The Chu family’s meeting concluded.

The Chu family’s meeting concluded. Chu Feng and Chu Yuan returned to their current residence.

“Father, I have something that I want to ask you.” As father and son were in one room by themselves, Chu Feng spoke to ask about something.

“Feng’er, there’s no harm in speaking your mind about anything.” Chu Yuan looked at Chu Feng and his gaze was full of love and proudness.

Chu Feng’s performance shocked him one time after the other. Today, he even saved the Chu family, and within his heart, he already became his greatest pride.

Seeing that, Chu Feng did not drag the conversation and while smiling, he said the question that he had always wanted to ask, “Father, who are my biological parents and why did they need to abandon me?”

“That’s…” When Chu Feng’s words came out, the Chu Yuan who was still full of happiness instantly froze and change on his face clearly happened.

“Father, is it some unspeakable issues?” Chu Feng saw that something was wrong.

“It’s not unspeakable. It’s just that, Feng’er, about your parents, I hardly know anything about them.” Chu Yuan dryly smiled while he explained.

“Even you don’t know? Can it be that you picked me up?” Chu Feng panicked a bit.

From when he met the beggar that was so unpredictably strong yet quite insane, Chu Feng felt that his ancestry must not have been simple. So, he impatiently asked Chu Yuan that question.

However, if Chu Yuan really did pick him up from somewhere, it meant that all trails were broken and he would have no way of getting information about his parents from Chu Yuan.

“No, it’s not like that. Actually, I was entrusted by someone to take care of you.” Chu Yuan explained, but from his expression, one could tell that everything was not that simple.

“Entrusted by someone? Entrusted by who? And how do you know that that person was not my parent?” Chu Feng impatiently questioned.

Seeing Chu Feng’s impatience, Chu Yuan’s face continuously changed as if doing some internal struggle. At the end, he sighed and said,

“Ahh, since you want to know so badly, I’ll tell you.”

“This story needs to be started from 15 years ago. On that year, I brought some Chu family servants to go to a distant place. On the road, we passed through a forest on a mountain.”

“Within the mountain forest, I met a man. That male was carrying a child and he asked me if I was surnamed Chu or not.”

“Because we were escorting some goods and because the man’s clothing was quite suspicious, I did not face him and answer his question.”

“But I never would have thought that without that man even moving, two people exploded and died, becoming a pool of blood.”

“At that time, we were terrified. We originally wanted to turn around and run, but it was useless. A formless aura bound all of us and we could not even move.”

“Are you surnamed Chu? That man spoke and asked me once again. Only then did I realize that the one who killed my Chu family’s servants and bound us would very likely have been that person.”

“However, the me who saw such a strong person at that time was already filled with fear. How could I have noticed his question? I only blankly stared at him.”

“Then just at that time, I discovered with astonishment that two flames suddenly appeared in his eyes. At the same time, all the goods that we were bringing were burnt by fire. Even the cart and horses instantly became ash.”

“At that moment, he already showed impatience. I could clearly feel the killing intent that he was emitting. It was the most terrifying killing intent that I had ever felt in my life. It was as if he came from Hell.”

“So, at that instant, I felt that I was, without a doubt, dead. However, he did not attack me. He only spoke and asked, for the last time, whether I was surnamed Chu or not.”

“That time, I did not hesitate at all. I quickly replied to his question and I even said the circumstances of my own family and the location of the Chu family.”

Speaking to that point, Chu Yuan seemed to feel extremely guilty. Chu Feng could guess why. Obviously, it was because the him at that time was afraid of death and handed over everything about the Chu family.

After all, if that person had enmity towards the Chu family, Chu Yuan’s words would have completely sold the Chu family out and all of the Chu family members could not have escaped death. However, since the Chu family was still here, it meant that the man should have had another goal.

“Father, what next?” Chu Feng really wanted to know the ending.

“After that, he killed all the servants that went along with me and only left me alone. He entrusted that child to me, and that child was you.”

