Thus, rather than concentrating on

Thus, rather than concentrating on the differences between
learners, it might be more helpful to think in terms of learning
outcomes. Indeed, many teachers and specialists do just
that in practice. Kershner (2000) has developed a typology
of learning aims to enhance achievement, active learning
and participation and for responding to individual differences.
Her model clarifies the link between the teacher’s role
and learning in making sense of individual differences,
without relying on disability categories. In this model, learning
is defined as a holistic notion in which the teacher ‘uses
a combination of strategies to set appropriate work’. What is
important here, as argued in ‘Inclusive pedagogy’ (Florian &
Kershner, in press), is that inclusive education is distinguished
by an acceptance of differences between students as
ordinary aspects of human development.
The key point is that, while there are differences between
learners, the salient educational differences are found in
learners’ responses to tasks and activities, rather than in the
medical diagnostic criteria that have been used to categorise
them in order to determine their eligibility for additional
support. However, if neither ‘process teaching’ nor
‘diagnostic-prescriptive teaching’ are helpful strategies for
supporting learners when they experience difficulty, this
then raises questions about what does work, who holds this
knowledge and how it can be used in support of learners
when they encounter difficulty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น แทน concentrating บนความแตกต่างระหว่างเรียน มันอาจจะดีขึ้นคิดในแง่ของการเรียนรู้ผลลัพธ์ที่ แน่นอน ครูและผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากไม่เพียงซึ่งในทางปฏิบัติ Kershner (2000) ได้พัฒนาจำแนกการเรียนรู้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมสร้างความสำเร็จ เรียนรู้การใช้งานและมีส่วนร่วม และตอบสนองต่อความแตกต่างของแต่ละงานแบบจำลองของเธอชี้แจงการเชื่อมโยงระหว่างบทบาทของครูและเรียนรู้ในการทำให้ความแตกต่างแต่ละโดยไม่พึ่งประเภทความพิการ ในรุ่นนี้ การเรียนรู้กำหนดเป็นความคิดแบบองค์รวมที่ครู ' ใช้ใช้กลยุทธ์การตั้งค่าการทำงานที่เหมาะสม ' คืออะไรที่นี่ที่สำคัญ เป็นโต้เถียงใน 'รวมสอน' (ชาญ Florian และKershner ในกด), เป็นที่ศึกษารวมจะแตกต่างโดยการยอมรับความแตกต่างระหว่างนักเรียนเป็นลักษณะสามัญของมนุษย์จุดสำคัญอยู่ที่ ในขณะที่มีความแตกต่างระหว่างเรียน ความแตกต่างการศึกษาเด่นที่พบในตอบสนองของผู้เรียน การงานและกิจกรรม แทนที่ จะเกณฑ์การวินิจฉัยทางการแพทย์ที่มีการใช้ categoriseพวกเขาเพื่อกำหนดสิทธิของพวกเขาสำหรับเพิ่มเติมสนับสนุน อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่ 'กระบวนการเรียนการสอน" หรือ'สอนวินิจฉัยรับมือ' มีกลยุทธ์ที่เป็นประโยชน์สำหรับสนับสนุนผู้เรียนเมื่อพวกเขาพบความยากลำบาก นี้แล้ว เพิ่มคำถามเกี่ยวกับอะไรทำงาน ที่เก็บนี้ความรู้และวิธีการใช้สนับสนุนผู้เรียนเมื่อพวกเขาพบความยากลำบาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นแทนที่จะมุ่งเน้นที่ความแตกต่างระหว่าง
ผู้เรียนก็อาจจะเป็นประโยชน์มากกว่าที่จะคิดในแง่ของการเรียนรู้
ผล อันที่จริงครูจำนวนมากและผู้เชี่ยวชาญด้านการทำเพียงแค่
ว่าในทางปฏิบัติ Kershner (2000) ได้มีการพัฒนาจำแนกประเภท
ของการเรียนรู้นี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้การใช้งาน
และการมีส่วนร่วมและการตอบสนองต่อความแตกต่างของแต่ละบุคคล.
รูปแบบของเธอชี้แจงการเชื่อมโยงระหว่างบทบาทของครู
และการเรียนรู้ในการทำให้ความรู้สึกของความแตกต่างของบุคคล
โดยไม่ต้องอาศัยประเภทความพิการ ในรุ่นนี้การเรียนรู้
ถูกกำหนดให้เป็นความคิดแบบองค์รวมในการที่ครู 'ใช้
การรวมกันของกลยุทธ์ที่จะตั้งค่าการทำงานที่เหมาะสม ' อะไรคือสิ่งที่
สำคัญที่นี่เป็นที่ถกเถียงกันอยู่ใน 'การเรียนการสอนรวม' (Florian &
Kershner, ในหนังสือพิมพ์) นั่นคือการศึกษารวมมีความโดดเด่น
ด้วยการยอมรับความแตกต่างระหว่างนักเรียนเป็น
ด้านสามัญของการพัฒนามนุษย์.
จุดสำคัญก็คือว่าในขณะที่มี ความแตกต่างระหว่าง
ผู้เรียน, การศึกษาความแตกต่างที่สำคัญที่พบใน
การตอบสนองของผู้เรียนให้กับงานและกิจกรรมมากกว่าใน
เกณฑ์การวินิจฉัยทางการแพทย์ที่ได้รับการใช้ในการจัดหมวดหมู่
พวกเขาเพื่อตรวจสอบคุณสมบัติเพิ่มเติมของพวกเขาสำหรับ
การสนับสนุน แต่ถ้าไม่ 'การเรียนการสอนกระบวนการ' หรือ
'การเรียนการสอนวินิจฉัยกำหนด' เป็นกลยุทธ์ที่เป็นประโยชน์สำหรับการ
สนับสนุนผู้เรียนเมื่อพวกเขาประสบปัญหานี้
แล้วทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่ทำงานที่ถือนี้
ความรู้และวิธีการที่จะสามารถนำมาใช้ในการสนับสนุนการเรียน
เมื่อ พวกเขาพบความยากลำบาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้น แทนที่จะมุ่งเน้นความแตกต่างระหว่าง
ผู้เรียน มันอาจจะมีประโยชน์ที่จะคิดในแง่ของการเรียนรู้
ผลลัพธ์ แน่นอน หลายอาจารย์และผู้เชี่ยวชาญทำ
ในการปฏิบัติ เคิร์ชเนอร์ ( 2543 ) ได้พัฒนารูปแบบของการเรียนรู้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน

ใช้การเรียนรู้และการมีส่วนร่วม และการตอบสนองต่อความแตกต่างระหว่างบุคคล
นางแบบใหม่เชื่อมโยงระหว่างบทบาทของครูและการเรียนรู้ในการสร้างความรู้สึกของความแตกต่างระหว่างบุคคล
โดยไม่ต้องอาศัยประเภทความพิการ ในรูปแบบนี้ การเรียนรู้
หมายถึงความคิดในแบบที่ครูใช้
รวมกันของกลยุทธ์การตั้งค่างาน ' ที่เหมาะสม อะไรคือ
ที่สำคัญที่นี่เป็นที่ถกเถียงกันอยู่ใน ' ' ( รวมการสอน Florian &
เคิร์ชเนอร์ , กดคือ การศึกษาแบบเรียนรวม คือ ความโดดเด่น
โดยการยอมรับความแตกต่างระหว่างนักเรียน เป็นลักษณะสามัญของการพัฒนามนุษย์
.
จุดสำคัญก็คือว่าในขณะที่มีความแตกต่างระหว่าง
ผู้เรียนที่สำคัญทางการศึกษา พบว่ามีความแตกต่างในการตอบสนองของผู้เรียน
งานและกิจกรรมต่างๆ มากกว่า ในเกณฑ์ที่ได้รับการวินิจฉัยทางการแพทย์
เพื่อใช้ในการจัดประเภท
เพื่อตรวจสอบคุณสมบัติของพวกเขาสำหรับการสนับสนุนเพิ่มเติม

แต่ถ้าไม่มี ' สอน ' หรือ ' 'diagnostic-prescriptive
สอนเป็นกลยุทธ์ที่เป็นประโยชน์สำหรับ
สนับสนุนผู้เรียนเมื่อพวกเขาประสบปัญหาแบบนี้
แล้วเพิ่มคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่ทำงาน ใครมีความรู้เรื่องนี้
และวิธีการที่สามารถใช้ในการสนับสนุนการเรียนการสอน
เมื่อพวกเขาพบความยากลําบาก