4. DiscussionTo our knowledge, this

4. Discussion
To our knowledge, this is the first work performedevaluating diet utilization in abalone postlarvae usingmore than one or two response variables, such as growth biochemical composition. Here a multidisciplinaryapproach was utilized to evaluate growth, survival, feed, digestibility, energy budget, feed impact on
tissue fatty acids and digestive enzyme activities. The
data presented here demonstrates that a single diatom
(NAV) or a combination of all three diets (MIX) resulted
in the highest growth and survival. This last is opposite to
that reported by Gordon et al. (2006) where a mixture of
microalgae resulted in better growth than single strains.
Moreover Gordon et al. (2004) concluded that larvae
settlement was not related to the biochemical composition
of microalgae. These contradictory results could be
due to differences in microalgae strains. Growth rates
obtained in the present study are similar to those reported
in earlier studies for other abalone postlarvae, ranging
from 21.7 to 60.6 μm day− 1 (Takami et al., 1997;
Kawamura et al., 1998a) even for the same specie
(Uriarte et al., 2006) with a quite good survival for MIX
and NAV treatments (over 83%). The factors associated
to the higher growth and survival in the present work are
related to several factors, like chemical composition, in
particular ash and lipid content of the diatoms. NIT and
AMP treatments resulted in a lower postlarvae growth
and survival. These diets contained high ash and in the
case of AMP a low lipid level. Moreover, high values of
apparent digestibility were associated with the NAV diet,
which contained the lowest content in ash and the highest
lipid content, whereas NIT resulted in the highest ash
content with the lowest digestibility.
The feed ingestion reported here resulted in extremely
low values and much lower to those reported earlier
for juvenile abalone (Gómez-Montes et al., 2003;
Montaño-Vargas et al., 2005) being not enough to support
the reported growth. It appears that the methodology
utilized was not adequate for our purposes and
significantly underestimated feed intake. The method
used here requires the measurement of cleared patches
by the abalone using fixed images from a video recorder
(photographs) taken at different times and extrapolating
to the complete plate (5 cm of diameter). Even if several
areas are taken per plate, it seems that 5 postlarvae per
plate are not enough to accurately represent what is
occurring in the whole plate. Thus, it is recommended
for future measurements, the registration from each
single postlarvae following their feeding path along time
in order to quantify the area clear by one postlarvae
through time, from several postlarvae in each experimental
unit per triplicate. This should give more accurate
estimates of feed intake per organism while
feeding. Additionally, our FCE values were exceptionally
high and unrealistic, resulting from our feed intake
underestimation.
Since an accurate estimate of feed intake was lacking
in the present work, to build the energy budget it was
decided to back calculate feed intake based on the
minimum feed intake required to obtain the observed
growth. In order to do this, digestibility values of each
diet were combined with the caloric estimates of growth
and respiration, assuming no other energy loss. In this
way it was possible to estimate a caloric intake equivalent
to 25 to 35 cal day− 1 g abalone− 1 to sustain the best
growth (NAVand MIX, respectively). In an earlier study
with juveniles of the same species an estimated caloric
intake of 60 cal day− 1 g abalone− 1 was obtained
utilizing more accurate feed intake values (Gómez-
Montes et al., 2003). Nonetheless, in the latter study a
certain amount of energy could not be explained (ranging
from 7 to 28% of the total caloric intake). Additionally,
the lower values obtained in the presented study (25 to
35 cal day− 1 g abalone− 1) could be partially explained
by the fact that here it was not considered energy lost due