“After taking you, that person told me to raise you well and to see you as my own. However, your name was not allowed to be decided by me. It had to be Chu Feng.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครอบครัวชูของประชุมสรุป ฮชูและชูหยวนกลับมาอยู่อาศัยปัจจุบันของพวกเขา"พ่อ ฉันมีสิ่งที่ต้องการถาม" เป็นบิดาและบุตรอยู่ในห้อง ด้วยตนเอง ฮองชูพูดเพื่อถามเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง" Feng'er มีไม่มีอันตรายในการพูดใจของคุณเกี่ยวกับอะไร" มองชูหยวนจื่อเฟิง และสายตาของเขาเป็นความรักและ proudnessชูผลงานประสิทธิภาพตกใจเขาครั้งหนึ่งหลังจากอื่น วันนี้ เขาแม้บันทึกครอบครัวชู และภายในหัวใจของเขา แล้วเขาภาคภูมิใจมากที่สุดเห็นว่า ฮองชูไม่ได้ลากการสนทนา และในขณะที่รอยยิ้ม เขากล่าวว่า คำถามที่เขาอยากจะถาม "พ่อ พ่อชีวภาพคือใคร และทำไมพวกเขาไม่ต้องการละทิ้งฉัน""ก็..." เมื่อชูฮคำมา หยวนจื่อที่ยังคงเต็มไป ด้วยความสุขแช่แข็งทันที และเปลี่ยน ใบหน้าของเขาอย่างชัดเจนเกิดขึ้น"พ่อ มันเป็นปัญหาบางอย่างไม่สามารถบรรยายได้อย่างไร" ฮชูเห็นว่า สิ่งที่ผิด"ไม่ไม่สามารถบรรยาย มันเป็นเพียงที่ Feng'er เกี่ยวกับพ่อแม่ของคุณ ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขา" ชูหยวน dryly ยิ้มในขณะที่เขาอธิบาย"คุณไม่รู้จักหรือไม่ จะสามารถให้คุณหยิบฉันขึ้นมา" ชูฮพอบิตจากเมื่อเขาได้พบขอทานที่แข็งแรงไม่สามารถคาดการณ์ ได้มาก บ้าฮชูรู้สึกว่า บรรพบุรุษของเขาไม่ได้ง่าย ดังนั้น เขา impatiently ถามชูหยวนคำถามอย่างไรก็ตาม ถ้าชูหยวนจริง ๆ ไม่รับเขาจากที่อื่น มันหมายความ ว่า เส้นทางทั้งหมดเสีย และเขาจะมีวิธีการได้รับข้อมูลเกี่ยวกับพ่อจากชูหยวน"ไม่มี มันมีไม่ชอบเลย จริง ฉันได้รับมอบหมายจากผู้ดูแลของคุณ" อธิบายชูหยวน แต่จากนิพจน์ของเขา หนึ่งสามารถบอกได้ว่า ทุกอย่างไม่ง่าย"มอบหมายบุคคลหรือไม่ มอบหมาย โดยใคร และคุณรู้ว่า บุคคลนั้นไม่ใช่หลักของฉันได้อย่างไร" ฮชูถาม impatientlyอดทนมองเห็นชูฮ Chu Yuan หน้าเปลี่ยนเป็นถ้าทำการต่อสู้ภายในบางอย่างต่อเนื่อง ปลาย เขาถอนหายใจ และกล่าว ว่า"ปรบมือ เนื่องจากคุณต้องการทราบลุ่ย ฉันจะบอกคุณ""เรื่องนี้ต้องเริ่มจาก 15 ปี ในปีที่ ผมก็ข้าราชการบางครอบครัวชูไปห่างไกล บนถนน เราผ่านป่าบนภูเขา""ภายในป่าเขา ฉันพบคน ที่ชายพกเด็ก และเขาถามถ้า ผมนามสกุลชู หรือไม่ ""เนื่องจากเราคุ้มกันสินค้าบางอย่าง และเนื่องจากเสื้อผ้าของชายคนนั้นค่อนข้างน่าสงสัย