- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
He ignored the messages and started
He ignored the messages and started typing.
‘Shin Hye, please pick up. I don’t’ know why you’re not answering but I need to talk to you. Chaebal…’ He stared at the message for a while, debating whether to press send or not. I’ve sent her enough messages. One more doesn’t make a difference if she really doesn’t want to reply. He pressed his lips together and erased it.
Just then, he received another text.
Jang Geun Suk: I just talked to Shin Hye. I hope you’re okay Min Ho-yah.
Min Ho stared at his screen as the realization hit him. It was as if something punched him in the gut, trying to knock him senseless. Except he couldn’t black out and he was still sitting there, bearing the ache. She talked to him. He was trying to make sense of Geun Suk’s message and in the process, creating excuses for her. She wants to give me space to process this. She’s only going to cry when she hears my voice. She knows that I can tell that she’s going through a tough time just by talking to her on the phone and she doesn’t want me to worry. He must have listed a dozen reasonable explanations as to why she wouldn’t answer his calls, but even then, it didn’t lessen the hurt.
He clenched his jaw, trying to bar the thoughts that were suddenly assailing his mind. He didn’t want it to, but he could sense the pain turning into anger. She knows I need her right now. She knows this must be hard for me. She knows. His grip on the phone tightened as he fought off the urge to punch the wall. He stood up and paced in an effort to cool down. But he couldn’t stop his thoughts. He finally let out a yell, amplified by all the pent up steam since that morning. He heard his voice echo through the fire exit stairs. A few seconds after, his bodyguards burst through the door looking worried. Without a word, he made his way out and back to the hotel corridor, pushing the two guys aside.
‘Where is he?’ Min Ho asked his stylist as soon as he got into the room.
‘Eo? He’s at the lobby,’ she replied warily. ‘He’s meeting the writer of that article. Are you okay?’
Min Ho ignored her and turned around. His bodyguards followed him as he marched to the elevator.
‘I don’t think it’s wise to go down. There are reporters camped outside the hotel,’ one of the bodyguards told him.
‘So? What are they going to do? Take more pictures? Are they going to write an article about me going down the lobby? Because that’s newsworthy,’ Min Ho replied derisively as he took a step into the lift.
His bodyguard looked embarrassed and bowed his head as if to apologize. Min Ho was well aware that he was channelling his anger on the wrong people, but at this point, he couldn’t control himself anymore.
He headed straight to the restaurant where his manager and some of his Chinese staff convened. As he approached their table, his eyes zeroed in on the only guy he didn’t recognize. His manager saw him walking to them and stood up immediately. He almost jogged to where Min Ho was just to block him from taking a step further.
‘Ya, what are you doing here? Go back up,’ the ahjussi said through gritted teeth, making sure his voice was low enough so the people on the table don’t hear.
Min Ho gave his manager a scathing glare. ‘Wae? I want to talk to him. This concerns me more than any of you,’ he snapped back. ‘Unless of course you plan to keep me in the dark again. You know, because you want to protect me.’
His manager sighed in exasperation. ‘Lee Min Ho. Listen to me. You’re angry right now. If you say anything wrong, that writer could easily write another arti…’
Min Ho didn’t let him finish and headed to the table again. The rest of the men stood up as he approached. They exchanged bows and Min Ho sat on the seat his manager occupied just a few seconds ago. His eyes went to his Chinese staff who were looking guarded. They knew he wasn’t supposed to be there.
‘Translate for me,’ Min Ho told the guy sitting next to him. He turned to the writer and smiled. ‘I just want to know one thing,’ he started to say. His manager, who took a seat next to him, and the rest of his staff were looking nervous. ‘How did you come up with two months?’
Before he could speak, his manager put a hand on the translator’s arm, trying to stop him from saying anything. Min Ho glanced at his manager’s frowning face before turning to the writer again. ‘I’m sure you understood my question. Two months? Why two months?’
The writer looked at him and started speaking. As soon as he was done, his translator leaned closer to Min Ho. ‘That’s what his source said. That you and Miss Park Shin Hye have been dating for two months now.’
Min Ho nodded his head and smirked. ‘If you weren’t someone being paid to write articles such as the one you wrote about us, would you personally believe we’ve been dating for two months?’
After the translation, the writer creased his brows, obviously taken aback by his question. Min Ho didn’t let him reply and stood up from his seat. ‘If she and I didn’t act in the same drama, no one would believe for a second that what you wrote was true. Why? Because you have no evidence. If you had anything substantial, you would have included it in that article. Source? What source? Unless you can name someone who knows me personally, you don’t have a source. You have a rumormonger,’ he flashed him a wide smile. ‘You can’t even begin to imagine how much I want to punch your face right now, but I’m going to hold it in for everyone’s sake. So you better hope that this silly thing you started blows over and doesn’t ruin things between me and her because I will personally hunt you down,’ he finished off by giving him a bow. The writer looked at the translator expectantly. The guy, looking baffled, glanced up at Min Ho then at his wide-eyed manager.
‘Just tell him I really like China,’ Min Ho said before walking away.
Shin Hye and her family were at Nagoya airport waiting for their flight back to Seoul. It’s been three days since the articles came out, and since then, she and Min Ho were the most searched celebrities in Korea for the past days. She had no choice but to tell her parents what had happened, because not long after, Japanese media outlets picked up the Chinese reports. There were several reporters stationed outside of Hyatt Park so they had to check out secretly with the help of the hotel staff and move to a traditional Ryokan where they spent the rest of their vacation indoors. Shin Hye was apologetic, but her family understood.
She looked at her phone and sighed. Her Father had told her to keep it off until they get back to Seoul just like her manager had instructed.. ‘Your agency will handle everything,’ he told her. ‘Just spend this time with us and we’ll keep your mind off things happening in Korea.’
Shin Hye had agreed. It was the least she could do after spoiling their family trip. But not hearing from Min Ho made her feel more anxious. She tried to hide it from her family because she didn’t want them to worry, but she was very scared. She was unaware of what went on on Min Ho’s side, if his agency was able to handle the scandal just fine. More importantly, if he was okay.
She did her best to stay away from the articles, but one time, she caught her brother cursing in his room. When she asked what was wrong, he had told her that there were very stupid people commenting on articles. Some labelled Min Ho a playboy who went after every single one of his leading ladies and called her the latest poor, naïve victim. She knew there were also comments bashing her that her brother purposely left out. There were probably even more hate comments thrown her way than at Min Ho’s. She’d be lying if she said she wasn’t affected by them – but she has learned to stomach anti-fans throughout the years.
‘You’ll see him soon enough,’ her mother leaned over, squeezing her arm. She must have noticed Shin Hye’s pained expression.
Shin Hye smiled weakly. ‘Is it really this hard to date, omma?’
Her mother chuckled softly. ‘Well, I’m not sure about that,’ she replied. ‘But all relationships are hard. You just have a higher level of difficulty to overcome. Some couples hide their relationship from unsupportive parents, you two have to hide it from everyone else.’
‘It feels so unfair,’ Shin Hye sighed.
‘But it shoudn’t have to feel that way,’ her mother replied affectionately. ‘All the things that make your situation feel unfair are the same things that brought you two together. If you weren’t a famous actress, then you wouldn’t have met him. But choosing to be with someone isn’t without its consequences, no matter who you are or what you do. You’re going through the consequence of loving someone like Lee Min Ho. It’s difficult, I’m sure, but it’s only a matter of knowing whether he’s worth it.’
‘Of course he is,’ Shin Hye replied.
‘Shin Hye, please pick up. I don’t’ know why you’re not answering but I need to talk to you. Chaebal…’ He stared at the message for a while, debating whether to press send or not. I’ve sent her enough messages. One more doesn’t make a difference if she really doesn’t want to reply. He pressed his lips together and erased it.
Just then, he received another text.
Jang Geun Suk: I just talked to Shin Hye. I hope you’re okay Min Ho-yah.
Min Ho stared at his screen as the realization hit him. It was as if something punched him in the gut, trying to knock him senseless. Except he couldn’t black out and he was still sitting there, bearing the ache. She talked to him. He was trying to make sense of Geun Suk’s message and in the process, creating excuses for her. She wants to give me space to process this. She’s only going to cry when she hears my voice. She knows that I can tell that she’s going through a tough time just by talking to her on the phone and she doesn’t want me to worry. He must have listed a dozen reasonable explanations as to why she wouldn’t answer his calls, but even then, it didn’t lessen the hurt.
He clenched his jaw, trying to bar the thoughts that were suddenly assailing his mind. He didn’t want it to, but he could sense the pain turning into anger. She knows I need her right now. She knows this must be hard for me. She knows. His grip on the phone tightened as he fought off the urge to punch the wall. He stood up and paced in an effort to cool down. But he couldn’t stop his thoughts. He finally let out a yell, amplified by all the pent up steam since that morning. He heard his voice echo through the fire exit stairs. A few seconds after, his bodyguards burst through the door looking worried. Without a word, he made his way out and back to the hotel corridor, pushing the two guys aside.
‘Where is he?’ Min Ho asked his stylist as soon as he got into the room.
‘Eo? He’s at the lobby,’ she replied warily. ‘He’s meeting the writer of that article. Are you okay?’
Min Ho ignored her and turned around. His bodyguards followed him as he marched to the elevator.
‘I don’t think it’s wise to go down. There are reporters camped outside the hotel,’ one of the bodyguards told him.
‘So? What are they going to do? Take more pictures? Are they going to write an article about me going down the lobby? Because that’s newsworthy,’ Min Ho replied derisively as he took a step into the lift.
His bodyguard looked embarrassed and bowed his head as if to apologize. Min Ho was well aware that he was channelling his anger on the wrong people, but at this point, he couldn’t control himself anymore.
He headed straight to the restaurant where his manager and some of his Chinese staff convened. As he approached their table, his eyes zeroed in on the only guy he didn’t recognize. His manager saw him walking to them and stood up immediately. He almost jogged to where Min Ho was just to block him from taking a step further.
‘Ya, what are you doing here? Go back up,’ the ahjussi said through gritted teeth, making sure his voice was low enough so the people on the table don’t hear.
Min Ho gave his manager a scathing glare. ‘Wae? I want to talk to him. This concerns me more than any of you,’ he snapped back. ‘Unless of course you plan to keep me in the dark again. You know, because you want to protect me.’
His manager sighed in exasperation. ‘Lee Min Ho. Listen to me. You’re angry right now. If you say anything wrong, that writer could easily write another arti…’
Min Ho didn’t let him finish and headed to the table again. The rest of the men stood up as he approached. They exchanged bows and Min Ho sat on the seat his manager occupied just a few seconds ago. His eyes went to his Chinese staff who were looking guarded. They knew he wasn’t supposed to be there.
‘Translate for me,’ Min Ho told the guy sitting next to him. He turned to the writer and smiled. ‘I just want to know one thing,’ he started to say. His manager, who took a seat next to him, and the rest of his staff were looking nervous. ‘How did you come up with two months?’
