Chen Wei unsteadily got up and move

Chen Wei unsteadily got up and moved her screen aside. Whatever she might have been thinking, she reached over and suddenly tugged Chen Rong’s sleeve.

She held her cousin’s hand and pleadingly looked at her. “Ah Rong, let’s go together.”

Chen Rong freely nodded and got up.

They moved the screens and followed Chen Gongrang.

Amid the merry conversations and streams of people, Chen Gongrang unhurriedly walked toward the front.

By the time they got out the door and went down the steps where it was less crowded, Chen Gongrang shook his head and sighed to Chen Wei: “Marriage is something that should be discussed by the elders. It’s harmless for you youngsters to meet, but Ran Min belongs to the battlefields, and is in a hurry to leave again. As your uncle, I can only accommodate him and cannot keep to traditions.”

As he spoke, Chen Wei’s face turned so red that it could have bled. Her legs buckled, and she had to lean against Chen Rong while replying in a timid voice: “Aye, I leave everything in your hands, uncle.”

Chen Gongrang didn’t turn around, merely nodding at her words.

A dozen steps later, he made a turn toward the row of houses on the left.

The room was brightly lit, with people coming and going. The servants all gave Chen Gongrang a bow when they saw him.

He leisurely stepped inside.

In the empty room, Chen Wei went from being nervous to not even breathing. When she saw that the room was empty, she couldn’t help from exhaling in disappointment.

At her exhalation, Chen Gongrang turned to give her a glance while unhurriedly remarking: “A gentlewoman should conduct herself with grace and poise no matter the situation.”

This was an admonition.

Chen Wei quickly gave a bow. “Aye.”

She appeared to be obedient, but her yearning and zeal could not be concealed.

Chen Gongrang could not help frowning upon seeing Chen Wei like this.

However, he quickly relaxed his brow and Chen Wei did not notice the change.

He strode to the seat on the left side, slowly sat down, waved his sleeve and said, “Invite General Ran over.”

“Aye.”

When the servant stepped away, Chen Gongrang sighed again. While Chen Wei looked at him in perplexity, he helplessly remarked, “How absurd, is this marrying a wife? I guess a Hu has no sense of priority.”

Chen Wei was happy as long as Chen Gongrang didn’t change his mind. She immediately heaved in relief. She glanced to see that Chen Rong was standing in a corner, and so she called: “Ah Rong, come and accompany me.”

Chen Rong hummed a reply and walked over.

Chen Wei’s call made Chen Gongrang turn around. He studied Chen Rong and then suddenly asked, “Are you Ah Rong?”

“Aye.”

Chen Rong gave him a curtsy.

“Come here.”

“Aye.”

Chen Rong neared, stopping when she was three paces from Chen Gongrang. She kept her head bowed and nervously let him appraise her.

After perusing her for a length of time, Chen Gongrang warmly said, “Ah Rong.”

“Aye.”

“Have you and Wang Qilang decided on your future together?” Both his eyes and expression were exceedingly benevolent.

“Nay,” Chen Rong immediately said.

Sensing she had answered too coldly, she bowed deeper and softly added, “How can a man like Qilang decide his future with me?”

Chen Gongrang nodded and kindly said, “I’m glad you know this. Then let me ask you, Ah Rong. Had he done anything to you?”

Had he done anything? He meant to ask if Wang Hong had taken liberties with her.

Chen Rong’s face colored. She couldn’t help thinking about that kiss and their two embraces, nevertheless carefully replying: “Qilang is a man of honor, how could he have done anything?”

Chen Gongrang maintained his expression and only smiled.

“Then are you willing to serve him?” he then asked.

Upon the utterance of his words, Chen Wei could not prevent herself from a small gasp. She covered ver mouth, rounded her eyes, and intently watched Chen Rong and Chen Gongrang.

Chen Rong’s expression remained unchanged. She only lowered her head and dutifully replied, “Though Qilang is a very good man, I do not want to be anyone’s concubine.”

Hearing her reply, Chen Wei couldn’t help herself from scoffing.

Chen Gongrang’s long-time aid also turned and seriously regarded Chen Rong.

Her uncle sat in silence for a while before sighing: “You’re too naïve, child!”

He shook his head, having lost interest in speaking with her. Shortly after he waved at her to step down, a clear voice from the door relayed: “Master, General Ran is here.”

