Meng Hao watched as the Frigid Snow

Meng Hao watched as the Frigid Snow Larva continued to spit out the silk, which looked like snow. This was not the legendary silk of the Eyeless Larva. It took only a moment for the larva to completely cover itself. Soon, it had become a cocoon about the size of the fist of an infant.

Meng Hao frowned. Something seemed strange. After probing with his Spiritual Sense, his heart began to pound. He continued to examine it for a moment, then began to pant.

“I can sense another aura,” he said, his eyes gleaming. “It’s not the Frigid Snow Larva, it’s much, much more powerful…. There’s not even a way to compare the two!” He closed his eyes to think for a moment, and when they opened again, he was smiling.

“Two days, and it will emerge from the cocoon!” He put the precious cocoon away and dispelled the Demonic Qi in the area. It was currently late at night, and bright moonlight illuminated the land. Meng Hao took a deep breath as he walked out of his secluded meditation area.

People from the Frigid Snow Clan who were standing guard immediately saw Meng Hao. They clasped hands and bowed, faces filled with veneration.

These recent days had been very difficult for the Frigid Snow Clan. They weren’t sure when Cultivators from the Black Lands Palace would arrive. If they invaded a second time, it would be very difficult to fight back, considering the current situation of the Frigid Snow Clan. All they could do was maintain their vigilance and wait for the spell to activate.

Snowflakes danced about in the moonlight. It had been snowing for two days, and the ground was now covered with a thick layer of snow. Even though it was late at night, the moonlight reflected off of the white snow, making everything look silver.

Meng Hao breathed in the frigid air as his gaze flitted about. Finally, his gaze came to rest on the back of a familiar figure off in the distance.

It was Hanxue Shan. She sat atop a pile of rubble, looking off into the sky. It was impossible to tell what she was thinking.

Looking at her, Meng Hao sighed inwardly. Because of the matter of the Frigid Snow Larva, he had completely forgotten about how disappointed this young girl had looked after having been rejected by him.

Murmuring to himself, Meng Hao thought about the soft arms which had embraced him before he passed out earlier. He also recalled how the concern in her eyes had been replaced by joy when he regained consciousness. The falling snow brushed against his face as he walked toward her. She looked back. Amidst the snow and the moonlight, her pretty face looked even more beautiful. Tears could be seen in the corners of her eyes. She looked at Meng Hao, then bit her lip and turned her head away.

Meng Hao stood behind her for a moment, then cleared his throat.

