CONCLUSIONSViewed from the early tw

CONCLUSIONS
Viewed from the early twenty-first century, the fate of nationalism in the new
nation-states of Southeast Asia no longer appears—even retrospectively—as
uncertain as described by Geertz in his landmark essays of 1973. With the
benefit of hindsight, the tensions between “essentialism” and “epochalism”
and the conflicts between “primordial sentiments” and “civil politics” once
identified and emphasized by Geertz no longer seem to have been so crucial
to the varying fates of nationalism across the region. Nor do the diverging trajectories of nationalism in post-independence Southeast Asia appear explicable
in terms of constellations of ethnic diversity and their variously enabling or
impeding impact on the imperative of national integration. Apparently improbable
new nation-states—Indonesia, Malaysia, Laos—have seemingly settled
quite comfortably into nationhood over the years, with little remaining fear
of dissolution. Even in Burma, ethnic separatist movements remain weak,
with the military regime exercising more effective national sovereignty over
its territory today than ever before. For better and for worse (just ask around
in Pattani or West Papua, Mae Sot or Maguindanao), the fate of various nationalisms
across Southeast Asia now appear to be firmly fixed. East Timor’s independence
is the sole exception that proves this impressively un-falsified
Andersonian rule.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปดูจากช่วงศตวรรษที่ยี่สิบแรก ชะตากรรมของชาตินิยมใหม่ในnation-states ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไม่ปรากฏ — แม้ย้อนหลังได้ซึ่งเป็นแน่ใจตามที่อธิบายในบทความของ 1973 มาร์คเขา โดย Geertz ด้วยการประโยชน์ของ hindsight ความตึงเครียดระหว่าง "essentialism" และ "epochalism"และความขัดแย้งระหว่าง "primordial รู้สึก" และ "การเมืองพลเมือง" เมื่อระบุ และย้ำ โดย Geertz ไม่ดูเหมือนจะ มีสิ่งสำคัญดังนั้นการ fates แตกต่างกันของชาตินิยมทั่วทั้งภูมิภาค หรือ trajectories diverging ของชาตินิยมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลังเอกราชปรากฏอธิบายในกลุ่มดาวของความหลากหลายทางชาติพันธุ์และการเปิดใช้งานเพิ่ม หรือimpeding ผลกระทบต่อความจำของการรวมชาติ เห็นได้ชัด improbableประเทศอเมริกาใหม่ — อินโดนีเซีย มาเลเซีย ลาว — ดูเหมือนว่าได้ชำระค่อนข้างสบายใน nationhood ปี กลัวเหลือน้อยของยุบ แม้ในพม่า เคลื่อนไหวแบ่งแยกดินชาติพันธุ์ยังคงอ่อนแอกับระบอบทหารออกกำลังกายอำนาจอธิปไตยแห่งชาติที่มีประสิทธิภาพมากกว่าดินแดนของวันนี้มากกว่าเดิม ดีขึ้น และแย่ลง (เพียงสอบถามในปัตตานี นิวกินีตะวันตก แม่สอด หรือควิ), ชะตากรรมของ nationalisms ต่าง ๆเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ขณะนี้จะมั่นคง เอกราชของติมอร์ตะวันออกมีข้อยกเว้นแต่เพียงผู้เดียวที่สามารถพิสูจน์ได้นี้ปลอมไม่น่าประทับใจAndersonian