Chen Gongrang chuckled, rose from his seat and said, “Invite him in.”

No sooner had his voice sounded than Ran Min quickly strode in.

The second he entered, Chen Rong withdrew to the back and hid herself in the shadows.

It was apparent that Ran Min had become thinner. Even so, his features were still handsome, and his acute eyes still exuded an intimidating chill. His entrance seemed to have sucked the air out of the room, ushering in a threatening deadliness.

Chen Rong knew he was only emitting this vibe unintentionally. I

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เว่ยเฉิน unsteadily ตื่น และย้ายหน้าจอของเธอกัน หากเธออาจได้รับความคิด เธอถึงกว่า และ tugged Chen ร่องแขนทันทีเธอถือมือของลูกพี่ลูกน้องของเธอ และมองดูที่เธอ pleadingly "อา ร็อง ขอไปด้วยกัน"รองเฉินแล้วพยักหน้าอย่างอิสระ และมีค่าพวกเขาย้ายหน้าจอ และตาม Gongrang เฉินท่ามกลางการสนทนาร่าเริงและกระแสคน เฉิน Gongrang unhurriedly เดินทางด้านหน้าโดยเวลาพวกเขาได้ออกจากบ้าน และลงไปขั้นตอนที่ก็แออัด เฉิน Gongrang ส่ายหัว และถอนหายใจกับเว่ยเฉิน: "แต่งงานเป็นสิ่งที่ควรกล่าวถึง โดยผู้สูงอายุ ก็ไม่เป็นอันตรายสำหรับเยาวชนเพื่อตอบสนองคุณ แต่นาทีวิ่งอยู่รบ และไม่รีบร้อนที่จะปล่อยให้อีกครั้ง เป็นลุงของคุณ ฉันสามารถรองรับเขา และไม่ให้ประเพณี"ตามที่เขาพูด เฉินเว่ยหน้าเปิดสีแดงว่า มันอาจมีเบลด ขาของเธองอโค้ง และเธอต้องยืนพิงรองเฉินขณะตอบกลับเสียงขี้: "เอ ฉันทิ้งทุกอย่างในมือของคุณ ลุง"เฉิน Gongrang ไม่เปิดรอบ nodding เพียงที่คำของเธอสิบขั้นตอนภายหลัง เขาทำเลี้ยวไปทางแถวบ้านทางด้านซ้ายห้องคือสว่างสดใส มีคนมา และออก ข้าราชการทั้งหมดให้เฉิน Gongrang โบว์เมื่อเห็นเขาเขาสบาย ๆ ก้าวภายในในห้องว่างเปล่า เว่ยเฉินไปจากการถูกประสาทหายใจไม่ได้ เมื่อเธอเห็นว่าห้องว่างเปล่า เธอไม่สามารถช่วยจากการหายใจในความผิดหวังที่เธอหายใจออก เฉิน Gongrang หันไปให้เธออย่างรวดเร็วในขณะที่ unhurriedly remarking: "สุภาพสตรีควรดำเนินการเอง ด้วยพระคุณและความเที่ยงไม่ว่าสถานการณ์"Admonition ที่ได้เว่ยเฉินได้อย่างรวดเร็วให้โบว์ "เอ"เธอปรากฏการเชื่อฟัง แต่โหยและความกระตือรือร้นของเธอไม่ได้ปกปิดGongrang เฉินไม่ช่วย frowning เมื่อเห็นเฉินเว่ยเช่นนี้อย่างไรก็ตาม เขาผ่อนคลายคิ้วของเขาอย่างรวดเร็ว และเฉินเว่ยไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเขาก้าวไปนั่งด้านซ้าย ส.