Executives at large organizations d

Executives at large organizations define ethical leadership as “simply a matter of leaders having good character and the right values or being a person of strong character” (Freeman & Stewart, 2006, p. 2). Executives admit that following the law and obeying regulations are not what makes ethics complicated. They even disclose that influencing others to do the right thing is not the problematical part of ethical leadership. Rather, the complexity of ethical leadership exists in the gray areas of who is responsible when problems arise (Plinio, 2009).
Nevertheless, various authors attempt to correctly identify ethical leadership. Greenleaf (1977), who theorized servant leadership, states, “Service to followers is the primary responsibility of leaders and the essence of ethical leadership” (p. 20). Heifetz (2006) proposes that the primary responsibility of ethical leaders is to deal with conflict among followers, and instruct them in the right way. Frank (2002) states that transformational leadership is the outward display of ethical leadership. Though slightly different definitions have been constructed, all of these authors agree that ethical leadership is focused on influencing followers to do the right thing.
In contrast, Cumbo (2009) focuses on the leader when defining ethical leadership. A leader is considered ethical when inward virtues direct the leader’s decision-making process. Followers simply are beneficiaries of a leader living a virtuous life. A leader is motivated not by influencing others but rather living by one’s own virtues. The author states that virtues are amplified when the leader exhibits “imagination, compassion, empathy, and discernment” (p. 726).
Martinez-Saenz (2009) identifies constructs within ethical leadership. Five paradigms identified are altruistic, egoistic, autonomous, legalist, and communitarian. One of these constructs is not favored over another, but rather the authors identify various examples and environments for each. Altruistic motivation within ethical leadership is the leader acting out of selfless motives. Egoistic is when the right thing is considered by leaders because of a selfish motive. Autonomous is allowing followers to determine their own direction of ethics. The authors define legalist ethics as leaders following a set of given rules or regulations. Communitarian, on the other hand, places the emphasis on bettering society and the community in which the organization resides.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้บริหารองค์กรขนาดใหญ่ที่กำหนดความเป็นผู้นำทางจริยธรรมเป็น "เพียงเรื่องของผู้นำที่มีความประพฤติดีและค่านิยมที่ถูกต้องหรือเป็นคนที่มีบุคลิกเข้มแข็ง" (ฟรีแมน&สจ๊วต 2006 พี. 2) ผู้บริหารยอมรับว่ากฎระเบียบดังต่อไปนี้กฎหมายและไม่เชื่อฟังสิ่งที่ทำให้จริยธรรมที่ซับซ้อนพวกเขายังเปิดเผยว่ามีอิทธิพลต่อคนอื่นให้ทำสิ่งที่ถูกต้องไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นปัญหาของความเป็นผู้นำทางจริยธรรม ค่อนข้างซับซ้อนของความเป็นผู้นำทางจริยธรรมที่มีอยู่ในพื้นที่สีเทาของผู้ที่จะเป็นผู้รับผิดชอบเมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น (Plinio, 2009).