“Hey, I heard you really admire Grandmaster Pill Cauldron. Would you like me to help introduce you to him?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงเฮาดูเหมือนเป็นตัวอ่อนหิมะหนาวยังคงคายออกไหม ซึ่งดูเหมือนหิมะ ไม่ตำนานไหมของตัวอ่อนดู ใช้เวลาเพียงครู่ตัวอ่อนเพื่อให้ตัวเอง เร็ว ๆ นี้ มันได้กลายเป็นรังขนาดกำปั้นของทารกเมงเฮา frowned สิ่งที่ดูเหมือนแปลก หลังจากที่ละเอียดกับความรู้สึกจิตวิญญาณของเขา หัวใจของเขาเริ่มกระหน่ำ เขายังคงตรวจสอบสำหรับสักครู่ แล้วเริ่มหอบ"ฉันสามารถสัมผัสกลิ่นอายอีก เขากล่าวว่า ตาวับวาว "มันไม่ใช่ตัวอ่อนหิมะหนาว มันจะมีประสิทธิภาพมาก มากกว่า... ไม่มีแม้กระทั่งวิธีการเปรียบเทียบสอง" เขาปิดตาของเขาในการคิด และเมื่อเปิดอีกครั้ง เขายิ้ม"สองวัน และมันจะโผล่ออกมาจากรังไหม" เขาเก็บรังไหมมีค่า และยกเลิกผลปีศาจชิในพื้นที่ มันอยู่ปลายเวลากลางคืน และแสงจันทร์ใสสว่างแผ่นดิน เมงเฮาเอาหายใจลึก ๆ ขณะที่เขาเดินจากพื้นที่เงียบสงบทำสมาธิของเขาคนจากกองทัพหิมะหนาวคนยามยืนทันทีเห็นเฮาเมง พวกเขา clasped มือ และโค้ง คำนับ ใบหน้าเต็มไป ด้วยความเลื่อมใสวันนี้ล่าได้ยากมากสำหรับกองทัพหิมะหนาว พวกเขาไม่แน่ใจว่าเมื่อเครื่องพรวนดินจากดินแดนสีดำจะมาถึง หากพวกเขาบุกเป็นครั้งที่สอง มันจะเป็นเรื่องยากมากที่จะต่อสู้กลับ พิจารณาสถานการณ์ปัจจุบันของกองทัพหิมะหนาว รักษาระมัดระวังของพวกเขา และรอสำหรับการเปิดใช้งานทั้งหมดที่พวกเขาสามารถทำได้เกล็ดหิมะเต้นเกี่ยวกับในแสงจันทร์ ได้รับหิมะตกสองวัน และพื้นดินตอนนี้ถูกปกคลุม ด้วยชั้นหนาของหิมะ แม้เป็นเวลากลางคืน ปลายแสงจันทร์สะท้อนหิมะขาว ออกจากทำเงินดูเฮา เมงหายใจในอากาศหนาว ตามสายตาของเขา flitted เกี่ยวกับ ในที่สุด สายตาของเขามาที่เหลือด้านหลังของรูปคุ้นเคยปิดในระยะไกลHanxue ฉานได้ เธอนั่งบนกองอิฐ กำลังออกสู่ท้องฟ้า มันเป็นไปไม่ได้บอกอะไรที่เธอคิดเฮา เมงมองเธอ ถอนหายใจอย่างภายใน เนื่องจากเรื่องของตัวอ่อนหิมะหนาว เขาหมดเขาลืมเกี่ยวกับวิธีผิดหวังนี้สาวแนะหลังจากมีการปฏิเสธเขาMurmuring กับตัวเอง เมงเฮาคิดเกี่ยวกับแขนนุ่มที่ได้กอดเขาก่อนเขาผ่านออกมาก่อนหน้านี้ นอกจากนี้เขายังเรียกว่า กังวลในดวงตาของเธอได้ถูกแทนที่ ด้วยความสุขเมื่อเขาคืนสติ หิมะตกแปรงกับใบหน้าของเขาขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเธอ เธอมองกลับไป ท่ามกลางหิมะและแสงจันทร์ ใบหน้าสวยของเธอดูสวยงามยิ่ง น้ำตาอาจจะเห็นในมุมของดวงตาของเธอ เธอดูห้าวเมง แล้วบิตริมฝีปากของเธอ และหันหัวของเธอเฮา เมงยืนอยู่หลังเธอครู่ แล้วล้างคอของเขา"เฮ้ ฉันได้ยินคุณจริง ๆ ชื่นชม Grandmaster ยาหม้อ อยากให้ช่วยแนะนำคุณกับเขาไหม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาดูเป็นหนาวหิมะตัวอ่อนยังคงคายออกผ้าไหมซึ่งดูเหมือนหิมะ นี้ไม่ได้เป็นผ้าไหมที่เป็นตำนานของตัวอ่อนตาบอด