ช้าลง โบกแขนของเขา และกล่าว ว่า "เชิญทั่วไปวิ่งผ่าน""เอ"เมื่อข้าราชการที่ก้าวห่าง เฉิน Gongrang ถอนหายใจอีกครั้ง ในขณะที่เฉินเว่ยมองเขาใน perplexity ซมเขากล่าวว่า "วิธีที่ไร้สาระ เป็นนี้แต่งงานกับภรรยา ผมคิดว่า หูมีของสำคัญ"เว่ยเฉินมีความสุขตราบเท่าที่ Gongrang เฉินไม่ได้เปลี่ยนแปลงจิตใจของเขา เธอทันที heaved ในการบรรเทา เธอ glanced เพื่อดูว่า รองเฉินยืนอยู่ในมุม และเธอเรียกว่า: "ร่อง Ah มา และมากับฉัน"รองเฉิน hummed ตอบกลับ และเดินผ่านทำการเรียกเฉินเว่ยเฉิน Gongrang เปิดรอบ เขาศึกษาเฉินรอง และจากนั้น ก็ ถาม "ท่านรอง Ah""เอ"เฉินร่องเขา curtsy"มานี่""เอ"รองเฉิน neared หยุดเมื่อเธอก้าวสามจากเฉิน Gongrang เธอเก็บเธอหัวโค้งคำนับ แล้วปล่อยให้เป็นเขาแห่งเธอหลังพลางอ่านเธอสำหรับระยะเวลา เฉิน Gongrang อย่างอบอุ่นกล่าวว่า "Ah ร็อง""เอ""คุณและวัง Qilang ตัดสินใจในอนาคตของคุณโดด" ทั้งดวงตาของเขาและนิพจน์มีเมตตาเหลือเกิน"เน เฉินร่องทันทีกล่าวว่าเธอจับเธอได้คำตอบเกินไปจ้างงาน ลงลึก และนุ่มนวลเพิ่ม "อย่างไรเป็นคนเช่น Qilang ตัดสินใจอนาคตของเขากับฉัน"เฉิน Gongrang เลยต้อง และกรุณา กล่าว "ฉันดีใจที่คุณรู้ว่านี้ แล้ว ให้ฉันถามคุณ อา รอง เขาทำอะไรกับคุณ"เขาทำอะไร เขาหมายถึง การถามถ้า ฮ่องกงวังนำเสรีภาพของเธอใบหน้าของเฉินโรงสี เธอไม่ช่วยคิดว่าจูบและโอบสองของพวกเขา อย่างระมัดระวังแต่ตอบกลับ: "Qilang เป็นชายเกียรติ วิธีจะเขาได้ทำอะไร"Chen Gongrang รักษานิพจน์ของเขา และยิ้มเท่านั้น"แล้วคุณยินดีที่จะรับใช้พระองค์" เขาถามแล้วตามวาทะของเขาคำ เว่ยเฉินอาจไม่ป้องกันตัวเองจากความตกใจเล็ก เธอเห็นปากปกคลุม ปัดเศษตาของเธอ และตั้งใจดูร่องเฉินและ Chen Gongrangเฉินร่องนิพจน์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เธอเท่านั้น ลดลงหัวของเธอ และเวลา ตอบ "แม้ว่า Qilang จะเป็นคนดี ฉันไม่ต้องเป็น นางสนมของทุกคน"ตอบเธอได้ยิน เว่ยเฉินไม่สามารถช่วยตัวเองจาก scoffingช่วยเหลือนานเฉิน Gongrang ถูกใช้งาน และอย่างจริงจังถือว่าเฉินรองลุงของเธอนั่งอยู่ในความเงียบครู่ก่อน sighing: "คุณเกินไปไร้เดียงสา เด็ก! "เขาส่ายหัวของเขา ไม่สูญเสียความสนใจในการพูดกับเธอ หลังเขาโบกที่เธอลง ถ่ายทอดเสียงชัดเจนจากประตู: "หลัก วิ่งทั่วไปอยู่ที่นี่"เฉิน Gongrang เบา ๆ เพิ่มขึ้นจากที่นั่งของเขา และกล่าว ว่า "ชวนเขาใน"แล้ว มีเสียงของเขาไพเราะกว่า นาทีวิ่งก้าวอย่างรวดเร็วในการที่สองที่เขาป้อน เฉินรองถอนตัวออกไป และซ่อนตัวเองในเงามืดก็ชัดเจนว่า Ran นาทีกลายเป็นทินเนอร์ ดังนั้นแม้ คุณสมบัติของเขาก็ยังคงหล่อ และตาเฉียบพลันยังคง exuded ชิลล์ข่มขู่ เข้าดูเหมือนจะ มีดูดอากาศจากห้องพัก นำมา deadliness การคุกคามรองเฉินรู้ว่า เขาเป็นเพียงเปล่ง vibe นี้ตั้งใจ ผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินเหว่ยโทงเทงลุกขึ้นและย้ายไปที่หน้าจอของเธอกัน สิ่งที่เธออาจจะได้รับความคิดเธอถึงกว่าและก็ดึงแขนเฉินของโรง.

