ConclusionsOnly a small fraction of

Conclusions

Only a small fraction of respondents walk, but trips longer than 0.25 miles are common. There is substantial variability in the distance and duration of walking trips by purpose and population subgroups. These differences have implications for developing strategies to increase physical activity through walking.

istance decay functions have been used in geography to mathematically describe how a given phenomenon varies as a function of distance.27, 28 Specifically, the longer the distance to the destination, the less likely people are to travel to it by walking. Distance decay functions have been used to describe the distribution of walking as a function of distance for walking generally,29 for different walking purposes,20, 21 for transit walking,30, 31 and for multimodal trips.32



It is generally well accepted that the exponential function is more appropriate for analyzing processes involving relatively short distances.29, 33–35 Since walking involves relatively short distances, the negative exponential form was used in this study as it yielded a better fit than other forms such as power and Gaussian, as reflected in the R2. The distance decay function is specified as:

Overall, 16.4% of respondents reported at least one valid walking trip per day, and 3.7% of respondents had three or more valid walking trips per day. Among those who took at least one walking trip per day, the mean number of walking trips was 2.25 and the mean cumulative distance walked was 1.64 miles. Table 1 shows the distribution of walking trips by distance and duration using the 2009 NHTS.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปเพียงเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ของผู้ตอบเดิน แต่เดินทางนานกว่า 0.25 ไมล์อยู่ร่วมกัน มีความแปรปรวนที่พบในระยะทางและระยะเวลาในการเดินทางด้วยวัตถุประสงค์และประชากรกลุ่ม ความแตกต่างเหล่านี้มีผลกระทบการพัฒนากลยุทธ์เพื่อเพิ่มกิจกรรมทางกายภาพผ่านทางเดินมีการใช้ฟังก์ชัน istance ผุในภูมิศาสตร์ทางคณิตศาสตร์อธิบายว่าปรากฏการณ์การกำหนดเปลี่ยนแปลงเป็นฟังก์ชันของ distance.27, 28 อีกต่อไป โดยเฉพาะระยะทางปลายทาง คนที่มีโอกาสน้อยที่จะ เดินทางไปได้ โดยการเดิน มีการใช้ฟังก์ชันการผุระยะเพื่ออธิบายการกระจายของเดินเป็นฟังก์ชันของระยะทางการเดินโดยทั่วไป 29 เพื่อวัตถุประสงค์ต่าง ๆ สามารถเดิน 20, 21 สำหรับทางเดิน 30, 31 และ trips.32 ต่อเนื่องมันเป็นโดยทั่วไปยอมรับว่า ฟังก์ชันเนนไม่เหมาะสมสำหรับการวิเคราะห์กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับ distances.29 ค่อนข้างสั้น 33-35 ตั้งแต่เดินเกี่ยวข้องกับระยะทางที่ค่อนข้างสั้น แบบฟอร์มชี้แจงลบใช้ในการศึกษานี้เป็นมันให้ผลพอดีกว่ารูปแบบอื่น ๆ เช่นพลังงานและนที่ สะท้อนในการ R2 ระบุเป็นการผุระยะ:โดยรวม 16.4% ของผู้ตอบรายงานถูกต้องเดินเที่ยวที่ต่อวัน และ 3.7% ของผู้ตอบมีสาม หรือมากกว่าถูกต้องเดินทางต่อวัน ในหมู่ผู้ที่พาเดินเดินอย่างน้อยต่อวัน จำนวนเฉลี่ยของการเดินทาง 2.25 และเดินระยะทางสะสมเฉลี่ย 1.64 กม. ตารางที่ 1 แสดงการกระจายของเดินทางตามระยะทางและระยะเวลาที่ใช้ 2009 NHTS

