The comedian Lily Tomlin said that

The comedian Lily Tomlin said that reality is a crutch for people who can't handle drugs. Some
philosophers also have a low opinion of reality, seeing it as a mere construction of people's minds or
social contexts. In contrast, this chapter argues that the things investigated by science exist
independently of our minds, construed as brains. Using perception and inference, brains can develop
objective knowledge of reality, including knowledge relevant to assessing the meaning of life.
The previous chapter's conclusion that minds are brains has major implications for two central
philosophical questions: what is reality, and how do we know it? These questions are interrelated, as
consideration of what things exist needs to fit with discussion of what it takes to gain knowledge
about those things. For example, an empiricist who believes that knowledge can come only through
the senses might conclude that physical objects such as lions and mountains are not real, because we
sense only features of them, not the things themselves. At the other extreme, an idealist who believes
that reality is inherently mental might also conclude that lions and mountains cannot be said to be real
apart from how we think about them.
I think that lions and mountains are real, and so are clouds and electrons. But the hypothesis that
minds are brains does not support a kind of naive realism according to which things are just as we
perceive or conceive them to be. We know enough about how brains work to show that both
perceiving and theorizing are highly constructive processes involving complex inferences.
Nevertheless, there are good reasons to believe that, when the brain is working well, it achieves
knowledge about the reality of both everyday objects like mountains and theoretical scientific entities
like electrons. This chapter shows how brain science and philosophical reflection together support a
kind of constructive realism, the view that reality exists independently of minds, but that our
knowledge of it is constructed by brain processes.
I aim to show that constructive realism is superior to alternative theories of knowledge and reality
offered by different variants of skepticism, empiricism, and idealism. Skepticism is the view that we
have no knowledge at all, so that any talk of the nature of reality is pointless. Some ancient Greek
philosophers advocated an extreme form of skepticism according to which neither sensation nor
opinion could give us any grounds for separating truth from falsehood. An influential current form of
skepticism is found in postmodernist philosophers and literary theorists who view the world as a text
open to many kinds of interpretations, none of them demonstrably better than the others. In fields such