เธอจับมือของลูกพี่ลูกน้องของเธอและอ้อนวอนมองไปที่เธอ "อาร่องให้เป็นไปด้วยกัน."

เฉินร่องพยักหน้าได้อย่างอิสระและลุกขึ้น.

พวกเขาเดินหน้าจอและตามเฉิน Gongrang.

ท่ามกลางการสนทนาร่าเริงและลำธารของผู้คน, เฉิน Gongrang ไม่รีบร้อนเดินไปทางด้านหน้า.

ตามเวลาที่พวกเขาได้ออก ประตูและลงไปตามขั้นตอนที่มันเป็นที่แออัดน้อยเฉิน Gongrang ส่ายหัวและถอนหายใจไปเฉินเหว่ย: "การแต่งงานเป็นสิ่งที่ควรจะกล่าวโดยผู้สูงอายุ มันเป็นเรื่องที่ไม่เป็นอันตรายสำหรับคุณเยาวชนเพื่อตอบสนอง แต่วิ่งมินเป็นดำริและจะรีบร้อนที่จะออกอีกครั้ง ในฐานะที่เป็นลุงของคุณฉันเท่านั้นที่สามารถรองรับเขาและไม่สามารถเก็บประเพณี. "

ในขณะที่เขาพูดใบหน้าเฉินเหว่ยกลายเป็นสีแดงเพื่อที่มันจะได้เลือด ขาของเธอ buckled และเธอก็จะยันกับเฉินร่องในขณะที่การตอบกลับด้วยเสียงขี้อาย ". Aye ผมทิ้งทุกอย่างในมือของคุณลุง"

. เฉิน Gongrang ไม่ได้หันไปรอบ ๆ เพียงพยักหน้าในคำพูดของเธอ

โหลขั้นตอนต่อมา เขาหันไปแถวบ้านด้านซ้ายได้.

ห้องพักที่ได้รับแสงสว่างกับผู้คนที่มาและไป ข้าราชการทั้งหมดให้เฉิน Gongrang โบว์เมื่อพวกเขาเห็นเขา.

เขาก้าวสบายภายใน.

ในห้องที่ว่างเปล่า, เฉินเหว่ยไปจากการถูกประสาทไม่ได้หายใจ . เมื่อเธอเห็นว่าห้องว่างเปล่าเธอไม่สามารถช่วยหายใจออกจากความผิดหวัง

ในการหายใจออกของเธอเฉิน Gongrang หันไปให้เธอได้อย่างรวดเร็วในขณะที่ยังไม่รีบร้อนตั้งข้อสังเกต: "เป็นสุภาพสตรีควรดำเนินการตัวเองด้วยความสง่างามและความสุขุมไม่ว่าสถานการณ์ "

นี่คือการตักเตือน.

เฉินเหว่ยได้อย่างรวดเร็วให้โบว์ "ใช่."

เธอปรากฏตัวที่จะเชื่อฟัง แต่ความปรารถนาและความกระตือรือร้นของเธอไม่สามารถปกปิด.

เฉิน Gongrang ไม่สามารถช่วยมุ่ยเมื่อเห็นเฉินเหว่ย. เช่นนี้

อย่างไรก็ตามเขาได้อย่างรวดเร็วผ่อนคลายหน้าผากของเขาและเฉินเหว่ยไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลง.

เขา ก้าวไปยังที่นั่งด้านซ้ายช้านั่งลงโบกแขนเสื้อของเขาและกล่าวว่า "เชิญทั่วไปวิ่งไป."

"ใช่."

เมื่อคนก้าวออกไปเฉิน Gongrang ถอนหายใจอีกครั้ง ในขณะที่เฉินเหว่ยมองไปที่เขาในความฉงนสนเท่ห์เขาทำอะไรไม่ถูกตั้งข้อสังเกตว่า "ไร้สาระนี้คือการแต่งงานกับภรรยาแล้วหรือ ฉันเดา Hu มีความรู้สึกของความสำคัญ no. "

เฉินเหว่ยก็มีความสุขตราบเท่าที่เฉิน Gongrang ไม่ได้เปลี่ยนความคิดของเขา ทันทีที่เธอยกในการบรรเทา เธอเหลือบมองไปจะเห็นว่าเฉินร่องกำลังยืนอยู่ในมุมและเพื่อให้เธอเรียกว่า: ". อาร่องมากับฉัน"

เฉินร่องฮัมตอบกลับและเดินไป.