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปผลการวิจัยเพียงเศษเล็ก ๆ ของผู้ตอบแบบสอบถามเดิน แต่การเดินทางนานกว่า 0.25 ไมล์เป็นเรื่องธรรมดา มีความแปรปรวนมากในระยะทางและระยะเวลาของการเดินทางเดินตามวัตถุประสงค์และประชากรกลุ่มย่อยคือ ความแตกต่างเหล่านี้มีผลกระทบต่อการพัฒนากลยุทธ์เพื่อเพิ่มการออกกำลังกายเดินผ่าน. istance ฟังก์ชั่นการสลายตัวได้ถูกนำมาใช้ในทางภูมิศาสตร์ที่จะอธิบายถึงวิธีการทางคณิตศาสตร์เป็นปรากฏการณ์ที่ได้รับแตกต่างกันไปเป็นหน้าที่ของ distance.27 28 โดยเฉพาะอีกต่อไประยะทางไปยังปลายทางที่ คนที่มีโอกาสน้อยที่จะเดินทางไปได้โดยการเดิน ระยะทางฟังก์ชั่นการสลายตัวได้ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายการกระจายของการเดินเป็นหน้าที่ของระยะไกลสำหรับการเดินทั่วไป 29 เพื่อวัตถุประสงค์ในการเดินที่แตกต่างกัน, 20, 21 สำหรับการขนส่งที่สามารถเดินได้, 30, 31 และ trips.32 เนื่องมันเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปดีว่า ฟังก์ชั่นการชี้แจงว่ามีความเหมาะสมสำหรับการวิเคราะห์กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการ distances.29 ค่อนข้างสั้น 33-35 ตั้งแต่เดินเกี่ยวข้องกับระยะทางที่ค่อนข้างสั้นแบบฟอร์มชี้แจงเชิงลบถูกนำมาใช้ในการศึกษาครั้งนี้มันให้ผลดีกว่าพอดีกว่ารูปแบบอื่น ๆ เช่นพลังงานและเสียนเป็น สะท้อนให้เห็นใน R2 ฟังก์ชั่นระยะทางผุมีการระบุเป็น: โดยรวมแล้ว 16.4% ของผู้ตอบแบบสอบถามรายงานการเดินทางที่สามารถเดินได้อย่างน้อยหนึ่งที่ถูกต้องต่อวันและ 3.7% ของผู้ตอบแบบสอบถามมีสามหรือที่ถูกต้องมากขึ้นการเดินทางที่สามารถเดินได้ต่อวัน ในบรรดาผู้ที่เอาการเดินทางที่สามารถเดินได้อย่างน้อยหนึ่งต่อวันจำนวนเฉลี่ยของการเดินทางเดินคือ 2.25 และระยะทางเฉลี่ยสะสมเดินเป็น 1.64 ไมล์ ตารางที่ 1 แสดงการกระจายของการเดินทางเดินตามระยะทางและระยะเวลาในการใช้ 2009 NHTS

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปเพียงส่วนเล็ก ๆของคนเดิน แต่เดินเกิน 0.25 ไมล์มีทั่วไป มีความแปรปรวนใน ระยะทาง และระยะเวลาของการเดินเที่ยว โดยวัตถุประสงค์และกลุ่มประชากร ความแตกต่างเหล่านี้จะมีผลกระทบต่อการพัฒนากลยุทธ์การเพิ่มกิจกรรมทางกายภาพผ่านเดินฟังก์ชันการ istance ถูกใช้ในภูมิศาสตร์ mathematically อธิบายวิธีการให้ปรากฏการณ์ที่แตกต่างกันเป็นฟังก์ชันของ 28 distance.27 โดยเฉพาะ ยิ่งระยะทางไปยังปลายทาง คนที่มีโอกาสน้อยกว่าที่จะเดินทางไป โดยเดิน ฟังก์ชันระยะทางได้รับการใช้เพื่ออธิบายการกระจายของการเดินเป็นฟังก์ชันของระยะทางการเดินโดยทั่วไป 29 ต่างเดินวัตถุประสงค์ , 20 , 21 สำหรับขนส่งเดิน , 30 , 31 และ trips.32 หลายระบบมันเป็นโดยทั่วไปยอมรับว่าฟังก์ชันแทนจะเหมาะสมกว่าสำหรับการวิเคราะห์กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับ distances.29 ค่อนข้างสั้น , 33 และ 35 ตั้งแต่เดินเกี่ยวข้องกับระยะทางค่อนข้างสั้น รูปแบบเลขชี้กำลังเป็นลบที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ มันให้ผลดีกว่าพอดีกว่ารูปแบบอื่น ๆเช่น พลังงาน และเนื้อหาที่สะท้อนในอาร์ทู การสลายตัวของฟังก์ชันระยะทางไว้ดังนี้โดยรวม 16.4 % ของผู้ตอบแบบสอบถามรายงานอย่างน้อยหนึ่งถูกต้องเดินเที่ยวต่อวัน และร้อยละ 3.7 ของผู้ตอบแบบสอบถามที่มีสามหรือมากกว่าถูกต้องเดินเที่ยวต่อวัน ในหมู่ผู้ที่ใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดินเที่ยวต่อวัน หมายถึงจำนวนของการเดิน เดิน และเดิน หมายถึง สะสมระยะทาง 2.25 เป็น 1.64 ไมล์ ตารางที่ 1 แสดงการกระจายของการเดินเที่ยวตามระยะทางและระยะเวลาที่ใช้ nhts 2009 .