Before he could speak, his manager put a hand on the translator’s arm, trying to stop him from saying anything. Min Ho glanced at his manager’s frowning face before turning to the writer again. ‘I’m sure you understood my question. Two months? Why two months?’
The writer looked at him and started speaking. As soon as he was done, his translator leaned closer to Min Ho. ‘That’s what his source said. That you and Miss Park Shin Hye have been dating for two months now.’
Min Ho nodded his head and smirked. ‘If you weren’t someone being paid to write articles such as the one you wrote about us, would you personally believe we’ve been dating for two months?’
After the translation, the writer creased his brows, obviously taken aback by his question. Min Ho didn’t let him reply and stood up from his seat. ‘If she and I didn’t act in the same drama, no one would believe for a second that what you wrote was true. Why? Because you have no evidence. If you had anything substantial, you would have included it in that article. Source? What source? Unless you can name someone who knows me personally, you don’t have a source. You have a rumormonger,’ he flashed him a wide smile. ‘You can’t even begin to imagine how much I want to punch your face right now, but I’m going to hold it in for everyone’s sake. So you better hope that this silly thing you started blows over and doesn’t ruin things between me and her because I will personally hunt you down,’ he finished off by giving him a bow. The writer looked at the translator expectantly. The guy, looking baffled, glanced up at Min Ho then at his wide-eyed manager.
‘Just tell him I really like China,’ Min Ho said before walking away.
Shin Hye and her family were at Nagoya airport waiting for their flight back to Seoul. It’s been three days since the articles came out, and since then, she and Min Ho were the most searched celebrities in Korea for the past days. She had no choice but to tell her parents what had happened, because not long after, Japanese media outlets picked up the Chinese reports. There were several reporters stationed outside of Hyatt Park so they had to check out secretly with the help of the hotel staff and move to a traditional Ryokan where they spent the rest of their vacation indoors. Shin Hye was apologetic, but her family understood.
She looked at her phone and sighed. Her Father had told her to keep it off until they get back to Seoul just like her manager had instructed.. ‘Your agency will handle everything,’ he told her. ‘Just spend this time with us and we’ll keep your mind off things happening in Korea.’
Shin Hye had agreed. It was the least she could do after spoiling their family trip. But not hearing from Min Ho made her feel more anxious. She tried to hide it from her family because she didn’t want them to worry, but she was very scared. She was unaware of what went on on Min Ho’s side, if his agency was able to handle the scandal just fine. More importantly, if he was okay.
She did her best to stay away from the articles, but one time, she caught her brother cursing in his room. When she asked what was wrong, he had told her that there were very stupid people commenting on articles. Some labelled Min Ho a playboy who went after every single one of his leading ladies and called her the latest poor, naïve victim. She knew there were also comments bashing her that her brother purposely left out. There were probably even more hate comments thrown her way than at Min Ho’s. She’d be lying if she said she wasn’t affected by them – but she has learned to stomach anti-fans throughout the years.
‘You’ll see him soon enough,’ her mother leaned over, squeezing her arm. She must have noticed Shin Hye’s pained expression.
Shin Hye smiled weakly. ‘Is it really this hard to date, omma?’
Her mother chuckled softly. ‘Well, I’m not sure about that,’ she replied. ‘But all relationships are hard. You just have a higher level of difficulty to overcome. Some couples hide their relationship from unsupportive parents, you two have to hide it from everyone else.’
‘It feels so unfair,’ Shin Hye sighed.
‘But it shoudn’t have to feel that way,’ her mother replied affectionately. ‘All the things that make your situation feel unfair are the same things that brought you two together. If you weren’t a famous actress, then you wouldn’t have met him. But choosing to be with someone isn’t without its consequences, no matter who you are or what you do. You’re going through the consequence of loving someone like Lee Min Ho. It’s difficult, I’m sure, but it’s only a matter of knowing whether he’s worth it.’
‘Of course he is,’ Shin Hye replied.
0/5000
ละเว้นข้อความ และเริ่มต้นพิมพ์
'Shin Hye โปรดเลือกค่า ฉันไม่ ' รู้ว่าทำไมคุณจะไม่ตอบรับ แต่ต้องคุยกับคุณ Chaebal...' เขาจ้องไปที่ข้อความขณะ โต้วาทีว่ากดส่ง หรือไม่ ฉันได้ส่งเธอข้อความเพียงพอ หนึ่งขึ้นไม่สร้างความแตกต่างถ้าเธอไม่อยากจะตอบ เขากดริมฝีปากของเขาเข้าด้วยกัน และลบมัน
เพียงแล้ว เขาได้รับข้อความอื่น
Jang Geun Suk: ฉันแค่พูดคุยกับ Shin Hye หวังว่าคุณกำลังนาทีไรโฮจิมินห์-yah.
โฮจิมินห์แล้วจ้องไปที่หน้าจอของเขาเป็นกระทั่งตีเขา มันเป็นเหมือนสิ่งที่เจาะรูเขาในลำไส้ พยายามเคาะเขาหมดสติ ยกเว้นเขาไม่มืด และเขายังคงนั่ง แบริ่งปวด เธอพูดคุยกับเขา เขาพยายามทำให้ความรู้สึก ของข้อ Geun Suk และ ในกระบวน การ สร้างข้อแก้ตัวสำหรับเธอ เธออยากให้ฉันพื้นที่การประมวลผลนี้ เพียงเธอจะไปร้องไห้เมื่อเธอได้ยินเสียงของฉัน เธอรู้ว่า ฉันสามารถบอกว่า เธอจะผ่านเวลายากเพียงแค่พูดคุยกับเธอทางโทรศัพท์ และเธอไม่ต้องการให้ฉันต้องกังวล เขาต้องแสดงคำอธิบายที่สมเหตุสมผลโหลไปทำไมเธอจะไม่ตอบรับการเรียกของเขา แต่แม้แล้ว ก็ไม่ลดเจ็บ
เขากัดกรามของเขา พยายามบาร์ความคิดที่ถูก assailing ใจของเขาก็ เขาไม่ต้องการ แต่เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเปลี่ยนเป็นความโกรธ เธอรู้ว่า ฉันต้องการเธอตอนนี้ เธอรู้นี้ต้องเป็นผม เธอรู้ เขาจับโทรศัพท์ทำให้รัดกุมเป็นเขาสู้ออกกระตุ้นชกกำแพง เขายืนขึ้น และเย็นลงในขณะที่ศึกษาได้ แต่เขาไม่สามารถหยุดความคิดของเขา เขาก็ให้ออกแบบร้อง ขยาย โดยไอน้ำ pent ค่าตั้งแต่เช้าที่ เขาได้ยินเสียงสะท้อนของเขาผ่านไฟออกจากบันได ไม่กี่วินาทีหลังจาก ปืนเขาระเบิดประตูมองกังวล ไม่ มีคำ เขาทำทางของเขาออก และกลับไปที่ล็อบบี้ ผลักดันสองคนไว้ด้วย
'อยู่เขาไหน' นาทีโฮถามไตลิสต์ของเขาทันทีที่เขาได้เข้าห้อง
' อีโอ เขาอยู่ที่ล็อบบี้ เธอตอบกลับ warily ' เขาจะประชุมผู้เขียนของบทความนั้น มีคุณล่ะ? "
โฮจิมินห์นาทีละเว้นเธอ และหันไปรอบ ๆ ปืนของเขาตามเขาขณะที่เขาเดินไปที่ลิฟท์
' ฉันไม่คิดว่า มันฉลาดลงไป มีผู้สื่อข่าว camped นอกโรงแรม หนึ่งในปืนที่บอก
' ดังนั้น พวกเขากำลังทำอะไร ถ่ายรูปเพิ่มเติม พวกเขาจะเขียนบทความเกี่ยวกับฉันไปลงล็อบบี้ เนื่องจากเป็น newsworthy โฮนาทีตอบฮาเขาเอาขั้นตอนในการยก
บอดี้ของเขาดูอาย และลงหัวเป็นการขอโทษ นาทีโฮจิมินห์ได้ตระหนักว่า เขาถูก channelling ความโกรธของเขากับคนไม่ถูกต้อง แต่ณจุดนี้ เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองอีกต่อไป
เขามุ่งหน้าตรงไปที่ผู้จัดการของเขาและของเจ้าหน้าที่จีนแต่ร้าน เขาทาบทามตาราง ตาของเขาบอกว่าในบนคนเดียวเขาไม่รู้จัก ผู้จัดการของเขาเห็นเขาเดินไป และยืนขึ้นทันที เขาเกือบ jogged ที่โฮจิมินห์นาทีถูกกับ บล็อกเขาจากการขั้นตอนต่อไป
' ยา อะไรคุณทำที่นี่ ไปกลับค่า ahjussi ที่บอกผ่านฟัน gritted ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเสียงของเขาต่ำพอเพื่อคนในตารางไม่ได้ยิน.
โฮจิมินห์นาทีแสงจ้า scathing ผู้จัดการเขาให้ ' Wae อยากจะพูดคุยกับเขา ห่วงฉันมากกว่าของคุณ เขาจัดชิดกลับ ' เว้นแต่ของหลักสูตรคุณจะให้ฉันอยู่ในมืดอีกด้วย คุณทราบ เนื่องจากคุณต้องการป้องกัน '
ผู้จัดการของเขาถอนหายใจใน exasperation ' Lee Min นทร์ฟังฉัน คุณกำลังโกรธขณะนี้ ถ้าคุณพูดอะไรไม่ถูกต้อง ผู้เขียนที่ได้สามารถเขียนอื่นอา...'
โฮจิมินห์นาทีไม่ได้ให้เขาเสร็จสิ้น และมุ่งหน้าไปตารางอีกด้วย ส่วนเหลือของคนยืนขึ้นเป็นเขาทาบทาม พวกเขาแลกเปลี่ยนห่อ และโฮจิมินห์นาทีนั่งบนนั่งที่ผู้จัดการของเขาครอบครองเพียงไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา ตาของเขาไปกับเจ้าหน้าที่จีนที่ถูกมองมั่น พวกเขารู้ว่า เขาไม่ควรจะมี
'แปลสำหรับฉัน โฮนาทีบอกว่า ผู้ชายที่นั่งถัดจากเขา เขากลายเป็นผู้เขียน และยิ้ม 'ฉันต้องการรู้สิ่งหนึ่ง เขาเริ่มพูด ผู้จัดการของเขา ที่นั่งถัดจากเขา และส่วนเหลือของเจ้าหน้าที่ ถูกมองประสาท 'วิธีทำคุณมากับสองเดือน'
ก่อนสามารถพูด ผู้จัดการของเขาวางมือบนแขนของนักแปล พยายามที่จะหยุดเขาจากการพูดอะไร นาทีโฮ glanced ที่ผู้จัดการของเขาหน้างอก่อนจะเปิดให้ผู้เขียนอีกครั้ง "ผมมั่นใจว่า คุณเข้าใจคำถามของฉัน สองเดือนหรือไม่ ทำไมสองเดือน?'