as history, anthropology, and cultural studies, it has become fashionable to claim that reality is just a
social construction, so that the idea of objective knowledge is only a myth. I will try to show how
objectivity is possible through the complex perceptual and theoretical abilities of our brains. Brains
are not mirrors of nature, but they are powerful instruments for representing it.
Empiricism tries to avoid skeptical problems by restricting knowledge to what can be perceived
by the senses. From early modern philosophers such as John Locke and David Hume to later thinkers
such as Rudolf Carnap and Bas van Fraassen, the restriction of knowledge to sense experience has
had strong appeal. I will show, however, that strict empiricism is incompatible both with the
neuropsychology of perception and with the practice of science. Our brain processes are, fortunately,
capable of reliably taking us well beyond what is presented to us by our senses.
Another approach to understanding knowledge of reality is idealism, which views reality as
dependent on or even constituted by minds. This view is more compatible than is empiricism with the
constructive nature of perception and inference, but grossly overestimates the contributions that minds
make to the world. It leaps from the insight that there is no knowledge of things without construction
of mental representations of them to the conclusion that entities are mental constructions. The
philosopher Immanuel Kant thought that he had accomplished a kind of Copernican revolution by
placing mind at the center of knowledge and reality. But idealism is actually attempting a kind of
Ptolemaic counterrevolution, as implausible as reactionary attempts to return the earth to the center of
the solar system or to deny human evolution. To develop my alternative, brain-based approach to
constructive realism, I will first discuss perception of objects and then move on to how inference
enables us to go beyond perception.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักแสดงตลก Tomlin ลิลลี่กล่าวว่า จริง crutch สำหรับผู้ที่ไม่สามารถจัดการกับยาเสพติด บางปรัชญามีความเห็นต่ำสุดของความเป็นจริง เห็นเป็นเพียงสร้างจิตใจของประชาชน หรือบริบททางสังคม ในทางตรงกันข้าม บทนี้จนสิ่งที่สอบสวน โดยวิทยาศาสตร์อยู่เป็นอิสระจากจิตของเรา บังคับเป็นสมอง ใช้การรับรู้และข้อ สมองสามารถพัฒนารู้วัตถุประสงค์ของความเป็นจริง รวมถึงความรู้ที่เกี่ยวข้องเพื่อประเมินความหมายของชีวิตบทสรุปของบทก่อนหน้าที่จิตใจสมองมีนัยสำคัญสำหรับกลางสองคำถามปรัชญา: ความเป็นจริงคืออะไร และเรารู้ได้อย่างไรว่า คำถามเหล่านี้จะเกี่ยวข้อง เป็นพิจารณาสิ่งใดมีความต้องการให้พอดีกับการสนทนาของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น ตัวอย่าง empiricist ที่เชื่อว่าความรู้สามารถมาผ่านเท่านั้นความรู้สึกอาจสรุปว่า วัตถุทางกายภาพเช่นสิงโตภูเขาไม่จริง เนื่องจากเรารู้สึกคุณลักษณะเฉพาะของพวกเขา ไม่สิ่งตัวเอง ที่อื่น ๆ สุด idealist ที่เชื่อจริงตั้งจิตอาจยังสรุปว่า