Objectives The aim of this pilot st

Objectives The aim of this pilot study was to investigate whether patients with social anxiety disorder (SAD) differ from controls in the quality of skill-related behaviors displayed during a speech and in overall behavioral adequacy as perceived by observers and by the patients themselves. Design A total of 18 SAD patients and 18 controls were screened by a diagnostic interview and took part in a 3-minute speech of their own choosing. For each videotaped speech, observers rated the adequacy of the skill-related behaviors and overall performance adequacy. After the experiment, participants were asked to rate their own overall performance adequacy. Results The results showed that SAD patients exhibited significantly worse voice intonation and fluency of the speech, however no differences were found in global self-ratings. Moreover, the performance evaluations of the SAD group were consistent with the observers, while the controls evaluated their performance lower than the observers. Conclusions The results are inconsistent with the cognitive model, because patients with SAD did not underestimate their performance. Compared with spontaneous interactions, the clear rules established for such social situations as speeches may result in less cognitive distortion for SAD patients. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์จุดมุ่งหมายของการศึกษานำร่องนี้มีการ ตรวจสอบว่า ผู้ป่วยที่ มีโรควิตกกังวลทางสังคม (ซาด) แตกต่างจากการควบคุมในคุณภาพของพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับทักษะแสดง ระหว่างคำพูด และพฤติกรรมโดยรวมเพียงพอเป็นที่รับรู้ โดยผู้สังเกตการณ์ และผู้ป่วยเอง จำนวนผู้ป่วยเศร้า 18 การออกแบบ และควบคุม 18 ได้ฉาย โดยสัมภาษณ์การวินิจฉัย และใช้เวลาส่วนหนึ่งในการพูด 3 นาทีของการเลือกของตนเอง ผู้สังเกตการณ์ได้คะแนนเพียงพอเกี่ยวข้องทักษะพฤติกรรมและประสิทธิภาพโดยรวมเพียงพอสำหรับแต่ละเสียง videotaped หลังจากทดลอง ผู้เรียนถูกต้องอัตราเพียงพอประสิทธิภาพโดยรวมของตนเอง ผลลัพธ์ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า ผู้ป่วยเศร้าจัดแสดงมากแย่เสียงสำเนียงและแคล่วเสียง แต่พบความแตกต่างไม่มีในตนเองจัดอันดับทั่วโลก นอกจากนี้ ประเมินประสิทธิภาพของกลุ่มเศร้าได้สอดคล้องกับผู้สังเกตการณ์ ในขณะที่การควบคุมประเมินการปฏิบัติที่ต่ำกว่าผู้สังเกตการณ์ที่ สรุปผลไม่สอดคล้องกับรูปแบบการรับรู้ เนื่องจากผู้ป่วยที่ มีซาดไม่ดูถูกดูแคลนการปฏิบัติ เมื่อเทียบกับการโต้ตอบอยู่ ล้างกฎที่สร้างสำหรับสถานการณ์เช่นนี้สังคมเป็นสุนทรพจน์อาจเกิดความผิดเพี้ยนน้อยรับรู้สำหรับผู้ป่วยเศร้า [บทคัดย่อจากผู้เขียน]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์จุดมุ่งหมายของการศึกษานำร่องครั้งนี้เพื่อตรวจสอบว่าผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของความวิตกกังวลทางสังคม (SAD) แตกต่างจากการควบคุมในคุณภาพของพฤติกรรมทักษะที่เกี่ยวข้องกับที่ปรากฏในระหว่างการพูดและความเพียงพอในพฤติกรรมโดยรวมเช่นการรับรู้ของผู้สังเกตการณ์และผู้ป่วยเอง การออกแบบรวมของผู้ป่วย 18 คน SAD และ 18 การควบคุมถูกคัดเลือกจากการสัมภาษณ์การวินิจฉัยและการเข้ามามีส่วนในการพูด 3 นาทีของการเลือกของตัวเอง สำหรับการพูดแต่ละวีดิโอผู้สังเกตการณ์จัดอันดับความเพียงพอของพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับทักษะและความเพียงพอประสิทธิภาพโดยรวม หลังการทดลองที่ผู้เข้าร่วมถูกถามในการประเมินความเพียงพอประสิทธิภาพโดยรวมของพวกเขาเอง ผลการผลการศึกษาพบว่าผู้ป่วยที่แสดงน้ำเสียงเศร้าเสียงอย่างมีนัยสำคัญและความคล่องแคล่วที่เลวร้ายยิ่งในการพูด แต่ไม่มีความแตกต่างที่พบในการจัดอันดับทั่วโลกด้วยตัวเอง นอกจากนี้ยังมีการประเมินผลการปฏิบัติงานของกลุ่ม SAD มีความสอดคล้องกับการสังเกตการณ์ในขณะที่การควบคุมการประเมินผลการปฏิบัติงานที่ต่ำกว่าผู้สังเกตการณ์ สรุปผลที่ได้ไม่สอดคล้องกับรูปแบบองค์ความรู้เพราะผู้ป่วยที่มี SAD ไม่ประมาทประสิทธิภาพของพวกเขา เมื่อเทียบกับการมีปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเองที่จัดตั้งกฎระเบียบที่ชัดเจนสำหรับสถานการณ์ทางสังคมเช่นการกล่าวสุนทรพจน์อาจส่งผลในการบิดเบือนความรู้ความเข้าใจน้อยสำหรับผู้ป่วยเศร้า [บทคัดย่อจากผู้เขียน]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ จุดมุ่งหมายของการศึกษานำร่องครั้งนี้คือเพื่อตรวจสอบว่าผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของความวิตกกังวลทางสังคม ( เศร้า ) แตกต่างจากการควบคุมในคุณภาพของทักษะที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมที่แสดงในระหว่างการพูด และพฤติกรรมโดยรวมในเงินกองทุนของผู้สังเกตการณ์และจากผู้ป่วยเองการออกแบบทั้งหมด 18 เศร้าและมีผู้ป่วย 18 การควบคุมโดยการสัมภาษณ์การมีส่วนร่วมในการประชุม การพูดของการเลือกของพวกเขาเอง แต่ละคลิปการพูด , ผู้สังเกตการณ์มีเพียงพอของทักษะพฤติกรรมและการปฏิบัติงานโดยรวม หลังการทดลอง ผู้เข้าร่วมถูกขอให้คะแนนสูงขึ้น ประสิทธิภาพโดยรวมของพวกเขาเองผลพบว่า มีผู้ป่วยเลวลงอย่างมากเสียงน้ำเสียงเศร้าและความคล่องแคล่วในการพูด แต่ไม่มีความแตกต่างที่พบในการจัดอันดับด้วย ) นอกจากนี้ ประเมินผลของกลุ่มเศร้าที่สอดคล้องกับผู้สังเกตการณ์ ในขณะที่การควบคุมประเมินผลงานของพวกเขากว่าวัดข้อสรุปผลที่สอดคล้องกับรูปแบบการคิด เพราะผู้ป่วยเศร้าไม่ได้ดูถูกการปฏิบัติของพวกเขา เมื่อเทียบกับของธรรมชาติ , กฎระเบียบที่ชัดเจนขึ้นสำหรับสถานการณ์ทางสังคม เช่น อาจส่งผลในการบิดเบือนการรับรู้คำพูดน้อยลง ผู้ป่วยเศร้า จากผู้เขียน [ บทคัดย่อ ]