ผู้เขียนมองเขา และเริ่มพูด ทันทีที่เขาทำเสร็จแล้ว เขาแปลเองใกล้ชิดกับหมินทร์ ' ที่เป็นแหล่งของเขาพูด ว่า คุณและนางสาว Park Shin Hye ได้ถูกเดททั้งสองเดือนตอนนี้ '
นาทีโฮ nodded ของเขาใหญ่ และ smirked ' ถ้าคุณไม่ได้คนที่จ่ายให้เขียนบทความเช่นคุณเขียนเกี่ยวกับเรา ต้องคุณเองเชื่อเราได้นัดสองเดือน?'
หลังจากแปล ผู้เขียนผ้าเป็นรอยย่นผู้ชมของเขา เห็นตะลึง โดยคำถามของเขา นาทีโฮไม่ได้ให้เขาตอบ และยืนขึ้นจากที่นั่งของเขา ' ถ้าเธอและฉันไม่ได้ดำเนินการในละครเรื่องเดียวกัน ไม่มีใครจะเชื่อแป๊บว่า สิ่งที่คุณเขียนเป็นจริง ทำไม เพราะหลักฐานไม่ได้ ถ้าคุณมีอะไรที่พบ คุณจะรวมมันในบทความนั้น แหล่งที่มาหรือไม่ แหล่งใด ยกเว้นว่าคุณสามารถใช้คนที่รู้ว่าฉันตัว คุณไม่มีแหล่ง คุณมี rumormonger เขาถ่ายเขายิ้มกว้าง ' คุณไม่สามารถเริ่มได้คิดว่าอยากชกใบหน้าของคุณขณะนี้ แต่ฉันจะไว้ในสาเกของทุกคน เพื่อให้คุณดีขึ้นหวังว่า สิ่งนี้โง่คุณเริ่มพัดผ่าน และไม่ทำลายสิ่งระหว่างฉันและเธอ เพราะฉันจะตัวแกะคุณ เขาจบปิดให้เขาคันธนู ผู้เขียนมองที่ตัวแปล expectantly ผู้ชาย มอง baffled, glanced ขึ้น ที่ โฮจิมินห์นาที แล้ว ที่ผู้จัดการของเขา wide-eyed.
'เพียงบอกฉันชอบจีน นาทีโฮจิมินห์กล่าวว่า ก่อนที่จะเดินไป
ชิน Hye และครอบครัวของเธอได้ที่สนามบินนาโกย่ารอบินไปโซล จะได้รับสามวันตั้งแต่บทความออกมา และตั้งแต่นั้น เธอและโฮจิมินห์นาทีมีดาราค้นหามากที่สุดในเกาหลีในวันผ่านมา เธอมีทางเลือกไม่ให้บอกพ่อแม่อะไรก็เกิดขึ้น เพราะไม่นานหลังจาก ร้านสื่อญี่ปุ่นรับรายงานจีน ผู้สื่อข่าวหลายประจำนอกพาร์คไฮแอทเพื่อให้มี การตรวจสอบแอบช่วยดีไปเรียวแบบดั้งเดิมที่พวกเขาใช้เวลาส่วนที่เหลือของวันหยุดของพวกเขาในร่มได้ ชิน Hye ถูกขออภัย แต่ครอบครัวของเธอเข้าใจ
เธอมองโทรศัพท์เธอ และถอนหายใจ พ่อของเธอได้บอกเธอให้มันปิดจนกว่าพวกเขากลับสู่โซลเหมือนผู้จัดการของเธอได้รับคำแนะนำ... "หน่วยงานของคุณจะจัดการทุกอย่าง เขาบอกเธอ 'เพียงเวลานี้กับเรา และเราจะให้จิตออกจากสิ่งที่เกิดขึ้นในเกาหลี'
Shin Hye ได้ตกลงกัน เธอน้อยที่สุดจะทำหลังจาก spoiling เดินทางครอบครัวได้ แต่ทำไม่ได้ยินจากโฮจิมินห์นาทีรู้สึกกังวลมาก เธอพยายามซ่อนจากครอบครัวของเธอเนื่องจากเธอไม่ต้องกังวล แต่เธอกลัวมาก เธอไม่รู้อะไรไปในทางด้าน Min โฮจิมินห์ ถ้าหน่วยงานของเขาได้จัดการสแกนดัลเพียงปรับ ที่สำคัญ ถ้าเขาไม่เหมาะสม
เธอได้ดีจากบทความการ แต่เวลาหนึ่ง เธอจับน้องชายของเธอ cursing ในห้องของเขา เมื่อเธอถามอะไรผิด เขาได้บอกเธอว่า มีคนโง่มากให้ข้อคิดเห็นในบทความ บางอย่างมันนาทีโฮจิมินห์เพลย์บอยที่ไปหลังจากทุกหนึ่งเดียวของสุภาพสตรีชั้นนำของเขา และเธอเรียกเหยื่อขำน่าดี ล่าสุด เธอรู้ว่า ยังมีความคิดเห็นที่ทุบตีเธอที่พี่ชายของเธอจงใจปล่อยออก มีคงยิ่งเกลียดเห็นโยนวิธีของเธอที่โฮจิมินห์นาที เธอจะอยู่ได้ถ้าเธอกล่าวว่า เธอไม่ได้รับผลกระทบจาก– แต่เธอได้เรียนรู้กับแฟนป้องกันท้องตลอดปี
' คุณจะเห็นเขาเร็วพอ แม่ของเธอเอง squeezing แขนของเธอ ต้องได้สังเกตเห็นเธอ Shin Hye pained นิพจน์
Shin Hye weakly ยิ้ม 'เป็นเรื่องนี้ยากจน omma '
แม่ของเธอเบา ๆ เบา ๆ 'ดี ฉันไม่แน่ใจว่า เธอตอบกลับ ' แต่ความสัมพันธ์ทั้งหมดยาก นอกจากนี้คุณก็มีความยากลำบากเพื่อเอาชนะในระดับที่สูงขึ้น บางคู่ซ่อนความสัมพันธ์จากพ่อแม่ unsupportive คุณสองต้องซ่อนมันจากคนอื่น "
'รู้สึกไม่เป็นธรรมดังนั้น Shin Hye ถอนหายใจ
' แต่ต้องรู้สึก shoudn't' ตอบแม่ของเธอด้วยความรัก ' ทุกสิ่งที่ทำให้สถานการณ์ของคุณรู้สึกไม่เป็นธรรมเป็นสิ่งเดียวกันที่นำคุณสองเข้าด้วยกัน ถ้าคุณไม่ได้เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง แล้วคุณจะไม่ได้ไปตามเขา แต่ต้องอยู่กับคนไม่ใช่ไม่ มีผลที่เกิดขึ้น ไม่ว่าคุณเป็นใครหรืออะไรที่คุณทำ คุณกำลังผ่านสัจจะของการรักคนอย่าง Lee Min โฮจิมินห์ มันเป็นเรื่องยาก ฉันแน่ใจ แต่มันเป็นเพียงเรื่องของการรู้ว่า เขาจะคุ้ม '
' แน่นอนเขาเป็น Shin Hye ตอบ
'Shin Hye โปรดเลือกค่า ฉันไม่ ' รู้ว่าทำไมคุณจะไม่ตอบรับ แต่ต้องคุยกับคุณ Chaebal...' เขาจ้องไปที่ข้อความขณะ โต้วาทีว่ากดส่ง หรือไม่ ฉันได้ส่งเธอข้อความเพียงพอ หนึ่งขึ้นไม่สร้างความแตกต่างถ้าเธอไม่อยากจะตอบ เขากดริมฝีปากของเขาเข้าด้วยกัน และลบมัน
เพียงแล้ว เขาได้รับข้อความอื่น
Jang Geun Suk: ฉันแค่พูดคุยกับ Shin Hye หวังว่าคุณกำลังนาทีไรโฮจิมินห์-yah.
โฮจิมินห์แล้วจ้องไปที่หน้าจอของเขาเป็นกระทั่งตีเขา มันเป็นเหมือนสิ่งที่เจาะรูเขาในลำไส้ พยายามเคาะเขาหมดสติ ยกเว้นเขาไม่มืด และเขายังคงนั่ง แบริ่งปวด เธอพูดคุยกับเขา เขาพยายามทำให้ความรู้สึก ของข้อ Geun Suk และ ในกระบวน การ สร้างข้อแก้ตัวสำหรับเธอ เธออยากให้ฉันพื้นที่การประมวลผลนี้ เพียงเธอจะไปร้องไห้เมื่อเธอได้ยินเสียงของฉัน เธอรู้ว่า ฉันสามารถบอกว่า เธอจะผ่านเวลายากเพียงแค่พูดคุยกับเธอทางโทรศัพท์ และเธอไม่ต้องการให้ฉันต้องกังวล เขาต้องแสดงคำอธิบายที่สมเหตุสมผลโหลไปทำไมเธอจะไม่ตอบรับการเรียกของเขา แต่แม้แล้ว ก็ไม่ลดเจ็บ
เขากัดกรามของเขา พยายามบาร์ความคิดที่ถูก assailing ใจของเขาก็ เขาไม่ต้องการ แต่เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเปลี่ยนเป็นความโกรธ เธอรู้ว่า ฉันต้องการเธอตอนนี้ เธอรู้นี้ต้องเป็นผม เธอรู้ เขาจับโทรศัพท์ทำให้รัดกุมเป็นเขาสู้ออกกระตุ้นชกกำแพง เขายืนขึ้น และเย็นลงในขณะที่ศึกษาได้ แต่เขาไม่สามารถหยุดความคิดของเขา เขาก็ให้ออกแบบร้อง ขยาย โดยไอน้ำ pent ค่าตั้งแต่เช้าที่ เขาได้ยินเสียงสะท้อนของเขาผ่านไฟออกจากบันได ไม่กี่วินาทีหลังจาก ปืนเขาระเบิดประตูมองกังวล ไม่ มีคำ เขาทำทางของเขาออก และกลับไปที่ล็อบบี้ ผลักดันสองคนไว้ด้วย
'อยู่เขาไหน' นาทีโฮถามไตลิสต์ของเขาทันทีที่เขาได้เข้าห้อง
' อีโอ เขาอยู่ที่ล็อบบี้ เธอตอบกลับ warily ' เขาจะประชุมผู้เขียนของบทความนั้น มีคุณล่ะ? "
โฮจิมินห์นาทีละเว้นเธอ และหันไปรอบ ๆ ปืนของเขาตามเขาขณะที่เขาเดินไปที่ลิฟท์
' ฉันไม่คิดว่า มันฉลาดลงไป มีผู้สื่อข่าว camped นอกโรงแรม หนึ่งในปืนที่บอก
' ดังนั้น พวกเขากำลังทำอะไร ถ่ายรูปเพิ่มเติม พวกเขาจะเขียนบทความเกี่ยวกับฉันไปลงล็อบบี้ เนื่องจากเป็น newsworthy โฮนาทีตอบฮาเขาเอาขั้นตอนในการยก
บอดี้ของเขาดูอาย และลงหัวเป็นการขอโทษ นาทีโฮจิมินห์ได้ตระหนักว่า เขาถูก channelling ความโกรธของเขากับคนไม่ถูกต้อง แต่ณจุดนี้ เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองอีกต่อไป
เขามุ่งหน้าตรงไปที่ผู้จัดการของเขาและของเจ้าหน้าที่จีนแต่ร้าน เขาทาบทามตาราง ตาของเขาบอกว่าในบนคนเดียวเขาไม่รู้จัก ผู้จัดการของเขาเห็นเขาเดินไป และยืนขึ้นทันที เขาเกือบ jogged ที่โฮจิมินห์นาทีถูกกับ บล็อกเขาจากการขั้นตอนต่อไป
' ยา อะไรคุณทำที่นี่ ไปกลับค่า ahjussi ที่บอกผ่านฟัน gritted ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเสียงของเขาต่ำพอเพื่อคนในตารางไม่ได้ยิน.
