Finally, Goldberg & Zipursky acknow

Finally, Goldberg & Zipursky acknowledge a fourth sense of “duty” – the “exemption”
sense – that aligns with Posner’s policy-based understanding that, in the nineteenth and twentieth
centuries, “as liability for negligence expanded, the judges felt a need to place limitations on its
scope and to rein in juries, and the concept of duty was revived to name some of these limitations and to exert some control over juries.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด โกลด์เบิร์กและ Zipursky รับทราบความรู้สึกที่สี่ของ "หน้าที่" – "ยกเว้น"รู้สึกที่สอดคล้องกับของ Posner ใช้นโยบายเข้าใจที่ ในศตวรรษยี่สิบศตวรรษ, "เป็นความรับผิดสำหรับความประมาทเลินเล่อในการขยาย ผู้พิพากษารู้สึกต้องการวางข้อจำกัดในการขอบเขต และการบังเหียนในชิง และแนวคิดของเวลาใน การตั้งชื่อของข้อจำกัดเหล่านี้ และออกแรงบางอย่างชิง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายโกลด์เบิร์กและ Zipursky รับทราบความรู้สึกที่สี่ของ "หน้าที่" - "การได้รับการยกเว้น"
รู้สึก - ที่สอดคล้องกับความเข้าใจตามนโยบาย Posner ว่าในศตวรรษที่สิบเก้ายี่สิบ
ศตวรรษ "เป็นความรับผิดสำหรับความประมาทขยายผู้พิพากษารู้สึกว่าจำเป็นต้องให้ วางข้อ จำกัด ในตัวของมัน
ขอบเขตและจะบังเหียนในคณะลูกขุนและแนวคิดของการปฏิบัติหน้าที่ก็ฟื้นขึ้นมาเพื่อชื่อบางส่วนของข้อ จำกัด เหล่านี้และจะออกแรงควบคุมบางกว่าคณะลูกขุน. "