แต่ผู้เขียนต่างๆพยายามที่จะถูกต้องระบุความเป็นผู้นำทางจริยธรรม กรีนลีฟ (1977) ซึ่งเป็นผู้นำของมหาเศรษฐีคนรับใช้รัฐ"การให้บริการไปยังผู้ติดตามเป็นความรับผิดชอบหลักของผู้นำและสาระสำคัญของความเป็นผู้นำทางจริยธรรม" (พี 20) ไฮเฟตซ์ (2006) แนะว่าความรับผิดชอบหลักของผู้นำทางจริยธรรมคือการจัดการกับความขัดแย้งในหมู่สาวกและสอนพวกเขาในทางที่ถูกต้อง แฟรงก์ (2002) ระบุว่าภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเป็นจอแสดงผลภายนอกของความเป็นผู้นำทางจริยธรรมแต่คำจำกัดความที่แตกต่างกันเล็กน้อยมีการสร้างทั้งหมดของผู้เขียนเหล่านี้ยอมรับว่าเป็นผู้นำทางจริยธรรมมุ่งเน้นไปที่มีอิทธิพลต่อผู้ติดตามที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง
ตรงกันข้าม Cumbo (2009) มุ่งเน้นไปที่ผู้นำเมื่อกำหนดความเป็นผู้นำทางจริยธรรม ผู้นำถือว่าจริยธรรมคุณธรรมเมื่อขาเข้าโดยตรงกระบวนการตัดสินใจของผู้นำติดตามเพียงได้รับผลประโยชน์ของผู้นำที่อาศัยอยู่ชีวิตที่บริสุทธิ์ ผู้นำไม่ได้เป็นแรงบันดาลใจที่มีอิทธิพลต่อคนอื่น ๆ ด้วย แต่ที่อาศัยอยู่โดยคุณธรรมของตัวเอง ผู้เขียนระบุว่าคุณธรรมจะขยายการจัดแสดงนิทรรศการเมื่อผู้นำ "จินตนาการความเมตตาเห็นอกเห็นใจและความฉลาด" (พี 726). มาร์ติเน
-Saenz (2009) ระบุโครงสร้างภายในเป็นผู้นำทางจริยธรรมห้ากระบวนทัศน์ระบุมีความเห็นแก่ผู้อื่นเห็นแก่ตัว, อิสระ legalist และ communitarian หนึ่งในโครงสร้างเหล่านี้จะไม่ได้รับการสนับสนุนมากกว่าอีก แต่ผู้เขียนระบุตัวอย่างที่หลากหลายและสภาพแวดล้อมสำหรับแต่ละ แรงจูงใจที่เห็นแก่ผู้อื่นในการเป็นผู้นำทางจริยธรรมเป็นผู้นำทำหน้าที่ออกมาจากแรงจูงใจเสียสละเห็นแก่ตัวคือเมื่อสิ่งที่ถูกต้องคือการพิจารณาโดยผู้นำเพราะแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัว อิสระจะช่วยให้ผู้ติดตามที่จะกำหนดทิศทางของตัวเองของจริยธรรม ผู้เขียนกำหนดจริยธรรม legalist เป็นผู้นำต่อไปนี้ชุดของกฎระเบียบที่กำหนดหรือ communitarian ในมืออื่น ๆ ที่ให้ความสำคัญต่อสังคมและชุมชน bettering ที่องค์กรอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้บริหารในองค์กรขนาดใหญ่กำหนดจริยธรรมเป็น "เพียงแค่เรื่องของผู้นำมีอัชฌาสัยและค่าถูกต้อง หรือถูกตัวของอักขระตัว" (ฟรีแมน&สจ๊วต ปี 2006, p. 2) ผู้บริหารยอมรับว่า ตามกฎหมาย และระเบียบข้อบังคับก็จะไม่อะไรที่ทำให้จริยธรรมที่ซับซ้อน แม้พวกเขาเปิดเผยว่า มีอิทธิพลต่อผู้อื่นทำสิ่งที่ถูกไม่ problematical ส่วนของภาวะผู้นำจริยธรรม ค่อนข้าง ความซับซ้อนของภาวะผู้นำจริยธรรมที่มีอยู่ในพื้นที่สีเทาของที่รับผิดชอบเมื่อปัญหาเกิดขึ้น (Plinio, 2009) .
อย่างไรก็ตาม พยายามอย่างถูกต้องระบุผู้นำจริยธรรมต่าง ๆ ผู้เขียน Greenleaf (1977), ผู้นำข้าราชการ อเมริกา theorized "บริการลูกศิษย์คือ สาระสำคัญของภาวะผู้นำจริยธรรมและรับผิดชอบหลักของผู้นำ" (p. 20) ไฮเฟตซ์ (2006) เสนอว่า ความรับผิดชอบหลักของผู้นำจริยธรรมคือการ จัดการกับความขัดแย้งในหมู่ลูกศิษย์ และแนะนำพวกเขาในวิธีเหมาะสม อเมริกา (2002) ตรงไปตรงมาว่าภาวะผู้นำการแสดงภายนอกจริยธรรมความเป็นผู้นำ แม้ว่ามีการสร้างข้อกำหนดที่แตกต่างกันเล็กน้อย ทั้งหมดนี้ผู้เขียนเห็นว่า ภาวะผู้นำจริยธรรมเน้นชักลูกศิษย์จะทำในสิ่งที่ดี
ตรงกันข้าม Cumbo (2009) เน้นผู้นำกำหนดจริยธรรมเป็นผู้นำ ผู้นำจะถือว่าจริยธรรมเมื่อคุณธรรมเข้าด้านในตรงกระบวนการตัดสินใจของผู้นำ ลูกศิษย์ก็เป็นผู้รับผลประโยชน์ของผู้นำชีวิตชีวิตที่ดีงาม ผู้นำคือแรงจูงใจ โดยมีอิทธิพลต่อผู้อื่น แต่ค่อนข้าง ใช้ชีวิต โดยคุณค่าของตัวเองไม่ ผู้เขียนระบุว่า จะขยายคุณธรรมเมื่อผู้นำจัดแสดง "จินตนาการ เมตตา เอาใจใส่ และได้" (p. 726) .