โฮจิมินห์นาทีแสงจ้า scathing ผู้จัดการเขาให้ ' Wae อยากจะพูดคุยกับเขา ห่วงฉันมากกว่าของคุณ เขาจัดชิดกลับ ' เว้นแต่ของหลักสูตรคุณจะให้ฉันอยู่ในมืดอีกด้วย คุณทราบ เนื่องจากคุณต้องการป้องกัน '
ผู้จัดการของเขาถอนหายใจใน exasperation ' Lee Min นทร์ฟังฉัน คุณกำลังโกรธขณะนี้ ถ้าคุณพูดอะไรไม่ถูกต้อง ผู้เขียนที่ได้สามารถเขียนอื่นอา...'
โฮจิมินห์นาทีไม่ได้ให้เขาเสร็จสิ้น และมุ่งหน้าไปตารางอีกด้วย ส่วนเหลือของคนยืนขึ้นเป็นเขาทาบทาม พวกเขาแลกเปลี่ยนห่อ และโฮจิมินห์นาทีนั่งบนนั่งที่ผู้จัดการของเขาครอบครองเพียงไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา ตาของเขาไปกับเจ้าหน้าที่จีนที่ถูกมองมั่น พวกเขารู้ว่า เขาไม่ควรจะมี
'แปลสำหรับฉัน โฮนาทีบอกว่า ผู้ชายที่นั่งถัดจากเขา เขากลายเป็นผู้เขียน และยิ้ม 'ฉันต้องการรู้สิ่งหนึ่ง เขาเริ่มพูด ผู้จัดการของเขา ที่นั่งถัดจากเขา และส่วนเหลือของเจ้าหน้าที่ ถูกมองประสาท 'วิธีทำคุณมากับสองเดือน'
ก่อนสามารถพูด ผู้จัดการของเขาวางมือบนแขนของนักแปล พยายามที่จะหยุดเขาจากการพูดอะไร นาทีโฮ glanced ที่ผู้จัดการของเขาหน้างอก่อนจะเปิดให้ผู้เขียนอีกครั้ง "ผมมั่นใจว่า คุณเข้าใจคำถามของฉัน สองเดือนหรือไม่ ทำไมสองเดือน?'
ผู้เขียนมองเขา และเริ่มพูด ทันทีที่เขาทำเสร็จแล้ว เขาแปลเองใกล้ชิดกับหมินทร์ ' ที่เป็นแหล่งของเขาพูด ว่า คุณและนางสาว Park Shin Hye ได้ถูกเดททั้งสองเดือนตอนนี้ '
นาทีโฮ nodded ของเขาใหญ่ และ smirked ' ถ้าคุณไม่ได้คนที่จ่ายให้เขียนบทความเช่นคุณเขียนเกี่ยวกับเรา ต้องคุณเองเชื่อเราได้นัดสองเดือน?'
หลังจากแปล ผู้เขียนผ้าเป็นรอยย่นผู้ชมของเขา เห็นตะลึง โดยคำถามของเขา นาทีโฮไม่ได้ให้เขาตอบ และยืนขึ้นจากที่นั่งของเขา ' ถ้าเธอและฉันไม่ได้ดำเนินการในละครเรื่องเดียวกัน ไม่มีใครจะเชื่อแป๊บว่า สิ่งที่คุณเขียนเป็นจริง ทำไม เพราะหลักฐานไม่ได้ ถ้าคุณมีอะไรที่พบ คุณจะรวมมันในบทความนั้น แหล่งที่มาหรือไม่ แหล่งใด ยกเว้นว่าคุณสามารถใช้คนที่รู้ว่าฉันตัว คุณไม่มีแหล่ง คุณมี rumormonger เขาถ่ายเขายิ้มกว้าง ' คุณไม่สามารถเริ่มได้คิดว่าอยากชกใบหน้าของคุณขณะนี้ แต่ฉันจะไว้ในสาเกของทุกคน เพื่อให้คุณดีขึ้นหวังว่า สิ่งนี้โง่คุณเริ่มพัดผ่าน และไม่ทำลายสิ่งระหว่างฉันและเธอ เพราะฉันจะตัวแกะคุณ เขาจบปิดให้เขาคันธนู ผู้เขียนมองที่ตัวแปล expectantly ผู้ชาย มอง baffled, glanced ขึ้น ที่ โฮจิมินห์นาที แล้ว ที่ผู้จัดการของเขา wide-eyed.
'เพียงบอกฉันชอบจีน นาทีโฮจิมินห์กล่าวว่า ก่อนที่จะเดินไป
ชิน Hye และครอบครัวของเธอได้ที่สนามบินนาโกย่ารอบินไปโซล จะได้รับสามวันตั้งแต่บทความออกมา และตั้งแต่นั้น เธอและโฮจิมินห์นาทีมีดาราค้นหามากที่สุดในเกาหลีในวันผ่านมา เธอมีทางเลือกไม่ให้บอกพ่อแม่อะไรก็เกิดขึ้น เพราะไม่นานหลังจาก ร้านสื่อญี่ปุ่นรับรายงานจีน ผู้สื่อข่าวหลายประจำนอกพาร์คไฮแอทเพื่อให้มี การตรวจสอบแอบช่วยดีไปเรียวแบบดั้งเดิมที่พวกเขาใช้เวลาส่วนที่เหลือของวันหยุดของพวกเขาในร่มได้ ชิน Hye ถูกขออภัย แต่ครอบครัวของเธอเข้าใจ
เธอมองโทรศัพท์เธอ และถอนหายใจ พ่อของเธอได้บอกเธอให้มันปิดจนกว่าพวกเขากลับสู่โซลเหมือนผู้จัดการของเธอได้รับคำแนะนำ... "หน่วยงานของคุณจะจัดการทุกอย่าง เขาบอกเธอ 'เพียงเวลานี้กับเรา และเราจะให้จิตออกจากสิ่งที่เกิดขึ้นในเกาหลี'
Shin Hye ได้ตกลงกัน เธอน้อยที่สุดจะทำหลังจาก spoiling เดินทางครอบครัวได้ แต่ทำไม่ได้ยินจากโฮจิมินห์นาทีรู้สึกกังวลมาก เธอพยายามซ่อนจากครอบครัวของเธอเนื่องจากเธอไม่ต้องกังวล แต่เธอกลัวมาก เธอไม่รู้อะไรไปในทางด้าน Min โฮจิมินห์ ถ้าหน่วยงานของเขาได้จัดการสแกนดัลเพียงปรับ ที่สำคัญ ถ้าเขาไม่เหมาะสม
เธอได้ดีจากบทความการ แต่เวลาหนึ่ง เธอจับน้องชายของเธอ cursing ในห้องของเขา เมื่อเธอถามอะไรผิด เขาได้บอกเธอว่า มีคนโง่มากให้ข้อคิดเห็นในบทความ บางอย่างมันนาทีโฮจิมินห์เพลย์บอยที่ไปหลังจากทุกหนึ่งเดียวของสุภาพสตรีชั้นนำของเขา และเธอเรียกเหยื่อขำน่าดี ล่าสุด เธอรู้ว่า ยังมีความคิดเห็นที่ทุบตีเธอที่พี่ชายของเธอจงใจปล่อยออก มีคงยิ่งเกลียดเห็นโยนวิธีของเธอที่โฮจิมินห์นาที เธอจะอยู่ได้ถ้าเธอกล่าวว่า เธอไม่ได้รับผลกระทบจาก– แต่เธอได้เรียนรู้กับแฟนป้องกันท้องตลอดปี
' คุณจะเห็นเขาเร็วพอ แม่ของเธอเอง squeezing แขนของเธอ ต้องได้สังเกตเห็นเธอ Shin Hye pained นิพจน์
Shin Hye weakly ยิ้ม 'เป็นเรื่องนี้ยากจน omma '
แม่ของเธอเบา ๆ เบา ๆ 'ดี ฉันไม่แน่ใจว่า เธอตอบกลับ ' แต่ความสัมพันธ์ทั้งหมดยาก นอกจากนี้คุณก็มีความยากลำบากเพื่อเอาชนะในระดับที่สูงขึ้น บางคู่ซ่อนความสัมพันธ์จากพ่อแม่ unsupportive คุณสองต้องซ่อนมันจากคนอื่น "
'รู้สึกไม่เป็นธรรมดังนั้น Shin Hye ถอนหายใจ
' แต่ต้องรู้สึก shoudn't' ตอบแม่ของเธอด้วยความรัก ' ทุกสิ่งที่ทำให้สถานการณ์ของคุณรู้สึกไม่เป็นธรรมเป็นสิ่งเดียวกันที่นำคุณสองเข้าด้วยกัน ถ้าคุณไม่ได้เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง แล้วคุณจะไม่ได้ไปตามเขา แต่ต้องอยู่กับคนไม่ใช่ไม่ มีผลที่เกิดขึ้น ไม่ว่าคุณเป็นใครหรืออะไรที่คุณทำ คุณกำลังผ่านสัจจะของการรักคนอย่าง Lee Min โฮจิมินห์ มันเป็นเรื่องยาก ฉันแน่ใจ แต่มันเป็นเพียงเรื่องของการรู้ว่า เขาจะคุ้ม '
' แน่นอนเขาเป็น Shin Hye ตอบ
การแปล กรุณารอสักครู่..
He ignored the messages and started typing.
‘Shin Hye, please pick up. I don’t’ know why you’re not answering but I need to talk to you. Chaebal…’ He stared at the message for a while, debating whether to press send or not. I’ve sent her enough messages. One more doesn’t make a difference if she really doesn’t want to reply. He pressed his lips together and erased it.
Just then, he received another text.
Jang Geun Suk: I just talked to Shin Hye. I hope you’re okay Min Ho-yah.