โทรเฉินเหว่ยเฉินทำ Gongrang หันไปรอบ ๆ เขาศึกษาเฉินร่องแล้วก็ถามว่า "คุณอารงค์?"

"ใช่."

เฉินร่องให้เขาถวายบังคมได้.

"มาที่นี่."

"ใช่."

เฉินร่องใกล้จะหยุดเมื่อเธออายุได้สามก้าวจากเฉิน Gongrang เธอเก็บเธอก้มศีรษะและหงุดหงิดให้เขาประเมินของเธอ.

หลังจาก perusing ของเธอสำหรับระยะเวลาเฉิน Gongrang อย่างอบอุ่นกล่าวว่า "อาร่อง."

"ใช่."

"คุณและวัง Qilang ตัดสินใจเกี่ยวกับอนาคตของคุณร่วมกัน?" ของเขาทั้งสอง ตาและการแสดงออกก็ใจดีเหลือเกิน.

"แต่ว่า" เฉินร่องทันทีกล่าว.

ตรวจจับเธอได้ตอบอย่างเย็นชาเกินไปเธอโค้งคำนับลึกและเบาเสริมว่า "วิธีที่มนุษย์เช่น Qilang สามารถตัดสินใจในอนาคตของเขากับผมได้ไหม"

เฉิน Gongrang พยักหน้าและกรุณากล่าวว่า "ฉันดีใจที่คุณรู้ว่านี้ แล้วปล่อยให้ฉันถามคุณอารงค์ เขาทำอะไรกับคุณ? "

เขาทำอะไร? เขาหมายถึงถามว่าวังฮ่องกงได้รับเสรีภาพกับเธอ.

ใบหน้าเฉินของโรงสี เธอไม่สามารถช่วยคิดเกี่ยวกับการจูบที่และสองอ้อมกอดของพวกเขายังคงระมัดระวังการตอบกลับ "Qilang คือคนที่มีเกียรติอะไรวิธีการที่เขาจะได้ทำ?"

เฉิน Gongrang การบำรุงรักษาการแสดงออกของเขาและเพียงยิ้ม.

"จากนั้นคุณยินดีที่จะให้บริการ เขา? "เขาถามแล้ว.

เมื่อคำพูดของคำพูดของเขาเฉินเหว่ยไม่สามารถป้องกันตัวเองจากหอบเล็ก ๆ เธอปกคลุมปาก Ver กลมดวงตาของเธอและตั้งใจดูเฉินเฉินและร่อง Gongrang.

การแสดงออกของเฉินร่องยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เธอก้มหน้าลงและตามหน้าที่ตอบว่า "แม้ว่า Qilang เป็นคนดีมากผมไม่ต้องการที่จะเป็นนางสนมของทุกคน."

ได้ยินคำตอบของเธอเฉินเหว่ยไม่สามารถช่วยตัวเองออกจากความเหยียดหยาม.

ช่วยเหลือเป็นเวลานานเฉิน Gongrang ยังหัน และได้รับการยกย่องอย่างจริงจังเฉินร่อง.

ลุงของเธอนั่งอยู่ในความเงียบชั่วครู่ก่อนจะถอนหายใจ: "คุณไร้เดียงสาเกินไปเด็ก"

เขาส่ายหัวหายไปมีส่วนได้เสียในการพูดกับเธอ ไม่นานหลังจากที่เขาโบกมือให้เธอจะก้าวลงเป็นเสียงที่ชัดเจนจากประตูส่ง "โทวิ่งทั่วไปอยู่ที่นี่."

เฉิน Gongrang หัวเราะลุกขึ้นจากที่นั่งของเขาและกล่าวว่า "เชิญเขาใน."

แต่ยังไม่ทันได้เสียงของเขาฟัง กว่าวิ่งมินได้อย่างรวดเร็วในก้าว.