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาความรู้ของเรา โดยใช้อาหาร performedevaluating งานใน usingmore postlarvae เป๋าฮื้อกว่าหนึ่ง หรือสองคำตอบตัวแปร เช่นองค์ประกอบชีวเคมีการเจริญเติบโตแรก ที่นี่ multidisciplinaryapproach ถูกใช้เพื่อประเมินการเจริญเติบโต รอดตาย อาหาร digestibility งบพลังงาน อาหารผลกระทบกรดไขมันของเนื้อเยื่อและกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยอาหาร ที่ข้อมูลที่นำเสนอแสดงให้เห็นที่ไดอะตอมเดียว(NAV) หรือผลรวมทั้งหมดสามอาหาร (ผสม)ในสุดเจริญเติบโตและอยู่รอด สุดท้ายจึงข้ามที่รายงานโดย Gordon et al. (2006) ผสมกันmicroalgae ส่งผลให้อัตราการเติบโตที่ดีกว่าสายพันธุ์เดียวสรุป moreover Gordon และ al. (2004) ที่ตัวอ่อนการชำระเงินไม่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบชีวเคมีของ microalgae ผลลัพธ์เหล่านี้ขัดแย้งอาจเนื่องจากความแตกต่างในสายพันธุ์ของ microalgae อัตราการขยายตัวได้รับในปัจจุบันศึกษาจะคล้ายกับที่รายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้สำหรับ postlarvae อื่น ๆ หอยเป๋าฮื้อ จนถึงจาก 21.7 การ 60.6 μm day− 1 (ทาคามิและ al., 1997Kawamura et al., 1998a) สำหรับชนิดเดียวกัน(Uriarte และ al., 2006) กับการอยู่รอดที่ดีสำหรับผสมและรักษา NAV (กว่า 83%) ปัจจัยที่เกี่ยวข้องเจริญเติบโตสูงขึ้นและอยู่รอดในการทำงานปัจจุบันมีที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยหลายอย่าง เช่นองค์ประกอบทางเคมี ในเฉพาะเถ้าและไขมันเนื้อหาของ diatoms นิตย์ และบริการจัดส่งผลให้ postlarvae การเจริญเติบโตที่ต่ำกว่าและอยู่รอด อาหารเหล่านี้ประกอบด้วยเถ้าสูง และในการกรณีของแอมป์ระดับไขมันต่ำ นอกจากนี้ ค่าสูงdigestibility ชัดเจนเกี่ยวข้องกับอาหาร NAVซึ่งประกอบด้วยเนื้อหาในเถ้าและสูงสุดต่ำสุดเนื้อหา โดยนิตย์ส่งผลให้เถ้าสูงไขมันเนื้อหากับ digestibility ต่ำรายงานที่นี่กินอาหารให้มากค่าต่ำและต่ำมากที่รายงานก่อนหน้านี้สำหรับหอยเป๋าฮื้อเยาวชน (Gómez Montes et al., 2003Montaño-Vargas et al., 2005) ไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการเจริญเติบโตรายงาน ดังกล่าวแสดงว่าวิธีการใช้ไม่เพียงพอสำหรับวัตถุประสงค์ของเรา และอย่างมีนัยสำคัญ underestimated ตัว วิธีการใช้นี่ต้องวัดปรับปรุงแล้วโดยหอยเป๋าฮื้อใช้ถาวรภาพจากเครื่องบันทึกวิดีโอ(ภาพ) ถ่ายในเวลาต่าง ๆ กัน และ extrapolatingการทำจาน (ของเส้นผ่าศูนย์กลาง 5 ซม.) แม้ว่าหลายพื้นที่จะนำมาต่อแผ่น เหมือนที่ postlarvae 5 ต่อจานไม่เพียงพอที่จะแสดงได้อย่างถูกต้องคืออะไรเกิดขึ้นในแผ่นทั้งหมด ดังนั้น แนะนำสำหรับการประเมินในอนาคต การลงทะเบียนจากpostlarvae เดียวตามเส้นทางของพวกเขาให้อาหารตามเวลาเพื่อกำหนดปริมาณ พื้นที่ล้าง โดย postlarvae หนึ่งผ่านเวลา postlarvae หลายในทดลองหน่วยต่อ triplicate นี้ควรให้ถูกต้องมากขึ้นการประเมินการบริโภคอาหารต่อสิ่งมีชีวิตในขณะที่อาหาร นอกจากนี้ คุณค่า FCE ถูกล้ำสูง และไม่ ผลจากการบริโภคอาหารของเราunderestimationเนื่องจากมีการขาดการประเมินความถูกต้องของตัวในงานนำเสนอ การสร้างพลังงานงบประมาณก็ตัดสินใจที่จะกลับมาคำนวณปริมาณอาหารตามอาหารบริโภคที่จำเป็นต้องได้รับการสังเกตต่ำสุดเจริญเติบโต ไม่ digestibility ค่าของแต่ละอาหารได้ร่วมกับประเมินแคลอริกเจริญเติบโตและการ หายใจ การสมมติการสูญเสียพลังงานอื่น ๆ ไม่ ในที่นี้วิธีก็สามารถประเมินปริมาณแคลอริกที่เทียบเท่ากับ 25 กับ 35 cal day− 1 g abalone− 1 เพื่อให้ดีสุดเจริญเติบโต (NAVand ผสม ตามลำดับ) ในการศึกษาก่อนหน้านี้มี juveniles พันธุ์เดียวกันที่ประมาณแคลอริกบริโภคของ 60 cal day− 1 g abalone− 1 ได้รับใช้โคัดอาหารบริโภคค่า (Gómez-Montes et al., 2003) กระนั้น ในการศึกษาหลังการจำนวนพลังงานอาจไม่สามารถอธิบาย (ตั้งแต่7 28% ของการบริโภคแคลอริกรวม) นอกจากนี้ค่าต่ำกว่าที่ได้รับในการศึกษานำเสนอ (25 ไป35 cal day− 1 g abalone− 1) อาจจะอธิบายบางส่วนความจริงนี่ไม่ถูกถือว่าเป็นพลังงานที่สูญเสียเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.
การอภิปรายเพื่อความรู้ของเรานี้เป็นครั้งแรกที่งานperformedevaluating การใช้อาหารในหอยเป๋าฮื้อระยะโพสท์ลาวา usingmore มากกว่าหนึ่งหรือสองตัวแปรตอบสนองเช่นการเจริญเติบโตองค์ประกอบทางชีวเคมี นี่ multidisciplinaryapproach
ถูกนำมาใช้ในการประเมินการเจริญเติบโตของการอยู่รอดของอาหารการย่อยงบประมาณพลังงานผลกระทบกินกรดไขมันเนื้อเยื่อและกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยอาหาร
ข้อมูลที่นำเสนอที่นี่แสดงให้เห็นว่าไดอะตอมเดี่ยว
(NAV) หรือการรวมกันของทั้งสามอาหาร (MIX)
ส่งผลให้ในการเจริญเติบโตสูงสุดและความอยู่รอด ที่ผ่านมานี้เป็นตรงข้ามกับที่รายงานโดยกอร์ดอน, et al
(2006)
ที่มีส่วนผสมของสาหร่ายส่งผลในการเจริญเติบโตที่ดีกว่าสายพันธุ์เดียว.
นอกจากนี้กอร์ดอน, et al (2004)
สรุปได้ว่าตัวอ่อนนิคมไม่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบทางชีวเคมีของสาหร่าย
เหล่านี้ส่งผลขัดแย้งที่อาจจะเกิดจากความแตกต่างในสายพันธุ์สาหร่าย
อัตราการเจริญเติบโตที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้จะคล้ายกับที่รายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้สำหรับระยะโพสท์ลาวาหอยเป๋าฮื้ออื่นๆ ตั้งแต่21.7-60.6 ไมโครเมตร day- 1 (Takami et al, 1997;. คาวามูระ, et al, 1998). แม้สำหรับพันธุ์เดียวกัน( Uriarte et al., 2006) ที่มีการอยู่รอดที่ดีมากสำหรับผสมและการรักษาNAV (มากกว่า 83%) ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตที่สูงขึ้นและความอยู่รอดในการทำงานในปัจจุบันจะเกี่ยวข้องกับปัจจัยหลายอย่างเช่นองค์ประกอบทางเคมีในเถ้าเฉพาะและไขมันไดอะตอม จู้จี้จุกจิกและการรักษา AMP ส่งผลให้มีอัตราการเติบโตที่ต่ำกว่าระยะโพสท์ลาวาและความอยู่รอด อาหารเหล่านี้มีเถ้าสูงและในกรณีของแอมป์ระดับไขมันในเลือดต่ำ นอกจากนี้ยังมีค่าสูงของการย่อยได้ชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับอาหาร NAV, ที่มีเนื้อหาต่ำสุดในขี้เถ้าและสูงสุดไขมันในขณะที่จู้จี้จุกจิกส่งผลให้เถ้าสูงสุดเนื้อหาที่มีการย่อยต่ำสุด. ซึ่งเกิดฟีดรายงานผลที่นี่ในมากค่าต่ำและต่ำกว่ามากกับผู้ที่รายงานก่อนหน้านี้สำหรับหอยเป๋าฮื้อเด็กและเยาวชน (Gómez-Montes et al, 2003;.. Montaño-วาร์กัส, et al, 2005) เป็นไม่เพียงพอที่จะรองรับการเจริญเติบโตของรายงาน ปรากฏว่าวิธีการที่นำมาใช้ก็ไม่เพียงพอสำหรับวัตถุประสงค์ของเราและประเมินปริมาณอาหารที่กินอย่างมีนัยสำคัญ วิธีการใช้ที่นี่ต้องมีการวัดของแพทช์ล้างโดยหอยเป๋าฮื้อใช้ภาพคงที่จากการบันทึกวิดีโอ(ถ่ายภาพ) ดำเนินการในช่วงเวลาที่แตกต่างกันและคะเนกับแผ่นฉบับสมบูรณ์(5 เซนติเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง) แม้ว่าหลายพื้นที่จะได้รับการต่อแผ่นมันก็ดูเหมือนว่าระยะโพสท์ลาวา 5 ต่อแผ่นไม่พอที่จะต้องเป็นตัวแทนของสิ่งที่เกิดขึ้นในทั้งแผ่น ดังนั้นจึงเป็นที่แนะนำสำหรับการตรวจวัดในอนาคตจากการลงทะเบียนในแต่ละระยะโพสท์ลาวาเดียวตามเส้นทางการให้อาหารของพวกเขาพร้อมเวลาในการสั่งซื้อที่จะหาจำนวนพื้นที่ที่ชัดเจนโดยหนึ่งในระยะโพสท์ลาวาผ่านช่วงเวลาจากระยะโพสท์ลาวาในหลายการทดลองแต่ละหน่วยต่อการเพิ่มขึ้นสามเท่า นี้ควรให้ถูกต้องมากขึ้นประมาณการของการบริโภคอาหารต่อสิ่งมีชีวิตในขณะที่การให้อาหาร นอกจากนี้ค่าภาษาอังกฤษของเราได้ล้ำสูงและไม่สมจริงที่เกิดจากการกินอาหารของเราเบา. เนื่องจากประมาณการที่แม่นยำของการบริโภคอาหารที่ขาดในการทำงานปัจจุบันที่จะสร้างงบประมาณพลังงานที่จะได้รับการตัดสินใจที่จะกลับมาคำนวณปริมาณอาหารที่กินอยู่บนพื้นฐานของอาหารขั้นต่ำการบริโภคต้องได้รับการสังเกตการเจริญเติบโต เพื่อที่จะทำเช่นนี้ค่าการย่อยได้ของแต่ละอาหารที่ถูกรวมกับประมาณการแคลอรี่ของการเจริญเติบโตและการหายใจสมมติว่าไม่มีการสูญเสียพลังงานอื่นๆ ในการนี้ทางที่มันเป็นไปได้ที่จะประเมินเทียบเท่าแคลอรี่ที่จะ25-35 day- ไขมัน 1 กรัม abalone- 1 ในการรักษาที่ดีที่สุดการเจริญเติบโต(NAVand MIX ตามลำดับ) ในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่มีหนุ่มสาวของสายพันธุ์เดียวกันแคลอรี่ประมาณปริมาณของแคล60 day- 1 กรัม abalone- 1 ที่ได้รับการใช้ค่าปริมาณอาหารที่กินที่ถูกต้องมากขึ้น(Gómez- Montes et al., 2003) อย่างไรก็ตามในการศึกษาหลังจำนวนหนึ่งของพลังงานที่ไม่สามารถอธิบายได้ (ตั้งแต่ 7-28% ของแคลอรี่ทั้งหมด) นอกจากนี้ค่าที่ต่ำกว่าที่ได้รับในการศึกษาที่นำเสนอ (ที่จะ 25 35 แคล day- 1 กรัม abalone- 1) สามารถอธิบายได้บางส่วนจากความจริงที่ว่านี่มันก็ไม่ถือว่าสูญเสียพลังงานเนื่องจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
ความรู้ของเรา นี่เป็นครั้งแรกที่ใช้งาน performedevaluating อาหารในหอยเป๋าฮื้อ ? usingmore มากกว่าหนึ่งหรือสองการตอบสนองตัวแปร เช่นการเจริญเติบโตชีวเคมี องค์ประกอบ ที่นี่ multidisciplinaryapproach ถูกนำมาใช้เพื่อประเมินการเติบโต , อยู่รอด , อาหาร , การย่อยได้ , ประหยัดพลังงาน , อาหารผลกระทบต่อ
เนื้อเยื่อกรดไขมันและกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยอาหาร
ข้อมูลที่แสดงที่นี่แสดงให้เห็นว่า
ไดอะตอมเดี่ยว ( NAV ) หรือการรวมกันของทั้งสามอาหาร ( ผสม ) /
ในการเจริญเติบโตสูงสุด และการอยู่รอด สุดท้ายนี้เป็นตรงข้าม
ที่รายงานโดยกอร์ดอน et al . ( 2006 ) ที่เป็นส่วนผสมของสาหร่ายให้เจริญเติบโตดีกว่า

