส่วนเกินและการใช้ประโยชน์ในความรู้สึกคำหยาบ . เขาเชื่อมั่นว่า การกระจายรายได้ที่ไม่เป็นธรรม และ เวลา ที่สถาบันที่นำไปสู่ ความนี้ สมควรจะถูกเรียกว่าใน . นักเศรษฐศาสตร์สมัยใหม่ส่วนใหญ่เห็นคำตัดสินเช่นไปเกินบทบาทของนักเศรษฐศาสตร์เป็นนักเศรษฐศาสตร์ พวกเขาพยายามแยกคำตัดสินอ้างอิงจากการวิเคราะห์ในเชิงบวก แต่ในแง่คำพิพากษาบรรทัดฐาน พวกเขาถามค่าของแนวคิดการแสวงหาประโยชน์ พวกเขาเห็นธรรมชาติของมนุษย์โดยทั่วไป และเห็นในตลาดตามแนวคิดของการแสวงประโยชน์ร่วมกัน พระ เลิร์นเนอร์ สรุปมุมมองนี้อย่างดีในระบบทุนนิยม คนช่วยคน ในระบบสังคมนิยมมันเป็นวิธีอื่น ๆ