Min Ho stared at his screen as the realization hit him. It was as if something punched him in the gut, trying to knock him senseless. Except he couldn’t black out and he was still sitting there, bearing the ache. She talked to him. He was trying to make sense of Geun Suk’s message and in the process, creating excuses for her. She wants to give me space to process this. She’s only going to cry when she hears my voice. She knows that I can tell that she’s going through a tough time just by talking to her on the phone and she doesn’t want me to worry. He must have listed a dozen reasonable explanations as to why she wouldn’t answer his calls, but even then, it didn’t lessen the hurt.
He clenched his jaw, trying to bar the thoughts that were suddenly assailing his mind. He didn’t want it to, but he could sense the pain turning into anger. She knows I need her right now. She knows this must be hard for me. She knows. His grip on the phone tightened as he fought off the urge to punch the wall. He stood up and paced in an effort to cool down. But he couldn’t stop his thoughts. He finally let out a yell, amplified by all the pent up steam since that morning. He heard his voice echo through the fire exit stairs. A few seconds after, his bodyguards burst through the door looking worried. Without a word, he made his way out and back to the hotel corridor, pushing the two guys aside.
‘Where is he?’ Min Ho asked his stylist as soon as he got into the room.
‘Eo? He’s at the lobby,’ she replied warily. ‘He’s meeting the writer of that article. Are you okay?’
Min Ho ignored her and turned around. His bodyguards followed him as he marched to the elevator.
‘I don’t think it’s wise to go down. There are reporters camped outside the hotel,’ one of the bodyguards told him.
‘So? What are they going to do? Take more pictures? Are they going to write an article about me going down the lobby? Because that’s newsworthy,’ Min Ho replied derisively as he took a step into the lift.
His bodyguard looked embarrassed and bowed his head as if to apologize. Min Ho was well aware that he was channelling his anger on the wrong people, but at this point, he couldn’t control himself anymore.
He headed straight to the restaurant where his manager and some of his Chinese staff convened. As he approached their table, his eyes zeroed in on the only guy he didn’t recognize. His manager saw him walking to them and stood up immediately. He almost jogged to where Min Ho was just to block him from taking a step further.
‘Ya, what are you doing here? Go back up,’ the ahjussi said through gritted teeth, making sure his voice was low enough so the people on the table don’t hear.
Min Ho gave his manager a scathing glare. ‘Wae? I want to talk to him. This concerns me more than any of you,’ he snapped back. ‘Unless of course you plan to keep me in the dark again. You know, because you want to protect me.’
His manager sighed in exasperation. ‘Lee Min Ho. Listen to me. You’re angry right now. If you say anything wrong, that writer could easily write another arti…’
Min Ho didn’t let him finish and headed to the table again. The rest of the men stood up as he approached. They exchanged bows and Min Ho sat on the seat his manager occupied just a few seconds ago. His eyes went to his Chinese staff who were looking guarded. They knew he wasn’t supposed to be there.
‘Translate for me,’ Min Ho told the guy sitting next to him. He turned to the writer and smiled. ‘I just want to know one thing,’ he started to say. His manager, who took a seat next to him, and the rest of his staff were looking nervous. ‘How did you come up with two months?’
Before he could speak, his manager put a hand on the translator’s arm, trying to stop him from saying anything. Min Ho glanced at his manager’s frowning face before turning to the writer again. ‘I’m sure you understood my question. Two months? Why two months?’
The writer looked at him and started speaking. As soon as he was done, his translator leaned closer to Min Ho. ‘That’s what his source said. That you and Miss Park Shin Hye have been dating for two months now.’
Min Ho nodded his head and smirked. ‘If you weren’t someone being paid to write articles such as the one you wrote about us, would you personally believe we’ve been dating for two months?’
After the translation, the writer creased his brows, obviously taken aback by his question. Min Ho didn’t let him reply and stood up from his seat. ‘If she and I didn’t act in the same drama, no one would believe for a second that what you wrote was true. Why? Because you have no evidence. If you had anything substantial, you would have included it in that article. Source? What source? Unless you can name someone who knows me personally, you don’t have a source. You have a rumormonger,’ he flashed him a wide smile. ‘You can’t even begin to imagine how much I want to punch your face right now, but I’m going to hold it in for everyone’s sake. So you better hope that this silly thing you started blows over and doesn’t ruin things between me and her because I will personally hunt you down,’ he finished off by giving him a bow. The writer looked at the translator expectantly. The guy, looking baffled, glanced up at Min Ho then at his wide-eyed manager.
‘Just tell him I really like China,’ Min Ho said before walking away.
Shin Hye and her family were at Nagoya airport waiting for their flight back to Seoul. It’s been three days since the articles came out, and since then, she and Min Ho were the most searched celebrities in Korea for the past days. She had no choice but to tell her parents what had happened, because not long after, Japanese media outlets picked up the Chinese reports. There were several reporters stationed outside of Hyatt Park so they had to check out secretly with the help of the hotel staff and move to a traditional Ryokan where they spent the rest of their vacation indoors. Shin Hye was apologetic, but her family understood.
She looked at her phone and sighed. Her Father had told her to keep it off until they get back to Seoul just like her manager had instructed.. ‘Your agency will handle everything,’ he told her. ‘Just spend this time with us and we’ll keep your mind off things happening in Korea.’
Shin Hye had agreed. It was the least she could do after spoiling their family trip. But not hearing from Min Ho made her feel more anxious. She tried to hide it from her family because she didn’t want them to worry, but she was very scared. She was unaware of what went on on Min Ho’s side, if his agency was able to handle the scandal just fine. More importantly, if he was okay.
She did her best to stay away from the articles, but one time, she caught her brother cursing in his room. When she asked what was wrong, he had told her that there were very stupid people commenting on articles. Some labelled Min Ho a playboy who went after every single one of his leading ladies and called her the latest poor, naïve victim. She knew there were also comments bashing her that her brother purposely left out. There were probably even more hate comments thrown her way than at Min Ho’s. She’d be lying if she said she wasn’t affected by them – but she has learned to stomach anti-fans throughout the years.
‘You’ll see him soon enough,’ her mother leaned over, squeezing her arm. She must have noticed Shin Hye’s pained expression.
Shin Hye smiled weakly. ‘Is it really this hard to date, omma?’
Her mother chuckled softly. ‘Well, I’m not sure about that,’ she replied. ‘But all relationships are hard. You just have a higher level of difficulty to overcome. Some couples hide their relationship from unsupportive parents, you two have to hide it from everyone else.’
‘It feels so unfair,’ Shin Hye sighed.
‘But it shoudn’t have to feel that way,’ her mother replied affectionately. ‘All the things that make your situation feel unfair are the same things that brought you two together. If you weren’t a famous actress, then you wouldn’t have met him. But choosing to be with someone isn’t without its consequences, no matter who you are or what you do. You’re going through the consequence of loving someone like Lee Min Ho. It’s difficult, I’m sure, but it’s only a matter of knowing whether he’s worth it.’
‘Of course he is,’ Shin Hye replied.
‘Shin Hye, please pick up. I don’t’ know why you’re not answering but I need to talk to you. Chaebal…’ He stared at the message for a while, debating whether to press send or not. I’ve sent her enough messages. One more doesn’t make a difference if she really doesn’t want to reply. He pressed his lips together and erased it.
Just then, he received another text.
Jang Geun Suk: I just talked to Shin Hye. I hope you’re okay Min Ho-yah.
Min Ho stared at his screen as the realization hit him. It was as if something punched him in the gut, trying to knock him senseless. Except he couldn’t black out and he was still sitting there, bearing the ache. She talked to him. He was trying to make sense of Geun Suk’s message and in the process, creating excuses for her. She wants to give me space to process this. She’s only going to cry when she hears my voice. She knows that I can tell that she’s going through a tough time just by talking to her on the phone and she doesn’t want me to worry. He must have listed a dozen reasonable explanations as to why she wouldn’t answer his calls, but even then, it didn’t lessen the hurt.
He clenched his jaw, trying to bar the thoughts that were suddenly assailing his mind. He didn’t want it to, but he could sense the pain turning into anger. She knows I need her right now. She knows this must be hard for me. She knows. His grip on the phone tightened as he fought off the urge to punch the wall. He stood up and paced in an effort to cool down. But he couldn’t stop his thoughts. He finally let out a yell, amplified by all the pent up steam since that morning. He heard his voice echo through the fire exit stairs. A few seconds after, his bodyguards burst through the door looking worried. Without a word, he made his way out and back to the hotel corridor, pushing the two guys aside.
‘Where is he?’ Min Ho asked his stylist as soon as he got into the room.
‘Eo? He’s at the lobby,’ she replied warily. ‘He’s meeting the writer of that article. Are you okay?’
Min Ho ignored her and turned around. His bodyguards followed him as he marched to the elevator.
‘I don’t think it’s wise to go down. There are reporters camped outside the hotel,’ one of the bodyguards told him.
‘So? What are they going to do? Take more pictures? Are they going to write an article about me going down the lobby? Because that’s newsworthy,’ Min Ho replied derisively as he took a step into the lift.
His bodyguard looked embarrassed and bowed his head as if to apologize. Min Ho was well aware that he was channelling his anger on the wrong people, but at this point, he couldn’t control himself anymore.
He headed straight to the restaurant where his manager and some of his Chinese staff convened. As he approached their table, his eyes zeroed in on the only guy he didn’t recognize. His manager saw him walking to them and stood up immediately. He almost jogged to where Min Ho was just to block him from taking a step further.
‘Ya, what are you doing here? Go back up,’ the ahjussi said through gritted teeth, making sure his voice was low enough so the people on the table don’t hear.
Min Ho gave his manager a scathing glare. ‘Wae? I want to talk to him. This concerns me more than any of you,’ he snapped back. ‘Unless of course you plan to keep me in the dark again. You know, because you want to protect me.’
His manager sighed in exasperation. ‘Lee Min Ho. Listen to me. You’re angry right now. If you say anything wrong, that writer could easily write another arti…’
Min Ho didn’t let him finish and headed to the table again. The rest of the men stood up as he approached. They exchanged bows and Min Ho sat on the seat his manager occupied just a few seconds ago. His eyes went to his Chinese staff who were looking guarded. They knew he wasn’t supposed to be there.
‘Translate for me,’ Min Ho told the guy sitting next to him. He turned to the writer and smiled. ‘I just want to know one thing,’ he started to say. His manager, who took a seat next to him, and the rest of his staff were looking nervous. ‘How did you come up with two months?’
Before he could speak, his manager put a hand on the translator’s arm, trying to stop him from saying anything. Min Ho glanced at his manager’s frowning face before turning to the writer again. ‘I’m sure you understood my question. Two months? Why two months?’
The writer looked at him and started speaking. As soon as he was done, his translator leaned closer to Min Ho. ‘That’s what his source said. That you and Miss Park Shin Hye have been dating for two months now.’
Min Ho nodded his head and smirked. ‘If you weren’t someone being paid to write articles such as the one you wrote about us, would you personally believe we’ve been dating for two months?’