นอกจากนี้สายพันธุ์เดียว กอร์ดอน et al . ( 2004 ) พบว่า หนอน

ที่ไม่มีความสัมพันธ์กับองค์ประกอบทางชีวเคมีของ Server ผลลัพธ์เหล่านี้ขัดแย้งอาจ
เนื่องจากความแตกต่างในสาหร่ายสายพันธุ์ อัตราการเจริญเติบโต
ได้รับในการศึกษามีลักษณะที่คล้ายกับรายงาน
ในการศึกษาก่อนหน้านี้สำหรับ ? เป๋าฮื้อ อื่น ๆ , ตั้งแต่
จาก 21.7 ถึง 60.6 μ m − 1 วัน ( ทาคามิ et al . , 1997 ;
คาวามูระ et al . , 1998a ) แม้แต่
สายพันธุ์เดียวกัน ( uriarte et al . , 2006 ) การอยู่รอดค่อนข้างดีสำหรับผสม
และการรักษา ( มูลค่ากว่า 83% ) ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตและอัตรารอดสูงกว่า

ในงานปัจจุบันจะเกี่ยวข้องกับปัจจัยหลายประการ เช่น องค์ประกอบทางเคมีใน
เฉพาะเถ้าและไขมันของพืชเซลล์เดียว มันมีผลในการรักษาและ
) ลดอัตราการเจริญเติบโต
และการอยู่รอด อาหารเหล่านี้มีเถ้าสูงและในกรณีของแอมป์ระดับ
ไขมันต่ำ นอกจากนี้ ค่านิยมสูง
การย่อยได้ชัดเจน มีความสัมพันธ์กับมูลค่าอาหาร
ซึ่งมีเนื้อหาในนเถ้าและไขมันสูงสุด
, ในขณะที่มันส่งผลให้ปริมาณเถ้ามีค่าการย่อยได้