เบรัท Saenz (2009) ระบุถึงโครงสร้างภายในเป็นผู้นำจริยธรรม Paradigms 5 ระบุมี legalist altruistic, egoistic อิสระ และ communitarian โครงสร้างเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ชื่นชอบกว่าอีก แต่แทนที่จะ ผู้เขียนระบุตัวอย่างและสภาพแวดล้อมต่าง ๆ ในแต่ละ Altruistic แรงจูงใจภายในเป็นผู้นำจริยธรรมเป็นผู้นำทำหน้าที่ไม่สนคำครหาเสียสละ Egoistic คือเมื่อสิ่งที่ถูกถือเป็นผู้นำเนื่องจากแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัว Autonomous จะให้ลูกศิษย์เพื่อกำหนดทิศทางของตัวเองของจริยธรรม ผู้เขียนกำหนด legalist จริยธรรมเป็นผู้นำต่อไปนี้ชุดของกฎหรือระเบียบที่กำหนด บนมืออื่น ๆ communitarian สถานเน้น bettering สังคมและชุมชนที่องค์กรตั้งอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้บริหารระดับสูงในองค์กรขนาดใหญ่กำหนดความเป็นผู้นำทางจริยธรรมเป็น"เป็นเรื่องของผู้นำมีลักษณะที่ดีและให้ความสำคัญทางด้านขวาหรือเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งของตัวอักษร"(ข้าไท&—ไบลีย์อลันสจ๊วต, City of 2006 p . 2 ) ผู้บริหารระดับสูงต้องยอมรับว่าต่อไปนี้ตามกฎหมายและปฏิบัติตามกฎระเบียบมีจริยธรรมไม่ใช่สิ่งที่ทำให้มีความซับซ้อนพวกเขาได้เปิดเผยว่าอิทธิพลต่อผู้อื่นในการทำในสิ่งที่ถูกต้องไม่ได้ส่วนปัญหาของความเป็นผู้นำอย่างมีจริยธรรม มากความซับซ้อนของความเป็นผู้นำที่มีจริยธรรมมีอยู่แล้วในพื้นที่สีเทาของผู้มีหน้าที่รับผิดชอบเมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น( plinio 2009 )..
อย่างไรก็ตามนักเขียนหลายคนพยายามที่จะระบุถึงความเป็นผู้นำทางจริยธรรมอย่างถูกต้องหรือไม่ greenleaf ( 1977 )ที่ถูกทำความเป็นผู้นำผู้รับใช้รัฐ"บริการไปยังผู้ติดตามมีความรับผิดชอบหลักของผู้นำและความสำคัญของความเป็นผู้นำทางจริยธรรม"( p . 20 ). heifetz ( 2006 )เสนอว่าความรับผิดชอบหลักของผู้นำทางจริยธรรมคือการจัดการกับความขัดแย้งในหมู่ผู้ติดตามและสั่งให้ในทางที่ถูกต้อง Frank ( 2002 )รัฐที่ว่าความเป็นผู้นำยากไร้ด้อยโอกาสให้เปลี่ยนแปลงไปสู่ทางด้านนอกเป็นจอแสดงผลของความเป็นผู้นำที่มีจริยธรรมแม้ว่าคำนิยามที่แตกต่างกันเล็กน้อยได้รับการก่อสร้างด้วยผู้เขียนทั้งหมดนี้ยอมรับว่าความเป็นผู้นำมีจริยธรรมมีอิทธิพลต่อลูกศิษย์ลูกหาที่มุ่งเน้นในการทำในสิ่งที่ถูกต้อง
ในความเปรียบต่าง cumbo ( 2009 )โดยจะเน้นไปที่ผู้นำที่เมื่อการกำหนดความเป็นผู้นำทางจริยธรรม ผู้นำที่ได้รับการพิจารณาให้เป็นทางจริยธรรมคุณธรรมประจำใจเมื่อเข้าไปข้างในโดยตรงการการตัดสินใจของผู้นำที่ทำให้นำเพียงผู้ได้รับประโยชน์ของผู้นำที่มีชีวิตที่ดี เป็นผู้นำที่ไม่มีแรงจูงใจโดยอิทธิพลถึงคนอื่นๆแต่เป็นชีวิตโดยหนึ่งในคุณความดีของตัวเอง ผู้เขียนที่รัฐว่าคุณความดีมีแอมพลิฟายเมื่อผู้นำนิทรรศการ"จินตนาการความเมตตาเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันและปัญญา"( p . 726 )..
martinez-saenz ( 2009 )ระบุการประกอบสร้าง ภายใน ความเป็นผู้นำทางจริยธรรมห้ากระบวนทัศน์ระบุว่าจะเห็นแก่ประโยชน์คนอื่นอวดดีและเขตปกครองตนเอง legalist communitarian เป็นหนึ่งในการประกอบสร้างเหล่านี้จะไม่ได้รับความนิยมมากกว่าดีกว่ากันแต่ผู้เขียนระบุตัวอย่างต่างๆและ สภาพแวดล้อม ของแต่ละราย แรงบันดาลใจเห็นแก่ประโยชน์คนอื่นอยู่ในความเป็นผู้นำที่มีจริยธรรมเป็นผู้นำทำหน้าออกจากแรงกระตุ้นไม่เห็นแก่ตัวอวดดีเป็นสิ่งที่ถูกต้องเมื่อได้รับการพิจารณาให้เป็นผู้นำเพราะเหตุจูงใจที่เห็นแก่ตัว เขตปกครองตนเองคือช่วยให้ลูกศิษย์ลูกหาในการกำหนดทิศทางของตัวเองของจริยธรรม ผู้เขียนได้กำหนดจรรยาบรรณ legalist เป็นผู้นำต่อไปนี้:ตั้งค่ากฎหรือระเบียบข้อบังคับ communitarian ในอีกด้านหนึ่งคือสถานที่ที่โดดเด่นที่ช่วยพัฒนาสังคมและชุมชนที่องค์กรที่อยู่