ฉันไม่ได้หน้าเขา และตอบคำถามของเขา""แต่ฉันไม่เคยจะคิดว่า ไม่ที่คนได้ย้าย สองคนกระจาย และเสีย ชีวิต เป็น สระของเลือด""เวลา เราไม่กลัว เราต้องเปิดรอบ และแต่เดิม แต่มันก็ไร้ประโยชน์ Aura รูปร่างขอบเขตของเรา และเราอาจไม่ได้ย้าย""มีคุณนามสกุลชู คนที่พูด และถามฉันอีกครั้ง จากนั้น ไม่ได้ผมรู้ว่า คนที่ฆ่าครอบครัวของชูฉันข้าราชการ และผูกพันเรา คงมีแนวโน้มสูงมีบุคคล""อย่างไรก็ตาม ผมที่เห็นคนแข็งแรงที่แล้วเต็มไป ด้วยความกลัว วิธีสามารถฉันได้สังเกตเห็นคำถามของเขา ฉัน blankly เท่านั้นจ้องไปที่เขา""แล้วที่เวลา พบกับเมือว่า เปลวไฟที่สองที่ปรากฏในดวงตาของเขาก็ ในเวลาเดียวกัน สินค้าทั้งหมดที่เราได้นำถูกเผา ด้วยไฟ แม้แต่รถเข็นและม้าทันทีกลายเป็น เถ้า""ในขณะที่ เขาได้พบอดทน อาจรู้สึกว่าเจตนาฆ่าที่เขาถูกปล่อยอย่างชัดเจน มันเป็นเจตนาฆ่าน่ากลัวมากที่สุดที่ฉันเคยได้รู้สึกในชีวิต มันก็เหมือนมาจากนรก""ดังนั้น ที่ทันทีที่ ฉันรู้สึกว่า ฉันเป็น ไม่ต้องสงสัย ตาย อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ไม่โจมตีการให้ฉัน เขาพูดเท่านั้น และสอบ ถาม ครั้ง ว่า เป็นนามสกุลชู หรือไม่ ""เวลา ฉันจะไม่ลังเลเลย ผมตอบคำถามของเขาอย่างรวดเร็ว และแม้ว่า สถานการณ์ของครอบครัวของตัวเองและที่ตั้งของครอบครัวชู"กับจุด หยวนจื่อพูด รู้สึกผิดมากขึ้น ชูฮจะเดาเหตุ เห็นได้ชัด มันเป็น เพราะเขาที่กลัวความตาย และมอบทุกอย่างเกี่ยวกับครอบครัวชูถ้าบุคคลนั้นมีความเป็นปฏิปักษ์ต่อครอบครัวชู Chu Yuan คำจะมีขายทั้งหมดครอบครัวชูออก และทั้งหมดของสมาชิกในครอบครัวชูอาจไม่ได้หนีตาย อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ครอบครัวชูยัง มันหมายถึง ว่า ผู้ชายควรมีเป้าหมายอื่น"พ่อ อะไรต่อไป? " ชูฮอยากรู้สิ้นสุด"หลังจากนั้น เขาฆ่าพวกข้าราชการที่ไปพร้อมกับผม และเฉพาะ ทิ้งฉันคนเดียว เขามอบเด็กที่ฉัน และเด็กที่มีคุณ""หลังจากที่คุณ คนที่บอกผมยกคุณดี และมองเห็นคุณเป็นของฉันเอง อย่างไรก็ตาม ชื่อของคุณไม่อนุญาตให้สามารถตัดสินใจ โดยผม มันก็จะเป็นชูฮ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชุมครอบครัวชูสรุป จือฮและจือหยวนกลับไปยังที่อยู่ปัจจุบันของพวกเขา. "พ่อฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่ผมอยากจะขอให้คุณ." ในฐานะที่เป็นพ่อและลูกชายอยู่ในห้องหนึ่งด้วยตัวเองจือฮพูดจะถามเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง. "Feng'er มี อันตรายในการพูดความคิดของคุณเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่มี. "ชูหยวนมองที่จือฮและสายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความรักและความ proudness. ประสิทธิภาพจือฮตกใจเขามีเวลาหนึ่งหลังจากที่อื่น วันนี้เขายังบันทึกครอบครัวบุญชูและอยู่ในใจของเขามีอยู่แล้วกลายเป็นความภาคภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา. เห็นว่าจือฮไม่ได้ลากสนทนาและในขณะที่รอยยิ้มของเขากล่าวว่าคำถามที่ว่าเขาอยากจะถามว่า "พระบิดา ผู้ที่เป็นพ่อแม่แท้ๆของผมและทำไมพวกเขาไม่จำเป็นต้องละทิ้งฉัน? " " นั่นคือ ... "เมื่อคำจือฮออกมาชูหยวนซึ่งยังคงเต็มไปด้วยความสุขทันทีแช่แข็งและการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของเขาที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน. " พ่อมันเป็น บางประเด็นที่ไม่สามารถบรรยายได้? "จือฮเห็นว่ามีบางอย่างผิด. " มันไม่ได้พูดไม่ได้ มันก็แค่นั้น Feng'er เกี่ยวกับพ่อแม่ของคุณฉันแทบจะไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับพวกเขา. "ชูหยวน dryly ยิ้มในขณะที่เขาอธิบาย. " แม้คุณไม่ทราบ? ก็สามารถเป็นได้ว่าคุณมารับฉัน? "จือฮตกใจนิด. จากเมื่อเขาได้พบขอทานที่ถูกแข็งแรงเพื่ออันเป็นเลยบ้ามากจือฮรู้สึกว่าบรรพบุรุษของเขาจะต้องไม่ได้รับง่าย ดังนั้นเขาหงุดหงิดถามจือหยวนว่าคำถาม. แต่ถ้าจือหยวนจริงๆไม่เลือกเขาขึ้นจากที่ไหนสักแห่งก็หมายความว่าเส้นทางทั้งหมดถูกหักและเขาจะมีวิธีการได้รับข้อมูลเกี่ยวกับพ่อแม่ของเขาจากจือหยวน no. "ไม่มัน ไม่ชอบที่ อันที่จริงผมได้รับมอบหมายจากคนในการดูแลของคุณ. "ชูหยวนอธิบาย แต่จากการแสดงออกของเขาคนหนึ่งบอกได้เลยว่าทุกอย่างไม่ง่าย. " ได้รับมอบหมายจากใครบางคน? ได้รับมอบหมายจากใคร? และวิธีการที่คุณจะรู้ว่าคนที่ไม่ได้เป็นพ่อแม่ของฉัน "จือฮถามอย่างหงุดหงิด. เห็นความอดทนจือฮใบหน้าจือหยวนของการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องเช่นถ้าทำบางต่อสู้ภายใน ในตอนท้ายเขาถอนหายใจและกล่าวว่า"อ่าเพราะคุณต้องการที่จะรู้จึงไม่ดีฉันจะบอกคุณ." "เรื่องนี้จะต้องเริ่มต้นจาก 15 ปีที่ผ่านมา ในปีนั้นเราได้นำบางคนรับใช้ของครอบครัวบุญชูเพื่อไปยังสถานที่ที่ห่างไกล บนถนนที่เราเดินผ่านป่าภูเขา. " " ภายในป่าภูเขาที่ผมได้พบกับชายคนหนึ่ง ชายที่ถูกอุ้มลูกและเขาถามฉันว่าฉันเป็นนามสกุลจือหรือไม่. " " เพราะเราถูกพาสินค้าบางอย่างและเพราะเสื้อผ้าของชายคนนั้นเป็นที่น่าสงสัยมากผมไม่ได้เผชิญหน้ากับเขาและตอบคำถามของเขา. " " แต่ฉันไม่เคย