สิงโตและภูเขาไม่สามารถกล่าวได้ว่า เป็นจริงนอกจากวิธีที่เราคิดว่า พวกเขาผมคิดว่า สิงโตและภูเขาเป็นจริง และดังนั้น เมฆและอิเล็กตรอน แต่ทฤษฏีที่จิตใจสมองไม่สนับสนุนชนิดของขำน่าจริงตามที่สิ่งที่เป็นเราสังเกต หรือตั้งครรภ์ให้ได้ เรารู้เพียงพอเกี่ยวกับวิธีการที่สมองทำงานเพื่อแสดงว่าทั้งสองperceiving และเก่าคือ กระบวนการสร้างสรรค์สูง inferences ซับซ้อนเกี่ยวข้องกับอย่างไรก็ตาม มีเหตุผลที่ดีเชื่อว่า เมื่อสมองทำงานดี จะได้รับความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริงของวัตถุทั้งสองทุกวันเช่นภูเขาและทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์เอนทิตีเช่นอิเล็กตรอน บทนี้แสดงว่าสมองวิทยาศาสตร์และสะท้อนปรัชญาร่วมกันสนับสนุนการความสมจริงของการสร้างสรรค์ มุมมองว่า ความเป็นจริงมีอยู่เป็นอิสระจากจิตใจ แต่ของเราเป็นสร้างความรู้ของสมองกระบวนการฉันมีจุดมุ่งหมายเพื่อแสดงว่าสร้างสรรค์ความสมจริงเหนือกว่าทฤษฎีอื่นความรู้และความเป็นจริงนำเสนอ โดยตัวแปรอื่น น่าสงสัย empiricism, idealism สงสัยจะเป็นมุมมองที่เรามีความรู้ทั้งหมด ที่ประเด็นการพูดคุยของธรรมชาติของความเป็นจริง บางกโบราณปรัชญา advocated สงสัยตามความรู้สึกที่ไม่รูปแบบมาก หรือความคิดเห็นสามารถให้เหตุผลใด ๆ สำหรับแยกความจริงจาก falsehood แบบปัจจุบันมีอิทธิพลของสงสัยจะอยู่ในปรัชญา postmodernist และ theorists วรรณกรรมที่ดูโลกเป็นข้อความเปิดให้ตีความ ไม่มีพวกเขา demonstrably ดีกว่าผู้อื่นหลายชนิด ในฟิลด์ดังกล่าวประวัติศาสตร์ มานุษยวิทยา และวัฒนธรรมศึกษา มันได้กลายเป็นแฟชั่นอ้างว่า ความจริงเป็นเพียงการก่อสร้างทางสังคม ความคิดความรู้วัตถุประสงค์เป็นเพียงตำนานที่ จะพยายามแสดงวิธีปรวิสัยได้ผ่านที่ซับซ้อน perceptual และทฤษฎีความสามารถของสมองของเรา สมองไม่กระจกธรรมชาติ แต่พวกเขาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการแสดงนั้นEmpiricism พยายามหลีกเลี่ยงปัญหาที่สงสัย โดยการจำกัดการรู้ถึงสิ่งที่สามารถมองเห็นโดยความรู้สึก จากช่วงสมัยนักปรัชญาเช่นจอห์นล็อกและ David ฮูมเพื่อ thinkers ภายหลังรูดอล์ฟ Carnap และ Bas van Fraassen มีข้อจำกัดของความรู้ประสบการณ์ความรู้สึกมีแรงดึงดูดใจ ฉันจะแสดง อย่างไรก็ตาม ว่า empiricism เข้มงวดเข้าด้วยการneuropsychology รับรู้ และทำ แบบฝึกหัดวิทยาศาสตร์ กระบวนการสมองของเราได้ โชคดีสามารถได้รับเราดีเกินกว่าที่นำเสนอให้เราโดยความรู้สึกของเราวิธีอื่นความรู้ความเข้าใจของความเป็นจริงคือ idealism ซึ่งมุมมองความเป็นจริงเป็นพึ่ง ขึ้นแม้ทะลัก โดยจิตใจ มุมมองนี้จะเข้ากันกว่า empiricism ด้วยการธรรมชาติสร้างสรรค์ความรู้ข้อ แต่ grossly overestimates ผลงานที่จิตใจให้โลก มัน leaps จากเข้าใจว่า มีความรู้ในสิ่งที่ไม่มีการก่อสร้างของใช้แทนจิตใจของพวกเขาสรุปเอนทิตีใช้ก่อสร้างจิต ที่นักปราชญ์ชาติอิมมานูเอล Kant คิดว่า เขามีสำเร็จของ Copernican ปฏิวัติโดยวางใจที่ศูนย์กลางของความรู้และความเป็นจริง แต่ idealism จริงพยายามชนิดของCounterrevolution Ptolemaic ไม่น่าเชื่อว่าเป็นความพยายามในเชิงกลับโลกของระบบสุริยะ หรือปฏิเสธการวิวัฒนาการของมนุษย์ วิธีของฉันอื่น ใช้สมองในการพัฒนาสร้างสรรค์จริง ฉันจะแรกหารือรับรู้วัตถุและย้ายแล้วในวิธีข้อช่วยให้เราเกินรับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักแสดงตลกลิลี่ทอมลินกล่าวว่าความจริงก็คือไม้เท้าสำหรับผู้ที่ไม่สามารถจัดการกับยาเสพติด