Partly," said Grandma. "Why didn't

Partly," said Grandma. "Why didn't you tell me? "We were waiting for things to be arranged, said Grandma. "We!" Rashida bit her lip. She could feel tears in her eyes, and blinked them away. So, Grandma had known all along and never said anything. It made it worse: made it seem as if she didn't matter at all "You'll meet him on Saturday," said Grandma. "He's coming with Mum Rashida turned rigid. It's not fair," she burst out. "She hasn't been to see me for months, and now she's only coming because of him." You l now that's not true," Grandma said. "Your mum loves you." "Then why does she want to marry again? It's a long time since your father di said Grandma You never married again," said Rashida, turning on her. "There's no law that says you have to marry again Rashida didn't wait to hear any more. She tumed and ran away before Grandma could stop her, out into the darkness and along the path that led to the lall clate palm. She flung herself down on the ground, and leant back against the tree, tears streaming down her cheeks. Above her, the leaves whispered and she could heat the faint rush of water. Once she'd stood beside the tree with Mum before she'd gone back to the city, and Mum had said, "I'll stand

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางส่วน กล่าวว่า ยาย "ทำไมไม่เติมไหม" เรากำลังรอการจัด ยายกล่าว "เรา" Rashida บิตริมฝีปากของเธอ เธอรู้สึกว่าน้ำตาในดวงตาของเธอ และคันนั้นกะพริบไป ดังนั้น คุณยายได้รู้จักกันตลอด และไม่เคยว่า อะไร มันทำให้มันเลว: ทำให้ดูเหมือน ว่า เธอไม่ได้เรื่องที่ทุกคน "คุณจะไปพบเขาเสาร์ ยายกล่าวว่า . " เขาจะมาพร้อมกับ Rashida Mum เปิดแข็ง เธอมันไม่ยุติธรรม ระเบิดออกมา "เธอไม่เคยเห็นฉันเดือน และตอนนี้ เธอจะมาเท่านั้นเนื่องจากเขา" คุณ l ตอนนี้ที่ไม่จริง ยายกล่าวว่า "แม่ของคุณรักคุณ" "แล้วทำไมไม่เธอต้องแต่งงานกับอีกครั้ง มันเป็นเวลานานตั้งแต่ di พ่อของคุณบอกว่า คุณยายไม่เคยแต่งงานอีกครั้ง กล่าวว่า Rashida การเปิดใช้งานเธอ "ไม่มีกฎหมายไม่ว่าคุณจะต้องแต่งงานกับอีก Rashida ไม่รอฟังใด ๆ เพิ่มเติม เธอ tumed และวิ่งหนีไปก่อนที่คุณยายสามารถหยุด ออกไป ในความมืด และ ตามเส้นทางที่นำไปทัวร์ริสท์ clate ปาล์ม เธอโยนออกตัวเองลงบนพื้นดิน และสัดกลับกับต้นไม้ น้ำตาแก้มของเธอ ข้างเธอ ใบไม้กระซิบบอก และเธอสามารถความร้อนวิ่งลมน้ำ เมื่อเธอได้ยืนอยู่ข้างต้นไม้กับ Mum ก่อนเธอไปกลับเมือง และแม่ได้กล่าวว่า "ฉันจะยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางส่วน, "คุณยายกล่าว." ทำไมคุณไม่บอกฉัน? เรา "เรากำลังรอสิ่งที่จะจัดยายกล่าว."