After the translation, the writer creased his brows, obviously taken aback by his question. Min Ho didn’t let him reply and stood up from his seat. ‘If she and I didn’t act in the same drama, no one would believe for a second that what you wrote was true. Why? Because you have no evidence. If you had anything substantial, you would have included it in that article. Source? What source? Unless you can name someone who knows me personally, you don’t have a source. You have a rumormonger,’ he flashed him a wide smile. ‘You can’t even begin to imagine how much I want to punch your face right now, but I’m going to hold it in for everyone’s sake. So you better hope that this silly thing you started blows over and doesn’t ruin things between me and her because I will personally hunt you down,’ he finished off by giving him a bow. The writer looked at the translator expectantly. The guy, looking baffled, glanced up at Min Ho then at his wide-eyed manager.
‘Just tell him I really like China,’ Min Ho said before walking away.
Shin Hye and her family were at Nagoya airport waiting for their flight back to Seoul. It’s been three days since the articles came out, and since then, she and Min Ho were the most searched celebrities in Korea for the past days. She had no choice but to tell her parents what had happened, because not long after, Japanese media outlets picked up the Chinese reports. There were several reporters stationed outside of Hyatt Park so they had to check out secretly with the help of the hotel staff and move to a traditional Ryokan where they spent the rest of their vacation indoors. Shin Hye was apologetic, but her family understood.
She looked at her phone and sighed. Her Father had told her to keep it off until they get back to Seoul just like her manager had instructed.. ‘Your agency will handle everything,’ he told her. ‘Just spend this time with us and we’ll keep your mind off things happening in Korea.’
Shin Hye had agreed. It was the least she could do after spoiling their family trip. But not hearing from Min Ho made her feel more anxious. She tried to hide it from her family because she didn’t want them to worry, but she was very scared. She was unaware of what went on on Min Ho’s side, if his agency was able to handle the scandal just fine. More importantly, if he was okay.
She did her best to stay away from the articles, but one time, she caught her brother cursing in his room. When she asked what was wrong, he had told her that there were very stupid people commenting on articles. Some labelled Min Ho a playboy who went after every single one of his leading ladies and called her the latest poor, naïve victim. She knew there were also comments bashing her that her brother purposely left out. There were probably even more hate comments thrown her way than at Min Ho’s. She’d be lying if she said she wasn’t affected by them – but she has learned to stomach anti-fans throughout the years.
‘You’ll see him soon enough,’ her mother leaned over, squeezing her arm. She must have noticed Shin Hye’s pained expression.
Shin Hye smiled weakly. ‘Is it really this hard to date, omma?’
Her mother chuckled softly. ‘Well, I’m not sure about that,’ she replied. ‘But all relationships are hard. You just have a higher level of difficulty to overcome. Some couples hide their relationship from unsupportive parents, you two have to hide it from everyone else.’
‘It feels so unfair,’ Shin Hye sighed.
‘But it shoudn’t have to feel that way,’ her mother replied affectionately. ‘All the things that make your situation feel unfair are the same things that brought you two together. If you weren’t a famous actress, then you wouldn’t have met him. But choosing to be with someone isn’t without its consequences, no matter who you are or what you do. You’re going through the consequence of loving someone like Lee Min Ho. It’s difficult, I’m sure, but it’s only a matter of knowing whether he’s worth it.’
‘Of course he is,’ Shin Hye replied.
การแปล กรุณารอสักครู่..
เขาไม่สนใจและเริ่มพิมพ์ข้อความ
'shin เฮ โปรดรับ ข้าไม่รู้ว่าทำไมนายไม่ตอบ แต่ผมต้องคุยกับคุณ chaebal . . . ' เขาจ้องข้อความสักพัก คิดอยู่ว่าจะกดส่ง หรือ ไม่ ฉันส่งข้อความ พอเธอ อีกหนึ่งก็ไม่ต่างกันหรอก ถ้าเธอไม่อยากตอบ เขาแนบริมฝีปากของเขาเข้าด้วยกัน และลบมันทิ้ง
จากนั้นเขาได้รับข้อความอื่น
จาง กึน ซอก : ผมเพิ่งคุยกับชินเฮ ฉันหวังว่าเธอจะโอเค มิน โฮ
มินโฮจ้องที่หน้าจอ เช่น การชก มันเหมือนมีบางอย่างที่ชกท้อง พยายามที่จะทำให้เขาหมดสติ ยกเว้นเขาไม่ได้สลบไป เขายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ทนปวด เธอคุยกับเขาเขาพยายามที่จะทำให้ความรู้สึกของข้อความ กึน ซอก และ ในกระบวนการ การสร้างข้อแก้ตัวของเธอ เธออยากให้ฉันพื้นที่เพื่อจัดการเรื่องนี้ เธอเอาแต่ร้องไห้ เมื่อเธอได้ยินเสียงของฉัน เธอรู้ว่าฉันสามารถบอกได้ว่าเธอกำลังผ่านช่วงเวลาที่ยากโดยแค่คุยกับเธอทางโทรศัพท์ เธอไม่อยากให้ฉันต้องกังวลเขาต้องแสดงโหลเหมาะสมคำอธิบายว่าทำไมเขาไม่รับโทรศัพท์ของเขา แต่ก็ไม่ได้ลดทอนความเจ็บปวด
เขาแน่น กรามของเขาพยายามที่จะบาร์ ความคิดนั้นก็โจมตีจิตใจของเขา เขาไม่ได้ต้องการมัน แต่เขาอาจรู้สึกเจ็บปวด กลายเป็นความโกรธ เธอรู้ว่าฉันต้องการเธอตอนนี้ เธอรู้ว่ามันยากสำหรับฉัน เธอจะรู้เขาจับบนโทรศัพท์แน่นในขณะที่เขาต่อสู้กับแรงกระตุ้นที่จะเจาะผนัง เขาลุกขึ้นยืนแล้วก้าวเดินในความพยายามที่จะเย็นลง แต่เขาไม่สามารถหยุดความคิดของเขา ในที่สุดเขาก็ปล่อยออกมาตะโกน โดยขยายทั้งหมดติดอยู่กับไอตั้งแต่ตอนเช้า เขาได้ยินเสียงของเขาสะท้อนผ่านไฟออกจากบันได ไม่กี่วินาทีหลังจาก บอดี้การ์ดของเขาออกมาผ่านประตูดูกังวล โดยไม่ต้องพูดอะไรเขาทำให้ทางของเขา และกลับโรงแรมทางเดินผลักสองคนกัน
'where เขา ? ' มินโฮถามสไตล์ลิสของเขาทันทีที่เขาเข้าไปในห้อง 'eo
? เขาอยู่ที่ล็อบบี้ ' เธอตอบอย่างระมัดระวัง . ' เขาประชุมนักเขียนของบทความนั้น คุณโอเคมั้ย ? '
มินโฮไม่สนใจและหันไปรอบ ๆ บอดี้การ์ดของเขาตามเขาเมื่อเขาเดินเข้าลิฟต์
" ผมไม่คิดว่ามันฉลาดที่จะลงไป มีนักข่าวตั้งแคมป์นอกโรงแรม ' หนึ่งในบอดี้การ์ดบอก
'so ? พวกเขากำลังจะทำอะไร ? ถ่ายรูปเพิ่มเติม พวกเขาจะเขียนบทความเกี่ยวกับฉันลงไปที่ล็อบบี้ เพราะข่าว " มินโฮตอบอย่างเยาะเย้ย เขาก้าวเข้าไปในลิฟต์
บอดี้การ์ดของเขาดูเขินอายและโค้งคำนับราวกับจะขอโทษ มินโฮรู้ดีว่า เขาพยายามติดต่อกับความโกรธของเขากับคนผิด แต่ ณจุดนี้ เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว . . . .
เขามุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารที่ผู้จัดการของเขาและบางส่วนของเจ้าหน้าที่จีนของเขาในการประชุม เป็นเขาเข้าหาโต๊ะของเขา ดวงตาของเขา zeroed ในคนเดียว เขาไม่รับรู้ผู้จัดการของเขา เห็นเขาเดินได้ และลุกขึ้นยืนทันที เขาเกือบจะ jogged ที่มินโฮกำลังเพื่อป้องกันเขาจากการขั้นตอนต่อไป
'ya คุณมาทำอะไรที่นี่ ? กลับขึ้น " คุณลุงพูดผ่านฟัน gritted ทำให้แน่ใจว่าเสียงของเขาต่ำพอเพื่อให้ทุกคนบนโต๊ะไม่ได้ยิน
มินโฮให้ผู้จัดการของเขาเป็นเสียดแทงแสงจ้า . ' แว ? ฉันต้องการคุยกับเขานี่ฉันเป็นกังวลมากกว่าใคร " เขาตะคอกกลับ ' เว้นแต่ของหลักสูตรที่คุณต้องการให้ฉันอยู่ในความมืดอีกครั้ง คุณรู้เพราะคุณต้องการที่จะปกป้องฉัน . . .
ผู้จัดการของเขาถอนหายใจในความฉุนเฉียว ' ลี มิน โฮ ฟังผมนะ คุณกำลังโกรธอยู่ ถ้าคุณพูดอะไรผิดไป นักเขียนสามารถเขียนอีกแห่ง . . . . . . . '
มินโฮไม่ได้ให้เขาเสร็จ แล้วมุ่งหน้าไปที่โต๊ะอีกครั้งส่วนที่เหลือของผู้ชายยืนขึ้นเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ พวกเขาแลกเปลี่ยนธนูและมินโฮนั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้จัดการของเขาครอบครองเพียงไม่กี่วินาที ที่แล้ว สายตาของเขาก็ไปจีน เจ้าหน้าที่ที่กำลังเฝ้า เขารู้ว่าเขาไม่ควรจะอยู่ที่นั่น
'translate สำหรับฉัน " มินโฮบอกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา เขาก็กลายเป็นนักเขียนและยิ้ม ' ฉันเพียงต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งหนึ่ง ' เขาเริ่มพูดผู้จัดการของเขา คนที่นั่งข้างๆเขาและส่วนที่เหลือของพนักงานของเขา กำลังตื่นเต้น ' ทำไมเธอถึงสองเดือน '
ก่อนที่เขาจะพูด ผู้จัดการของเขาใส่มือของนักแปลแขน พยายามไม่ให้เขาพูดอะไร มินโฮเห็นผู้จัดการของเขามุ่ยหน้าก่อนจะหันไปเขียนอีกครั้ง ' ผมมั่นใจว่าคุณเข้าใจคำถามของผม สองเดือน ? ทำไมสองเดือน ? '
ผู้เขียนมองไปที่เขาและเริ่มพูด ทันทีที่เขาเสร็จ แปลของเขาโน้มใกล้มินโฮ " นั่นคือสิ่งที่แหล่งที่มาของเขากล่าวว่า ที่คุณและ คุณปาร์คชินเฮได้คบกันมา สองเดือนแล้ว . . .
