If, as a Director, you follow the t

If, as a Director, you follow the trends, research, and best practice in our field, the phrase “the image of the child” will bring your thoughts to a community in Italy, Reggio Emilia, where many have studied the principles and fundamentals of the Reggio Emilia approach. Many of us have been deeply inspired by this philosophy – this way of thinking about children and early education – and it has greatly influenced our own programs.

In Reggio Emilia there is much discussion around this principle – The Image of the Child. For it is the point from which all teaching and learning begin. What the adults believe about children determines everything. These teachers and parents give great thought to the quality and the instructive power of child space. And so, for the children, how will the environment be designed? What will it include? How will children move through their day? What experiences, opportunities, and possibilities will children be able to explore and discover? And, how will the adults support all of this?

Reggio Emilia schools are places where children come first – before anything else. I’ll repeat that because I, too, believe this – deep in my soul. Children come first – before anything else! Children are the focus of all that happens. Visitors see and hear this message as soon as they enter a Reggio school – it is palpable. The presence of children and their work is everywhere.

Reggio Emilia schools are places where children are powerful. They are in control. The space belongs to them. They create again and again. They make choices and decisions. Everything is accessible and organized for them and is arranged artfully to draw them in. And, yes, they are inspired by what awaits them. They are naturally curious and interested in constructing their own learning – by touching, investigating, exploring, questioning, manipulating, taking apart, observing, discovering, enjoying, listening, discussing, putting together – everything in their environment.

This is so because the adults (both teachers and parents) hold an image of the child that allows all of this to take place. They see children as capable, competent, interested, powerful, creative, curious, thoughtful, imaginative, expressive, engaging, and involved communicators, collaborators, and learners. And, it happens, much like a self-fulfilling prophecy.

How much time have we spent thinking about our image of the child? And, do our early childhood settings reflect the image we hold?

Do we put children first? Are they the focus of our work?

What we do and why we do it are important questions to visit and revisit from year to year. So, this September, this new beginning, I invite us to look more closely at our work with young children. And reflect upon our own practices of teaching, directing, and leading.

Some questions to get us thinking and focusing – yes, on the Child:

Do we value and respect all of the ways a child expresses his thoughts and feelings?
Do we value equally the verbal and nonverbal child? the rational thinker? and the creative thinker?
Do we listen to what a child says with her words? her behavior? her body language?
Do we interrupt the thinking processes of a child when we follow a rigid daily schedule? 
Are we driven by the clock? Are so many transitions necessary?
Do we carry out meaningless activities during the day that are not relevant to the child’s real world and experience?
Do we pay enough attention to a child’s strengths?
And, the most important one of all, What is our Image of the Child?

I’d love your feedback on this topic. My next couple of posts will focus on children as well.