บางปรัชญายังมีความเห็นที่ต่ำของความเป็นจริงเห็นว่ามันเป็นเพียงการก่อสร้างของจิตใจของผู้คนหรือบริบททางสังคม ในทางตรงกันข้ามบทนี้ระบุว่าสิ่งที่ตรวจสอบโดยวิทยาศาสตร์ที่มีอยู่เป็นอิสระจากจิตใจของเราตีความว่าเป็นสมอง การใช้การรับรู้และการอนุมานสมองสามารถพัฒนาความรู้วัตถุประสงค์ของความเป็นจริงรวมทั้งความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการประเมินความหมายของชีวิต. สรุปบทก่อนที่จิตใจมีสมองมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับทั้งสองกลางคำถามปรัชญา: สิ่งที่เป็นความจริงและวิธีการที่เราจะรู้ว่ามัน ? คำถามเหล่านี้มีความสัมพันธ์กันในขณะที่การพิจารณาของสิ่งที่มีอยู่เพื่อให้พอดีกับความต้องการที่มีการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น ตัวอย่างเช่น empiricist ที่เชื่อว่าความรู้ที่ได้มาเพียงผ่านความรู้สึกอาจจะสรุปได้ว่าวัตถุทางกายภาพเช่นสิงโตและภูเขาไม่จริงเพราะเรารู้สึกคุณลักษณะเฉพาะของพวกเขาไม่ได้สิ่งที่ตัวเอง ที่รุนแรงอื่น ๆ ซึ่งเป็นอุดมการณ์ที่เชื่อว่าความจริงก็คือจิตโดยเนื้อแท้อาจสรุปได้ว่าสิงโตภูเขาและไม่สามารถจะกล่าวว่าเป็นจริงนอกเหนือจากวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับพวกเขา. ผมคิดว่าสิงโตและภูเขาเป็นจริงและเพื่อให้มีเมฆและอิเล็กตรอน . แต่สมมติฐานว่าจิตใจมีสมองไม่สนับสนุนชนิดของความสมจริงไร้เดียงสาตามที่สิ่งที่เป็นเพียงที่เรารับรู้หรือตั้งครรภ์พวกเขาจะ เรารู้เพียงพอเกี่ยวกับวิธีการที่สมองทำงานเพื่อแสดงให้เห็นว่าทั้งสองรับรู้และทฤษฎีกระบวนการสร้างสรรค์สูงที่เกี่ยวข้องกับการหาข้อสรุปที่ซับซ้อน. แต่มีเหตุผลที่ดีที่จะเชื่อว่าเมื่อสมองมีการทำงานดีจะประสบความสำเร็จในความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริงของวัตถุทั้งในชีวิตประจำวันเช่นภูเขาและหน่วยงานทางวิทยาศาสตร์ทฤษฎีเช่นอิเล็กตรอน ในบทนี้จะแสดงให้เห็นว่าวิทยาศาสตร์สมองและการสะท้อนปรัชญาร่วมกันสนับสนุนชนิดของความสมจริงสร้างสรรค์มุมมองที่ความเป็นจริงที่มีอยู่เป็นอิสระจากความคิดแต่ที่เรามีความรู้จากมันถูกสร้างโดยกระบวนการสมอง. ผมมุ่งมั่นที่จะแสดงให้เห็นว่าเป็นธรรมชาติที่สร้างสรรค์จะดีกว่าทฤษฎีทางเลือก ความรู้และความเป็นจริงที่นำเสนอโดยสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของความสงสัยประสบการณ์นิยมและความเพ้อฝัน สงสัยคือมุมมองที่เรามีความรู้ที่ทุกคนเพื่อให้การพูดคุยใด ๆ ที่มีลักษณะของความเป็นจริงจะไม่มีจุดหมาย บางกรีกโบราณปรัชญาการสนับสนุนรูปแบบที่รุนแรงของความสงสัยตามที่ไม่มีความรู้สึกหรือความคิดของเราจะให้พื้นที่ใดๆ สำหรับการแยกความจริงจากความเท็จ รูปแบบปัจจุบันที่มีอิทธิพลของความสงสัยที่พบในนักปรัชญาหลังสมัยใหม่และทฤษฎีวรรณกรรมที่ดูโลกเป็นข้อความที่เปิดให้หลายชนิดของการตีความไม่มีของพวกเขาdemonstrably ดีกว่าคนอื่น ในสาขาดังกล่าวเป็นประวัติศาสตร์มานุษยวิทยาวัฒนธรรมและการศึกษามันได้กลายเป็นแฟชั่นที่จะเรียกร้องความเป็นจริงว่าเป็นเพียงการก่อสร้างทางสังคมเพื่อให้ความรู้ความคิดของวัตถุประสงค์เป็นเพียงตำนาน ฉันจะพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่าวัตถุประสงค์เป็นไปได้ผ่านการรับรู้ความสามารถและทฤษฎีที่ซับซ้อนของสมองของเรา สมองไม่ได้กระจกของธรรมชาติ แต่พวกเขามีเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการเป็นตัวแทนของมัน. ประสบการณ์นิยมพยายามที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาที่สงสัยโดยการ จำกัด การความรู้ในสิ่งที่สามารถรับรู้โดยประสาทสัมผัส จากนักปรัชญาสมัยก่อนเช่นจอห์นล็อคและเดวิดฮูมภายหลังนักคิดเช่นรูดอล์ฟ Carnap และรถตู้ Bas Fraassen ข้อ จำกัด ของความรู้ที่จะรู้สึกประสบการณ์ที่ได้มีการอุทธรณ์ที่แข็งแกร่ง ผมจะแสดง แต่ที่ประสบการณ์นิยมอย่างเข้มงวดทั้งสองเข้ากันไม่ได้กับไซโคของการรับรู้และมีการปฏิบัติของวิทยาศาสตร์ กระบวนการทำงานของสมองของเรามีโชคดีที่มีความสามารถในการได้อย่างน่าเชื่อถือเราดีเกินกว่าสิ่งที่จะนำเสนอให้เราโดยความรู้สึกของเรา. วิธีการในการทำความเข้าใจความรู้ของความเป็นจริงก็คือความเพ้อฝันที่มองความเป็นจริงขึ้นอยู่กับการบัญญัติหรือแม้กระทั่งจิตใจ มุมมองนี้จะเข้ากันได้มากขึ้นกว่าที่เป็นประสบการณ์นิยมกับธรรมชาติที่สร้างสรรค์ของการรับรู้และการอนุมาน แต่ไม่มีการลด overestimates ผลงานที่จิตใจให้แก่โลก มันกระโดดจากข้อมูลเชิงลึกที่มีความรู้ในสิ่งที่โดยไม่มีการก่อสร้างของการเป็นตัวแทนจิตของพวกเขาที่จะสรุปว่าหน่วยงานที่มีการก่อสร้างทางจิต ปรัชญาจิตวิทยาคิดว่าเขาประสบความสำเร็จชนิดของโคเปอร์นิคัปฏิวัติโดยการวางจิตใจที่เป็นศูนย์กลางของความรู้และความเป็นจริง แต่ความเพ้อฝันที่เป็นจริงพยายามที่ชนิดของPtolemaic ปฏิวัติขณะที่ไม่น่าเชื่อว่าเป็นความพยายามที่จะกลับมาตอบสนองแผ่นดินศูนย์กลางของระบบสุริยจักรวาลที่จะปฏิเสธหรือวิวัฒนาการของมนุษย์ การพัฒนาทางเลือกของฉันวิธีการทำงานของสมองที่ใช้ในการเป็นธรรมชาติสร้างสรรค์ครั้งแรกที่ผมจะหารือเกี่ยวกับการรับรู้ของวัตถุและจากนั้นย้ายไปยังวิธีการอนุมานช่วยให้เราสามารถไปได้ไกลกว่าการรับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คอมเมเดี้ยนลิลลี่ ทอมลิน กล่าวว่า ความเป็นจริงคือตัวช่วยสำหรับคนที่ไม่สามารถจัดการกับยา บาง
นักปรัชญายังมีความเห็นต่ำของความเป็นจริง เห็นมันเป็นก่อสร้างเพียงจิตใจคนที่หรือ
บริบททางสังคม ในทางตรงกันข้ามบทนี้ระบุว่าสิ่งที่ตรวจสอบโดยวิทยาศาสตร์อยู่
อิสระของจิตใจของเรา ตีความ เป็น สมอง การรับรู้และการอนุมาน สมองสามารถพัฒนา
มีความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริง รวมถึงความรู้ที่เกี่ยวข้องเพื่อประเมินความหมายของชีวิต .
บทก่อนหน้านี้เป็นข้อสรุปที่จิตใจเป็นสมองมีผลกระทบหลัก 2 กลาง
ปรัชญาคำถาม : อะไรคือความเป็นจริง แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรล่ะ คำถามเหล่านี้มีปฏิสัมพันธ์ เช่น การพิจารณาสิ่งที่อยู่
ต้องพอดีกับการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้
เกี่ยวกับเรื่องนั้น ตัวอย่าง empiricist ที่เชื่อว่า ความรู้สามารถมาผ่าน
ความรู้สึกอาจสรุปได้ว่าวัตถุทางกายภาพ เช่น สิงโตภูเขา ไม่เป็นจริง เพราะเรา
ความรู้สึกคุณสมบัติเฉพาะของพวกเขา ไม่ใช่ สิ่งที่ตัวเอง ที่รุนแรงอื่น ๆ มีอุดมการณ์ที่เชื่อว่า
ความจริงที่เป็นจิต โดยเนื้อแท้ยังอาจสรุปได้ว่าสิงโตภูเขาไม่สามารถกล่าวจะจริง
นอกจากวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับพวกเขา .
ฉันคิดว่าสิงโตภูเขาจริง และเพื่อให้มีเมฆ และ อิเล็กตรอน แต่สมมติฐานที่
คิดสมองไม่สนับสนุนชนิดของความสมจริงที่ไร้เดียงสาซึ่งสิ่งต่างๆก็เป็นอย่างเรา
