When high end brands introduced the

When high end brands introduced the idea of wearing gym shoes like regular ones in 2014 — Jane Fonda lace-ups anchoring tweed suits at Chanel, Dior’s bedazzled take on athletic slides, minimalist all-white trainers matched to Ralph Lauren’s minimalist all-white clothes — it felt like winning the Powerball. For the first time since beginning my career in fashion, I had landed on a trend that required no extra effort or adjustment period. How awesome was that?

My answer has grown more complicated with time.

You see, before designers entered the equation, Converse were just Converse, Vans were just Vans and Supergas were just Supergas. I had a couple pairs of each in my closet and would alternate my options on the weekend. Although I sometimes played up their tomboyish nature with more feminine clothes — think Alexa Chung circa her It’s On years — my styling process never came with a deeper sub-context. Classic, no-fuss trainers were like the oatmeal of my wardrobe: nothing fancy or special, yet guaranteed to satisfy every time.

But before you push that metaphorical bowl of oatmeal out of your mind, imagine it with a heaping drizzle of maple syrup and creamy almond milk instead. There are bananas and walnuts and chocolate chips mixed in. Sounds like a delicious breakfast, no? But every single morning? All those bells and whistles would get old after a while — much like the over-saturation of sneakers in fashion have turned the style stale. I can’t wear mine in a neutral way anymore. The mere presence of cotton, nylon and mesh on my feet suggests that I’ve attempted a look.

It was a slow build, my newfound aversion, something I tried to ignore for the sake of comfort. Of course I wanted to keep wearing Stan Smiths to the office; why wouldn’t I want the cushion-y delight of Flyknits at brunch? As every girl in my Instagram feed seemed to feel the same way, though, I had to face the facts: The look had started to feel homogenized, no longer expressing what made my wardrobe feel unique. So, after my 15 month long honeymoon with sporty footwear, I declared a break. I’m still not sure for how long.

Definitely going to wait until “Damn, Daniel” calms down.

In the meantime, I’m leaning toward easygoing options in the same reliable neither-in-nor-out middle ground that sneakers used to occupy. Ballet slippers, for instance, are appealing to me for the first time since, like, 2008. Especially lacy, colorful designs that teeter on the edge of prim. It’s an interesting way to balance out the big, baggy pants that are permeating my wardrobe as of late.

Turn off your ad blocker to view content
As for shoes that never get old…

Turn off your ad blocker to view content
Chelsea and/or combat boots! I can’t imagine a scenario in which these will ever feel uncool. Of course, that’s what I thought about sneakers, so here’s one more alternative…

Turn off your ad blocker to view content
Oxfords, brogues, loafers. I know, I know — that’s actually three. But whatever the flavor, menswear designs always deliver something good.

Now tell me: did fashion kill sneakers for you, too, was it the memes that did you in, or are you still on the rubber sole train?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อแบรนด์ระดับไฮเอนด์แนะนำความคิดของการสวมใส่รองเท้าพละเหมือนคนปกติใน 2014 - Jane Fonda ลูกไม้ UPS ทอดสมอ Tweed ชุดที่ Chanel , Dior ก็หวานเกินไปใช้ภาพนิ่งแข็งแรงเรียบง่ายสีขาวได้จับคู่กับ Ralph Lauren ที่เรียบง่ายสีขาว เสื้อผ้า มันรู้สึกเหมือนชนะ Powerball . เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เริ่มต้นอาชีพของฉันในแฟชั่นผมมีที่ดินบนแนวโน้มที่ไม่ต้องใช้ความพยายามพิเศษหรือระยะเวลาการปรับ วิธีการที่น่ากลัวนั่นคำตอบของฉันมีการเติบโตที่ซับซ้อนมากขึ้นกับเวลาคุณเห็นก่อนที่ผู้ออกแบบป้อนสมการ ใช้แค่สนทนา , รถตู้ถูกรถตู้และ supergas แค่ supergas . ฉันมีไม่กี่คู่ของแต่ละในตู้เสื้อผ้าของฉันและจะสลับตัวเลือกของฉันในวันหยุด แม้ว่าบางครั้งผมเล่นได้ธรรมชาติ tomboyish กับเสื้อผ้าผู้หญิงมากขึ้นว่า Alexa Chung เกี่ยวกับเธอมันต่อปี - กระบวนการจัดแต่งทรงผมของฉันไม่เคยมาด้วยบริบทย่อยลึกลงไปอีก คลาสสิก ไม่ได้โวยวายเหมือนข้าวโอ๊ตของตู้เสื้อผ้าของฉัน : ไม่มีอะไรที่แฟนซี หรือพิเศษ แต่รับประกันความทุกครั้งแต่ ก่อนที่จะผลักคำอุปมาชามข้าวโอ๊ตออกจากใจของคุณ จินตนาการกับซ้อนฝนตกปรอยๆของน้ำเชื่อมเมเปิ้ลและครีมอัลมอนด์แทน มีกล้วยและถั่วและช็อกโกแลตชิพ ผสมใน ฟังดูเหมือนเป็นอาหารเช้า อร่อยครับ แต่ทุกๆ เช้า ทั้งหมด bells และ whistles จะได้รับเก่าหลัง - เหมือนมากกว่าความเข้มของรองเท้าในแฟชั่นได้กลายเป็นรูปแบบเก่า ฉันไม่สามารถใส่ฉันในทางเป็นกลางแล้ว การแสดงเพียงของผ้าฝ้าย , ไนลอนและตาข่ายบนเท้าของฉันแสดงให้เห็นว่าฉันพยายามดูมันช้า สร้างความเกลียดชัง newfound ของฉัน สิ่งที่ฉันพยายามที่จะไม่สนใจเห็นแก่ความสะดวกสบาย แน่นอนฉันต้องการให้ใส่สแตน สมิธ ให้สำนักงาน ; ทำไมฉันไม่ต้องการความสุข cushion-y ของ flyknits ที่งาน ? เป็นสาวทุกตัว Instagram ของฉันดูเหมือนจะรู้สึกแบบเดียวกัน แต่ผมต้องเผชิญหน้ากับความจริง หน้าตาเริ่มรู้สึกบดไม่แสดงอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกเป็นหนึ่งเดียว ดังนั้น หลังจาก 15 เดือนนานไปฮันนีมูนกับสปอร์ตรองเท้า , ประกาศหยุด ผมยังไม่แน่ใจว่า อีกนานแค่ไหนต้องรอจนกว่า " ให้ตายสิ แดเนียล " จะใจเย็นลงในระหว่างนั้น ฉันพิงต่อสบาย ๆตัวเลือกในเดียวกันที่เชื่อถือได้ทั้งในหรือออกกลางที่รองเท้าผ้าใบใช้ยึดครอง รองเท้าบัลเล่ต์นั่นเอง ตัวอย่าง มีที่น่าสนใจให้กับผมเป็นครั้งแรกตั้งแต่ ปี 2551 โดยเฉพาะลูกไม้ที่มีสีสันการออกแบบที่เดินโซเซอยู่บนขอบเรียบร้อย มันเป็นวิธีที่น่าสนใจที่จะสมดุลออกใหญ่ กางเกงหลวมๆ ที่ตู้เสื้อผ้าของฉันไปเลยๆปิดตัวบล็อกโฆษณาของคุณเพื่อดูเนื้อหาสำหรับรองเท้าที่ไม่เคยได้รับเก่า . . . . . . .ปิดตัวบล็อกโฆษณาของคุณเพื่อดูเนื้อหาเชลซี และ / หรือ ระบบการต่อสู้ ผมไม่สามารถจินตนาการถึงสถานการณ์ที่เหล่านี้จะเคยรู้สึกเท่ แน่นอน นั่นเป็นสิ่งที่ผมคิดเกี่ยวกับรองเท้าผ้าใบ นี่คืออีกหนึ่งทางเลือก . . . . . . .ปิดตัวบล็อกโฆษณาของคุณเพื่อดูเนื้อหาoxfords , บราก้า , รองเท้าไม่มี . ผมรู้ ผมรู้ ว่าจริงๆ แล้วสาม แต่ไม่ว่ารสชาติบุรุษออกแบบส่งอะไรดีตอนนี้บอกฉันมาฆ่ารองเท้าผ้าใบแฟชั่นสำหรับคุณก็เป็นมวลที่คุณในหรือคุณยังคงที่ แต่เพียงผู้เดียวยางรถไฟ