See also the writings of Loris Malaguzzi and Lella Gandini.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้า เป็นกรรมการ คุณสามารถติดตามแนวโน้ม วิจัย และแนวทางปฏิบัติในการ วลี "ภาพของเด็ก" จะนำความคิดของคุณให้ชุมชนในอิตาลี เรจจิโอเอมิเลีย ที่หลายคนได้ศึกษาหลักการพื้นฐานของวิธีเรจจิโอเอมิเลีย ของเรามีการลึกแรงบันดาลใจนี้ปรัชญาความคิดเกี่ยวกับเด็กและการศึกษาต้น – วิธีนี้ และจะมีมากมีอิทธิพลต่อโปรแกรมของเราเองในเรจจิโอเอมิเลีย มีสนทนามากรอบนี้หลัก – ภาพของเด็ก มันเป็นจุดที่ทั้งสอน และเรียนรู้เริ่มต้น ผู้ใหญ่ที่เชื่อเกี่ยวกับเด็กกำหนดทุกอย่าง ครูและผู้ปกครองเหล่านี้ให้คิดดีเพื่อคุณภาพและอำนาจให้คำแนะนำของเด็ก และดังนั้น สำหรับเด็ก วิธีจะสภาพแวดล้อมการออกแบบ มันจะมีอะไร วิธีเด็กจะย้ายผ่านวันของพวกเขา ประสบการณ์ใด โอกาส และเพื่อเด็กจะได้สำรวจ และค้นพบ และ วิธีจะผู้ใหญ่สนับสนุนทั้งหมดนี้หรือไม่โรงเรียนเรจจิโอเอมิเลียเป็นสถานที่เด็ก ๆ มาแรก – ก่อนสิ่งอื่น ฉันจะทำซ้ำที่เพราะ เกินไป นี้ – ลึกในจิตใจของฉัน เด็กมาแรก – ก่อนอะไร เด็กมีความสำคัญทั้งหมดที่เกิดขึ้น ผู้เข้าชมดู และได้ยินข้อความนี้ทันทีที่เข้าโรงเรียนเรจจิโอ-จะเห็นได้ชัด ของเด็กและทำงานเป็นทุกโรงเรียนเรจจิโอเอมิเลียเป็นสถานที่เด็กจะมีประสิทธิภาพ พวกเขาเป็นผู้ควบคุม พื้นที่เป็นของพวกเขา พวกเขาสร้างครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขาได้เลือกและตัดสินใจ ทุกอย่างจัดไว้ และสามารถเข้าถึง และจัด artfully วาดเหล่านั้นใน และ ใช่ พวกเขามีแรงบันดาลใจอะไรรอพวกเขา พวกเขาเป็นธรรมชาติอยากรู้อยากเห็น และสนใจในการสร้างการเรียนรู้ของตนเองโดยการสัมผัส ตรวจสอบ สำรวจ สงสัย จัดการ การแยก สังเกต ค้นพบ เพลิดเพลิน ฟัง สนทนา วางกัน – ทุกอย่างในสภาพแวดล้อมของพวกเขาเป็น เพราะผู้ใหญ่ (ทั้งครูและผู้ปกครอง) เก็บภาพเด็กที่ช่วยให้ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น พวกเขาดูเด็ก communicators สามารถ อำนาจ ความสนใจ มีประสิทธิภาพ สร้างสรรค์ อยากรู้ เด่น จินตนาการ แสดงออก เชื่อ และเกี่ยวข้อง ผู้ร่วมงาน และผู้เรียน ก เกิด ขึ้น มากเช่นพยากรณ์ตอบสนองตนเองเวลาได้เราใช้เวลาคิดเกี่ยวกับภาพของเราของลูก และ เราทำการตั้งค่าของเราปฐมวัยสะท้อนภาพค้างไว้หรือไม่เรานำเด็กก่อน พวกเขาเป็นจุดเน้นของงานของเราสิ่งที่เราทำและเราทำไมมันคือ คำถามที่สำคัญ การเข้ามาทบทวนจากปีถึงปี ดังนั้น กันยายนนี้ เริ่มต้นใหม่นี้ ฉันเชิญเราไปดูมากในการทำงานของเรากับเด็ก และสะท้อนตามแนวทางของเราเองสอน ผู้กำกับ และนำคำถามจะได้รับเราคิดและเน้น – ใช่ ในเด็ก:เราทำค่า และเคารพในวิธีที่เด็กแสดงความคิดและความรู้สึกของเขาทั้งหมดเราค่าเท่ากันด้วยวาจา และ nonverbal เด็ก thinker เชือด และ thinker สร้างสรรค์เราฟังเด็กที่ว่า มีคำของเธอ พฤติกรรมของเธอ ภาษากายของเธอเราไม่ขัดจังหวะกระบวนการคิดของเด็กเมื่อเราทำตามตารางเวลาประจำวันแข็ง เราจะขับเคลื่อน โดยนาฬิกา จำเป็นต้องเปลี่ยนมากเราดำเนินกิจกรรมต่าง ๆ ระหว่างวันที่ไม่เกี่ยวข้องกับโลกจริงและประสบการณ์ของเด็กเราจ่ายความสนใจพอที่จุดแข็งของเด็กและ สำคัญที่สุดทั้งหมด ภาพของเราของลูกคืออะไรชอบคำติชมของคุณในหัวข้อนี้ คู่ของฉันถัดไปของบทความจะเน้นเด็กเป็นอย่างดีดูงานเขียนของ Loris Malaguzzi และครบครัน Lella

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าเป็นผู้กำกับ คุณทำตามแนวโน้ม การวิจัย และการปฏิบัติที่ดีที่สุดในฟิลด์ของเรา คำว่า " ภาพเด็ก " จะนำความคิดของคุณให้กับชุมชนใน Reggio Emilia ประเทศอิตาลี ซึ่งหลายได้ศึกษาหลักการและพื้นฐานของวิธีการใน Reggio Emilia .คนเรามีถูกดูด แรงบันดาลใจจากปรัชญานี้และวิธีคิดเกี่ยวกับเด็กและการศึกษาปฐมวัย ) และมันมีอิทธิพลอย่างยิ่งโปรแกรมของเราเอง

ใน Reggio Emilia มีการอภิปรายมากรอบนี้หลักการ–รูปภาพของเด็ก มันเป็นจุดที่การสอนและการเรียนรู้เริ่มต้น สิ่งที่ผู้ใหญ่เชื่อเกี่ยวกับเด็กกำหนดทุกอย่างครูและพ่อแม่ให้คิดดีเพื่อคุณภาพและพลังของพื้นที่ให้เด็ก ดังนั้น , สำหรับเด็ก , วิธีจะสิ่งแวดล้อมถูกออกแบบ ? อะไรจะรวมหรือไม่ แล้วเด็กจะย้ายผ่านวัน ? ประสบการณ์อะไร โอกาส และความเป็นไปได้ที่เด็กจะสามารถที่จะสำรวจและค้นพบ ? แล้วจะมีผู้ใหญ่สนับสนุนทั้งหมดนี้ ?

ใน Reggio Emilia โรงเรียนเป็นสถานที่ที่เด็กมา–ก่อนสิ่งอื่นใด ย้ำนะครับ เพราะผมก็เชื่อ และลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของฉัน เด็กมา–ครั้งแรกก่อนสิ่งอื่น ! เด็กจะเน้นทั้งหมดที่เกิดขึ้น ผู้เข้าชมเห็นและได้ยินข้อความนี้ทันทีที่ป้อน–โรงเรียน Reggio มันชัดเจน การแสดงของเด็กและงานของพวกเขาคือทุกที่

ใน Reggio Emilia โรงเรียนเป็นสถานที่ที่เด็กมีที่มีประสิทธิภาพ พวกเขาอยู่ในการควบคุม พื้นที่ที่เป็นของพวกเขา พวกเขาสร้างอีกครั้งและอีกครั้ง พวกเขาทำให้ทางเลือกและการตัดสินใจ ทุกอย่างสามารถเข้าถึงได้และการจัดระเบียบพวกเขาและจะจัด artfully เพื่อดึงดูดพวกเขา และ ใช่ พวกเขามีแรงบันดาลใจจากอะไรที่รอคอยพวกเขาพวกเขาย่อมอยากรู้อยากเห็นและสนใจในการสร้าง และการเรียนรู้ด้วยตนเอง โดยการสัมผัส , ตรวจสอบ , สำรวจ , การจัดการ , การแยก , การสังเกต , การค้นพบ , เพลิดเพลินกับการฟัง การสนทนา การใส่กันและทุกอย่างในสภาพแวดล้อมของพวกเขา .

นี่ก็เพราะผู้ใหญ่ ( ทั้งครูและผู้ปกครอง ) ถือภาพของเด็ก ที่ช่วยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นพวกเขาเจอเด็กเก่ง , เชี่ยวชาญ , สนใจ , ที่มีประสิทธิภาพ , สร้างสรรค์ , ขี้สงสัย , ความคิด , จินตนาการ , การแสดง , การมีส่วนร่วมและเกี่ยวข้องกับการสื่อสาร ผู้ร่วมงาน และผู้เรียน และมันก็เกิดขึ้น เหมือนกับตนเองปฏิบัติตามคำทำนาย

เวลาเท่าไหร่เราใช้เวลาคิดเกี่ยวกับภาพพจน์ของเด็ก ? และจะตั้งค่าในวัยเด็กของเราสะท้อนให้เห็นถึงภาพที่เราจับ

เราให้เด็กก่อน พวกเขาจะมุ่งเน้นงานของเรา ?

เราทำอะไรและทำไมเราทำมันเป็นคำถามสำคัญไปอีกปี ดังนั้น กันยายนนี้ เริ่มต้นใหม่นี้ ผมขอเชิญชวนให้เราดูอย่างใกล้ชิดที่งานของเรากับเด็กหนุ่ม และสะท้อนให้เห็นถึงการปฏิบัติของเราเอง การ สั่งการ และเป็นผู้นำ

คำถามให้เราคิด และเน้น–ใช่ , ในเด็ก :

เราคุณค่าและเคารพในความรู้สึกของวิธีที่เด็กแสดงความคิดของเขาและ
เรามูลค่าเท่า ๆ กันด้วยวาจาและเด็กแบบ ? นักคิดที่เป็นเหตุเป็นผล และนักคิดสร้างสรรค์ ?
เราฟังสิ่งที่เด็กพูด ด้วยคำพูดของเธอ พฤติกรรมของเธอ ภาษาร่างกายของเธอ ?
เราขัดขวางกระบวนการคิดของเด็ก เมื่อเราปฏิบัติตามเข้มงวดทุกวัน ตรงเวลา รึเปล่า
เราขับเคลื่อนโดยนาฬิกามีการเปลี่ยนที่จำเป็นมาก
เราจะมีกิจกรรมไร้สาระในระหว่างวันที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับโลกจริงของเด็ก และประสบการณ์
เราใส่ใจกับจุดแข็งของเด็ก ?
และสำคัญที่สุดของทั้งหมด , อะไรคือภาพพจน์ของเด็ก ?

ผมชอบความคิดเห็นของคุณในหัวข้อนี้ ทำไมคู่ของโพสต์ต่อไปของฉันจะเน้นเด็กเป็นอย่างดี

นอกจากนี้ยังเห็นงานเขียนของลอริส มาลากุซซี่ และ lella Gandini .