Meng Hao smiled. The people he had

Meng Hao smiled. The people he had been waiting for were finally showing their faces.

He made a grasping motion with his right hand, causing the sword to fall into his hand. He sent out his Divine Sense to sweep it over, and immediately, a message transmitted into his mind.

After hearing the message, his smile grew even wider. After a long moment, he closed his eyes.

Noon passed, and evening was approaching by the time he opened his eyes again. His body flickered, transforming into a beam of light that shot past the First Peak and out of the mountainous region toward an area near the main part of the Sect where the Outer Sect disciples resided.

When Meng Hao finally arrived, no one was out and about. Everything was quiet as he headed toward a set of three connected residence buildings. As he neared a location between the second and third residence buildings, he waved his hand, causing a door to open up. Without hesitation, he entered.

Instantly, dozens of gazes fell upon him.

The residence was large and filled with dozens of waiting people. As Meng Hao looked around, he could see that they were separated into various groups.

Even within those groups, there were various subdivisions based on whichever area the people were from. After all, even though some of them might wish to kill others, they knew that they had to look at the bigger picture, and the trouble that it would cause if something like that happened.

The largest group of all, shockingly, was the Ji Clan. They had seven people, all of whom were Inner Sect disciples. Their eyes shone brightly, and although they didn’t speak, they made no effort conceal their extraordinary demeanors, nor their arrogance and pride.

Of the group of seven, three were women and four were men. There were two among them who were the most conspicuous. One was Ji Xiaoxiao, the other was a young man who had the glittering mark of a trident on his forehead. He emanated a sense of danger, and reminded Meng Hao a lot of the Ji Clan member he had killed most recently, Ji Mingfeng.

This young man was none other than Ji Clan Array member, Ji Mingkong!

However, of the seven Ji Clan members, the one that drew Meng Hao’s attention the most was neither Ji Xiaoxiao nor Ji Mingkong. Instead, it was an ordinary looking youth of short stature who stood behind them, smiling.

The youth seemed ordinary, but after looking at the seven Ji Clan members, that youth was the only one who caused him to feel a sense of danger.

It was merely a sense of danger, though. Meng Hao could not detect any bone-deep hatred from any of them, the type that said they wouldn’t rest until he was dead. Apparently, they did not have any idea at all that Meng Hao was connected to the death of Ji Mingfeng.

He glanced at Ji Xiaoxiao. She looked back at him silently.

In addition to the seven members of the Ji Clan, there was also the Fang Clan. Fang Yu looked at Meng Hao with a slight, enigmatic smile. Behind her were two men whose eyes glistened with displeasure as they coldly measured up Meng Hao.

Meng Hao recalled what Fang Yu had told him about three members of the Fang Clan coming to the Demon Immortal Sect. Obviously, these were the other two from the Fang Clan.

What was most intriguing to Meng Hao was that, although the right hands of these two men seemed ordinary, he could tell that they were not. He was familiar with the usage of the diaphanous Fang Clan glove. A single glance and he could tell that they were wearing just such gloves.

In addition to the Ji and Fang Clans, there were four or five others from the Eastern Lands. Most of them were grouped near the Ji or Fang Clans, but were eclipsed by those blazing suns of that part of the world. They didn’t look very extraordinary at all in comparison.

However, their Cultivation bases were clearly beyond ordinary. As Meng Hao looked them over, his gaze came to rest on a tall, slender man who stood next to Fang Yu. He was smiling, but within the gentleness of his look was a viciousness buried deep down. Inside, he was obviously an ambitious and ruthless person.

As for who he was, Meng Hao wasn’t quite sure. However, considering where he was standing, he could formulate some guesses.

“Don’t tell me this guy is chasing after the explosive dragon?” he thought. He suddenly felt a bit of admiration for the man’s bravery.

In another direction were the people from the Northern Reaches. From what Meng Hao understood, the Northern Reaches was a savage and uncivilized region. In some ways, it might be better than the Western Desert, but it was vastly different from the Southern Domain or Eastern Lands.

Actually, Meng Hao knew that the so-called Northern Reaches were actually a land of exile. The Cultivators there were mostly people that other locations couldn’t tolerate, who eventually sought their fortune in the Northern Reaches.

