Social competenceSocial competence

Social competence
Social competence refers to an individual’s ability to solve everyday problems
and achieve affiliation goals (Liberman, Mueser, & Wallace, 1986). Social skills are
key components of this competence. Thus, and to clarify the use of both terms, it
can be stated that social skills refer to a specific set of skills including cognition and
all those verbal and nonverbal behaviours needed to achieve effective
interpersonal performance. Meanwhile, social competence is the general ability of
the individual to act successfully on its social environment. Finally, adjustment or
social functioning is the current confluence of instrumental and affiliation needs
Social skills training for people with schizophrenia 465
that are the natural consequence of social competence (Liberman et al., 1986) (see
figure 1).
As discussed in the previous section, different studies have shown a
relationship between deficits in aspects of social cognition and the poor social
competence of persons with schizophrenia. However, Brüne, Abdel-Hamid,
Lehmkämper, and Sonntag (2007) indicate that the inability to appreciate one’s
own and others’ mental state (ToM) is the best predictor of social competence
deficit in patients with schizophrenia, and highlight it as a "core" symptom of
schizophrenia spectrum disorders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสามารถทางสังคม
ความสามารถทางสังคมหมายถึงความสามารถของแต่ละบุคคลในการแก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน
และบรรลุเป้าหมายของความร่วมมือ (Liberman, Mueser และวอลเลซ, 1986) ทักษะทางสังคมเป็น
ส่วนประกอบที่สำคัญของความสามารถนี้ ดังนั้นเพื่อชี้แจงและการใช้งานของทั้งสองคำก็
อาจกล่าวได้ว่าทักษะทางสังคมหมายถึงเฉพาะชุดของทักษะรวมทั้งความรู้ความเข้าใจและ
ทุกคนที่มีพฤติกรรมทางวาจาและอวัจนภาษาจำเป็นเพื่อให้บรรลุประสิทธิภาพ
การปฏิบัติงานความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ในขณะเดียวกันความสามารถทางสังคมคือความสามารถทั่วไปของ
บุคคลที่จะทำหน้าที่ประสบความสำเร็จในสภาพแวดล้อมทางสังคมของตน สุดท้ายปรับหรือการ
ทำงานเพื่อสังคมเป็นจุดบรรจบปัจจุบันของประโยชน์และความร่วมมือความต้องการ
การฝึกอบรมทักษะทางสังคมสำหรับคนที่มีอาการจิตเภท 465
ที่มีผลตามธรรมชาติของความสามารถทางสังคม (Liberman et al., 1986) (ดู
รูปที่ 1).
ตามที่กล่าวไว้ในก่อนหน้านี้ ส่วนการศึกษาที่แตกต่างกันได้แสดงให้เห็น
ความสัมพันธ์ระหว่างการขาดดุลในแง่มุมของความรู้ความเข้าใจทางสังคมและทางสังคมที่ไม่ดี
ความสามารถของผู้ที่เป็นโรคจิตเภท อย่างไรก็ตาม Brune, อับเดลฮามิด
Lehmkämperและ Sonntag (2007) แสดงให้เห็นว่าไม่สามารถที่จะชื่นชมหนึ่งของ
ตัวเองและคนอื่น ๆ 'สภาพจิตใจ (ทอม) เป็นปัจจัยบ่งชี้ที่ดีที่สุดของความสามารถทางสังคม
การขาดดุลในผู้ป่วยจิตเภทและเน้นว่ามันเป็น " แก่น "อาการของ
ความผิดปกติของคลื่นความถี่ที่เป็นโรคจิตเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสามารถทางสังคมความสามารถทางสังคม หมายถึง ความสามารถของบุคคล เพื่อแก้ไขปัญหาทุกวันและบรรลุเป้าหมาย ( ลีเบอร์แมน mueser สังกัด , และวอลเลซ , 1986 ) ทักษะทางสังคมส่วนประกอบที่สำคัญของความสามารถนี้ ดังนั้น เพื่อชี้แจงการใช้ทั้งสองด้าน มันสามารถกล่าวได้ว่า ทักษะทางสังคม หมายถึง ชุดเฉพาะของทักษะ ได้แก่ การรับรู้และทุกวาจาและพฤติกรรมที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุความมีประสิทธิภาพประสิทธิภาพระหว่างบุคคล ในขณะเดียวกัน ความสามารถทางสังคมอยู่ทั่วไป ความสามารถในการบุคคลทำประสบความสำเร็จในสภาพแวดล้อมทางสังคมของ ในที่สุด การปรับ หรือการทำงานเพื่อสังคม เป็นจุดบรรจบของต้นสังกัดปัจจุบันและความต้องการเครื่องมือการฝึกทักษะทางสังคมสําหรับคนเป็นโรคจิตเภท 465ที่เป็นผลมาจากธรรมชาติของความสามารถทางสังคม ( ลีเบอร์แมน et al . , 1986 ) ( ดูรูปที่ 1 )ตามที่กล่าวไว้ในส่วนก่อนหน้า การศึกษาที่แตกต่างกันมีการแสดงความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ในด้านของสังคมและคนจนในสังคมความสามารถของผู้ที่เป็นโรคจิตเภท . อย่างไรก็ตาม br üเน่ เดลฮามิด ,lehmk และยิ้งและหลาย ( 2007 ) พบว่าไม่สามารถที่จะชื่นชมคนเองและผู้อื่นจิตใจรัฐ ( ทอม ) เป็นลักษณะที่ดีที่สุดของความสามารถทางสังคมการขาดดุลในผู้ป่วยจิตเภท และเน้นเป็น " แกน " อาการโรคจิตเภทสเปกตรัม disorders