มันใช้เวลาเพียงชั่วครู่สำหรับตัวอ่อนที่จะสมบูรณ์ครอบคลุมตัวเอง เร็ว ๆ นี้มันได้กลายเป็นรังเกี่ยวกับขนาดของกำปั้นของทารก. เม้งเฮาขมวดคิ้ว บางสิ่งบางอย่างดูเหมือนแปลก หลังจากพิสูจน์ด้วยความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาหัวใจของเขาเริ่มที่จะนำพา เขายังคงตรวจสอบมันสักครู่จากนั้นก็เริ่มหอบ. "ผมสามารถสัมผัสกลิ่นอายอีก" เขากล่าวว่าดวงตาของเขาแพรว "มันไม่ได้หนาวหิมะตัวอ่อนก็อื่น ๆ อีกมากที่มีประสิทธิภาพ ... มีแม้กระทั่งไม่ใช่วิธีที่จะเปรียบเทียบทั้งสอง! "เขาปิดตาของเขาที่จะคิดว่าสักครู่และเมื่อพวกเขาเปิดอีกครั้งเขายิ้ม. " สองวันและมันจะโผล่ออกมาจากรังไหม! "เขานำรังไหมที่มีค่าออกไป และหายไปในบัดดลปีศาจฉีในพื้นที่ มันเป็นอยู่ในปัจจุบันในช่วงดึกและแสงจันทร์สว่างสดใสที่ดิน เม้งเฮาเอาลมหายใจลึกขณะที่เขาเดินออกจากพื้นที่การทำสมาธิของเขาที่เงียบสงบ. คนที่มาจากตระกูลหนาวหิมะที่กำลังยืนเฝ้าทันทีเห็นเม้งเฮา พวกเขาพนมมือกราบลงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเลื่อมใส. วันที่ผ่านมาเหล่านี้ได้รับยากมากสำหรับหนาวหิมะตระกูล พวกเขาไม่แน่ใจว่าเมื่อคราดพรวนจากดินแดนสีดำพาเลซจะมาถึง หากพวกเขาบุกเข้ามาเป็นครั้งที่สองก็จะเป็นเรื่องยากมากที่จะต่อสู้กลับพิจารณาสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลหนาวหิมะ ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้ก็คือการรักษาความระมัดระวังของพวกเขาและรอการสะกดเพื่อเปิดใช้งาน. เกล็ดหิมะเต้นเกี่ยวกับในแสงจันทร์ มันเคยมีหิมะตกสองวันและพื้นดินที่ถูกปกคลุมตอนนี้มีชั้นหนาของหิมะ แม้ว่ามันจะเป็นตอนดึกแสงจันทร์ที่สะท้อนออกจาก Snow White ทำให้ทุกอย่างดูเงิน. เม้งเฮาลมหายใจในอากาศที่หนาวเย็นในขณะที่จ้องมองเขา flitted เกี่ยวกับ ในที่สุดเขาจ้องมองมาพักผ่อนที่ด้านหลังของร่างที่คุ้นเคยอยู่ห่างออก. มันเป็น Hanxue ฉาน เธอนั่งอยู่บนกองซากปรักหักพังมองออกไปบนท้องฟ้า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกสิ่งที่เธอคิด. มองไปที่เธอเม้งเฮาถอนหายใจในใจ เพราะในเรื่องของ Frigid หิมะตัวอ่อนที่เขาได้ลืมสมบูรณ์เกี่ยวกับวิธีผิดหวังเด็กสาวคนนี้ได้ดูหลังจากที่ได้รับการปฏิเสธจากเขา. พึมพำกับตัวเองเม้งเฮาคิดเกี่ยวกับแขนอ่อนนุ่มซึ่งได้กอดเขาก่อนที่เขาเดินออกไปก่อนหน้านี้ นอกจากนี้เขายังจำได้ว่าความกังวลในดวงตาของเธอได้ถูกแทนที่ด้วยความสุขเมื่อเขาฟื้นคืนสติ หิมะตกแปรงกับใบหน้าของเขาขณะที่เขาเดินต่อเธอ เธอหันกลับไปมอง ท่ามกลางหิมะและแสงจันทร์หน้าตาน่ารักของเธอมองสวยงามมากยิ่งขึ้น น้ำตาอาจจะเห็นในมุมของดวงตาของเธอ เธอมองที่เม้งเฮาแล้วกัดริมฝีปากของเธอและหันหัวของเธอออกไป. เม้งเฮายืนอยู่ข้างหลังของเธอสำหรับสักครู่แล้วล้างลำคอของเขา. "เฮ้ผมได้ยินคุณจริงๆชื่นชมมาสเตอร์ยาหม้อ คุณต้องการให้ผมช่วยแนะนำคุณกับเขา? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งฮ่าวมองเป็นหนอนหิมะเย็นยะเยือกยังคงคายผ้าไหม ซึ่งดูราวกับหิมะ นี้ไม่ได้เป็นผ้าไหมในตำนานของตัวอ่อน eyeless . มันใช้เวลาเพียงสักครู่เพื่อให้สมบูรณ์และครอบคลุมตัวเอง เร็ว ๆ นี้ , มันได้กลายเป็นรังไหม ขนาดประมาณกำปั้นของทารกเมิ่งเฮ่าขมวดคิ้ว . บางอย่างมันดูแปลกๆ หลังจากตรวจสอบกับความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขา หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง เขายังคงตรวจสอบสักครู่ เริ่มหอบแล้ว" ฉันสัมผัสได้ถึงออร่าอีก " เขาพูด แววตาแวววาว " มันไม่ใช่ลูกหิมะที่เย็นยะเยือก มันมาก . . . . . . . ที่มีอำนาจมากกว่า ไม่มีแม้แต่ทางที่จะเปรียบเทียบทั้งสอง " เขาหลับตาคิดอยู่ครู่หนึ่ง และเมื่อพวกเขาเปิดขึ้นอีกครั้ง เขายิ้ม" อีกสองวัน และมันก็จะโผล่ออกมาจากรังไหม " เขาใส่รังมีค่าไปและยกเลิก Qi ปีศาจในพื้นที่ มันอยู่ดึกและแสงจันทร์สว่าง สว่างดินแดน เมิ่งเฮ่าสูดหายใจลึกเมื่อเขาเดินออกจากบริเวณสมาธิของเขาที่เงียบสงบคนมาจากตระกูลที่เย็นยะเยือก หิมะที่ยืนคุ้มกันทันทีที่เห็น เมิ่งฮ่าว เขาประสานมือคำนับ และใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพ .วันล่าสุดของเหล่านี้ได้ยากมาก สำหรับตระกูลหิมะที่เย็นยะเยือก พวกเขาไม่มั่นใจเมื่อเกษตรกรจากวังที่ดินดำ จะมาถึง ถ้าพวกเขาบุกครั้งที่สอง มันคงยากที่จะสู้ เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลหิมะที่เย็นยะเยือก ทั้งหมดที่พวกเขาทำคือการรักษาความระมัดระวัง และคอยสะกดเพื่อเปิดใช้งานเกล็ดหิมะเต้นรำในแสงจันทร์ มันเคยตก 2 วัน และพื้นดินถูกปกคลุมด้วยชั้นหนาของหิมะ แม้ว่ามันจะดึก แสงจันทร์สะท้อนจากหิมะสีขาว ทำให้ทุกอย่างดูเงินเมิ่งเฮ่าหายใจในอากาศที่เย็นยะเยือก ขณะที่สายตาของเขา flitted เกี่ยวกับ ในที่สุด สายตาของเขามาพักผ่อนที่ด้านหลังของร่างที่คุ้นเคยจากระยะทางมัน hanxue ฉาน เธอนั่งบนกองซากปรักหักพัง มองออกไปในท้องฟ้า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกสิ่งที่เธอกำลังคิดมองไปที่เธอ เมิ่งฮ่าวถอนหายใจอยู่ในใจ เพราะเรื่องของลูกหิมะที่เย็นยะเยือก เขาก็ลืมเรื่องผิดหวังว่าสาวนี้ดูหลังจากถูกปฏิเสธพึมพำกับตัวเอง เมิ่งฮ่าวคิดถึงนุ่ม แขนที่กอดเขาก่อนที่เขาจะสลบไปก่อนหน้านี้ นอกจากนี้เขายังกล่าวว่ากังวลในสายตาของเธอได้ถูกแทนที่ด้วยความสุข เมื่อเขาได้สติ หิมะแปรงกับใบหน้าของเขาขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเธอ เธอมองกลับมา ท่ามกลางหิมะ และ แสงจันทร์ ใบหน้าของเธอดูสวยงามยิ่งขึ้น น้ำตาอาจจะเห็นในมุมตาของเธอ เธอมองเมิง หาว ปากแล้วกัดเธอหันกลับไปเมิ่งเฮ่ายืนอยู่ข้างหลังเธอ สักครู่ แล้วล้างลำคอของเขา" นี่ ฉันได้ยินว่าคุณชื่นชมอาจารย์ปู่ กินยาหม้อ อยากให้ช่วยแนะนำเขา "