Of course, what the Northern Reaches proclaimed to have was freedom. Complete and ultimate freedom.

Most of the Sects the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงเฮายิ้ม คนที่เขาได้รับการรอที่ถูกแสดงในที่สุดใบหน้าเขาทำการเคลื่อนไหวมม.กับมือขวาของเขา ทำให้ดาบตกอยู่ในมือของเขา เขาส่งความรู้สึกของเขาพระเจ้ากราดมัน และทันที ส่งข้อความในใจของเขาหลังจากได้ยินข้อความ รอยยิ้มของเขาเติบโตกว้าง หลังจากช่วงยาว เขาปิดตาของเขาผ่านเที่ยง และตอนเย็นใกล้เวลาที่เขาเปิดตาของเขาอีก ร่างกายของเขา flickered เปลี่ยนเป็นลำแสงที่ยิง ผ่านจุดสูง สุดก่อน และ จากพื้นที่ภูเขาไปยังพื้นที่ใกล้ส่วนหลักนิกายที่สาวกนิกายนอกอยู่เมื่อเมงเฮาก็มาถึง ไม่ได้ออกและเกี่ยวกับ เสร็จเงียบ ตามที่เขามุ่งหน้าไปทางชุด 3 อาคารเชื่อมต่อเรสซิเดนซ์ ขณะที่เขา neared ใกล้ระหว่างอาคารเรสสอง และสาม เขาโบกมือ ทำให้ประตูเปิด โดยไม่ลังเล เขาป้อนทันที สิบ gazes ตกเขาที่พักมีขนาดใหญ่ และเต็มไป ด้วยสิบคนรอ เป็นเมงเฮามองไปรอบ ๆ เขาสามารถเห็นว่า พวกเขาถูกแบ่งเป็นกลุ่มต่าง ๆแม้จะอยู่ในกลุ่ม มีเขตการปกครองต่าง ๆ ตามพื้นที่ใดจากคน หลังจากที่ทุก แม้ว่าบางคนอาจต้องการฆ่าผู้อื่น พวกเขารู้ว่า พวกเขาต้องมองภาพใหญ่ และปัญหาที่จะทำให้ถ้าบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นกลุ่มใหญ่ที่สุดของทั้งหมด เสียงกระหึ่ม ถูกกองทัพ จิ พวกเขา 7 คน ทุกคนถูกสาวกของนิกายภายใน ตาของพวกเขาส่องสว่าง และแม้ว่าพวกเขาไม่ได้พูด พวกเขาทำไม่มีความพยายามปกปิดความพิเศษ demeanors ไม่หยิ่ง และความภาคภูมิใจกลุ่ม 7 สามถูกผู้หญิง และสี่คน ไม่มีสองในหมู่พวกเขาที่ชัดเจนที่สุด หนึ่งคือ Xiaoxiao จิ อื่น ๆ เป็นชายหนุ่มที่มีเครื่องหมายระยิบระยับของตรีศูลเป็นบนหน้าผากของเขา เขารู้สึกอันตรายเล็ดลอดออกมา และเตือนเมงห้าวมากสมาชิกกองทัพจิเขาได้ฆ่าสุด จิ Mingfengหนุ่มคนนี้เป็นใครอื่นนอกจากสมาชิกของอาร์เรย์กองทัพจิ จิ Mingkongอย่างไรก็ตาม สมาชิกกองทัพจิเจ็ด เมงเฮาสังเกตมากที่สุดได้ใช่ Xiaoxiao จิหรือจิ Mingkong แทน ก็มีเยาวชนดูธรรมดาของรูปร่างสั้นที่ยืนอยู่ด้านหลัง รอยยิ้มเยาวชนดูเหมือนธรรมดา แต่หลังจากมองที่เจ็ดสมาชิกกองทัพจิ เยาวชนที่เป็นคนเดียวที่เขารู้สึกเป็นของอันตรายที่เกิดจากมันเป็นเพียงความรู้สึกอันตราย แม้ว่า เมงเฮาไม่พบใด ๆ ลึกกระดูกความเกลียดชังของพวกเขา ชนิดที่กล่าวว่า พวกเขาจะไม่เหลือจนตาย เห็นได้ชัด นั้นไม่ได้คิดใด ๆ ทั้งหมดเมงเฮาต่อไปการตายของจิ Mingfengเขา glanced ที่ Xiaoxiao จิ เธอมองไปที่เขาเงียบนอกจากเจ็ดสมาชิกของกองทัพจิ นอกจากนี้ยังมีกองทัพฝาง Fang Yu ดูเมงเฮา ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ลึกลับ หลังเธอถูกชายสองคนที่มีตา glistened กับไม่พอใจพวกเขาจ้างงานวัดได้ขึ้นเมงเฮาเมงเฮาเรียกอะไร Fang Yu บอกผมประมาณสามสมาชิกของกองทัพฝางมาจากนิกายอมตะของปีศาจ เห็นได้ชัด นี้ถูกอีกสองจากกองทัพฝางอะไรคือสิ่งที่น่าสนใจไปเมงเฮาคือ ว่า แม้ว่ามือขวาของทั้งสองคนนี้ดูเหมือนธรรมดา เขาสามารถบอกได้ว่า พวกเขาไม่ได้ เขาก็คุ้นเคยกับการใช้งานของถุงมือกองทัพฝาง diaphanous การมองเพียงแวบเดียวและเขาสามารถบอกว่า พวกเขาได้สวมถุงมือเช่นนอกจากจิและตระกูลฟาง มีสี่ หรือห้าคนจากดินแดนตะวันออก ส่วนใหญ่จะถูกจัดกลุ่มใกล้จิหรือกองทัพฝาง แต่ก็ได้ โดยผู้ที่ดวงอาทิตย์ที่เป็นส่วนหนึ่งของโลกที่เห็นได้ชัด พวกเขาไม่ได้ดูพิเศษมากเลยในการเปรียบเทียบอย่างไรก็ตาม ฐานการเพาะปลูกได้อย่างชัดเจนเกินกว่าธรรมดา เป็นเมงเฮามองพวกเขาไป สายตาของเขามาพักผ่อนในคนสูง เรียวที่ยืนถัดจาก Fang Yu เขาส่งยิ้ม แต่ภายในอ่อนโยนของเขาดู viciousness ที่จมลึกลง ภายใน เขาก็เห็นได้ชัดว่าเป็นคนทะเยอทะยาน และไร้ความปรานีสำหรับเขาคือใคร เมงเฮาไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจ อย่างไรก็ตาม พิจารณาที่เขายืน เขาสามารถกำหนดเดาเขาคิดว่า "ไม่บอกผู้ชายคนนี้ไล่หลังมังกรระเบิด" เขาก็รู้สึกว่าความชื่นชมสำหรับความกล้าหาญของมนุษย์ในทิศทางอื่นได้คนจากภาคเหนือมาถึง จากอะไรเมงเฮาเข้าใจ ถึงภาคเหนือเป็นภูมิภาคป่าเถื่อน และอำมหิต ในบางวิธี มันอาจจะดีกว่าทะเลทรายตะวันตก แต่มันก็แตกต่างกันอย่างมากมายจากเมนใต้หรือดินแดนตะวันออกจริง เมงเฮารู้ว่า ที่ภาคเหนือถึงเรียกว่าถูกจริงที่ดินเนรเทศ เครื่องพรวนดินที่มีส่วนใหญ่คนที่สถานอื่น ๆ ไม่สามารถทน ขอโชคกันในภาคเหนือมาถึงจนได้แน่นอน อะไรถึงเหนือประกาศให้เป็นอิสระ อิสระ และสมบูรณ์ที่สุดที่สุดของนิกายการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮายิ้ม คนที่เขาได้รับการรอคอยในที่สุดก็ถูกแสดงให้เห็นใบหน้าของพวกเขา. เขาทำเคลื่อนไหวโลภด้วยมือข้างขวาของเขาก่อให้เกิดดาบจะตกอยู่ในมือของเขา เขาส่งออกความรู้สึกของพระเจ้าที่จะกวาดมันมากกว่าและทันทีที่มีข้อความส่งเข้ามาในความคิดของเขา. หลังจากที่ได้ยินข้อความรอยยิ้มของเขาเติบโตได้กว้าง