อาหารที่รับประทานน้อยที่สุด รายงานที่นี่มีผลทำให้ค่าต่ำมากและต่ำมาก

สำหรับผู้ที่รายงานก่อนหน้านี้ลูกหอยเป๋าฮื้อ ( G óแมสเญิน et al . , 2003 ;
มณฑาเมือง o-vargas et al . ,2005 ) มีไม่เพียงพอที่จะสนับสนุน
รายงานการเจริญเติบโต ปรากฏว่าวิธีการ
ใช้อยู่ไม่เพียงพอสำหรับวัตถุประสงค์ของเรา และประเมินปริมาณอาหาร
อย่างมาก . วิธีนี้ต้องใช้ค่า

โดยผ่านแพทช์เป๋าฮื้อใช้แก้ไขภาพจากการบันทึกวิดีโอ
( ภาพ ) ถ่ายในเวลาที่ต่างกันและการประมาณ
ไปยังจานที่สมบูรณ์ ( 5 ซม. ในเส้นผ่าศูนย์กลาง )แม้ว่าหลายพื้นที่
ถ่ายต่อจานดูเหมือนว่า 5 อัตรา /
แผ่นจะไม่เพียงพอที่จะได้เป็นตัวแทนอะไร
ที่เกิดขึ้นในทั้งจาน ดังนั้น จึงขอแนะนำ
สำหรับวัดในอนาคต , การลงทะเบียนจากวาแต่ละ
เดียวตามตนป้อนเส้นทางตลอดเวลา
เพื่อหาพื้นที่ที่ชัดเจนโดยหนึ่งวา
ผ่านเวลาจากหลายอัตราในแต่ละหน่วยทดลอง
/ ทำสำเนาสามฉบับ . นี้ควรให้ถูกต้องมากกว่าประมาณการของปริมาณอาหารที่กินต่อ

ชีวิตขณะให้อาหาร นอกจากนี้ ค่านิยม FCE ของเราถูกโคตร
สูงและไม่สมจริง เป็นผลจากปริมาณอาหาร

การการประเมินค่าต่ำไป ตั้งแต่การประเมินความถูกต้องของการกินอาหารที่ขาด
ในงานปัจจุบันเพื่อสร้างพลังงานมัน
งบประมาณตัดสินใจที่จะกลับไปคำนวณการกินอาหารตาม
ต่ำสุดปริมาณอาหารต้องได้รับสังเกต
การเจริญเติบโต เพื่อที่จะทำนี้ , ค่าการย่อยได้ของแต่ละ
อาหารรวมกับประมาณการแคลอรี่ของการเจริญเติบโต
และการหายใจ สมมติว่าไม่มีการสูญเสียพลังงาน . ในวิธีนี้
มันเป็นไปได้ที่จะประมาณการการบริโภคแคลอริกเทียบเท่า
25 ถึง 35 แคลวัน− 1 กรัมหอยเป๋าฮื้อ− 1 เพื่อรักษาดีที่สุด
การเจริญเติบโต ( navand ผสมตามลำดับ ) ในก่อนหน้านี้การศึกษา
กับเยาวชนของชนิดเดียวกันประมาณแคลอรี่
บริโภค 60 แคลวัน− 1 กรัมหอยเป๋าฮื้อ− 1 )
ใช้กินได้ยิ่งค่า ( G óมีซ -
เญิน et al . , 2003 ) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาหลัง
จำนวนหนึ่งของพลังงานที่ไม่สามารถอธิบายได้ ( ตั้งแต่
จาก 7 ถึง 28% ของปริมาณแคลอรี่ทั้งหมด ) นอกจากนี้
ค่าลดได้เสนอการศึกษา ( 25

150 แคลวัน− 1 กรัมหอยเป๋าฮื้อ− 1 ) อาจจะมีบางส่วนอธิบาย
โดยความจริงที่ว่านี่ก็ไม่ถือว่าเสียพลังงานเนื่องจาก