ที่สองที่เขาป้อนเฉินร่องถอยออกไปด้านหลังและซ่อนตัวอยู่ในเงามืด.

มันก็เห็นได้ชัดที่วิ่งมินได้กลายเป็นทินเนอร์ ดังนั้นแม้คุณสมบัติของเขาก็ยังคงหล่อและดวงตาของเขายังคงเฉียบพลันปริกเย็นข่มขู่ ทางเข้าเขาดูเหมือนจะมีการดูดอากาศออกจากห้องพักในการนำไปสู่ความร้ายแรงที่คุกคาม.

เฉินร่องรู้ว่าเขาเป็นเพียงเปล่งกลิ่นอายนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ ผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินเว่ยเก้ๆกังๆได้ย้ายหน้าจอของเธอไว้ อะไรก็ตามที่เธออาจจะคิดว่าเธอถึงกว่าและก็ดึงแขนของเฉินหยง .เธอจับมือกับญาติของเธอ และวิงวอนมองเธอ " อาหยง ไปด้วยกัน "เฉินหยงอิสระพยักหน้าและลุกขึ้นมาพวกเขาย้ายไปหน้าจอและตามเฉิน gongrang .ท่ามกลางการสนทนาที่รื่นเริงและกระแสของประชาชน เฉิน gongrang เอื่อยเดินตรงไปยังด้านหน้าโดยเวลาที่พวกเขาได้ออกจากประตูและเดินลงตามขั้นตอนที่แออัดน้อยกว่า เฉิน gongrang ส่ายหัวและถอนหายใจกับ Chen Wei : " การแต่งงานเป็นสิ่งที่ควรได้รับการกล่าวถึงโดยผู้ใหญ่ มันไม่มีอันตรายสำหรับเยาวชนที่คุณเจอ แต่วิ่งมินเป็นของสนามรบ และรีบกลับอีก ลุงแก ฉันเท่านั้นที่สามารถรองรับเขา และไม่สามารถเก็บประเพณี”ขณะที่เขาพูด ใบหน้าของ เฉินเว่ยหันมาสีแดงนั่นมันอาจจะมีเลือดออก ขาเธออ่อน และเธอต้องพิง Chen ร่องขณะตอบกลับด้วยเสียงขลาด : " ใช่ ผมทิ้งทุกอย่างในมือของคุณลุง "เฉิน gongrang ไม่ได้หันกลับไป เพียงพยักหน้ากับคำพูดของเธอ12 ขั้นตอนต่อมา เขาเลี้ยวไปทางแถวบ้านบนซ้ายห้องก็สว่างจ้า มีคนมาและไป ข้าราชการทั้งหมดให้เฉิน gongrang โบว์เมื่อเห็นเขาเค้าค่อยๆก้าวเข้าไปในห้องพักว่าง เฉิน เว่ยก็กระวนกระวาย ไม่หายใจ เมื่อเธอพบว่าห้องว่างเปล่าที่เธอไม่สามารถช่วยหายใจออกในความผิดหวังที่หายใจออก , เฉิน gongrang หันไปให้เธออย่างรวดเร็วในขณะที่เรื่อยเฉื่อย remarking " สุภาพสตรีควรปฏิบัติเองได้ด้วยพระคุณและความเที่ยงไม่ว่าสถานการณ์ .นี้คือการตักเตือนเฉิน เว่ยก็ธนู " ใช่ " .ดูเหมือนเธอจะเชื่อฟัง แต่ติดใจเธอ และความกระตือรือร้น ไม่สามารถปกปิดเฉิน gongrang ไม่สามารถช่วยมุ่ยเมื่อเห็นเฉินเว่ย แบบนี้อย่างไรก็ตาม เขารีบผ่อนคลายของเขา คิ้ว และ เฉินเว่ยไม่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเขา strode ไปนั่งด้านซ้าย ค่อยๆ นั่งลง โบกแขนของเขาและกล่าวว่า " เชิญทั่วไปวิ่งมา "" ใช่ " .เมื่อคนใช้เดินออกไป เฉิน gongrang ถอนหายใจอีกครั้ง ขณะที่ เฉิน เหว่ย มองเขาอย่างงุนงง เขาหมดหนทาง กล่าวว่า " เหลวไหล นี่แต่งงานกับภรรยา ? ฉันคิดว่าหูไม่มีสำนึกในความสำคัญของ " .