หลังจากช่วงเวลาที่นานเขาหลับตา. เที่ยงผ่านไปและเวลาเย็นใกล้เวลาที่เขาเปิดตาของเขาอีกครั้ง ร่างกายของเขา flickered, เปลี่ยนเป็นลำแสงที่ยิงที่ผ่านมาพีคครั้งแรกและออกจากพื้นที่ที่เป็นภูเขาที่มีต่อพื้นที่ที่อยู่ใกล้กับส่วนหลักของนิกายที่สาวกนอกนิกายอาศัย a. เมื่อเม้งเฮาที่สุดก็มาถึงไม่มีใครออกมาและ เกี่ยวกับ ทุกอย่างก็สงบเงียบในขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังชุดของสามอาคารที่อยู่อาศัยที่เชื่อมต่อ ในขณะที่เขาเข้าใกล้สถานที่ระหว่างที่สองและสามอาคารที่อยู่อาศัยเขาโบกมือทำให้ประตูที่จะเปิดขึ้น โดยไม่ลังเลเขาเข้าไป. ทันทีหลายสิบอาศัยการมองตาก็ตกเขา. ที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่และเต็มไปด้วยหลายสิบคนรอคอย ในฐานะที่เป็นเม้งเฮามองไปรอบ ๆ เขาจะได้เห็นว่าพวกเขาถูกแยกออกเป็นกลุ่มต่างๆ. แม้จะอยู่ในกลุ่มผู้ที่มีเขตการปกครองต่างๆขึ้นอยู่กับพื้นที่แล้วแต่จำนวนใดคนมาจาก หลังจากที่ทุกคนแม้ว่าบางส่วนของพวกเขาอาจต้องการที่จะฆ่าคนอื่นพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องมองภาพใหญ่และปัญหาที่ว่ามันจะทำให้เกิดถ้าบางอย่างเช่นที่เกิดขึ้น. กลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของทุกอย่างน่างงงวยเป็นจี ตระกูล พวกเขามีเจ็ดคนทุกคนเป็นสาวกนิกายภายใน สายตาของพวกเขาส่องสว่างและแม้ว่าพวกเขาไม่ได้พูดอะไรทำให้พวกเขาไม่มีความพยายามปกปิด demeanors พิเศษของพวกเขาไม่หยิ่งและความภาคภูมิใจของพวกเขา. ของกลุ่มเจ็ดสามเป็นผู้หญิงและสี่เป็นผู้ชาย มีอยู่สองในหมู่พวกเขาซึ่งเป็นที่เห็นได้ชัดเจนที่สุด หนึ่งคือจี Xiaoxiao อื่น ๆ ที่เป็นชายหนุ่มที่มีเครื่องหมายระยิบระยับของตรีศูลบนหน้าผากของเขา เขาเล็ดลอดออกมาความรู้สึกของความเป็นอันตรายและการเตือนเม้ง Hao จำนวนมากของสมาชิกจีแซ่เขาได้ถูกฆ่าตายมากที่สุดเมื่อเร็ว ๆ นี้จี Mingfeng. ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก Ji แซ่สมาชิกของอาร์เรย์จี Mingkong! อย่างไรก็ตามในเจ็ดของสมาชิกจีตระกูล หนึ่งที่ดึงความสนใจเม้งเฮามากที่สุดคือค่าจี Xiaoxiao มิได้ Ji Mingkong แต่มันเป็นเยาวชนมองสามัญของขนาดสั้นที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขายิ้ม. เยาวชนดูเหมือนธรรมดา แต่หลังจากที่กำลังมองหาที่สมาชิกเจ็ดจีแซ่เยาวชนที่เป็นเพียงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกว่าเป็นอันตราย. มัน เป็นเพียงความรู้สึกของอันตรายแม้ว่า เม้ง Hao ไม่สามารถตรวจสอบใด ๆ ความเกลียดชังกระดูกลึกจากส่วนใดของพวกเขาชนิดที่กล่าวว่าพวกเขาจะไม่หยุดจนกว่าเขาตาย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้มีความคิดใด ๆ ที่เม้งเฮาเกี่ยวข้องกับการตายของจี Mingfeng ได้. เขาเหลือบมองไปที่จี Xiaoxiao เธอมองกลับมาที่เขาเงียบ ๆ . นอกจากนี้ยังมีสมาชิกเจ็ดของจีตระกูลก็ยังมีตระกูลฝาง ฝางมองที่เม้งเฮาด้วยเล็กน้อยรอยยิ้มลึกลับ ด้านหลังของเธอมีผู้ชายสองคนที่มีดวงตาประกายด้วยความไม่พอใจที่พวกเขาอย่างเย็นชาวัดขึ้นเม้งเฮา. เม้งเฮานึกถึงสิ่งที่ฝางได้บอกเขาเกี่ยวกับสมาชิกสามคนของตระกูลฝางมาปีศาจอมตะนิกาย เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้เป็นอีกสองจากฝางแซ่. อะไรคือสิ่งที่น่าสนใจที่จะเม้งเฮามากที่สุดก็คือว่าแม้มือด้านขวาของชายสองคนนี้ดูเหมือนธรรมดาที่เขาจะบอกว่าพวกเขาไม่ เขาเป็นคนที่คุ้นเคยกับการใช้งานของเนื้อถุงมือฝางตระกูล ทันทีเดียวและเขาสามารถบอกได้ว่าพวกเขาได้รับการสวมใส่ถุงมือเพียงเช่น. นอกจากนี้ยังมีจีและสมัครพรรคพวกฝางมีอยู่สี่หรือห้าคนอื่น ๆ จากดินแดนตะวันออก ส่วนใหญ่ของพวกเขาถูกจัดกลุ่มใกล้ Ji ฝางหรือสมัครพรรคพวก แต่ถูกบดบังดวงอาทิตย์โดยผู้ที่เห็นได้ชัดของการเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่ พวกเขาไม่ได้มีลักษณะที่พิเศษมากที่ทุกคนในการเปรียบเทียบ. แต่ฐานการเพาะปลูกของพวกเขาได้อย่างชัดเจนเกินกว่าสามัญ ในฐานะที่เป็นเม้งเฮามองพวกเขามากกว่าที่เขาจ้องมองมาพักผ่อนบนสูงเรียวคนที่ยืนอยู่ถัดจากฝาง เขายิ้ม แต่ภายในอ่อนโยนของการมองของเขาเป็นความชั่วร้ายที่ถูกฝังลึกลงไป ภายในเขาก็เห็นได้ชัดว่าผู้คนที่มีความทะเยอทะยานและไร้ความปรานี. ในฐานะที่เป็นว่าเขาเป็นใครเม้ง Hao ไม่ได้ค่อนข้างแน่ใจว่า อย่างไรก็ตามการพิจารณาที่เขากำลังยืนอยู่ที่เขาจะคาดเดากำหนดบาง. "อย่าบอกนะว่าผู้ชายคนนี้เป็นไล่หลังมังกรระเบิด?" เขาคิดว่า เขาก็รู้สึกบิตของความชื่นชมในความกล้าหาญของชายคนนั้น. ในอีกทิศทางหนึ่งเป็นคนที่มาจากต้นน้ำภาคเหนือ จากสิ่งที่เม้งเฮาเข้าใจถึงภาคเหนือเป็นภูมิภาคโหดและป่าเถื่อน ในบางวิธีก็อาจจะดีกว่าทะเลทรายตะวันตก แต่มันก็เป็นอย่างมากมายแตกต่างจากโดเมนภาคใต้หรือดินแดนตะวันออก. ที่จริงเม้งเฮารู้ว่าสิ่งที่เรียกว่าทิศเหนือเป็นจริงแผ่นดินลี้ภัย พรวนดินมีส่วนใหญ่เป็นคนที่สถานที่อื่น ๆ ที่ไม่สามารถทนซึ่งท้ายที่สุดก็ขอโชคลาภของพวกเขาในภาคเหนือ. แน่นอนสิ่งที่เหนือส์ยื่นประกาศที่จะมีเสรีภาพ ที่สมบูรณ์และดีที่สุดเสรีภาพ. ส่วนใหญ่ของนิกาย