จะมีความคิดว่าไม่มีผู้ชายคนนั้นได้ย้ายคนสองคนและเสียชีวิตระเบิดกลายเป็นสระว่ายน้ำของเลือด. " " ในขณะที่เรากำลังกลัว เราเดิมอยากจะหันไปรอบ ๆ และเรียกใช้ แต่มันก็ไร้ประโยชน์ กลิ่นอายรูปร่างผูกพันทั้งหมดของเราและเราไม่สามารถที่จะย้าย. " " คุณชูนามสกุล? คนที่พูดและถามฉันอีกครั้ง ไม่เพียงแล้วฉันตระหนักดีว่าคนที่ฆ่าคนรับใช้ครอบครัวของชูของฉันและผูกพันเราจะมีโอกาสมากที่ได้รับคนที่. " " แต่ผมที่เห็นเป็นคนที่แข็งแกร่งในช่วงเวลาที่เต็มไปแล้วด้วยความกลัว ฉันจะได้พบคำถามของเขา? ฉันเพียง blankly จ้องมองมาที่เขา. " " จากนั้นเพียงแค่ในเวลาที่ผมค้นพบด้วยความประหลาดใจว่าสองเปลวไฟก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเขา ในขณะเดียวกันสินค้าทั้งหมดที่เราได้นำถูกไฟไหม้ด้วยไฟ แม้แต่รถเข็นและม้าทันทีกลายเป็นเถ้า. " " ในขณะที่เขามีอยู่แล้วแสดงให้เห็นความอดทน ฉันชัดเจนสามารถรู้สึกเจตนาฆ่าว่าเขาถูกเปล่ง มันเป็นความตั้งใจที่จะฆ่าน่ากลัวที่สุดที่ฉันเคยรู้สึกว่าในชีวิตของฉัน มันเป็นเหมือนกับว่าเขามาจากนรก. " " ดังนั้นในทันทีที่ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นโดยไม่ต้องสงสัยการตาย แต่เขาไม่ได้โจมตีผม เขาพูดและถามว่าเวลาที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นผมเป็นนามสกุลจือหรือไม่. " " เวลานั้นผมไม่ลังเลที่ทั้งหมด ผมรีบตอบคำถามของเขาและฉันยังกล่าวว่าสถานการณ์ของครอบครัวของตัวเองและสถานที่ตั้งของครอบครัวจือ. "ที่พูดถึงจุดนั้นจือหยวนดูเหมือนจะรู้สึกผิดมาก จือฮสามารถคาดเดาได้ว่าทำไม เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเพราะเขาในเวลานั้นคือกลัวความตายและส่งมอบทุกอย่างเกี่ยวกับครอบครัวจือ. หลังจากที่ทุกคนถ้าคนที่มีความเป็นปฏิปักษ์ต่อครอบครัวชูคำจือหยวนจะมียอดขายอย่างสมบูรณ์ครอบครัวจือออกและทั้งหมดของ สมาชิกในครอบครัวจือไม่ได้รอดตาย แต่เนื่องจากครอบครัวชูก็ยังอยู่ที่นี่มันหมายความว่าคนที่ควรจะได้มีเป้าหมายอื่น. "พ่ออะไรต่อไป" จือฮจริงๆอยากจะรู้ว่าตอนจบ. "หลังจากนั้นเขาฆ่าบรรดาข้าราชการที่ไปพร้อมกับ ฉันและเดียวที่เหลือฉันคนเดียว เขาได้รับมอบหมายให้เด็กคนนั้นกับผมและเด็กที่เป็นคุณ. " " หลังจากที่พาคุณคนที่บอกให้ผมยกให้คุณเป็นอย่างดีและจะเห็นว่าคุณเป็นของตัวเอง อย่างไรก็ตามชื่อของคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ได้รับการตัดสินโดยฉัน มันต้องเป็นจือฮ. "