! "Rashida กัดริมฝีปากของเธอ. เธอจะรู้สึกน้ำตาในดวงตาของเธอและกระพริบตาพวกเขาออกไป. ดังนั้นคุณยายเคยรู้จักมาตลอดและไม่เคยพูดอะไร. มันทำให้มัน ที่เลวร้ายยิ่ง: ทำมันดูเหมือนว่าเธอไม่ได้มีความสำคัญที่ทุกคน "คุณจะได้พบกับเขาในวันเสาร์ที่กล่าวว่า" คุณยาย "เขามากับแม่ Rashida หันแข็ง. มันไม่ยุติธรรม "เธอระเบิดออกมา." เธอไม่ได้ที่จะเห็นฉันเป็นเวลาหลายเดือนและตอนนี้เธอเป็นเพียงมาเพราะเขา. "คุณ L ในขณะนี้ว่าไม่เป็นความจริง" คุณยายกล่าวว่า "แม่ของคุณรักคุณ." "แล้วทำไมเธอไม่ต้องการที่จะแต่งงานอีกครั้งหรือไม่มันเป็นเวลานานตั้งแต่คุณพ่อของคุณยาย di กล่าวว่าคุณไม่เคยแต่งงานอีกครั้ง" Rashida กล่าวว่าการเปิดของเธอ "ไม่มีกฎหมายที่บอกว่าคุณมีที่จะแต่งงานอีกครั้ง Rashida ไม่รอที่จะได้ยินเสียงใด ๆ เพิ่มเติม. เธอTümedและวิ่งออกไปก่อนที่คุณยายสามารถหยุดเธอออกไปในความมืดและเดินไปตามเส้นทางที่จะนำไปสู่ปาล์ม Lall clate เป็น. เธอเหวี่ยง ตัวเองลงบนพื้นดินและ leant กลับกับต้นไม้ให้น้ำตาไหลลงแก้มของเธอ. เหนือเธอกระซิบใบและเธอจะร้อนวิ่งลมของน้ำ. เมื่อเธอยืนอยู่ข้างต้นไม้ที่มีแม่ก่อนที่เธอต้องการไป กลับไปยังเมืองและแม่ได้กล่าวว่า "ฉันจะยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝนกล่าวว่า " คุณยาย " ทำไมคุณถึงไม่บอกฉัน ? เรากำลังรอสิ่งที่จะจัด บอกว่าคุณยาย " เรา ! " Rashida กัดริมฝีปากของเธอ เธออาจรู้สึกน้ำตาคลอ และหายไปซะ งั้น คุณยายรู้ตลอด และไม่เคยพูดว่าอะไรเลย มันทำให้มันแย่ลง : ทำให้มันดูเหมือนเป็นถ้าเธอไม่ได้อะไรเลย " คุณจะเจอเขาวันเสาร์ บอกว่า " ยาย " . เขาไปกับแม่ Rashida กลายเป็นแข็ง มันไม่ยุติธรรม " เธอโพล่งออกมา " เธอไม่ได้เจอฉันมาหลายเดือนแล้ว และตอนนี้เธอออกมา เพราะเขา " คุณตอนนี้ผมไม่จริง " คุณยายกล่าว แม่รักลูก " " แล้วทำไมเค้าถึงอยากแต่งงานอีกครั้งหรอ ? มันนานมากแล้ว ตั้งแต่พ่อดิ บอกว่าคุณยายไม่เคยแต่งงานอีกครั้ง , " กล่าวว่า Rashida แกล้งเธอ " . ไม่มีกฎหมายที่ระบุว่าคุณได้แต่งงานอีกครั้ง Rashida ไม่ได้รอที่จะได้ยินเสียงใด ๆเพิ่มเติม นางตูเมดและวิ่งหนีก่อนที่คุณยายจะหยุดเธอ ออกไปสู่ความมืด และตลอดเส้นทางที่นำไปสู่ lall clate ปาล์ม เธอโยนตัวเองลงบนพื้น และเรียนรู้หลังพิงต้นไม้ น้ำตาไหลลงบนแก้มของเธอ เหนือเธอ ใบกระซิบเธอ ความร้อนวิ่งลมน้ำ เมื่อเธอยืนอยู่ข้างๆ ต้นไม้ กับ แม่ ก่อนที่เธอจะกลับไปที่เมือง และแม่ก็บอกว่า " ผมจะยืน