กฎ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปดูจากต้นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดชะตากรรมของชาติในใหม่รัฐชาติของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไม่ปรากฏแม้กระทั่งย้อนหลังเป็นความไม่แน่นอนตามที่อธิบายไว้ในบทความGeertz สถานที่สำคัญของเขาในปี 1973 ที่มีประโยชน์ในการเข้าใจถึงปัญหาที่ความตึงเครียดระหว่าง "essentialism" และ "epochalism" และความขัดแย้งระหว่าง "ความรู้สึกแรก" และ "การเมืองประชา" ที่ครั้งหนึ่งเคยมีการระบุและเน้นโดยGeertz ไม่ได้ดูเหมือนจะมีความสำคัญเพื่อให้กับชะตากรรมที่แตกต่างกันของลัทธิชาตินิยมทั่วทั้งภูมิภาค หรือทำไบแยกของลัทธิชาตินิยมในการโพสต์ความเป็นอิสระของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ปรากฏอธิบายในแง่ของกลุ่มดาวของความหลากหลายทางชาติพันธุ์และความแตกต่างของพวกเขาเปิดหรือขัดขวางผลกระทบต่อความจำเป็นของการรวมชาติ เห็นได้ชัดว่าไม่น่าจะเป็นใหม่รัฐชาติอินโดนีเซีย, มาเลเซีย, ลาวได้ตัดสินดูเหมือนจะค่อนข้างสะดวกสบายในชาติปีที่ผ่านมาด้วยความกลัวที่เหลือเล็กๆ น้อย ๆจากการสลาย แม้จะอยู่ในประเทศพม่าการเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดนชาติพันธุ์ยังคงอ่อนแอกับระบอบการปกครองของทหารออกกำลังกายมีประสิทธิภาพมากขึ้นอธิปไตยของชาติมากกว่าดินแดนของตนในวันนี้กว่าที่เคย สำหรับการที่ดีขึ้นและแย่ลง (เพียงขอรอบในจังหวัดปัตตานีหรือปาปัวตะวันตกแม่สอดหรือเนา) ชะตากรรมของ nationalisms ต่างๆทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในขณะนี้ดูเหมือนจะคงมั่น ติมอร์ตะวันออกเป็นอิสระของเป็นข้อยกเว้นแต่เพียงผู้เดียวที่พิสูจน์นี้น่าประทับใจยกเลิกการปลอมกฎAndersonian

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
ดูจากต้นศตวรรษที่ยี่สิบก่อนชะตากรรมของลัทธิชาตินิยมในใหม่สหรัฐอเมริกา
ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไม่ปรากฏแม้แต่ย้อนหลังเป็น
ไม่แน่ใจ ตามที่อธิบายไว้โดย Geertz ในสถานที่ของเขาเรียงความของ 1973 กับ
ผลประโยชน์ของ hindsight , ความตึงเครียดระหว่าง " 1 " และ " epochalism "
และความขัดแย้งระหว่างกลุ่ม " ความรู้สึก " และ " การเมืองภาคประชาชน " เมื่อ
ระบุ และเน้นโดย Geertz ไม่น่าจะได้รับการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของสําคัญ
ชาตินิยมแบบข้ามภูมิภาค หรือการแยกวิถีของลัทธิชาตินิยมในไปรษณีย์ไทยเอเชียปรากฏ explicable
ในแง่ของกลุ่มดาวของความหลากหลายทางชาติพันธุ์และนานาเนกเปิดหรือ
ทำให้ผลกระทบต่อขวางของการรวมชาติ ดูเหมือนไม่น่าจะเป็นไปได้
ใหม่ ประเทศ อินโดนีเซีย มาเลเซีย ลาว ดูเหมือนมีตัดสิน
สุขสบายในความเป็นชาติปี มีเล็ก ๆน้อย ๆที่เหลือกลัว
ของการละลาย แม้แต่ในพม่า ขบวนการแบ่งแยกชาติพันธุ์ยังคงอ่อนแอ ,
กับทหารระบอบการปกครองออกกำลังกายอธิปไตยของชาติมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่า
ดินแดนของตนในวันนี้กว่าที่เคย ดีขึ้นและแย่ลง ( แค่ถามดู
ในปัตตานีหรือเวสต์ปาปัว อ. แม่สอด หรือ มากินดาเนา ) ชะตากรรมต่างๆชาตินิยม
ทั่วภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในขณะนี้ปรากฏเป็นปึกแผ่นถาวร เอกราชของติมอร์ตะวันออก
เป็นเพียงข้อยกเว้นที่พิสูจน์นี้พอสมควรและปลอม
andersonian กฎ