มินโฮพยักหน้าหัวและแสยะยิ้ม ' ถ้าคุณไม่ได้มีการจ่ายเงินเพื่อเขียนบทความ เช่น คนที่คุณเขียนถึงเราคุณจะเชื่อโดยส่วนตัวเราเพิ่งเดทกันได้แค่สองเดือนเอง '
หลังจากแปล นักเขียน รอยย่นคิ้วของเขาก็อึ้งด้วยคำถามของเขา มินโฮไม่ได้ให้ตอบและลุกขึ้นจากที่นั่งของเขา ' ถ้าเธอ และฉันก็ไม่แสดงในละครเหมือนกัน ไม่มีใครเชื่อหน่อยว่า สิ่งที่คุณเขียนเป็นเรื่องจริง ทำไม ? เพราะคุณไม่มีหลักฐาน ถ้าคุณมีอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันคุณจะต้องรวมอยู่ในบทความนั้น แหล่งที่มา แหล่งข้อมูลอะไร ? ถ้าคุณสามารถชื่อ คนที่รู้จักผม คุณไม่มีแหล่งที่มา คุณมี rumormonger ' เขาเห็นเขายิ้มกว้าง คุณไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะคิดเท่าไหร่ ผมอยากจะชกหน้าคุณตอนนี้ แต่ผมจะเก็บมันไว้เพื่อประโยชน์ของทุกคนหวังว่าคุณดีกว่าว่าสิ่งโง่ๆ ที่เธอเริ่มเงียบไป และไม่ทำลายสิ่งต่างๆ ระหว่างผมกับเธอ เพราะโดยส่วนตัวผมจะล่าคุณ ' เขาจบโดยให้มันโค้ง ผู้เขียนมองแปลหวัง . ผู้ชายมองงงงันชำเลืองขึ้นสบตามินโฮแล้วของเขา ดวงตาเบิกกว้าง ผู้จัดการ
แค่บอกเขาว่าฉันชอบจีน " มินโฮพูดก่อนจะเดินจากไป
ชินเฮ และครอบครัวของเธอที่สนามบินนาโกย่า เพื่อรอเที่ยวบินของพวกเขากลับไปที่โซล มันผ่านมา 3 วันแล้ว ตั้งแต่ข่าวออกมา จากนั้นเธอกับมินโฮถูกค้นหามากที่สุดในดาราเกาหลี วัน ที่ผ่านมา เธอไม่มีทางเลือก แต่ที่จะบอกพ่อแม่เธอว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะหลังจากนั้นไม่นาน สื่อญี่ปุ่นรับข่าวจีนมีนักข่าวอยู่ข้างนอกหลายของ Hyatt ปาร์ค จึงต้องตรวจสอบอย่างลับๆ ด้วยความช่วยเหลือของพนักงานโรงแรมและย้ายไปแบบเรียวกังที่พวกเขาใช้เวลาที่เหลือของวันหยุดพักผ่อนของพวกเขาในบ้าน ชินเฮก็เสียใจ แต่ครอบครัวของเธอเข้าใจ
เธอมองโทรศัพท์แล้วถอนใจพ่อของเธอเคยบอกเธอ เก็บมันไว้จนกว่าพวกเขาจะกลับไปที่โซลเหมือนผู้จัดการของเธอได้สั่ง . . . . . . . ' ตัวแทนของคุณจะจัดการทุกอย่างเอง " เขาบอกเธอ ' แค่ใช้เวลานี้กับเรา และเราจะให้จิตใจของคุณปิดเรื่องที่เกิดขึ้นในเกาหลีค่ะ '
ชินฮเยมีเห็นด้วย มันเป็นสิ่งที่เธอสามารถทำได้หลังจากการเที่ยวของครอบครัว แต่ไม่ได้ยินเสียงจากมินโฮ ทำให้นางรู้สึกกังวลมากขึ้นเธอพยายามที่จะซ่อนมันจากครอบครัวของเธอ เพราะเธอไม่อยากให้กังวล แต่เธอกลัวมาก เธอยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับข้างมินโฮ ถ้าหน่วยงานของเขาก็สามารถที่จะจัดการกับเรื่องดี ที่สำคัญ ถ้าเขาโอเค .
เธอต้องการอยู่ห่างจากบทความ แต่มีครั้งนึงที่เธอจับพี่ชายด่าในห้องของเขา เมื่อเธอถามว่ามีอะไรผิดปกติเขาได้บอกเธอว่ามีคนโง่แสดงความคิดเห็นในบทความ บางชื่อ มิน โฮ เพลย์บอย ที่เขาไปหลังจากที่ทุกหนึ่งเดียวของสุภาพสตรีชั้นนำของเขาและเรียกเธอว่าล่าสุดไม่ดีนา ไตได้เหยื่อ เธอรู้ว่ายังมีความเห็นทุบตีเธอว่าพี่ชายเธอจงใจปล่อยออกมา มันอาจจะมากขึ้นกว่าที่เกลียดความคิดเห็นโยนทางของเธอ มิน โฮเธอจะโกหก ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่ได้รับผลกระทบ โดยเขา ) แต่เธอได้เรียนรู้ท้องแอนตี้แฟนคลับตลอดทั้งปี
คุณจะเจอเขาเร็วๆนี้ " แม่เอามือมาบีบแขนเธอ เธอน่าจะเห็นสีหน้าของชินเฮเลย
ชินเฮยิ้มอย่างอ่อน . ' มันจริง ๆ แบบนี้ ในวันที่แม่ ? '
แม่หัวเราะเบาๆ อืม ผมไม่แน่ใจว่า ' เธอตอบแต่ความสัมพันธ์ทั้งหมดคงยาก คุณต้องระดับที่สูงขึ้นของความยากลำบากที่จะเอาชนะ หนุ่มบางซ่อนความสัมพันธ์ของพวกเขาจากพ่อแม่ unsupportive คุณสองคนต้องซ่อนมันจากคนอื่น . . . . '
มันรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมเลย " ชินเฮถอนหายใจ
แต่มันก็ยิ่งไม่ต้องรู้สึกอย่างนั้น " แม่ของเธอตอบเสน่หา .' ทุกสิ่งที่ทำให้สถานะของคุณรู้สึกไม่ยุติธรรม เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอสองคนอยู่ด้วยกัน ถ้าคุณไม่ใช่ดาราดัง แล้วคุณก็จะไม่เจอเขา แต่เลือกที่จะอยู่กับคนที่ไม่ได้โดยผลของมัน ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร หรือทำอะไร คุณจะผ่านผลของการรักใครชอบลีมินโฮ มันเป็นเรื่องยาก ผมมั่นใจว่าแต่มันก็เป็นเพียงเรื่องของการรู้ว่าเขาคุ้มค่า '
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอนเขาคือ ' ชินเฮ
ตอบกลับ
'shin เฮ โปรดรับ ข้าไม่รู้ว่าทำไมนายไม่ตอบ แต่ผมต้องคุยกับคุณ chaebal . . . ' เขาจ้องข้อความสักพัก คิดอยู่ว่าจะกดส่ง หรือ ไม่ ฉันส่งข้อความ พอเธอ อีกหนึ่งก็ไม่ต่างกันหรอก ถ้าเธอไม่อยากตอบ เขาแนบริมฝีปากของเขาเข้าด้วยกัน และลบมันทิ้ง
จากนั้นเขาได้รับข้อความอื่น
จาง กึน ซอก : ผมเพิ่งคุยกับชินเฮ ฉันหวังว่าเธอจะโอเค มิน โฮ
มินโฮจ้องที่หน้าจอ เช่น การชก มันเหมือนมีบางอย่างที่ชกท้อง พยายามที่จะทำให้เขาหมดสติ ยกเว้นเขาไม่ได้สลบไป เขายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ทนปวด เธอคุยกับเขาเขาพยายามที่จะทำให้ความรู้สึกของข้อความ กึน ซอก และ ในกระบวนการ การสร้างข้อแก้ตัวของเธอ เธออยากให้ฉันพื้นที่เพื่อจัดการเรื่องนี้ เธอเอาแต่ร้องไห้ เมื่อเธอได้ยินเสียงของฉัน เธอรู้ว่าฉันสามารถบอกได้ว่าเธอกำลังผ่านช่วงเวลาที่ยากโดยแค่คุยกับเธอทางโทรศัพท์ เธอไม่อยากให้ฉันต้องกังวลเขาต้องแสดงโหลเหมาะสมคำอธิบายว่าทำไมเขาไม่รับโทรศัพท์ของเขา แต่ก็ไม่ได้ลดทอนความเจ็บปวด
เขาแน่น กรามของเขาพยายามที่จะบาร์ ความคิดนั้นก็โจมตีจิตใจของเขา เขาไม่ได้ต้องการมัน แต่เขาอาจรู้สึกเจ็บปวด กลายเป็นความโกรธ เธอรู้ว่าฉันต้องการเธอตอนนี้ เธอรู้ว่ามันยากสำหรับฉัน เธอจะรู้เขาจับบนโทรศัพท์แน่นในขณะที่เขาต่อสู้กับแรงกระตุ้นที่จะเจาะผนัง เขาลุกขึ้นยืนแล้วก้าวเดินในความพยายามที่จะเย็นลง แต่เขาไม่สามารถหยุดความคิดของเขา ในที่สุดเขาก็ปล่อยออกมาตะโกน โดยขยายทั้งหมดติดอยู่กับไอตั้งแต่ตอนเช้า เขาได้ยินเสียงของเขาสะท้อนผ่านไฟออกจากบันได ไม่กี่วินาทีหลังจาก บอดี้การ์ดของเขาออกมาผ่านประตูดูกังวล โดยไม่ต้องพูดอะไรเขาทำให้ทางของเขา และกลับโรงแรมทางเดินผลักสองคนกัน
'where เขา ? ' มินโฮถามสไตล์ลิสของเขาทันทีที่เขาเข้าไปในห้อง 'eo
? เขาอยู่ที่ล็อบบี้ ' เธอตอบอย่างระมัดระวัง . ' เขาประชุมนักเขียนของบทความนั้น คุณโอเคมั้ย ? '
มินโฮไม่สนใจและหันไปรอบ ๆ บอดี้การ์ดของเขาตามเขาเมื่อเขาเดินเข้าลิฟต์
" ผมไม่คิดว่ามันฉลาดที่จะลงไป มีนักข่าวตั้งแคมป์นอกโรงแรม ' หนึ่งในบอดี้การ์ดบอก
'so ? พวกเขากำลังจะทำอะไร ? ถ่ายรูปเพิ่มเติม พวกเขาจะเขียนบทความเกี่ยวกับฉันลงไปที่ล็อบบี้ เพราะข่าว " มินโฮตอบอย่างเยาะเย้ย เขาก้าวเข้าไปในลิฟต์
บอดี้การ์ดของเขาดูเขินอายและโค้งคำนับราวกับจะขอโทษ มินโฮรู้ดีว่า เขาพยายามติดต่อกับความโกรธของเขากับคนผิด แต่ ณจุดนี้ เขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว . . . .
เขามุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารที่ผู้จัดการของเขาและบางส่วนของเจ้าหน้าที่จีนของเขาในการประชุม เป็นเขาเข้าหาโต๊ะของเขา ดวงตาของเขา zeroed ในคนเดียว เขาไม่รับรู้ผู้จัดการของเขา เห็นเขาเดินได้ และลุกขึ้นยืนทันที เขาเกือบจะ jogged ที่มินโฮกำลังเพื่อป้องกันเขาจากการขั้นตอนต่อไป
'ya คุณมาทำอะไรที่นี่ ? กลับขึ้น " คุณลุงพูดผ่านฟัน gritted ทำให้แน่ใจว่าเสียงของเขาต่ำพอเพื่อให้ทุกคนบนโต๊ะไม่ได้ยิน
มินโฮให้ผู้จัดการของเขาเป็นเสียดแทงแสงจ้า . ' แว ? ฉันต้องการคุยกับเขานี่ฉันเป็นกังวลมากกว่าใคร " เขาตะคอกกลับ ' เว้นแต่ของหลักสูตรที่คุณต้องการให้ฉันอยู่ในความมืดอีกครั้ง คุณรู้เพราะคุณต้องการที่จะปกป้องฉัน . . .
ผู้จัดการของเขาถอนหายใจในความฉุนเฉียว ' ลี มิน โฮ ฟังผมนะ คุณกำลังโกรธอยู่ ถ้าคุณพูดอะไรผิดไป นักเขียนสามารถเขียนอีกแห่ง . . . . . . . '
มินโฮไม่ได้ให้เขาเสร็จ แล้วมุ่งหน้าไปที่โต๊ะอีกครั้งส่วนที่เหลือของผู้ชายยืนขึ้นเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ พวกเขาแลกเปลี่ยนธนูและมินโฮนั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้จัดการของเขาครอบครองเพียงไม่กี่วินาที ที่แล้ว สายตาของเขาก็ไปจีน เจ้าหน้าที่ที่กำลังเฝ้า เขารู้ว่าเขาไม่ควรจะอยู่ที่นั่น
'translate สำหรับฉัน " มินโฮบอกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา เขาก็กลายเป็นนักเขียนและยิ้ม ' ฉันเพียงต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งหนึ่ง ' เขาเริ่มพูดผู้จัดการของเขา คนที่นั่งข้างๆเขาและส่วนที่เหลือของพนักงานของเขา กำลังตื่นเต้น ' ทำไมเธอถึงสองเดือน '
ก่อนที่เขาจะพูด ผู้จัดการของเขาใส่มือของนักแปลแขน พยายามไม่ให้เขาพูดอะไร มินโฮเห็นผู้จัดการของเขามุ่ยหน้าก่อนจะหันไปเขียนอีกครั้ง ' ผมมั่นใจว่าคุณเข้าใจคำถามของผม สองเดือน ? ทำไมสองเดือน ? '
ผู้เขียนมองไปที่เขาและเริ่มพูด ทันทีที่เขาเสร็จ แปลของเขาโน้มใกล้มินโฮ " นั่นคือสิ่งที่แหล่งที่มาของเขากล่าวว่า ที่คุณและ คุณปาร์คชินเฮได้คบกันมา สองเดือนแล้ว . . .
มินโฮพยักหน้าหัวและแสยะยิ้ม ' ถ้าคุณไม่ได้มีการจ่ายเงินเพื่อเขียนบทความ เช่น คนที่คุณเขียนถึงเราคุณจะเชื่อโดยส่วนตัวเราเพิ่งเดทกันได้แค่สองเดือนเอง '
หลังจากแปล นักเขียน รอยย่นคิ้วของเขาก็อึ้งด้วยคำถามของเขา มินโฮไม่ได้ให้ตอบและลุกขึ้นจากที่นั่งของเขา ' ถ้าเธอ และฉันก็ไม่แสดงในละครเหมือนกัน ไม่มีใครเชื่อหน่อยว่า สิ่งที่คุณเขียนเป็นเรื่องจริง ทำไม ? เพราะคุณไม่มีหลักฐาน ถ้าคุณมีอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันคุณจะต้องรวมอยู่ในบทความนั้น แหล่งที่มา แหล่งข้อมูลอะไร ? ถ้าคุณสามารถชื่อ คนที่รู้จักผม คุณไม่มีแหล่งที่มา คุณมี rumormonger ' เขาเห็นเขายิ้มกว้าง คุณไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะคิดเท่าไหร่ ผมอยากจะชกหน้าคุณตอนนี้ แต่ผมจะเก็บมันไว้เพื่อประโยชน์ของทุกคนหวังว่าคุณดีกว่าว่าสิ่งโง่ๆ ที่เธอเริ่มเงียบไป และไม่ทำลายสิ่งต่างๆ ระหว่างผมกับเธอ เพราะโดยส่วนตัวผมจะล่าคุณ ' เขาจบโดยให้มันโค้ง ผู้เขียนมองแปลหวัง . ผู้ชายมองงงงันชำเลืองขึ้นสบตามินโฮแล้วของเขา ดวงตาเบิกกว้าง ผู้จัดการ
แค่บอกเขาว่าฉันชอบจีน " มินโฮพูดก่อนจะเดินจากไป
ชินเฮ และครอบครัวของเธอที่สนามบินนาโกย่า เพื่อรอเที่ยวบินของพวกเขากลับไปที่โซล มันผ่านมา 3 วันแล้ว ตั้งแต่ข่าวออกมา จากนั้นเธอกับมินโฮถูกค้นหามากที่สุดในดาราเกาหลี วัน ที่ผ่านมา เธอไม่มีทางเลือก แต่ที่จะบอกพ่อแม่เธอว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะหลังจากนั้นไม่นาน สื่อญี่ปุ่นรับข่าวจีนมีนักข่าวอยู่ข้างนอกหลายของ Hyatt ปาร์ค จึงต้องตรวจสอบอย่างลับๆ ด้วยความช่วยเหลือของพนักงานโรงแรมและย้ายไปแบบเรียวกังที่พวกเขาใช้เวลาที่เหลือของวันหยุดพักผ่อนของพวกเขาในบ้าน ชินเฮก็เสียใจ แต่ครอบครัวของเธอเข้าใจ
เธอมองโทรศัพท์แล้วถอนใจพ่อของเธอเคยบอกเธอ เก็บมันไว้จนกว่าพวกเขาจะกลับไปที่โซลเหมือนผู้จัดการของเธอได้สั่ง . . . . . . . ' ตัวแทนของคุณจะจัดการทุกอย่างเอง " เขาบอกเธอ ' แค่ใช้เวลานี้กับเรา และเราจะให้จิตใจของคุณปิดเรื่องที่เกิดขึ้นในเกาหลีค่ะ '
ชินฮเยมีเห็นด้วย มันเป็นสิ่งที่เธอสามารถทำได้หลังจากการเที่ยวของครอบครัว แต่ไม่ได้ยินเสียงจากมินโฮ ทำให้นางรู้สึกกังวลมากขึ้นเธอพยายามที่จะซ่อนมันจากครอบครัวของเธอ เพราะเธอไม่อยากให้กังวล แต่เธอกลัวมาก เธอยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับข้างมินโฮ ถ้าหน่วยงานของเขาก็สามารถที่จะจัดการกับเรื่องดี ที่สำคัญ ถ้าเขาโอเค .
เธอต้องการอยู่ห่างจากบทความ แต่มีครั้งนึงที่เธอจับพี่ชายด่าในห้องของเขา เมื่อเธอถามว่ามีอะไรผิดปกติเขาได้บอกเธอว่ามีคนโง่แสดงความคิดเห็นในบทความ บางชื่อ มิน โฮ เพลย์บอย ที่เขาไปหลังจากที่ทุกหนึ่งเดียวของสุภาพสตรีชั้นนำของเขาและเรียกเธอว่าล่าสุดไม่ดีนา ไตได้เหยื่อ เธอรู้ว่ายังมีความเห็นทุบตีเธอว่าพี่ชายเธอจงใจปล่อยออกมา มันอาจจะมากขึ้นกว่าที่เกลียดความคิดเห็นโยนทางของเธอ มิน โฮเธอจะโกหก ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่ได้รับผลกระทบ โดยเขา ) แต่เธอได้เรียนรู้ท้องแอนตี้แฟนคลับตลอดทั้งปี
คุณจะเจอเขาเร็วๆนี้ " แม่เอามือมาบีบแขนเธอ เธอน่าจะเห็นสีหน้าของชินเฮเลย
ชินเฮยิ้มอย่างอ่อน . ' มันจริง ๆ แบบนี้ ในวันที่แม่ ? '
แม่หัวเราะเบาๆ อืม ผมไม่แน่ใจว่า ' เธอตอบแต่ความสัมพันธ์ทั้งหมดคงยาก คุณต้องระดับที่สูงขึ้นของความยากลำบากที่จะเอาชนะ หนุ่มบางซ่อนความสัมพันธ์ของพวกเขาจากพ่อแม่ unsupportive คุณสองคนต้องซ่อนมันจากคนอื่น . . . . '
มันรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมเลย " ชินเฮถอนหายใจ
แต่มันก็ยิ่งไม่ต้องรู้สึกอย่างนั้น " แม่ของเธอตอบเสน่หา .' ทุกสิ่งที่ทำให้สถานะของคุณรู้สึกไม่ยุติธรรม เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอสองคนอยู่ด้วยกัน ถ้าคุณไม่ใช่ดาราดัง แล้วคุณก็จะไม่เจอเขา แต่เลือกที่จะอยู่กับคนที่ไม่ได้โดยผลของมัน ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร หรือทำอะไร คุณจะผ่านผลของการรักใครชอบลีมินโฮ มันเป็นเรื่องยาก ผมมั่นใจว่าแต่มันก็เป็นเพียงเรื่องของการรู้ว่าเขาคุ้มค่า '
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอนเขาคือ ' ชินเฮ
ตอบกลับ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ผมขอโทษที่ผมไม่ได้บอกคุณ
- แต่ฉันไม่สามารถตอบคุณได้ว่าจะได้พบกับคุณ
- เมื่อเราต้องการบางอย่าง เราจะมีเหตุผลประ
- ฉันทำเพื่อใคร
- คุณคงทำงานหนัก
- ฉันไปดื่มนมมาI drink milk
- ฉันแคร์คุณนะ
- Nooo, my bad phone can download only stu
- ชิตหรือเจน
- จนกว่าฉันจะแน่ใจ จึงจะคบกันได้
- เราจะได้พบกัน
- He told me that to say you that you
- send your own now
- you said t frist
- Kirimkan saya sumber video Anda
- The power supply unit has been designed
- Love and pain to the match
- ฉันไม่ได้ดีเหมือนคนอื่น
- I apologize that i did not tell you.
- you said it frist
- ความรู้บางส่วน
- The package has been sent with SPEEDPOST
- ความฝัน
- Good personality and co-operating with o