เฉินเว่ยมีความสุขตราบใดที่เฉิน gongrang ไม่ได้เปลี่ยนใจ ทันทีที่เธอทุ่มในที่โล่ง เธอเหลือบไปเห็นเฉินหยงยืนอยู่ในมุม และ ดังนั้น เธอจึงเรียก " อาหยง มาเป็นเพื่อนฉันเฉินหยง hummed ตอบแล้วเดินมาเฉิงเหว่ยเฉิน gongrang เรียกให้หันไป เขาศึกษา Chen ร่องแล้วก็ถามว่า " คุณอาหยง ? "" ใช่ " .เชนร้องให้เขาคำนับ" มานี่ "" ใช่ " .เฉินหยง neared , หยุดเมื่อเธออายุได้สามก้าวจากเฉิน gongrang . เธอเอาแต่หัวของเธอโค้งอย่างหงุดหงิดและให้เขาประเมินเธอหลังจาก perusing เธอสำหรับความยาวของเวลา เฉิน gongrang อย่างอบอุ่นว่า " อาหยง "" ใช่ " ." คุณ และหวัง qilang ตัดสินใจอนาคตด้วยกัน " ทั้งแววตาและการแสดงออกเป็นอย่างมีเมตตา" เนย์ " เฉินหยงทันที กล่าวสัมผัสเธอได้ตอบไปอย่างเย็นชา เธอจมลงลึก และค่อยๆเพิ่ม " ทำไมผู้ชายถึงชอบ qilang ตัดสินใจอนาคตของเขากับผม "เฉิน gongrang พยักหน้าและละเมียด กล่าวว่า " ผมดีใจที่คุณรู้ งั้นให้ผมถามคุณ อ้าร่อง เขาทำอะไรคุณ ? "เขาทำอะไร ? เขาตั้งใจจะถามถ้าวังหงส์ได้เล่นกับเธอเฉิงหรงหน้าสี เธอไม่สามารถช่วยคิดเรื่องจูบ กอด และสอง อย่างไรก็ตามอย่างละเอียดตอบ : " qilang เป็นคนมีเกียรติ เขาจะทำอะไร ? "เฉิน gongrang รักษาสีหน้าของเขา และยิ้ม" แล้วคุณจะให้เขา " จากนั้นเขาก็ถามตามข้อกำหนดของคำพูดของเขา เฉินเว่ยไม่สามารถป้องกันตัวเองจากหอบเล็กๆ เธอปกปิดดูปาก ดวงตากลมโตของเธอ และตั้งใจมองเฉินหยง และ เฉิน gongrang .สีหน้าของเฉินหยงยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เธอเพียงแต่ลดหัวของเธอและตามหน้าที่ตอบว่า " แม้ว่า qilang เป็นผู้ชายที่ดีมาก ผมไม่อยากให้ใครสนม "ได้ยินเธอตอบ เฉินเว่ย ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ จากเย้ยหยันเฉิง gongrang นานช่วยก็ทำให้จริงจัง และถือว่า Chen ร่องลุงของเธอนั่งอยู่ในความเงียบสักพักก่อนถอนหายใจ " คุณเหมือนกันนา ไตได้ ลูก "เขาส่ายหัว มีการสูญเสียความสนใจในการพูดกับเธอ ไม่นานหลังจากที่เขาโบกมือให้เธอก้าวลง เสียงชัดเจนจากประตูซึ่ง " อาจารย์ทั่วไป วิ่งมาแล้ว "เฉิน gongrang หัวเราะเพิ่มขึ้นจากที่นั่งของเขาและกล่าวว่า " เชิญเขาเข้ามา .ได้เร็วไม่มีเสียงของเขาฟังดูดีกว่าวิ่งมินอย่างรวดเร็ว สโทร์ดี้ในวินาทีที่เขาป้อน เฉินหยงถอนตัวและกลับไปซ่อนตัวในเงามืดมันชัดเจนที่วิ่งมินกลายเป็นทินเนอร์ ดังนั้นแม้คุณสมบัติของเขายังหล่อ ตาแหลมของเขายังคงปริกน่าวิตก ชิลล์ๆ เขาดูเหมือนจะเป็นทางเข้า