รับรู้หรือตั้งครรภ์ให้เป็นเรารู้เพียงพอเกี่ยวกับวิธีสมองทำงานเพื่อแสดงให้เห็นว่าทั้งสองรับรู้และทฤษฎีนี้จะขอสร้างสรรค์

สรุปกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับ ซับซ้อน อย่างไรก็ตาม มีเหตุผลที่ดีที่จะเชื่อว่า เมื่อสมองทำงานได้ดี มันใช้
ความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริงของวัตถุทั้งสองทุกวัน ชอบภูเขาและทฤษฎีหน่วยงานทางวิทยาศาสตร์
เหมือนอิเล็กตรอนบทนี้แสดงให้เห็นว่าสมองวิทยาศาสตร์และสะท้อนปรัชญาด้วยกันสนับสนุน
ประเภทสัจนิยมสร้างสรรค์มุมมองความเป็นจริงนั้นมีอยู่อย่างอิสระของจิตใจ แต่ความรู้ของเรา
ของมันถูกสร้างโดยกระบวนการทางสมอง เพื่อแสดงให้เห็นว่า
สร้างสรรค์ความสมจริงเหนือกว่าทฤษฎีทางเลือกของความรู้และความเป็นจริง
เสนอสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของความสงสัยประจักษนิยม , ,และ จิตนิยม . ความสงสัยเป็นวิวที่เรา
ไม่มีความรู้เลย ที่พูดเกี่ยวกับธรรมชาติของความเป็นจริงที่ไร้จุดหมาย นักปรัชญากรีก
โบราณสนับสนุนรูปแบบสุดโต่งของความสงสัยซึ่งไม่มีความรู้สึกหรือความคิดเห็นใด ๆที่สามารถให้เรา
บริเวณแยกความจริงออกจากความเท็จ . มีอิทธิพลต่อรูปแบบปัจจุบันของ
ความสงสัยที่พบใน postmodernist นักปรัชญาและนักทฤษฎีวรรณกรรมที่ดูโลกเป็นข้อความ
เปิดหลายประเภทของการตีความ แต่พวกเขาอธิบายได้ดีกว่าคนอื่น ๆ ในเขตข้อมูลเช่น
เป็นประวัติศาสตร์ มานุษยวิทยา และศึกษาวัฒนธรรม ได้กลายเป็นแฟชั่นที่จะเรียกร้องความจริงนั่นเป็นแค่
โครงสร้างทางสังคม ดังนั้นความคิดความรู้วัตถุประสงค์เป็นเพียงตำนานผมจะพยายามแสดงให้เห็นว่า
เป้าหมายเป็นไปได้ผ่านการรับรู้ทางทฤษฎีที่ซับซ้อนและพลังสมองของเรา สมอง
ไม่ใช่กระจกแห่งธรรมชาติ แต่พวกเขาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับแทน .
ประสบการณ์นิยม พยายามหลีกเลี่ยงปัญหาที่สงสัย โดยความรู้จำกัดสิ่งที่สามารถรับรู้
โดยประสาทสัมผัสจากนักปรัชญาสมัยใหม่ เช่น จอห์น ล็อค และ เดวิด ฮูมกับนักคิดในภายหลัง
เช่นรูดอล์ฟและคาร์นัพ bas รถตู้ fraassen , ข้อ จำกัด ของความรู้ ประสบการณ์ ความรู้สึก มี
มีการอุทธรณ์ที่แข็งแกร่ง ผมจะแสดง , อย่างไรก็ตาม , ที่เข้มงวดเป็นประสบการณ์นิยมเข้ากันไม่ได้ทั้งกับ
มีโอการรับรู้และการปฏิบัติของวิทยาศาสตร์ กระบวนการที่สมองของเราจะโชคดี
สามารถเชื่อถือได้พาเราดีเกินกว่าสิ่งที่จะนำเสนอให้เราโดยประสาทสัมผัสของเรา .
วิธีอื่นความเข้าใจความรู้ของความเป็นจริงเป็นจิตนิยม ซึ่งมุมมองความเป็นจริงตามที่
ขึ้นอยู่กับหรือแม้แต่ constituted โดยจิตใจ มุมมองนี้จะเข้ากันได้มากกว่าเป็นประสบการณ์นิยมที่มีธรรมชาติของการรับรู้และการอนุมาน
สร้างสรรค์ แต่ไม่ overestimates สมทบที่จิตใจ
ให้แก่โลกมันกระโดดจากข้อมูลเชิงลึกที่ไม่มีความรู้เรื่องการก่อสร้าง
ของการเป็นตัวแทนของจิต โดยไม่ให้ข้อสรุปว่าองค์กรจะสร้างจิต
นักปรัชญาอิมมานูเอิล คานท์คิดว่าเขาประสบความสำเร็จชนิดของการปฏิวัติพื้นฐานโคเปอร์นิคัสโดย
วางจิตใจที่ศูนย์ความรู้และความเป็นจริง แต่อุดมคติเป็นจริงชนิดของ
พยายามทอเลมี counterrevolution อย่างไม่น่าเชื่อพยายามนะที่จะกลับโลก ไปยังศูนย์ของ
ระบบสุริยะหรือปฏิเสธวิวัฒนาการมนุษย์ พัฒนาทางเลือกของฉัน สมองตามวิธีธรรมชาติสร้างสรรค์

ผมจะหารือเกี่ยวกับการรับรู้วัตถุและจากนั้นย้ายไปยังวิธีการอนุมาน
ช่วยให้เราสามารถไปไกลเกินกว่าการรับรู้